INTIME NEWS

Χαρακτηριστικά, στην κυριακάτικη ανάρτησή του, ο Κυρ. Μητσοτάκης, εστιάζοντας στη μετατροπή της Ελλάδας σε «κόμβο Ενέργειας για την ευρύτερη περιοχή», ισχυρίστηκε ότι συνεπάγεται εξασφάλιση «ενεργειακής και γεωπολιτικής ασφάλειας», όπως και «χιλιάδες θέσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς, χαμηλότερες τιμές Ενέργειας». Στο μεταξύ, λαός και εργαζόμενοι έχουν ήδη πείρα από τα μεγάλα ενεργειακά πρότζεκτ, όπως οι κατασκευές των αγωγών TAP και IGB, που προσέφεραν θέσεις εργασίας μόνο κατά τη φάση κατασκευής, ενώ μεταφέρουν πανάκριβη για τα λαϊκά νοικοκυριά Ενέργεια. Επίσης, χαρακτηριστική είναι και η πείρα από την εξόρυξη πετρελαίου της «Energean», της εταιρείας που μαζί με τις «ExxonMobil» και «HelleniQ Energy» θα προχωρήσουν τις εξορύξεις στο Ιόνιο. Πέρα από τα «θαλασσοδάνεια» που είχε εξασφαλίσει η «Energean» από το ελληνικό Δημόσιο επειδή μέσα στην πανδημία οι τιμές του πετρελαίου έπληξαν την κερδοφορία, η εταιρεία είχε προχωρήσει σε ομαδικές απολύσεις - διώξεις συνδικαλιστών στον Πρίνο, προκειμένου να προχωρήσει το σχέδιο εργολαβοποίησης των θέσεων εργασίας.

Ως προς τη γεωπολιτική ασφάλεια είναι αποκαλυπτικά όσα είπε στο «Βήμα» ο υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, παρουσιάζοντας ως «κοινό στόχο» των δύο κυβερνήσεων «η Ελλάδα να γίνει ενεργειακός κόμβος, να δέχεται και να μεταφέρει Ενέργεια προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης για να απεξαρτηθούν από το ρωσικό αέριο», άρα να παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Ακόμα πιο αποκαλυπτικός στα «ΝΕΑ» ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα και πρώην βοηθός υπουργός Εξωτερικών για Ενεργειακούς Πόρους Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος ερωτηθείς αν, ελλείψει οριοθέτησης ΑΟΖ, θα εμπλέκονταν οι ΗΠΑ για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών, τόνισε ότι «οι αμερικανικές εταιρείες, "Chevron", "ExxonMobil", δεν βλέπουν τους εαυτούς τους ως πολιτικούς παράγοντες», πρόσθεσε ότι «αυτά τα ζητήματα (...) δεν λύνονται από τη μια μέρα στην άλλη» και παραπέμποντας σε ένταση του παζαριού για τις θαλάσσιες ζώνες το αμέσως επόμενο διάστημα, χαρακτήρισε «πηγή ενθάρρυνσης το γεγονός ότι η γεωπολιτική κατάσταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχει βελτιωθεί σημαντικά», ότι «η οικονομική συνεργασία μπορεί σίγουρα να βοηθήσει στη βελτίωση της ατμόσφαιρας», και ότι «υπάρχει ήδη ενεργειακή συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

«Θέλουμε να δούμε αυτά τα ζητήματα ως κινητήρια δύναμη συνεργασίας. Τα γεωπολιτικά ζητήματα είναι περίπλοκα» πρόσθεσε, ενώ ερωτηθείς για την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης να πάνε σε 5μερή με Τουρκία, Κύπρο, Αίγυπτο, Λιβύη για τα ζητήματα της Ανατ. Μεσογείου, είπε μεν ότι «είναι ένα ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί από τις ίδιες τις κυβερνήσεις», αλλά ταυτόχρονα δήλωσε «βέβαιος ότι οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν», αφού «οι ΗΠΑ επενδύουν, θέλουν να δουν ολόκληρη την περιοχή να προχωρεί. Από άποψη θεσμών έχουμε ήδη το Φόρουμ Φυσικού Αερίου Ανατολικής Μεσογείου ως μέσο για τη διευκόλυνση πολλών από τους διαλόγους», πρόσθεσε δίνοντας ένα πλαίσιο παζαριού που ήδη λειτουργεί ζεσταίνοντας την υπόθεση για τα επόμενα βήματα. Αλλωστε, παρουσίασε ως σχετικό προηγούμενο και το «έργο που έκανε η κυβέρνηση Μπάιντεν για να σφυρηλατήσει τη συμφωνία Ισραήλ - Λιβάνου σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών», χαρακτηριστική αποστροφή κι αυτή για το πόση ασφάλεια «εγγυώνται» οι συμφωνίες αυτές στους λαούς.

Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και το άρθρο του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη στο «Βήμα» για τους «άξονες» της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, αναλύοντας την «πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός διαρκούς πολυμερούς περιφερειακού σχήματος στην Ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή με μεγάλες εντάσεις και προκλήσεις αλλά και σημαντική οδό για τη διασυνδεσιμότητα μεταξύ Ασίας, Αφρικής και Ευρώπης». Δεν απέκλεισε, μάλιστα, στο μέλλον τη «διεύρυνση της συμμετοχής, δεδομένου μάλιστα ότι υπάρχει κοινότητα ενδιαφερόντων και σε άλλα κράτη της περιοχής», ενώ ως προς τα επόμενα βήματα είπε ότι η Αθήνα «θα διερευνήσει τις προθέσεις των μερών για συμμετοχή στο σχήμα και, εάν υπάρχει προκαταρκτική κοινή κατανόηση, θα μπορούσε να συνταχθεί ένα μνημόνιο κατανόησης που θα μας οδηγούσε σε μία πρώτη συνάντηση για τη διαμόρφωση ατζέντας και την προτεραιοποίηση θεμάτων». Στην πρεμούρα τους η υπόθεση να προχωρήσει, έστειλε μήνυμα στις λοιπές αστικές πολιτικές δυνάμεις ότι «πρέπει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να διερευνήσουμε κάθε δυνατότητα ουσιαστικής σύγκλισης στη γειτονιά μας» καθώς «είναι η ώρα της ευθύνης και όχι των υπεκφυγών».

