Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Μέσα από τη συζήτηση που άνοιξε στην προσυνεδριακή μας διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη την πλουσιότατη πείρα που υπάρχει, μπορούμε αξιολογώντας μέσα από το περιεχόμενο του κειμένου και τη δική μας συμβολή, να προχωρήσουμε αποφασιστικά στην υλοποίηση των σοβαρών καθηκόντων για την ανάπτυξη της ικανότητας και ετοιμότητάς μας, την αποτελεσματική προβολή και προώθηση της στρατηγικής του Κόμματος και των καθηκόντων της ταξικής πάλης στην καθημερινή μας παρέμβαση ως καθήκοντος επείγουσας σημασίας και σε συνθήκες γρήγορων και σύνθετων εξελίξεων.

Στη βάση της όξυνσης των αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος, που μπορούν να δημιουργήσουν ακόμα και εξεγέρσεις, ενδεχομένως και συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, συνυπάρχει ο καθοδηγητικός μας ρόλος συγκέντρωσης και προετοιμασίας γι' αυτές τις συνθήκες, οι οποίες δεν έρχονται πατώντας ένα κουμπί.

Τα τελευταία 4 χρόνια στην Ημαθία δώσαμε αρκετούς αγώνες, στη νηματουργία «Βαρβαρέσος», για την Υγεία, στους εκπαιδευτικούς, για απολύσεις εργαζομένων, εκλογικές μάχες του Κόμματος, αρχαιρεσίες, προσπάθεια δημιουργίας σωματείων κ.ά.

Μέσα από τη δράση του Κόμματος και των κομμουνιστών σε όλα τα παραπάνω προκύπτει η ενότητα των κριτηρίων της δουλειάς μας με βάση αυτά που μπαίνουν στις Θέσεις. Δηλαδή της κομματικής οικοδόμησης ως πολυπαραγοντικό ζήτημα, της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης, της καθοδήγησης των Οργανώσεων, των σωματείων μας, το κατά πόσο δέσαμε τους στόχους οργανωτικής ισχυροποίησης με αυτούς της ιδεολογικής.

Η πρωτοπόρα στάση κομμουνιστών μέσα στο εργοστάσιο του Βαρβαρέσου έφερε την αλλαγή συσχετισμού στο σωματείο και τη στρατολογία. Δεν ήταν όμως μονόπρακτο έργο. Σ' αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η προσπάθεια ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης που έγινε με την εργοδοσία, το κράτος, τις τοπικές αρχές, για το ποιος κλείνει τα εργοστάσια, τι τελικά σημαίνει να μην κομματικοποιούμε τους αγώνες, η ανάδειξη σε ποια εξουσία μπορεί να αναπτυχθεί ο αναγκαίος κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας, ταυτόχρονα με την ανάπτυξη αγώνων.

Αυτή η προσπάθεια είναι ανάγκη να αγκαλιάσει την οργάνωση από την ΤΕ μέχρι τις ΚΟΒ, και βεβαίως να συζητιέται και στο ίδιο το σωματείο. Είναι συμπεράσματα που χρειάζεται να συζητηθούν με όλο τον λαό της Νάουσας, διότι επιδρούν ευρύτερα. Οι απόψεις «και τι έγινε με τους αγώνες που κάναμε, δόξα σοι ο θεός που βρήκα μια δουλίτσα, γιατί να έρθω στο σωματείο αφού δεν έχουμε τίποτα να παίρνουμε» δεν μπορούν να απαντηθούν μόνο με μια επίκληση στην ανάγκη συνεχούς αγώνα.

Επιβεβαιώνεται ότι η ανάπτυξη και ωρίμανση της πολιτικής συνείδησης δεν προωθείται μόνο στο έδαφος της πάλης και των αγώνων, χωρίς την απαραίτητη σύνδεση και συνδρομή της ιδεολογικής διαπάλης και της ανάπτυξης του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου του Κόμματος.

Για παράδειγμα, στον κλάδο της μεταποίησης φρούτου, που είναι κυρίαρχος στην περιοχή, η καλλιέργεια της αντίληψης «τάξη απέναντι σε τάξη» χρειάζεται να ξεπεράσει πολλά εμπόδια. Το γεγονός της πολυδιάσπασης των εργαζομένων σε μόνιμους και εποχικούς, η μισθολογική διαφοροποίηση, η απασχόληση γυναικών, η εθνική διαφοροποίηση και θρησκευτική, και φυσικά η κατοχή γης από πολλούς εργαζόμενους στον κλάδο κ.ά., αποτελούν κριτήρια τα οποία δεν μπορούν να απαντηθούν μονάχα από τη σκοπιά της συνδικαλιστικής πάλης.

