2025 The Associated Press. All |
Από την υπογραφή του «Tech Prosperity Deal» κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ντ. Τραμπ στη Βρετανία |
Οι συμφωνίες επικεντρώθηκαν σε τομείς που αφορούν τη σημαντική αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μέσω της ανέγερσης 14 νέων πυρηνικών αντιδραστήρων από αμερικανικές εταιρείες στη βορειοανατολική Αγγλία, την ανάπτυξη βρετανικών υποδομών σε Τεχνητή Νοημοσύνη και Κέντρα Δεδομένων (Data Centers), δίκτυα κβαντικών υπολογιστών, στρατιωτικά συστήματα και εφαρμογές στον τομέα της «άμυνας» μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης και άλλων καινοτόμων τεχνολογιών.
Αρκετές από τις συμφωνίες ήταν σχετικά ασαφείς, καθώς επιλέχθηκε να αποσιωπηθούν βασικά στοιχεία τους και από τις δύο κυβερνήσεις.
Εντούτοις ήταν σαφής η σαρωτική παρουσία σημαντικών αμερικανικών τεχνολογικών μονοπωλίων στις συμφωνίες αυτές, τα οποία φαίνεται ότι θα αποκτήσουν ισχυρά «πατήματα» στις βρετανικές υποδομές Τεχνητής Νοημοσύνης και στις υπηρεσίες Κέντρων Δεδομένων.
Αντίστοιχα εμφανής ήταν η προσπάθεια του Τραμπ να εξαλείψει μέχρι το 2028 την όποια «εξάρτηση» των βρετανικών πυρηνικών σταθμών από ρωσικό εμπλουτισμένο ουράνιο.
Καθόλου τυχαία, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ ο Τραμπ αναφέρθηκε στην επιθυμία των ΗΠΑ να ανακτήσουν τον έλεγχο της στρατιωτικής βάσης στο Μπαγκράμ του Αφγανιστάν, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι αυτή «είναι μόλις μία ώρα μακριά από εκεί που η Κίνα αναπτύσσει τα πυρηνικά της όπλα»...
Με άλλα λόγια, ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός των ΗΠΑ και της Βρετανίας, συνολικά του ευρωατλαντικού μπλοκ με την Κίνα και τη Ρωσία είναι η βάση πάνω στην οποία παζαρεύονται οι συμφωνίες μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου.
Ωστόσο, οι μεταξύ τους αντιθέσεις παραμένουν. Ετσι, παρότι η Βρετανία ήταν η πρώτη χώρα που έκλεισε εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ στην αρχή της δεύτερης προεδρικής θητείας του Τραμπ, το Λονδίνο δεν κατάφερε να μειώσει δασμούς σε κρίσιμους κλάδους, ειδικά εκείνους που φτάνουν το 25% και αφορούν τις βρετανικές εξαγωγές χάλυβα στις ΗΠΑ.
Στο επίκεντρο των όσων συμφωνήθηκαν κατά την επίσκεψη Τραμπ στη Βρετανία βρίσκεται η υπογραφή της διμερούς «Συμφωνίας Τεχνολογικής Ευημερίας» («Technology Prosperity Deal»), που χαρακτηρίστηκε το μεγαλύτερο πακέτο εμπορικών συμφωνιών που έχει υπογραφεί ποτέ σε κρατική επίσκεψη μεταξύ των δύο χωρών.
Στο πλαίσιο αυτής συμφωνήθηκαν επενδύσεις 150 δισ. στερλινών στη Βρετανία, με κορυφαίες τις επενδύσεις των αμερικανικών μονοπωλίων «Blackstone» και «Microsoft».
Σύμφωνα με τη βρετανική κυβέρνηση, οι επενδύσεις αυτές σε μια δεκαετία θα δημιουργήσουν περίπου 7.600 θέσεις εργασίας.
Αναλυτικότερα, τη μερίδα του λέοντος στις συμφωνίες είχε η αμερικανική κερδοσκοπική επενδυτική εταιρεία «Blackstone», που είναι η μεγαλύτερη διαχειρίστρια «εναλλακτικών περιουσιακών στοιχείων» διεθνώς, συνολικής αξίας άνω του ενός τρισ. δολαρίων.
Η «Blackstone» ανακοίνωσε επενδύσεις 90 δισ. στερλινών στη Βρετανία. Το επενδυτικό σχέδιό της αφορά επενδύσεις σε βρετανικές εταιρείες, ακίνητα, υποδομές, ιδιωτική πίστωση σε τομείς όπως η τεχνολογία αιχμής και η Τεχνητή Νοημοσύνη, η ανάπτυξη Κέντρων Δεδομένων (Data Centers - ενώ έχει ήδη δεσμευτεί για τη δημιουργία τέτοιων υποδομών και υπηρεσιών υπολογιστικού νέφους στο Μπλάιθ της βόρειας Αγγλίας, αξίας 10 δισ. στερλινών), Ενέργεια, Μεταφορές και κτηματομεσιτικές επενδύσεις.