Εξάλλου μιλώντας χθες απόγευμα στη Βουλή, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο Γεραπετρίτης έλεγε ότι «δεν έχουν ακόμη υπάρξει τυπικές συζητήσεις με τα υπόλοιπα μέρη. Θα υπάρξει μια συζήτηση προκαταρκτική με τις τέσσερις υπόλοιπες χώρες και στην περίπτωση που υπάρχει μια καταρχήν κατανόηση, δεν θα αποκλείαμε την ένταξη και της ΕΕ», του ΟΗΕ ή του ΙΜΟ (Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας). Επέμεινε ότι η «πρωτοβουλία» «βρίσκεται ακόμη σε εξαιρετικά πρώιμο στάδιο», αλλά έσπευσε να διαβεβαιώσει τις λοιπές αστικές δυνάμεις ότι «θα ενημερώνεται διαρκώς τόσο το Σώμα όσο και το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής».

Διόλου τυχαία σε αυτή την κατεύθυνση, «των συναινέσεων και της υπευθυνότητας», έχουν ξεθαφτεί για να συνεισφέρουν μια σειρά παράγοντες. Π.χ. στο «Βήμα» θυμήθηκαν την Μ. Δαμανάκη και την έβγαλαν να πει για την 5μερή ότι «είναι σωστή η πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης» και ότι πρέπει «να εξασφαλιστεί μια στοιχειώδης συναίνεση στο εσωτερικό της χώρας για να μην οδηγηθούμε πάλι στη γνωστή ιστορία, όπου οι μεν θα κατηγορούν τους δε για εθνικές προδοσίες και μειοδοσίες». Τάχθηκε δε υπέρ «της ανάληψης πρωτοβουλιών» κόντρα στην «ακινησία», σπεύδοντας μάλιστα να θυμίσει ότι «το 2003 η κυβέρνηση Σημίτη είχε φτάσει πολύ κοντά σε μια λύση, αλλά τελικά δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος να προχωρήσει. Είχα την τύχη να κουβεντιάσω με τον τότε πρωθυπουργό και του είπα πολύ καθαρά ότι δεν κάνει καλά αφήνοντας το θέμα σε εκκρεμότητα» πρόσθεσε, στηλιτεύοντας και το γεγονός ότι στην Ελλάδα «η ιδέα του συμβιβασμού είναι καταδικασμένη». Δεν απέκλεισε άλλωστε ένα «κοινό» θαλάσσιο πάρκο με την Τουρκία.

Στον απόηχο των παραπάνω η κυβέρνηση συνεχίζει τα παζάρια και με τον Ζελένσκι, που αναμένεται στην Αθήνα το αμέσως επόμενο διάστημα, σε άλλη μια επίσκεψη που «κουμπώνει» στα αμερικανικά σχέδια για τον ενεργειακό «Κάθετο Διάδρομο» και την τροφοδοσία του Κιέβου με αμερικανικό LNG, ενώ παράλληλα θα βρεθούν στο τραπέζι και τα στρατιωτικά σχέδια παραπέρα ενίσχυσης της Ουκρανίας.

Ανώτατες πηγές του υπουργείου Αμυνας επιβεβαιώνουν στον «Ριζοσπάστη» ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν πάντα να πιέζουν για παροχή πολεμικού υλικού στο καθεστώς του Κιέβου, κυρίως για μετακίνηση εκεί μιας ελληνικής συστοιχίας «Patriot», χρησιμοποιώντας μάλιστα ως προηγούμενο το γεγονός ότι ήδη η ελληνική αστική τάξη έχει μετακινήσει μία στη Σαουδική Αραβία εδώ και χρόνια. Εξάλλου, σε διάφορα δημοσιεύματα γράφεται ότι η κυβέρνηση συζητάει την αποστολή στην Ουκρανία αντιαεροπορικών συστημάτων ρωσικής κατασκευής, όπως τα S-300, τα TOR-M1 και τα OSA, με την προϋπόθεση της αντικατάστασης με ισραηλινά αντιαεροπορικά και άλλα συστήματα, ενώ γίνεται λόγος μέχρι και για την παραχώρηση ελληνικών μαχητικών «Mirage 2000-5», όπως επίμονα ζητάει το Κίεβο αλλά και το Παρίσι.

Ολα αυτά ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες παρτίδες πολεμικού υλικού με τελικό προορισμό την Ουκρανία, π.χ. την αποστολή 60 οβιδοβόλων M-110A2, μαζί με πάνω από 150.000 βλήματα διαφόρων τύπων και διαμετρήματος 203 χιλιοστών, συν δεκάδες χιλιάδες ρουκέτες. Είναι η πολλοστή φορά που η κυβέρνηση μεθοδεύει τέτοια πώληση, προκειμένου κατόπιν η κυβέρνηση της Τσεχίας να προωθήσει αυτό το υλικό μέχρι την Ουκρανία, ενισχύοντας το οπλοστάσιο του Ζελένσκι, καθώς έχουν ήδη προωθηθεί πολλές άλλες τέτοιες «παραγγελίες», αδειάζοντας τις αποθήκες του Στρατού Ξηράς.