Τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν μονάδες της πολεμικής βιομηχανίας και στην περιοχή της Αχαΐας αναδείχθηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψη κλιμακίου της Τομεακής Επιτροπής Αχαΐας του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Νίκο Καραθανασόπουλο, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, στο εργοστάσιο μεταφορικών μέσων και επίγειου εξοπλισμού της Πολεμικής Αεροπορίας στον Αραξο, στο πλαίσιο αντίστοιχων επισκέψεων και συναντήσεων του Κόμματος που θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα.

Οπως και οι υπόλοιπες σχετικές υποδομές που εντάσσονται στην πολεμική βιομηχανία, και η συγκεκριμένη μονάδα βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης και προσαρμογής με βάση τις ανάγκες της αστικής τάξης, που συμμετέχει ενεργά στη συμμαχία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στους στρατηγικούς σκοπούς τους απέναντι σε ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Πρόκειται για ανταγωνισμούς που σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου μόνο κινδύνους γεννούν για τους λαούς, και τον ελληνικό, μακριά από τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας.

Σε συνθήκες που καθημερινά συσσωρεύεται εύφλεκτη ύλη, με 56 ενεργές πολεμικές διαμάχες και 92 εμπλεκόμενες χώρες, η Ελλάδα βρίσκεται στον πυρήνα των αντιδραστικών σχεδιασμών, συμμετέχοντας ενεργά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στα δύο βασικότερα μέτωπά του, σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, καθώς και στην επέκταση της τεράστιων διαστάσεων βιομηχανικής παραγωγής πολεμικού - στρατιωτικού υλικού, όπως αυτή καθορίστηκε από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη. Στην τελευταία μάλιστα συμφωνήθηκε να υπερδιπλασιαστούν οι σχετικές ετήσιες δαπάνες των χωρών - μελών στο 5% του ΑΕΠ, ενώ εγκρίθηκαν κείμενα όπως το Επικαιροποιημένο Σχέδιο Δράσης για την Αμυντική Παραγωγή κ.λπ., με ραγδαία στροφή προς την πολεμική οικονομία με όρους μακροπρόθεσμου σχεδιασμού.

Αυτά εκφράζονται και στο τελευταίο υπερμνημόνιο «Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ 2028 - 2034», στην κατεύθυνση της «στρατηγικής αυτονομίας» της ΕΕ, με τον προϋπολογισμό του να αυξάνεται κατά 64% σε σχέση με τον προηγούμενο, εξασφαλίζοντας (από τον σφαγιασμό κοινωνικών παροχών, την υψηλότερη φορολόγηση των λαών, το πετσόκομμα των εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ.) ποσά που φτάνουν τα 2 τρισ. ευρώ, από 1,2 τρισ. προηγουμένως. «Ζεστό» χρήμα για τα μονοπώλια του πολέμου, για το πώς οι χώρες - μέλη της ΕΕ θα παράγουν περισσότερα και ταχύτερα, επιτυγχάνοντας ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανικής τους ικανότητας.

Σε αυτούς τους σχεδιασμούς εντάσσεται και η ελληνική αστική τάξη, με την κυβέρνηση της ΝΔ να αποφασίζει δεύτερο πακέτο εξοπλισμών για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, ύψους 25 δισ. ευρώ, πέραν των 25 δισ. ευρώ του Μάρτη, μετά τα όσα αποφασίστηκαν στα προγράμματα «ReArm Europe» και «Λευκή Βίβλος 2030».

Πρόκειται για σχεδιασμούς που ωφελούν τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης συνολικά τις οποίες υπηρετούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις και θέτουν στη μέγγενη των συνολικότερων ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και υποδομές που σήμερα υπάρχουν στη χώρα, όπως το εργοστάσιο του Αραξου.

Η συγκεκριμένη μονάδα λειτουργεί από το 1981, με αποστολή την εκτέλεση επιθεωρήσεων, επισκευών και τροποποιήσεων επιπέδου εργοστασίου σε οπλικά συστήματα και μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας, την κατασκευή εξαρτημάτων - συστημάτων για τις μονάδες της και την παροχή τεχνικής υποστήριξης προς τις μονάδες ή προς τρίτους.

Στον χώρο μπορούν να πραγματοποιηθούν μερικές και γενικές επισκευές σε μεταφορικά μέσα και κινητήρες οχημάτων, επιθεωρήσεις και επισκευές οπλικών αντιαεροπορικών συστημάτων αλλά και σωστικών μέσων των χειριστών των πολεμικών αεροσκαφών (αλεξίπτωτα, σωσίβιες λέμβοι, κάσκες κ.λπ.). Επίσης συντηρήσεις, επιθεωρήσεις σε επίγεια μέσα υποστήριξης αεροσκαφών, κατασκευές για διακεκριμένα εξαρτήματα αυτών, εργασίες επιμεταλλώσεων και θερμικών κατεργασιών μετάλλου.

Επιπλέον εκπονούνται μελέτες από την αρμόδια διεύθυνση του εργοστασίου για τροποποιήσεις και κατασκευές εξαρτημάτων για το επίγειο αλλά και το αεροπορικό υλικό της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ολα τα παραπάνω πραγματοποιούνται μέσα από τους έξι τομείς παραγωγής του εργοστασίου, όπου πέραν των μέσων και των οπλικών συστημάτων που υλοποιούνται για την Πολεμική Αεροπορία γίνεται χρήση για τον Στρατό Ξηράς και το Πολεμικό Ναυτικού, π.χ. για τα αντιαεροπορικά συστήματα «Βέλος» και «Rheinmetal». Αντίστοιχα, εκτελούνται κατασκευές, επισκευές και επιθεωρήσεις προς τις μονάδες του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού.

