Το θέμα της σχολικής στέγης έχει επανειλημμένα απασχολήσει το κίνημα των γονιών και των εκπαιδευτικών που το έχουν θέσει στην προμετωπίδα των διεκδικήσεών τους, λόγω του μεγάλου όγκου των «γερασμένων» σχολικών υποδομών, της απουσίας ελέγχων και επισκευών διαχρονικά, καθώς αντιμετωπίζονται από το αστικό κράτος ως «κόστος».

Η κυβέρνηση, οχυρωμένη πίσω από το «σπρώξιμο» της αρμοδιότητας στους δήμους - χωρίς την απαραίτητη κρατική χρηματοδότηση και με τις τεχνικές υπηρεσίες υποστελεχωμένες - επιχειρεί να εμφανίσει ότι «κάνει έργο», προβάλλοντας συγκεκριμένα μερεμέτια μέσα από το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» - στο 3% των σχολείων πανελλαδικά - διαφημίζοντας και τους «χρυσούς χορηγούς» του εν λόγω προγράμματος, τις συστημικές τράπεζες.

Οταν μιλάμε όμως για σχολική στέγη, ο μεγαλύτερος «ασθενής» που εκπέμπει sos εδώ και χρόνια είναι η Προσχολική Αγωγή, με ένα σημαντικό ποσοστό των νηπιαγωγείων να στεγάζονται ακόμα και σε κοντέινερ!

Θυμίζουμε ότι η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή θεσμοθετήθηκε με νόμο το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ωστόσο να δοθεί ούτε ένα επιπλέον ευρώ για την υλοποίησή της. Ηδη από τότε η κατάσταση της σχολικής στέγης στα νηπιαγωγεία ήταν αναλογικά με τις άλλες βαθμίδες της Εκπαίδευσης η χειρότερη δυνατή. Γεγονός που από τη μια εξηγείται λόγω του ότι το σύστημα της δημόσιας Προσχολικής Αγωγής αναπτύχθηκε χρονικά αργότερα, δεν δικαιολογείται όμως η δυσπραγία των κυβερνήσεων για χρόνια να επιταχύνουν ώστε να εξασφαλίσουν τα αναγκαία κτίρια για όλα τα νήπια.

Σ' αυτό το τοπίο, λοιπόν, η επέκταση της υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής και πάλι χωρίς καμιά κρατική μέριμνα (ούτε καν για τους αναγκαίους επιπλέον νηπιαγωγούς, πόσο μάλλον για τα σχολικά κτίρια) έδειξε πολύ γρήγορα τα αδιέξοδά της. Αποτέλεσμα ήταν να τροποποιηθεί ο νόμος την επόμενη χρονιά, προβλέποντας τη σταδιακή εφαρμογή του νόμου ανά δήμο ανάλογα με τον πληθυσμό του. Δόθηκαν παρατάσεις έως και τρία χρόνια στους μεγάλους δήμους προκειμένου να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες υποδομές, αλλά προβλέφθηκε ακόμα η δυνατότητα να τοποθετούνται προσωρινά «προκατασκευασμένες αίθουσες ελαφρού τύπου» σε αυλές άλλων σχολείων, ακόμα και Γυμνασίων και Λυκείων (!) για να στεγάζονται τα νήπια.

Τα προκάτ ελαφρού τύπου, όσο και να εξελίσσονται με τα χρόνια τα υλικά κατασκευής τους, παραμένουν αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη «τσίγκινα κουτιά», γι' αυτό εξάλλου η τοποθέτησή τους προβλεπόταν να είναι προσωρινή.

Βρισκόμαστε όμως έξι χρόνια μετά από αυτές τις άθλιες προβλέψεις, για νήπια που πρωτοέρχονται σε επαφή με την Εκπαίδευση μέσα σε «τσίγκινα κουτιά» και αυτή η τάχα προσωρινή λύση συνιστά την καθημερινότητα χιλιάδων νηπίων σε όλη τη χώρα. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί αυτά τα προκάτ να συντηρούνται, ωστόσο στις περισσότερες οι νηπιαγωγοί περιγράφουν αίθουσες που μπάζουν νερά με τις βροχές, που δεν αερίζονται σωστά, που τα υλικά τους βγάζουν έντονες οσμές πλαστικού κ.ά. Πέρα από την επέκταση της υποχρεωτικότητας υπάρχουν περιπτώσεις που κοντέινερ είχαν τοποθετηθεί και παλιότερα, είτε για να αντιμετωπίσουν έκτακτες καταστάσεις (όπως π.χ. μεταστέγαση παιδιών από σεισμόπληκτα σχολεία) είτε για να χωρέσουν τα νήπια σε περιοχές που αυξάνονταν πληθυσμιακά κ.λπ. Πάντα βέβαια ήταν μια «προσωρινή λύση», που έχει παραμείνει μέχρι και σήμερα.

