Στο άνοιγμα της εκδήλωσης ο Αγγελος Βρεττός, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ και συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στην πρώτη δίκη της Χρυσής Αυγής, καταδίκασε εκ μέρους όλων των παρευρισκόμενων την απαράδεκτη απόφαση αποφυλάκισης του Ν. Μιχαλολιάκου, απαιτώντας την αναίρεσή της.

Η εισηγητική ομιλία έγινε από την Μαρίνα Λαβράνου, υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία τόνισε τα εξής:

Με τον οδηγό «Μάθε, πάλεψε για τα δικαιώματά σου» επιδιώκουμε να κάνουμε ένα ακόμα βήμα στην ενίσχυση της αποφασιστικής στάσης απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Με όπλο τη γνώση να υψώσουμε τείχος στην αυθαιρεσία των κρατικών οργάνων, στην προσπάθειά τους να τυλίξουν «σε μια κόλλα χαρτί» αγωνιστές, να τρομοκρατήσουν.

Γι' αυτό επικεντρώνουμε σε βασικές γνώσεις και οδηγίες για τις τέσσερις πιο συχνές καταστάσεις όπου αγωνιστές και γενικά οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία έρχονται άμεσα αντιμέτωποι με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές: α) Την κλήση για εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα - ανακριτή, β) την εξακρίβωση στοιχείων και την έρευνα (κυρίως σε τσάντα, αυτοκίνητο, σωματική), γ) την προσαγωγή, δ) τη σύλληψη.

Ο οδηγός απευθύνεται και σε πρόσφυγες - μετανάστες, αφού η κατάσταση είναι απαράδεκτη με τους αστυνομικούς ελέγχους εκεί που συχνάζουν και συγκεντρώνονται. Πόσο μάλλον δε που με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ και το τελευταίο αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν θα ρωτάνε καν ποιοι είναι, θα τους τσουβαλιάζουν για να τους ξεφορτωθούν.

Ετσι, ο οδηγός μπορεί να συμβάλει να σπάει πιθανά ο φόβος, να γνωρίζει ο καθένας πώς πρέπει να σταθεί απέναντι σε αυτές τις περιπτώσεις με αποφασιστικότητα και ψυχραιμία.

Ταυτόχρονα, με αφορμή τη συζήτηση και την πλατιά διακίνηση του οδηγού επιδιώκουμε να αναδείξουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο συνεχώς αυστηροποιείται.

Είναι ενδεικτικά τα τελευταία νομοσχέδια για τα ΑΕΙ και τους δημόσιους υπαλλήλους, που φτάνουν σε σημείο να επιβάλλουν «ιδιώνυμο αδίκημα» για παρότρυνση, υποκίνηση, ενθάρρυνση ή διευκόλυνση, με οποιονδήποτε τρόπο και ιδίως μέσω διαδικτύου ή δημόσιας δήλωσης, σε πράξεις «διατάραξης της ακαδημαϊκής λειτουργίας», θεσπίζοντας αυστηρότερο πλαίσιο και ένα «σάρωμα» του τι λέγεται και γράφεται διαδικτυακά και διά ζώσης μέσα στο πανεπιστήμιο. Οπως επίσης ανοίγει ο δρόμος της απόλυσης για δημόσιους υπαλλήλους, με το «έγκλημα» να αναμένεται να ολοκληρωθεί στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, με την άρση της σχετικής απαγόρευσης. Αντίστοιχα, ενισχύεται η ποινικοποίηση της δράσης όχι μόνο των αγωνιστών μαθητών αλλά και των γονιών τους, κάτω από τη γνωστή καραμέλα της «παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου».

Πρόκειται για ένα πλαίσιο που συνεχώς θωρακίζεται απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, και που τώρα επιβάλλεται πιο αποφασιστικά.

Οι συνθήκες, οι στοχεύσεις, οι ένοχοι, επιχειρήσαμε και αποτυπώνονται ευσύνοπτα στον πρόλογο της έκδοσης, που μπορεί να αξιοποιηθεί πλατιά ακριβώς για να ανοίξει βαθύτερη και ουσιαστική συζήτηση.