Το γεγονός ότι έχει γίνει προσπάθεια σε Πέλλα και Ημαθία να μελετάμε τον κλάδο και τη δράση μας σ' αυτόν απέχει ακόμα πολύ από μια ολοκληρωμένη παρέμβαση για αλλαγή συσχετισμού. Για παράδειγμα, αναδεικνύοντας το οξυμένο ζήτημα για το ταμείο ανεργίας στους εποχικούς συνάδελφους, μαζέψαμε υπογραφές με σχετική ευκολία, κάναμε προσπάθεια να διαμορφώσουμε πλαίσιο πάλης, το οποίο το συζητήσαμε σε κάποιους χώρους, όμως συναντήσαμε μεγάλη δυσκολία στην κινητοποίηση των εργαζομένων, με ισχυρή την ανάθεση. Το ίδιο και στη μάχη για το 13ωρο.

Αυτή η φρέσκια πείρα, ξεκινώντας από τις Τομεακές Επιτροπές, τις ΚΟΒ, την ΚΟ θα παίξει ρόλο στο κατά πόσο θα απαντηθεί και θα οργανωθεί από τη σκοπιά της στρατηγικής μας, φωτίζοντας το ποιος ευθύνεται για την ανεργία αλλά και τι αγώνας χρειάζεται σήμερα για να πάψει να υπάρχει ανεργία. Πρόκειται για ζήτημα που έχει συμβάλει σήμερα οι δύο νομοί να μετράνε μείωση πληθυσμού, οπότε αποδεικνύεται και από την άλλη ποια είναι τα οφέλη του παραγωγικού μοντέλου ενός κλάδου που για ακόμα μια φορά βρίσκεται πρώτος στις εξαγωγές στον κόσμο.

Εδώ όμως έρχεται και σαν συνέχεια με ποιους πάμε να δώσουμε αυτή τη σύνθετη μάχη. Το πώς θα αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι είναι πολύ αδύναμη η εικόνα από το πολιτικό άνοιγμά μας. Οπου αυτό έγινε, η επίδραση των ιδεών μας είναι ισχυρότατη. Σε κουβέντα με συνάδελφο ακροδεξιών αντιλήψεων, συζητώντας για τη στέγη πήραμε απάντηση ότι δωρεάν και φθηνή κατοικία μόνο στον κομμουνισμό μπορεί να γίνει.

Αποτελεί καθήκον η κατάκτηση της ικανότητας να ανοίγει το Πρόγραμμά μας σε κάθε γραμμή παραγωγής, στο διάλειμμα, και αυτό να γίνεται αποτέλεσμα οργανωμένης συζήτησης, μεταφοράς πείρας, και να καταλήγει σε σχέδιο. Αυτό που αναφέρουν οι Θέσεις, «η ΚΟΒ να καταφέρνει να κωδικοποιεί αυτά που συναντάμε στη δράση και να προσπαθεί με τις δικές της δυνάμεις να τα απαντάει, ενώ η βοήθεια του ΤΓ να τροφοδοτεί τις επεξεργασίες προς τα πάνω και προς τα κάτω».

Η προσπάθεια που γίνεται στο να βγουν κομματικά υλικά, το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουμε για τον κλάδο, τις θέσεις θα κριθεί από το πόσο αυτά συζητιούνται από όλες μας τις δυνάμεις και πόσους προβληματίζουμε και κερδίζουμε με αυτά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι εργοδότες ίδρωσαν, όταν σε περιοδείες σ' αυτή την απεργία αναδείξαμε το ζήτημα της παραγωγικότητας, το κομμάτι της πίτας που αναλογεί στους εργαζόμενους από την ανάπτυξη, φτάνοντας να έρχονται δίπλα μας για να κάνουν αντιπαράθεση και να τρομοκρατήσουν.

Ιδανικές ΚΟΒ και κομματικά μέλη δεν υπάρχουν. Οι σύντροφοί μας προέρχονται από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, ακόμα και πολιτικές αφετηρίες, σε συνύπαρξη με την οικογενειακή πίεση, τους όρους ζωής, τις διώξεις της εργοδοσίας, αλλά και ύπουλης διαβρωτικής δουλειάς του αντιπάλου.

