Από τις οικονομικές ειδήσεις των τελευταίων ημερών ξεχωρίζει ότι το ελβετικό φράγκο προσεγγίζει τα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων δέκα ετών. Η ανοδική πορεία του νομίσματος αποδίδεται στην αναζήτηση ασφαλών επενδυτικών επιλογών «εν μέσω πολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας». Το ίδιο ισχύει και με τον χρυσό, που η τιμή του καταγράφει ιστορικό υψηλό, παρά τα σκαμπανεβάσματα των τελευταίων ημερών. Στις τάσεις αυτές αποτυπώνονται ταυτόχρονα η κλιμάκωση των ανταγωνισμών, η πολεμική προετοιμασία και το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, εξαιτίας της υπερσυσσώρευσης. Κεφάλαια που λιμνάζουν επειδή δεν βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο, ψάχνουν «καταφύγιο» στη σιγουριά του χρυσού (ειδικά σε συνθήκες που ο πόλεμος «φωνάζει» από μακριά), ή σε νομίσματα που οι διακυμάνσεις τους δεν είναι τόσο εκτεθειμένες στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και την πορεία της διεθνούς οικονομίας, όπως συμβαίνει με το δολάριο και το ευρώ. Κάτι παρόμοιο έγινε πριν την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 2020, χωρίς βέβαια να την αποσοβήσει. Οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού έχουν τις νομοτέλειές τους και καμιά μορφή διαχείρισης δεν μπορεί να τους αναστείλει. Το κεφάλαιο κάνει τα κουμάντα του, αλλά δεν πρόκειται να αποτρέψει τη νέα κρίση - το πολύ πολύ να την καθυστερήσει λίγο - ενώ προετοιμάζεται για πόλεμο, που σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου. Τα δικά του κουμάντα πρέπει να κάνει και ο λαός: Χαράσσοντας μαχητική πορεία σύγκρουσης με το σύστημα των κερδών και του πολέμου, αξιοποιώντας κάθε ρωγμή για να το αποδυναμώσει, να το ανατρέψει.

Χρυσάφι πληρώνει ο λαός το εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat. Συγκεκριμένα, το 34,3% των δαπανών βαραίνουν απευθείας την τσέπη των νοικοκυριών, πέρα απ' όσα καταβάλλουν μέσω των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας. Αυτό έχει ως συνέπεια τα φτωχότερα νοικοκυριά να παρακάμπτουν εντελώς ή να αναβάλλουν τις επισκέψεις στον γιατρό, με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή τους. Το 2024, για παράδειγμα, πάνω από ένας στους πέντε ασθενείς (21,9%) άνω των 16 ετών που χρειάστηκε ιατρικές εξετάσεις ή θεραπεία, δήλωσε ότι δεν τις έκανε λόγω οικονομικής αδυναμίας, μεγάλης αναμονής ή απόστασης από κάποια δομή Υγείας. Το φαινόμενο της λεγόμενης «υγειονομικής φτωχοποίησης» συνδέεται τόσο με την αδυναμία πρόσβασης σε σύγχρονες και αναγκαίες υπηρεσίες Υγείας, όσο και με τη δυσκολία των νοικοκυριών να ικανοποιήσουν άλλες στοιχειώδεις ανάγκες αν αρρωστήσουν ξαφνικά και πρέπει να πληρώσουν για τη διάγνωση και τη θεραπεία. Το 2023, ένα στα 10 νοικοκυριά ήρθε αντιμέτωπο με «καταστροφικές δαπάνες» για την Υγεία, «έπεσε έξω» δηλαδή στον προϋπολογισμό του, ύστερα από κάποιο έκτακτο ιατρικό περιστατικό. Η πραγματικότητα αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τη μαγική εικόνα που περιγράφουν ξεδιάντροπα η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, για να ξεπλένουν την αντιλαϊκή πολιτική και στην Υγεία. Ο λαός, από την άλλη, μόνο οργή μπορεί να αισθάνεται, όταν σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, αλλά αναγκάζεται να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη ...στην υγειά της πολιτικής του «κόστους - οφέλους» για το κράτος και των επιχειρηματικών κερδών.