Τα σχέδια επενδύσεων του αμερικανικού μονοπωλίου αφορούν επίσης επενδύσεις σε πολυκατοικίες, γηροκομεία, φοιτητικές εστίες, αποθήκες logistics, ξενοδοχεία, μουσεία και θεματικά πάρκα (π.χ. LegoLand).
Η «Blackstone» δεν έχει αποκαλύψει μέχρι σήμερα πλήρη και συγκεκριμένο κατάλογο σχεδίων για τα έργα και υποδομές αξίας 90 δισ. στερλινών που σχεδιάζει στη Βρετανία, αλλά έχουν επιβεβαιωθεί οι παραπάνω βασικές κατευθύνσεις.
Συμφωνίες για μπίζνες με μακροπρόθεσμο πλάνο έκλεισαν επίσης τα παρακάτω αμερικανικά τεχνολογικά μονοπώλια:
Υπήρχαν βεβαίως και «στραβοπατήματα» και πλάνα για συμφωνίες που δεν ευδοκίμησαν, όπως αυτές της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας «Merck», που απέσυρε σχέδιο επενδύσεων 1 δισ. στερλινών, αποδοκιμάζοντας τη στάση των τελευταίων βρετανικών κυβερνήσεων, που υποβάθμισαν την αξία καινοτόμων φαρμάκων, και της «AstraZeneca», η οποία «πάγωσε» τα σχέδια για επενδύσεις 200 εκατ. στερλινών σε κέντρο έρευνας στο Κέμπριτζ, που θα δημιουργούσαν 1.000 θέσεις εργασίας στην Αγγλία, προτιμώντας να τις πραγματοποιήσει στις ΗΠΑ.
Αντίστοιχα, η βρετανική φαρμακοβιομηχανία GSK ανακοίνωσε στις 17 Σεπτέμβρη ότι θα πραγματοποιήσει επενδύσεις 30 δισ. δολαρίων στις ΗΠΑ σε 5 χρόνια, με σκοπό τη δημιουργία βιο-φαρμακευτικών εργαστηρίων και εργοστασίων και εφοδιαστικών αλυσίδων, κατηγορώντας τη βρετανική κυβέρνηση ότι απέτυχε να δημιουργήσει ένα ελκυστικό, ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον...
Τα παζάρια με τις ΗΠΑ και τους άλλους «εταίρους» του Λονδίνου διεξάγονται ενώ στο εσωτερικό της Βρετανίας εντείνονται διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, αντανακλώντας αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου.
Μία από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις του ινστιτούτου «More In Common» κατέγραψε πρώτο κόμμα το ακροδεξιό Reform UK του Νάιτζελ Φάρατζ - με δυνάμεις που διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καμπάνια υπέρ του Brexit και την επικράτησή της.
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, αν γίνονταν σήμερα εκλογές το Reform UK θα έπαιρνε 373 βουλευτές από 5 που έχει σήμερα.
Αντίθετα, οι Εργατικοί θα αντιμετώπιζαν συντριβή, πέφτοντας στις 90 έδρες από τις 411 που έβγαλαν στις εκλογές του Ιούλη του 2024.
Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες θα ακολουθούσαν τρίτοι με 69 έδρες και οι Συντηρητικοί - βασικό κυβερνητικό κόμμα την προηγούμενη 15ετία - τέταρτοι με 41 έδρες.
Σε αυτό το πλαίσιο, μιλώντας την Τρίτη στο ετήσιο συνέδριο των Εργατικών, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός και αρχηγός του κόμματος, Κιρ Στάρμερ, «σήκωσε τους τόνους» ενάντια στο Reform UK και επιχείρησε να φορέσει «προοδευτικό» μανδύα, ενώ προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική που θρέφει τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις.
Θέτοντας απατηλά διλήμματα, ο Στάρμερ κάλεσε τον λαό να επιλέξει ανάμεσα στο «δηλητήριο» του Ν. Φάρατζ που τον χαρακτήρισε «φίδι εμπόρων πετρελαίου», και το δικό του όραμα περί δήθεν μίας «Βρετανίας για όλους».
Ισχυρίστηκε πως ο Φάρατζ επιδιώκει τον εθνικό διχασμό και την παρακμή και πως η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με «μάχη για την ψυχή της χώρας».
Την ίδια ώρα βέβαια, η κυβέρνηση Στάρμερ «βγάζει την ψυχή» των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Στο τέλος του μήνα η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς αναμένεται να παρουσιάσει το σχέδιο του νέου αντιλαϊκού προϋπολογισμού, που θα περιλαμβάνει έναν «λογαριασμό» περίπου 30 δισ. στερλινών που θα κληθεί να πληρώσει ο βρετανικός λαός είτε με φόρους, είτε με περικοπές κρατικών δαπανών, σε μία περίοδο που δίνονται γενναιόδωρα κονδύλια για τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μπροστά στην επερχόμενη φορο-καταιγίδα και τη λεπίδα μείωσης των κρατικών δαπανών ο Στάρμερ παρουσίασε πατριδοκάπηλα συνθήματα, παρουσιάζοντας τους Εργατικούς ως το «αληθινά πατριωτικό κόμμα»...