Στη Γαλλία ο (κεντρώος) Μακρόν δεν μπορεί να «σταυρώσει» πρωθυπουργό. Μιλάμε για τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ και τον έναν από τους δύο πυλώνες του λεγόμενου «γαλλογερμανικού άξονα», που (υποτίθεται ότι) κρατάει όρθια την ιμπεριαλιστική Ενωση. Η ανάπτυξη κάνει χαμηλές πτήσεις, κρατικά ελλείμματα και χρέη είναι σε ιστορικά υψηλά.

Στη Γερμανία ο (χριστιανοδημοκράτης) Μερτς «λούζεται» τη μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια. Η πρώτη σε μέγεθος οικονομία της ΕΕ κατρακυλάει για τρίτη χρονιά σε ύφεση. Παραδοσιακοί κλάδοι (όπως η αυτοκινητοβιομηχανία) χάνουν την αίγλη και την ανταγωνιστικότητά τους στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αρένα.

Τι έγινε ρε παιδιά;

* * *

Τη Γερμανία δεν έδειχναν ως «ατμομηχανή της ανάπτυξης» τα αστικά επιτελεία, επειδή έχει «σοβαρό» και «οργανωμένο» κράτος, «δημοσιονομική πειθαρχία» και «συμμαζεμένα οικονομικά»;

Με το παράδειγμά της δεν κουνούσαν το δάχτυλο στον λαό την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ότι αν δεν αποδεχτεί θυσίες, δεν συγκλίνει με την «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και δεν σταματήσει «να ζει με περισσότερα απ' όσα αντέχει η οικονομία», το στραπάτσο θα είναι ακόμα χειρότερο;

Η Γαλλία (του Ολάντ) δεν ήταν ο ...μέντορας των ελληνικών κυβερνήσεων στην κρίση και στα μνημόνια; Που στήριζε και συμβούλευε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ πώς να διαχειριστούν τα δημοσιονομικά, φορτώνοντας με «κόφτες» τον λαό για να περάσει την κρίση το κεφάλαιο;

Τη Γερμανία δεν έδειχναν και έλεγαν ότι η «κουλτούρα πολιτικών συνεργασιών» εγγυάται την «πολιτική σταθερότητα»; Και ότι πρέπει να πάψει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα να παθαίνει ...αναφυλαξία με τις πολιτικές συνεργασίες, για να σταματήσει και η οικονομική κατρακύλα;

Τη Γαλλία δεν έδειχναν σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές όταν διαφήμιζαν τα αντιδεξιά και αντιακροδεξιά μέτωπα, αβαντάροντας μια τον Σαρκοζί, μια τον Ολάντ και μια τον Μακρόν, στο όνομα του «να μη βγει η Λεπέν»; Τώρα όλοι μαζί «ανησυχούν» για τη «σταθερότητα» που κινδυνεύει στην ΕΕ από την «άνοδο της ακροδεξιάς» στη Γαλλία, στη Γερμανία και αλλού...

Τι είχε η έρμη (η «σταθερότητα») και ψοφούσε...

* * *

Στην ΕΕ της κρίσης και του πολέμου, επιβεβαιώνονται οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού. Σε χρόνους τεκτονικών διεργασιών και αναδιάταξης στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, οικονομίες που φάνταζαν άτρωτες κατεβαίνουν δυο - δυο τα σκαλοπάτια και βογκάνε από τη στασιμότητα και την ύφεση...

Ολα τα σημάδια προειδοποιούν για μια νέα βαθιά καπιταλιστική κρίση, σε συνδυασμό με τους ανταγωνισμούς και τις συγκρούσεις που οξύνονται.

Η τέλεια καταιγίδα για το κεφάλαιο, που ποντάρει τα ρέστα του στην πολεμική οικονομία. Και, ως γνωστόν, τα όπλα δεν τα φτιάχνεις για να στολίσεις τη βιτρίνα... Κάπου, κάποια στιγμή θα τα χρησιμοποιήσεις.

Καλύτερα λοιπόν να μασάει παρά να μιλάει ο πρωθυπουργός, που τις προάλλες στον ΣΕΒ παρουσίαζε την Ελλάδα ως «νησίδα» οικονομικής ανάπτυξης και πολιτικής σταθερότητας, διεκδικώντας εύσημα για την κυβέρνηση.