Χρειάζεται να σκύψουμε ατομικά και συλλογικά πάνω στους νέους συντρόφους μας, να βοηθήσουμε και πρακτικά ακόμα, αλλά κυρίως στην ιδεολογική - πολιτική βοήθεια, και τη συζήτηση στην ΚΟΒ, στο πώς θα εντάξουμε όλους τους στη δράση, αναδεικνύοντας νέους και στο εργατικό κίνημα.

Οι εικόνες από την αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη, τα ευχαριστήρια των πολυβασανισμένων Παλαιστίνιων, αποτελούν άλλη μια επιβεβαίωση της δράσης του Κόμματος πάνω στις ράγες της επεξεργασμένης στρατηγικής του αυτοτελώς και στο κίνημα.

Συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματός μας.

Στο κομμάτι του απολογισμού της ΚΕ εντοπίζεται - μεταξύ άλλων - ως κύριο ζήτημα ότι «...ο σχεδιασμός, η οργάνωση, ο έλεγχος της καθημερινής ιδεολογικής, πολιτικής και μαζικής παρέμβασης δεν πραγματοποιείται με αποφασιστική συνέπεια και συνέχεια στη βάση της διαλεκτικής σχέσης επαναστατικής θεωρίας - επαναστατικής πράξης» (βλ. σελ. 128, 2η παρ.), ζήτημα το οποίο εντοπίζεται και σε άλλα σημεία του κειμένου των Θέσεων, όπως π.χ.

σελ. 43 «Παρότι στις Κομματικές Οργανώσεις υπάρχει ιδεολογική - πολιτική συμφωνία με τη στρατηγική μας, αυτή, όμως, πρέπει να εκφραστεί πιο συγκεκριμένα» (που αναφέρεται στο ενιαίο καθήκον σύνδεσης των στόχων οργανωτικής ισχυροποίησης με τους στόχους ιδεολογικής ισχυροποίησης), ή στη

σελ. 52, 2η παρ. «...η συμφωνία που υπάρχει να εκφράζεται ουσιαστικά και στην πράξη στη δράση των Κομματικών Οργανώσεων και των κομματικών μελών», που αφορά στο κομμάτι της προόδου που θέλουμε να επιτύχουμε αναφορικά με τη λειτουργία των ΚΟΒ.

Η εν λόγω επισήμανση στις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο μας φέρνει προ των ευθυνών μας ως προς την αντιμετώπιση της έλλειψης πολιτικής αυτοπεποίθησης στελεχών και κατ' επέκταση κομματικών μελών που εκφράζεται, και με τη δυσκολία α) έκθεσης στελεχών και κομματικών μελών στον χώρο ευθύνης, β) διεξαγωγής αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη ιδεολογία και τις άλλες δυνάμεις, γ) ανάληψης πρωτοβουλιών δράσης αυτοτελώς (που αφορά στη λειτουργία των ΚΟΒ, τη διεξαγωγή συσκέψεων, την ουσιαστική ανάδειξη του Προγράμματος του Κόμματος, την κομματική οικοδόμηση - στρατολογία κ.λπ.), αλλά και στο κίνημα.

Βασικός κρίκος για να μετρήσουμε βήματα στο «κλείσιμο της ψαλίδας» μεταξύ συμφωνίας στη θεωρία - δυσκολίας ουσιαστικής υλοποίησης στην πράξη είναι κατά τη γνώμη μου η ανάπτυξη της συλλογικής λειτουργίας των Τομεακών Γραφείων και των Τομεακών Επιτροπών των Τομεακών Οργανώσεων που διαδραματίζουν και ουσιαστικό ρόλο στην καθοδήγηση των Γραμματέων των ΚΟΒ, των Γραφείων ΚΟΒ και κατ' επέκταση των ίδιων των ΚΟΒ.

Η ανάπτυξη της συλλογικής λειτουργίας των Τομεακών Γραφείων αποτελεί άλλωστε προϋπόθεση για την επίτευξη του στόχου «της αναβάθμισης της συμβολής των καθοδηγητικών οργάνων στη διαμόρφωση, υλοποίηση και τον έλεγχο ενός ολοκληρωμένου σχεδίου ιδεολογικής, μορφωτικής δουλειάς, προετοιμασίας και παρέμβασης των δυνάμεών μας στον χώρο ευθύνης τους» (βλ. Θέσεις, σελ. 68).