Η ΔΟΕ έκανε την προηγούμενη σχολική χρονιά μια προσπάθεια αποτύπωσης της στεγαστικής κατάστασης των νηπιαγωγείων της χώρας, κατά την οποία συγκέντρωσε στοιχεία από το 30% περίπου των Συλλόγων - μελών της, που συνιστούν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κατάστασης σε όλη τη χώρα.

Αυτή η πρώτη αποτύπωση κατέγραψε πάνω από 500 αίθουσες νηπιαγωγείων να λειτουργούν σε κοντέινερ! Παράλληλα, κατέγραψε πολλές εκατοντάδες ακόμα αιτήματα για μεταστέγαση νηπιαγωγείων, για νηπιαγωγεία που στεγάζονται σε νοικιασμένα κτίρια, σε κτίρια που δεν προορίζονταν για σχολεία, αλλά για καταστήματα, αποθήκες κ.ο.κ.

Ενδεικτικά από αυτά τα στοιχεία παραθέτουμε:

Στην Αττική από τους «πρωταθλητές» είναι οι περιοχές της Ανατολικής Αττικής, όπου ο Σύλλογος ΠΕ «Ο Σωκράτης» καταγράφει: 36 κοντέινερ στον δήμο Αχαρνών, 21 στον δήμο Διονύσου και 22 στον δήμο Ωρωπού... που πολλά από όλα αυτά είναι τοποθετημένα εδώ και 20 χρόνια, από παλιότερους σεισμούς κ.λπ. Επιπλέον, από τον άλλο Σύλλογο ΠΕ της περιοχής καταγράφονται στον δήμο Κρωπίας 2 κοντέινερ, 1 στον δήμο Λαυρεωτικής και 4 στον δήμο Σαρωνικού, με την επισήμανση μάλιστα ότι σε αυτή την περιοχή (που καλύπτει πέντε δήμους) το τελευταίο νεοανεγερθέν νηπιαγωγείο ήταν το 4ο Νηπιαγωγείο Κερατέας, που παραδόθηκε το 2012!

Ετερος μεγάλος «πρωταθλητής» είναι ο δήμος της Αθήνας, που χωρίς να υπάρχει εικόνα από το σύνολο των Συλλόγων του, καταγράφει τουλάχιστον 28 προκάτ αίθουσες ελαφριού τύπου σε νηπιαγωγεία. Αλλες 8 μετράει ο δήμος Ζωγράφου, 6 ο δήμος Γαλατσίου, 9 ο δήμος Καισαριανής, 3 ο δήμος Βύρωνα, 6 ο δήμος Νέας Σμύρνης, 3 ο δήμος Πεύκης - Λυκόβρυσης, 13 οι δήμοι Αμαρουσίου και Κηφισιάς μαζί με πολλά νηπιαγωγεία που στεγάζονται σε ισόγεια διαμερίσματα πολυκατοικιών, 2 ο δήμος Ηλιούπολης μαζί επιπλέον με την περίπτωση του 23ου Νηπιαγωγείου που στεγάζεται σε νοικιασμένο κατάστημα με τζαμαρία, όπου τα νήπια προαυλίζονται στην παρακείμενη παιδική χαρά λόγω απουσίας αυλής (!), 7 στο Παλαιό Φάληρο, 1 στη Βούλα, 9 στη Γλυφάδα, 8 στον Πειραιά, 4 σε Πέραμα και Δραπετσώνα, 3 στη Νίκαια και ο κατάλογος συνεχίζεται...

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση όμως και σε πολλούς δήμους και μεγάλες πόλεις της επαρχίας, με την περίπτωση του νομού Ηρακλείου στην Κρήτη να ξεχωρίζει, αφού καταγράφει 84 κοντέινερ, τα 47 από αυτά στον δήμο Ηρακλείου. Επιπλέον το 45% των νηπιαγωγείων στον δήμο Ηρακλείου στεγάζεται σε μισθωμένα, απαρχαιωμένα και ακατάλληλα κτίρια.