Ξέρουν βέβαια καλά ότι τα δύσκολα είναι μπροστά. Και ότι από τις καταιγιστικές εξελίξεις (στην ΕΕ και παγκόσμια) κανείς δεν πρόκειται να περάσει άβρεχτος. Γι' αυτό παίρνουν τα μέτρα τους, με νομοσχέδια όπως αυτό για το 13ωρο που έρχεται από βδομάδα στην Ολομέλεια της Βουλής...

* * *

Μύρισε (ιμπεριαλιστική) ...ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Οπότε, ας προετοιμαζόμαστε για τον επόμενο γύρο του πολέμου. Και για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν έκατσαν και με μεγάλο ...αέρα οι Αμερικανο-ισραηλινοί στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στην Αίγυπτο.

Χώρια το άγχος του Νετανιάχου να πείσει ότι «επιτεύχθηκαν οι στόχοι» της εγκληματικής επέμβασης στη Γάζα, μετά από 2 χρόνια πολέμου του ισχυρότερου στρατού της Μέσης Ανατολής, με «back up» Αμερικανών και Ευρωπαίων. Δύσκολα πείθει (ακόμα και τους δικούς του...).

Ο Τραμπ πάντως κοκορεύεται για την πατρότητα του «ειρηνευτικού» σχεδίου, που έχει στόχο να μετατρέψει τη Γάζα σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και του Ισραήλ!

Κατοχή; Ποια κατοχή! Ενα καφεδάκι σταμάτησαν να πιουν οι Ισραηλινοί στα Παλαιστινιακά εδάφη και ...ξεχάστηκαν!

Παλαιστινιακό κράτος; Ποιο κράτος! «Δεν έχω άποψη...» λέει ο «ειρηνοποιός» Τραμπ. Εχει όμως μια χαρά άποψη για την «επόμενη μέρα» της Γάζας, υπό ξένη διοίκηση και στρατεύματα.

(Παρεμπιπτόντως, πολλή φασαρία για το Νόμπελ ειρήνης που δεν δίνουν στον Τραμπ. Το ερώτημα είναι γιατί δεν του κάνουν τη χάρη, αφού το βραβείο έχει δοθεί και σε άλλες εξέχουσες προσωπικότητες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ...ειρήνη. Οπως ο Γκορμπατσόφ, ο Βαλέσα, η Ευρωπαϊκή Ενωση (!), ο Κίσινγκερ, ο Μάρσαλ, ο Ομπάμα, ο Κάρτερ, ο Ρούζβελτ. Ο Τραμπ θα τους χαλάσει τη μόστρα;).

* * *

Μετράμε αντίστροφα για την απεργία της ερχόμενης Τρίτης και η εικόνα είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ: Μεγαλοεργοδοσία και κυβέρνηση, σε πλήρη σύμπνοια, φέρνουν έναν ακόμα νόμο για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους, που απογειώνει την εκμετάλλευση.

Τα άλλα (αστικά) κόμματα διαφωνούν (και εδώ) στο πώς και όχι στο τι. Δεν αμφισβητούν δηλαδή ότι η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου χρειάζεται τόνωση, μπροστά στους ανταγωνισμούς που κλιμακώνονται, αλλά πουλάνε παραμύθι στον λαό ότι ξέρουν τον τρόπο να το κάνουν χωρίς να χάσει ο ίδιος ή να βγει και κερδισμένος!

Με τέτοια ατζέντα λανσάρονται παλιοί και νέοι σωτήρες στα ...κουλουάρ της κυβερνητικής εναλλαγής.

Για τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, τι να πρωτοπεί κανείς... Η χλεύη και η κατακραυγή των εργαζομένων δείχνει και το μέγεθος της απαξίωσής τους.

Σε όλους αυτούς ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να πάρουν το μήνυμα ότι οι εργαζόμενοι δεν τους κάνουν τη χάρη να γίνουν σκαλοπάτι για να ανέβει πιο ψηλά η εργοδοσία στη σκάλα της κερδοφορίας, ή χαλάκι για να σκουπίσει τα πόδια της η επόμενη (αντιλαϊκή) κυβέρνηση: Την Τρίτη κανείς για δουλειά, όλοι στην απεργία των συνδικάτων και στις απεργιακές συγκεντρώσεις!