Η μονάδα και η λειτουργία της στηρίζεται σε στρατιωτικό προσωπικό (αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, στρατεύσιμους) αλλά και στο πολιτικό, κυρίως για την παραγωγή του όγκου δουλειάς που ουσιαστικά αφορά συνολικά τις Ενοπλες Δυνάμεις.

Και για το συγκεκριμένο εργοστάσιο εντοπίζεται μεγάλη κινητικότητα προκειμένου να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ, στην ανάπτυξη γενικότερα της πολεμικής βιομηχανίας για την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, συνολικά στις κατευθύνσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Στην κατεύθυνση δε της έρευνας, ήδη ο χώρος συνδέεται και με ερευνητικά προγράμματα των Πανεπιστημίων Πάτρας και Πελοποννήσου.

Η βαθύτερη εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια, από τα οποία βγαίνουν κερδισμένα τα πιο ισχυρά τμήματα και της ελληνικής αστικής τάξης, επιβάλλει εκτός από την ένταση των εξοπλισμών και την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων σε αυτούς τους χώρους διαχρονικά. Πρόσφατα είναι τα τελευταία νομοθετήματα της κυβέρνησης της ΝΔ (π.χ. 13ωρο), αλλά και η υποχρεωτική επίταξη εργαζομένων από τις βιομηχανίες, με φύλλα πορείας που σε πολλές περιπτώσεις έχουν καθοριστεί από σήμερα κ.λπ.

Σε δήλωσή του μετά την περιοδεία ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε: «Με τα προωθούμενα μέτρα επί της ουσίας δίνεται προβάδισμα στους επιχειρηματικούς ομίλους της πολεμικής βιομηχανίας να εκμεταλλευτούν τις υπάρχουσες υποδομές. Η απαξίωσή τους αποτελεί όχημα εκμετάλλευσής τους από τα αντίστοιχα επιχειρηματικά σχήματα, για την ενίσχυση της κερδοφορίας τους, προσδένοντάς τα ακόμα περισσότερο στο όχημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με όλους τους κινδύνους για τους λαούς, και τον ελληνικό.

Σήμερα είναι ανάγκη να σταματήσει η τροφοδότηση όπλων και συστημάτων από τις ελληνικές επιχειρήσεις για τους πολέμους των ιμπεριαλιστών σε Μέση Ανατολή και Ευρώπη, ενάντια στους λαούς συνολικότερα, και απαιτούμε καμία κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις επιχειρήσεις της πολεμικής βιομηχανίας, καταδικάζοντας και τη μετατροπή της οικονομίας σε πολεμική.

Παράλληλα, σημειώνοντας πως ο λαός έχει τη δύναμη να καθορίσει τις εξελίξεις, τονίζουμε: Ποτέ πια πυρηνικά στον Αραξο, στην Ανδραβίδα ή οπουδήποτε αλλού στη χώρα».

Πρόκειται για ζητήματα που έθιξαν επίσης ο Διονύσης Πλέσσας, αντιδήμαρχος Πατρέων και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στον χώρο από το 1988 έως το 2015, ο οποίος συμμετείχε στο κλιμάκιο του ΚΚΕ, και ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, πρώην εργαζόμενος στο εργοστάσιο και στέλεχος του ΚΚΕ, ο οποίος σε δήλωσή του εξέφρασε τη στήριξή του στους εργαζόμενους στον χώρο και επεσήμανε:

«Οι κυβερνήσεις διαχρονικά αποψιλώνουν τα στρατιωτικά εργοστάσια, με στόχο την ιδιωτικοποίησή τους από επιχειρηματικούς ομίλους, εφόσον πρόκειται για "φιλέτα" επενδύσεων για την κερδοφορία τους.

Στο εργοστάσιο σήμερα απασχολούνται το 57% του ένστολου προσωπικού και το 47% του πολιτικού προσωπικού από όσες θέσεις προβλέπουν τα οργανογράμματα, ενώ επίκεινται συνταξιοδοτήσεις έμπειρου τεχνικού και επιστημονικού πολιτικού προσωπικού. Η συνέχιση των μη προσλήψεων οδηγεί μαθηματικά στην ιδιωτικοποίηση των τομέων παραγωγής και του εργοστασίου.

Η πολεμική οικονομία και βιομηχανία των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, απαιτεί να δυναμώσει η πάλη σήμερα για απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με εναντίωση στην πολεμική οικονομία.

Στην καπιταλιστική οικονομία, που σήμερα φέρει επίσης το όνομα πολεμική οικονομία, εφόσον γίνονται επενδύσεις στην παραγωγή όπλων που σκοτώνουν τους λαούς, πρέπει να είναι αντίθετος ο λαός και να παλέψει για άμεση αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, όπως και από τις συμμαχίες με ΗΠΑ και Ισραήλ».

Ακόμα, θύμισε ότι σε απόσταση λίγων μέτρων από το εργοστάσιο βρίσκεται η αεροπορική βάση του Αραξου, όπου μέχρι το 2001 φυλάσσονταν πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ, που απομακρύνθηκαν προς την Ιταλία έπειτα από τον αγώνα των εργαζομένων και του λαού της περιοχής, και πρόσθεσε: «Οπως τότε οι εργαζόμενοι και ο λαός με την πάλη τους επέβαλαν την απομάκρυνση των βομβών, έτσι και σήμερα τους λέμε να μη σκεφτούν να τις ξανατοποθετήσουν στον Αραξο ή στην Ανδραβίδα. Επίσης, ποτέ να μη διανοηθούν να χρησιμοποιήσουν το εργοστάσιο για ευρωΝΑΤΟικούς σκοπούς, για να αιματοκυλιούνται οι λαοί. Δεν θα το επιτρέψουμε!».