Πολλές είναι επίσης οι προκάτ αίθουσες νηπιαγωγείων και στην Πάτρα, που φτάνουν τις 22, ενώ σε όλο τον δήμο υπάρχουν ακόμα 30 νηπιαγωγεία σε ενοικιαζόμενα κτίρια (κυρίως ισόγεια πολυκατοικιών, πρώην αποθηκών, καταστημάτων κ.λπ.). Η δημοτική αρχή Πάτρας, εξάλλου, έχει στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων από το κράτος την αναγκαία χρηματοδότηση, ώστε να γίνουν απαραίτητα έργα, επισημαίνοντας διαρκώς ότι ο δήμος καλείται με λιγοστό προσωπικό και λιγοστά κονδύλια να συντηρήσει τη σχολική στέγη, ενώ η κυβέρνηση απεμπολεί την ευθύνη και την υποχρέωσή της για δημόσια δωρεάν Παιδεία, για ασφαλή σχολική στέγη και υποδομές, όπως κάνει στα νοσοκομεία, στα αντιπλημμυρικά κ.λπ.

Στη Θεσσαλονίκη, από τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από δυο Συλλόγους - δηλαδή μια μερική μόνο εικόνα - καταγράφονται 15 κοντέινερ και αίθουσες kibo, στη Λάρισα 4 προκάτ ελαφρού τύπου, στην Ξάνθη άλλα 4, στη Ροδόπη πάνω από 13, στις Σέρρες πάνω από 10, στη Λήμνο 4, στη Σάμο 5, σε Νίσυρο και Κω 18, στη Ρόδο 12, στη Ναύπακτο 1, στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου άλλα 2, καθώς και πολλά νοικιασμένα καταστήματα που εξυπηρετούν νηπιαγωγεία, στην Αρχαία Ολυμπία 2, στην Κύμη 3, ενώ ιδιαίτερη είναι και η περίπτωση της Χαλκίδας με 6 Νηπιαγωγεία που στεγάζονται σε 17 τσίγκινες αίθουσες, πολλές από τις οποίες έχουν τοποθετηθεί εδώ και πάνω από 12-13 χρόνια, ενώ οι προδιαγραφές τους είναι για 4 έως 6 χρόνια και μετά θεωρούνται ακατάλληλες!

Με σύνθημα «Μάθε την αλήθεια! Το χώμα που πατάς λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ» και τη συμμετοχή μαθητών και φοιτητών πραγματοποιήθηκε την Κυριακή ο ιστορικός περίπατος των Τομεακών Οργανώσεων Λάρισας της ΚΝΕ.

Η πρωτοβουλία πάρθηκε με αφορμή τις δραστηριότητες των Οργανώσεων της ΚΝΕ για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, αλλά και τη συμπλήρωση 81 χρόνων από την απελευθέρωση της Λάρισας από τη γερμανική ναζιστική κατοχή, με τη θριαμβευτική είσοδο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην πόλη στις 23/10/1944.

Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ που συμμετείχαν στη ξενάγηση είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν για τις αιτίες που οδήγησαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να γνωρίσουν καλύτερα την ηρωική δράση του λαού μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ την περίοδο της τριπλής φασιστικής κατοχής στη χώρα, αλλά και να συζητήσουν για τα πολύτιμα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη δεκαετία του '40, για την ιδιαίτερη σημασία γνώσης της Ιστορίας σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Αφετηρία του ιστορικού περιπάτου ήταν ο λόφος του Φρουρίου και η προτομή του κομμουνιστή δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη», Κώστα Βιδάλη, ο οποίος τον Αύγουστο του 1946 άφησε την τελευταία του πνοή στον Θεσσαλικό Κάμπο, δολοφονημένος από τη συμμορία του Σούρλα.

Ακολούθησαν στάσεις σε διάφορα σημεία, όπως στην προτομή του Τάκη Γαργαλιάνου (στην ομώνυμη πλατεία), ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας τη διετία 1945 - 1946, αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της χώρας και εκτελέστηκε στο Μεζούρλο το 1949, μαζί με εκατοντάδες άλλους κομμουνιστές και αγωνιστές.

Ο περίπατος ολοκληρώθηκε στην πλατεία Εξι Δρόμων, στην οδό Σκουφά, όπου άφησε την τελευταία του πνοή τον Νοέμβρη του 1947 ο Σπύρος Καλοδίκης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονημένος πισώπλατα από συνεργάτη της Ασφάλειας.

Ακολούθησε πλούσια συζήτηση για τα επίκαιρα συμπεράσματα από την ηρωική δράση των κομμουνιστών σε εκείνες τις συνθήκες, συμβολή στη σημερινή πάλη για τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα. Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκε αναμνηστικό με χάρτη που αποτυπώνει τη διαδρομή που ακολουθήθηκε στην ξενάγηση, όπως και δεκάδες άλλα ιστορικά σημεία και μνημεία στην πόλη.