Η ένταση της καταστολής «συνοδεύει» τον πόλεμο, που απλώνεται από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Στην Ευρώπη η πρόσφατη συζήτηση για ενεργοποίηση του άρθρου 4 του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία, με αφορμή τις εξελίξεις στην Πολωνία, και η μεγάλης κλίμακας επιχείρηση «Ανατολική Φρουρά» του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο φανερώνουν ότι - όπως είπε ο Πολωνός πρωθυπουργός - η προοπτική μιας μεγάλης στρατιωτικής σύγκρουσης είναι «πιο κοντά από ποτέ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο».

Η ίδια η πρόεδρος της Κομισιόν στο ετήσιο διάγγελμα πριν μερικές μέρες δήλωνε ότι «η Ευρώπη βρίσκεται σε μια μάχη. Μια μάχη για την ελευθερία μας και την ικανότητά μας να καθορίζουμε μόνοι μας το πεπρωμένο μας».

Το για ποια «ελευθερία» μιλάει η πρόεδρος της Κομισιόν φαίνεται στα προγράμματα των 800 δισ. ευρώ στην πολεμική οικονομία, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Σημαίνει κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, όπως γίνεται στη Γαλλία, για να στηριχτούν οι υπέρογκες πολεμικές δαπάνες, που φτάνουν τα 44 δισ. ευρώ. 'Η στη μείωση κατά 30% (!) των θέσεων εργασίας, όπως προωθείται στη Γερμανία.

Αντίστοιχα, αποτυπώνεται στο «καλάθι της ΔΕΘ», που εξασφαλίζει ότι τα δεκάδες δισ. από το γιγαντιαίο πλεόνασμα που έφτασε τα 11,4 δισ. ευρώ το 2024 θα κατευθυνθούν στους επιχειρηματικούς ομίλους, με 7 δισ. μόνο για φέτος να δίνονται για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, από ένα συνολικό «πακέτο» 28 δισ. ευρώ.

Τι σημαίνει για τον λαό; Μεγαλύτερη φοροαφαίμαξη, όπως με το τεκμαρτό εισόδημα, τα τεκμήρια διαβίωσης, τον φόρο από το πρώτο ευρώ, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών - που βασανίζει και τους αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους - και πάει λέγοντας.

Τα κέρδη λοιπόν φέρνουν τους πολέμους για τον έλεγχο και το μοίρασμα αγορών, εδαφών, συμφερόντων των μεγάλων ομίλων και των κρατών που τους υπηρετούν.

Για να στηριχτούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων η κυβέρνηση μπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με δεκάδες βάσεις σε όλη την Ελλάδα, αποστολή κρίσιμου στρατιωτικού εξοπλισμού από τα νησιά στο καθεστώς Ζελένσκι και στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ, που διαπράττει γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

Τα κέρδη και την αύξησή τους απαιτεί και το έκτρωμα του 13ωρου που φέρνει η κυβέρνηση, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τις οποίες υπηρέτησαν και όλες οι προηγούμενες.

Αυτή η κατάσταση λοιπόν είναι που απαιτεί «τα κεφάλια μέσα», να κλιμακώνεται η καταστολή. Στόχος είναι όπου δεν «πιάνει» ο μύθος του κοινού «εθνικού συμφέροντος» των εκμεταλλευτών με τα θύματα της εκμετάλλευσης να πέφτει το μαστίγιο της καταστολής, οι περιορισμοί στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση, προκειμένου ο λαός να δεχτεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες.

Σήμερα συγκεντρώνονται όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι είναι το «κράτος δικαίου» της ΕΕ που επιτίθεται στον λαό και στις ανάγκες του.

Πίσω από τις διακηρύξεις για ένα πιο ισχυρό και δίκαιο κράτος κρύβεται το εχθρικό για εμάς κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου. Ισχυρό για να υπηρετεί το σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, ισχυρό για να επιβάλλει το δίκαιο και τους νόμους του κεφαλαίου απέναντι στο δίκιο του εργάτη, στα δικαιώματα του λαού. Η αποστολή του δεν θα αλλάξει αν γίνει πιο «επιτελικό», πιο «έξυπνο», πιο «ψηφιακό».

Αυτό το κράτος αποφυλακίζει σήμερα τον φασίστα Μιχαλολιάκο και ξεπλένει τον ρόλο της εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Είναι το ίδιο κράτος που «ζέσταινε» στον κόρφο του την εγκληματική οργάνωση όλα τα προηγούμενα χρόνια, στην αγκαλιά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Αυτό το «κράτος δικαίου» ενισχύεται από την κυβέρνηση της ΝΔ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, στον δρόμο που της άνοιξαν οι προηγούμενες.

Ενισχύεται η κατασταλτική νομοθεσία, με τις «ευλογίες» του Συντάγματος: Ενίσχυση τρομονόμων, νέοι Ποινικοί Κώδικες με αυστηροποίηση ποινών, νέα αδικήματα που ποινικοποιούν τη λαϊκή πάλη. Αναβαθμίζεται η ηλεκτρονική, ψηφιακή και συμβατική παρακολούθηση. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα με τις διώξεις για τη συμβολική κινητοποίηση του ΚΚΕ στον Λευκό Πύργο αμέσως μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Αυτές έγιναν ενάμιση χρόνο μετά τα γεγονότα και με «ταυτοποίηση στοιχείων» όχι κατά τη διάρκεια του περιστατικού, αλλά με βάση έρευνα της αστυνομίας στο διαδίκτυο, τις φωτογραφίες και τα βίντεο που εντόπισε.

Ενισχύονται τα μέτρα για να συναινεί ο λαός στην κρατική καταστολή, να τη θεωρεί μονόδρομο είτε για λόγους ασφάλειας, είτε για την αντιμετώπιση οξυμένων προβλημάτων, είτε γιατί «έτσι είναι τα πράγματα σήμερα».

Μάλιστα, μια σειρά μέτρα παίρνονται για να ενισχύεται και ο φόβος του λαού απέναντι στη δύναμη των κατασταλτικών μηχανισμών, όπως μέσα από τη «διαφήμιση» των επιτευγμάτων τους. Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η θωράκιση απέναντι στον «εχθρό λαό» δείχνει το ακριβώς αντίθετο: Τον φόβο της αστικής τάξης απέναντι στον λαό και στη νέα γενιά.

Προσπαθούν να πάρουν τα μέτρα τους απέναντι στο ρεύμα αμφισβήτησης, που ενισχύεται και που μπορεί να πάρει ακόμα πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Γι' αυτό και η ενίσχυση του κατασταλτικού πλαισίου αποτελεί στρατηγική επιλογή της ΕΕ, ανεξαρτήτως κυβέρνησης και πολιτικής απόχρωσης.

Γι' αυτό έχουν ευθύνη όλες οι δυνάμεις που παρουσιάζουν το «κράτος δικαίου» ως το άγιο δισκοπότηρο, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ως λύση απέναντι στο «αυταρχικό - επιτελικό κράτος της κυβέρνησης Μητσοτάκη». Οσοι συνεχίζουν να αναπαράγουν τα ίδια παραμύθια για έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό», ετοιμάζοντας άλλη μια αλλαγή στα ρούχα του Μανωλιού. Κρύβουν τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, την άρχουσα τάξη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Είναι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια αναμασάνε την ίδια καραμέλα ότι χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, μέσα στις «σφηκοφωλιές» ΝΑΤΟ - ΕΕ, υπάρχει δήθεν δυνατότητα για μια «καλύτερη διαχείριση», πιο «φιλολαϊκή» , εφόσον μπουν «κανόνες», με τους οποίους τάχα η «πίτα» θα μοιράζεται εξίσου, θα κερδίζουν και το μεγάλο κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι, και οι μεγάλες εταιρείες και οι αυτοαπασχολούμενοι.

Μαζί τους και όσοι εμφανίζονται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού, ενώ παρουσιάζουν ως λύση το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που είναι ο βασικός εκφραστής των ίσων αποστάσεων και έβγαλε ένταλμα σύλληψης τόσο για τον Νετανιάχου όσο και για τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση. Μιλάνε γενικά για παλαιστινιακό κράτος και όχι για ανακήρυξη ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, με βάση την απόφαση του ΟΗΕ. Δεν λένε κουβέντα για εφαρμογή της αντίστοιχης απόφασης της Βουλής από το 2015.

Μιλάμε για όσους καταγγέλλουν την καταστολή του κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό κρύβοντας ότι το «κράτος δικαίου» της ΕΕ τη νομιμοποιεί. Για παράδειγμα η άνευ προηγούμενου λογοκρισία, το ψηφιακό φακέλωμα, η δίωξη βουλευτών (όπως στη Γαλλία), όποιου υπερασπίζεται την Παλαιστίνη, γίνονται στο όνομα της ευρωενωσιακής «αντιμετώπισης της ρητορικής μίσους» και του «αντισημιτισμού».

Μιλάμε για όσους διαμαρτύρονται απέναντι στην ευνοϊκή μεταχείριση της Χρυσής Αυγής και ταυτόχρονα υπερασπίζονται το «κράτος δικαίου» της ΕΕ, που έχει προμετωπίδα του την αντιεπιστημονική και επικίνδυνη θεωρία των «δύο άκρων».

Φυσικά, όλες αυτές οι δυνάμεις και τα κόμματα έχουν και τους εκπροσώπους τους μέσα στους Δικηγορικούς Συλλόγους.

Είναι οι ίδιοι που αθωώνουν τον αντιδραστικό ρόλο των Δικηγορικών Συλλόγων ως των νομικών συμβούλων των κυβερνήσεων, περιορίζοντας το πρόβλημα στην αλλαγή συσχετισμών και αναπαράγοντας τη χρεοκοπημένη λογική ότι χωρίς σύγκρουση, χωρίς ρήξη, θα ...συμφωνήσουν οι μεγάλες εταιρείες να μην ξεζουμίζουν τους μισθωτούς δικηγόρους, ακόμα και να μοιραστούν τα κέρδη και την ύλη τους. Ούτε στη Δευτέρα Παρουσία!

Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία και η επερχόμενη μάχη των δικηγορικών εκλογών, για το μήνυμα που θα σταλεί από τους χιλιάδες μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους δικηγόρους. Να καταδικαστούν τόσο οι δυνάμεις που υπερασπίζονται ανοιχτά την αντιλαϊκή επίθεση όσο και εκείνες που φορούν δήθεν αγωνιστικό προσωπείο, αλλά στηρίζουν τις ίδιες χρεοκοπημένες «εναλλακτικές».

Εχουμε τη δύναμη, μέσα από την οργανωμένη πάλη στο Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων και την πρωτοβουλία για τον Σύλλογο των αυτοαπασχολουμένων, που έχει ήδη γεμίσει ελπίδα εκατοντάδες συναδέλφους.

Εχουμε τη δύναμη να απαντήσουμε και στην αντιλαϊκή επίθεση και στην ένταση της καταστολής. Να αντιπαλέψουμε το εχθρικό για τον λαό δίκαιο.

Για το ΚΚΕ η μεγάλη πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, μισθωτών και ασκούμενων δικηγόρων, των αυριανών συναδέλφων μας, έχει τη δύναμη μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να αντισταθεί και να νικήσει, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο. Εχει τη δύναμη να συγκρουστεί και να ανατρέψει το σύστημα του κέρδους, τις κυβερνήσεις και το «κράτος δικαίου» του.

Εχει τη δύναμη να οικοδομήσει τη νέα κοινωνία, όπου η εργατική τάξη θα έχει στα χέρια της την εξουσία και θα αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο ο προοδευτικός, προωθητικός ρόλος της στην κοινωνική εξέλιξη, για την ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών.

Η πείρα από την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα είναι πολύτιμη, διδάσκει.

Η επαναστατική νομοθεσία, το σοσιαλιστικό δίκαιο και το Σύνταγμα ως μέρος του αντιστοιχούν στις νέες οικονομικές - κοινωνικές σχέσεις, στην κοινωνική ιδιοκτησία, στον κεντρικό σχεδιασμό. Συγκροτούν την επαναστατική νομιμότητα στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας.

Οι κομμουνιστές, οι προοδευτικοί δικηγόροι αυτόν τον δρόμο διαλέγουμε, της σωστής πλευράς της Ιστορίας. Και απλώνουμε το χέρι σε κάθε συνάδελφό μας που οι ανάγκες του τσακίζονται από το σύστημα του κέρδους. Να κάνει το βήμα, να πάρει τη θέση του, προσφέροντας και με τις γνώσεις του. Για να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης, να συντριβούν οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού, εγκλωβισμού, ανοχής απέναντι σε ένα σύστημα που δείχνει τα δόντια του ακριβώς γιατί έχει φάει προ πολλού τα ψωμιά του.

Βρισκόμαστε σε νέα φάση, και οι γοργές και πυκνές εξελίξεις φέρνουν μπροστά μας το καθήκον να προετοιμαστούμε ακόμα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, στο ύψος του επαναστατικού μας Προγράμματος και ρόλου. Αυτό θέλουμε, και καλούμε όλους και όλες που παλεύουμε μαζί να συζητήσουμε ακόμα πιο βαθιά και αναλυτικά πάνω στις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο, που θα δημοσιευτούν με τον «Ριζοσπάστη» στις 4 - 5 Οκτώβρη. Αυτό φωτίζει το ίδιο το σύνθημα του 22ου Συνεδρίου του Κόμματός μας: Οτι «με ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον σοσιαλισμό», θα τα καταφέρουμε!

Στην παρέμβασή του ο Ανέστης Προυσανίδης, Γραμματέας της ΤΟ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής, μεταξύ άλλων, σημείωσε:

«Η ένταση της καταστολής αποτυπώνεται σε όλες τις λειτουργίες του κράτους. Τη συναντάμε στο νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων, στην κίνηση της πειθαρχικής δίωξης σε βάρος των κομμουνιστή δημάρχου και των μελών του ΔΣ του δήμου Καισαριανής σύμφωνα με την επαίσχυντη διάταξη "Βορίδη" - τι τραγική ειρωνεία τα περί δημοσίου συμφέροντος (...) Τη συναντάμε στο πειθαρχικό των φοιτητών και των μαθητών. Τη συναντάμε στις εκδηλώσεις πιο διοργανώθηκαν με επιμέλεια της Αστυνομίας σχετικά με την παραβατικότητα των ανηλίκων. Τη συναντάμε στη δήθεν εργατική νομοθεσία, που τα συνδικάτα αντιμετωπίζονται λίγο - πολύ ως εγκληματικές οργανώσεις που βιαιοπραγούν και οι απεργοί ως άνθρωποι που απειλούν, τρομοκρατούν, προκαλούν ψυχολογική βία σε απεργοσπάστες. Τη συναντάμε στη νομοθεσία για τις διαδηλώσεις, που επί της ουσίας τις απαγορεύει.

Τη συναντάμε, όμως, και πιο καθαρά στις ίδιες τις δυνάμεις καταστολής, που το περιεχόμενό τους, η δράση τους δεν μπορεί παρά να μην προσαρμόζεται στην εποχή που ζούμε. Το δόγμα "εχθρός λαός", "εσωτερική απειλή", "προστασία εθνικών συμφερόντων και δημοσίου συμφέροντος" διαπερνά τα πάντα, ακόμη και το στοιχειώδες δικαίωμα του κατηγορουμένου για πρόσβαση σε όλο το υλικό της δικογραφίας. (...)

Σήμερα διαμορφώνεται ένα υπόγειο ρεύμα αντίστασης θετικών διεργασιών. Οποιος δεν το βλέπει, μπορεί να το διαισθανθεί. Αποτυπώνεται στη γενικευμένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση απέναντι στο κράτος, στην κυβέρνηση, συνολικά στα αστικά κόμματα, όποιας απόχρωσης, στους θεσμούς και στη δικαιοσύνη τους. Αποτυπώνεται στις αρχαιρεσίες μεγάλων Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, με ενίσχυση και απόσπαση πρωτιάς από το ψηφοδέλτιο που στηρίζουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ. Αποτυπώνεται στην άνοδο του βαθμού οργάνωσης της πάλης, με δημιουργία νέων σωματείων, σωματειακών επιτροπών και εγγραφή εκατοντάδων νέων μελών σε αυτά. Ολα αυτά, άλλωστε, αποτυπώνονται και στους δικούς μας χώρους.

Στο δυνάμωμα του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, που μετρά εκατοντάδες μέλη και οργανώνει τη μάχη για την κατοχύρωση συγκροτημένων εργασιακών δικαιωμάτων με υπογραφή ΣΣΕ. Στην προσπάθεια, που βρίσκει σημαντική ανταπόκριση, για να συγκροτηθεί Σύλλογος αυτοαπασχολουμένων, για να εκφραστούν τα συμφέροντα των δικηγόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Στην ενίσχυση των δυνάμεών μας στον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο, όπου για πρώτη φορά εκλέξαμε σύμβουλο στο ΔΣ. Στους δικαστικούς υπαλλήλους, την αναγνώριση των δυνάμεών μας και την ανάδειξή τους σε πρώτη δύναμη στον Σύλλογο της Αθήνας, ενώ είναι μπροστά η μάχη των αρχαιρεσιών για την Ομοσπονδία. (...)

Την ύπαρξη του συγκεκριμένου ρεύματος με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, την ακούραστη καθημερινή πάλη μελών και στελεχών του, τη γνωρίζει πολύ καλά και το ίδιο το σύστημα, τα κόμματά του και οι μηχανισμοί του. Θα αξιοποιήσουν και το καρότο και το μαστίγιο, προσπαθώντας να το καναλιζάρουν και να το εγκλωβίσουν εντός των διαχειριστικών τειχών, να το σταματήσουν, να το εκτονώσουν σε ανέξοδες για το σύστημα λύσεις με κυβερνητικές εναλλαγές και αλλαγή ρούχων του Μανωλιού. Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Η μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" με σύνθημα: "Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!" και η παράλυση όλης της χώρας στην πανελλαδική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα την 1η Οκτώβρη, με κανέναν χώρο εργασίας να μη λειτουργεί και χιλιάδες απεργούς να πλημμυρίζουν όλη τη χώρα, θα αποτελέσουν μιας πρώτης τάξης απάντηση στα σχέδιά τους».

Στην παρέμβασή του ο Αντώνης Αντανασιώτης, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, σημείωσε πως «για να γίνει ευρύτερα αντιληπτός ο αντιδραστικός ρόλος του αστικού κράτους και των θεσμών του όπως της Δικαιοσύνης: Από τη μια μεριά άθλια συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών, προκλητική αποφυλάκιση του ναζιστή εγκληματία Μιχαλολιάκου, (...) άγρια καταστολή και ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων από την άλλη. Το ίδιο μπορεί να γίνει ευρύτερα αντιληπτός και ο χαρακτήρας του λεγόμενου "κράτους δικαίου", που έχει ταξικό περιεχόμενο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ. Για παράδειγμα, η απαράδεκτη αυταρχική διάταξη για την τροποποίηση του άρθρου 100 ΚΠΔ, για τον αποκλεισμό του κατηγορούμενου από υλικό της δικογραφίας, βασίζεται σε ενσωμάτωση ευρωπαϊκής Οδηγίας, την οποία βέβαια η κυβέρνηση τράβηξε στα όριά της επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο. (...)

Γι' αυτό και το χρέος μας ως νομικών είναι αυξημένο, ώστε να συμβάλλουμε να διαλυθούν οι επικίνδυνες αυταπάτες που ακόμα εξακολουθούν να καλλιεργούνται, ότι η βάρβαρη εξουσία του κεφαλαίου, όπως εφαρμόζεται για παράδειγμα, με κτηνώδη τρόπο στη Γάζα με τη μαζική σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, μπορεί να εξανθρωπιστεί. Είναι ευθύνη μας παράλληλα να αντισταθούμε και να υπερασπιστούμε τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες δικηγόροι αναλαμβάνουμε αυτό το καθήκον, ενημερώνοντας για τον πραγματικό χαρακτήρα και τις στοχεύσεις των αλλαγών που συντελούνται στο Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη, αποκαλύπτοντας την ταξική ουσία του κράτους δικαίου που υπηρετούν, μαχόμενοι ταυτόχρονα μέσα και έξω από τα δικαστήρια για την απόκρουσή τους».

Τον λόγο πήραν επίσης οι Μάνος Μαλαγάρης, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ, συνήγορος πολιτικής αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στην πρώτη δίκη της Χρυσής Αυγής, Παναγιώτης Σαπουντζάκης, εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, η Μαρία Χατζηδημητρίου, μέλος της ΤΕ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής, και ο Γιάννης Κουλουρούδης, δικηγόρος. Φώτισαν με τις παρεμβάσεις τους τον πραγματικό αντιλαϊκό χαρακτήρα και τις στοχεύσεις των αλλαγών που συντελούνται στο Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη. Μετέφεραν πλούσια πείρα από την αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής σε βάρος αγωνιστών εργαζομένων, για τα καθήκοντα και τη στάση των κομμουνιστών και άλλων προοδευτικών δικηγόρων, με αναφορές και σε δικαστικές μάχες που επιβεβαιώνουν τι σημαίνει αστική Δικαιοσύνη για τον λαό και τι για την αστική τάξη, καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί «ισότητας απέναντι στον νόμο».