Να μην καταλήγει δηλαδή ατομική υπόθεση του κάθε στελέχους η πορεία υλοποίησης των αποφάσεων, γεγονός που προϋποθέτει και τη συλλογική προετοιμασία του Οργάνου ή της ΚΟΒ, που δεν μπορεί να είναι αποκλειστική υπόθεση του εκάστοτε Γραμματέα (ΤΕ ή ΚΟΒ). Να υπάρχει εξειδίκευση του σχεδίου, συμβολή στο περιεχόμενο της κάθε δραστηριότητας, συμβολή στην ανάπτυξη επιχειρηματολογίας και της αντιπαράθεσης, συγκεκριμένος καταμερισμός καθηκόντων, ποιος είναι υπεύθυνος για ποιο πράγμα κ.λπ. Τα ζητήματα αυτά τα έχουμε συζητήσει εκτενώς ήδη από το 21ο Συνέδριο, ωστόσο, παρά τα όποια θετικά βήματα έχουν σημειωθεί, παραμένουν ακόμη ζητήματα προς κατάκτηση.

Στις εδαφικές ΚΟΒ για παράδειγμα θα μπορούσε σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν π.χ. ενιαία έναν δήμο οι βασικοί άξονες του σχεδίου να είναι ενιαίοι και πιο μακροπρόθεσμοι, η επιλογή κατάλληλης επιχειρηματολογίας που θα φτάσει στις ΚΟΒ, όπως π.χ. με τα κατά καιρούς σημειώματα που έχουν δοθεί και συμβάλλουν ουσιαστικά στην παρέμβαση των ΚΟΒ στον χώρο ευθύνης τους. 'Η η αντιμετώπιση της μείωσης της μελέτης, αξιοποίησης και διακίνησης του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ ως μέρος της ανάπτυξης πολιτικής δραστηριότητας των ΚΟΒ επίσης θα μπορούσε να είναι ένα από τα κύρια ζητήματα για την επίλυση του οποίου το κάθε όργανο πρέπει συλλογικά να επικεντρωθεί και να μην επαφίεται μόνο στη διακριτική ευχέρεια του υπευθύνου της Τομεακής Οργάνωσης ή και του Γραμματέα.

Το μέτρο αυτό δεν υποκαθιστά την ανάγκη και το καθήκον να συμβάλλουμε στην επίτευξη του στόχου κάθε ΚΟΒ να κατακτά και να εξελίσσει την ικανότητά της να εξειδικεύει στον χώρο ευθύνης της και να αναπτύσσει δράση «από τα κάτω», αντίθετα κατά τη γνώμη μου την ενισχύει, ακριβώς γιατί διοχετεύει προς κάθε ΚΟΒ μια μέθοδο δουλειάς που μπορεί να αποτελέσει βασικό άξονα ώστε να επιτευχθεί στη συνέχεια και ο στόχος της εξειδίκευσης από τις ίδιες τις ΚΟΒ.

Στην προσπάθεια της συλλογικής λειτουργίας Οργάνων και ΚΟΒ, κατ' ανάγκη θα καταμεριστεί η δουλειά και προς τα κάτω, θα λειτουργήσουν ουσιαστικά και με σχέδιο οι Κομματικές Ομάδες και οι Βοηθητικές Επιτροπές, που κατά τη γνώμη μου ορισμένες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν και σε επίπεδο μικρότερων σε δύναμη Τομεακών Επιτροπών (π.χ. Ιδεολογική ή Οικονομίας).

Διαφορετικά, η υλοποίηση των αποφάσεων θα παραμένει ατομική υπόθεση κάθε στελέχους ή κομματικού μέλους, γεγονός που επιφέρει καθοδηγητική μονομέρεια, ρουτίνα, εμπειρισμό και σε κάθε περίπτωση δεν συμβάλλει στην ανάδειξη στελεχών, στην ενθάρρυνση ανάληψης πρωτοβουλιών, στην ουσιαστική καθοδήγηση των Οργανώσεων.

Οφείλουμε να επιδιώκουμε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή από τη δραστηριότητα των Οργανώσεων κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ να αφομοιώνει ομαλά τη στρατηγική μας. Να καλλιεργούμε στις δυνάμεις μας το να επιβεβαιώνεται καθημερινά η ορθότητα της επιλογής τους να είναι μέλη του Κόμματος. Το ίδιο καθήκον έχουμε και για τα υποψήφια μέλη του Κόμματος, ώστε να διαμορφώνονται σταθερά οι όροι για την οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος και την οικοδόμησή του σε στρατηγικής σημασίας χώρους.

Ζήτω το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ.