Από χτες η καρδιά της νέας γενιάς που αντιστέκεται και παίρνει τη θέση της στην πρώτη γραμμή του αγώνα, χτυπά στο πρώην Στρατόπεδο «Καρατάσιου» στην Πολίχνη. Εκεί που συναντιέται με την Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας και την ανατρεπτική πρόταση του ΚΚΕ.

Χιλιάδες νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι συναντήθηκαν κάτω από το σύνθημα «Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!». Και έστειλαν δυνατό το μήνυμα κλιμάκωσης του αγώνα για να ανατρέψουν το παλιό, το σύστημα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και των πολέμων. Να ανοίξουν τον δρόμο για το νέο, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Δυνατό μήνυμα ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά έστειλαν όλες οι εκδηλώσεις της πρώτης μέρας, που συνέπεσαν με τη μαύρη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Στην κεντρική διαδρομή δέσποζε η εικόνα του με το σύνθημα «18/9/2013. Τον Παύλο δεν ξεχνάμε - τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά πολεμάμε».

Στον χώρο του Φεστιβάλ βρίσκεται η Παλαιστινιακή Παροικία με δικό της ξεχωριστό περίπτερο και ενημερώνει τον κόσμο.

Στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμμετέχει αντιπροσωπεία της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, ενημερώνοντας για τη δράση της στη γειτονική χώρα.

Στο επίκεντρο της χθεσινής μέρας βρέθηκε η εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «"Ποστάρω" άρα υπάρχω; Η επίδραση των social media στη ζωή και τη στάση της νεολαίας», στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων, με ομιλητή τον Νίκο Ρεμπάπη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Αναδείχθηκε ότι τα social media σε μαζική κλίμακα συμβάλλουν στη διαμόρφωση κριτηρίων, στάσης ζωής, τρόπου και γλώσσας επικοινωνίας, ιεραρχήσεων, μοτίβου πρόσληψης, νέων στερεότυπων αλλά και αξιών γύρω από τις οποίες δομούνται προσωπικότητες, επίσης σε μαζική κλίμακα. (Εκτενές απόσπασμα από την ομιλία του Ν. Ρεμπάπη θα δημοσιευτεί στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»).

Από τη συζήτηση στη Σκηνή φοιτητών και νέων εργαζομένων

Στο μαθητικό στέκι έγιναν παρουσιάσεις θεματικών project με το σύνθημα του Φεστιβάλ, που ετοίμασαν οι Μαθητικές Οργανώσεις της ΚΝΕ. Παρουσιάσθηκε ένα vidcast με συνεντεύξεις με ανθρώπους που σπούδασαν στον σοσιαλισμό, κεντραρισμένες στον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την εκπαίδευση. Μέσα από ζωγραφιές π.χ. το τρένο των Τεμπών, φωτίστηκαν οι δύο δρόμοι που οδηγούν από τη μία στο παλιό και από την άλλη στο νέο, ελπιδοφόρο αύριο.

Οι μαθητές στέκονται με ενδιαφέρον στην ειδικά διαμορφωμένη έκθεση με τίτλο «Εκλέγουμε αγωνιστικά πενταμελή - δεκαπενταμελή μαθητικά συμβούλια! Οπλο στον αγώνα του κάθε μαθητή!», αλλά και βάζουν τη δική τους πινελιά στο graffiti με θέμα «Η Γκουέρνικα του 21ου αιώνα βρίσκεται στη Γάζα. Η ιστορία σε καλεί!», που θα εξελίσσεται μέχρι τη λήξη των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ.

Στο στέκι νέων εργαζομένων και άνεργων, οι επισκέπτες ξεναγήθηκαν στην έκθεση αφιερωμένη στον εργάσιμο χρόνο με τίτλο «Ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε;» και σε βιβλιοπωλείο με εκδόσεις για τον εργάσιμο χρόνο. Ενώ πολλοί νέοι εργαζόμενοι είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με σωματεία του κλάδου τους και να προμηθευτούν την ανακοίνωση των εργατικών σωματείων για την απεργία της 1ης Οκτώβρη. Ανάρπαστο έγινε το φλάιερ της ΚΝΕ με γελοιογραφία του Πάνου Ζάχαρη που αποτυπώνει την «εθελοντική» αποδοχή των εργαζομένων στο 13ωρο σκλαβιάς.

Στο στέκι αθλητισμού, η έκθεση είναι αφιερωμένη στον αθλητισμό στην ΕΣΣΔ. Σήμερα Παρασκευή, στον χώρο του στεκιού θα πραγματοποιηθεί τουρνουά σκάκι σε συνεργασία με τον σκακιστικό όμιλο Πολίχνης, καθώς και επίδειξη τζούντο. Το Σάββατο προγραμματίζεται επίδειξη ακροβατικής γυμναστικής.

Για ακόμη μια χρονιά η ομάδα του «κόκκινου Αεροστάτου» ετοίμασε δραστηριότητες προσαρμοσμένες για παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού έως και την Α' Γυμνασίου. Οι μικροί φίλοι συμμετείχαν μαζικά. Απόλαυσαν πειράματα, ζωγράφισαν και συμμετείχαν σε αθλητικές δραστηριότητες.

Είδαν να εκρήγνυται ένα ηφαίστειο σόδας, συμμετείχαν σε πειράματα και άλλαξαν το χρώμα από τον χυμό παντζαριού, έμαθαν πως μερικές φορές η ατμόσφαιρα είναι πιο βαριά από το νερό αλλά και πως τα μπαλόνια μπορούν να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν ανάλογα με τη θερμότητα του αέρα.

Την έκπληξη της βραδιάς έκανε το συγκρότημα κρουστών «Ανακαράδες», που πέρασε παίζοντας μουσική από όλα τα στέκια και τις εκθέσεις του Φεστιβάλ, ξεσηκώνοντας τους επισκέπτες και διαμορφώνοντας ένα κλίμα ανάτασης πριν τη μεγάλη γιορτή που στήθηκε στις 4 σκηνές.

Με «Ρόζα Λούξεμπουργκ» και «Δίκοπη ζωή» ξεκίνησε η συναυλία - αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο. Καταχειροκροτήθηκαν η Ρίτα Αντωνοπούλου και οι «Ρεβάνς» κατά την είσοδό τους στη σκηνή από τους χιλιάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ που είχαν ήδη πιάσει «στασίδι» δημιουργώντας κυριολεκτικά το αδιαχώρητο. «Είμαστε εδώ για ένα αφιέρωμα στον πιο αγαπημένο, στον πιο λατρεμένο άνθρωπο που γνώρισα ποτέ, τον Θάνο Μικρούτσικο (...) Μου ήταν δύσκολο να κάνω αφιέρωμα με τον Θάνο χωρίς τον Θάνο, η συνεργασία μου όμως με τους "Ρεβάνς" μου έδωσε ώθηση», ανέφερε μεταξύ άλλων η ερμηνεύτρια. Ενώ δίνοντας το στίγμα της αγωνιστικής στάσης ζωής, παράφρασε τους στίχους στον «Μικρόκοσμο», λέγοντας «...είναι ένας άνθρωπος που συνεχίζει να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που δεν αλυσοδένεται»...

Οι «Ανακαράδες» διαμορφώνουν το «γιορτινό» κλίμα

Στη Μαθητική Σκηνή, με το τραγούδι διασκευή «Ποια Ειρήνη...» από την παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη και ένα συγκινητικό βίντεο με εικόνες πολέμου και προσφυγιάς ξεκίνησε την παράστασή του ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, ο γνωστός σε όλους Τσολιάς με την μπάντα του. Ο Τσολιάς αφιέρωσε τη συμμετοχή του στο Φεστιβάλ στον Παύλο Φύσσα. Με το ιδιαίτερο και καυστικό χιούμορ κέρδισε από την πρώτη στιγμή το άφθονο γέλιο μικρών και μεγάλων, σχολιάζοντας τις εξελίξεις και την επικαιρότητα. Καλοκαιρινές φωτιές, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, κυβερνητική πολιτική και άλλα... βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στο επίκεντρο του Τσολιά. Νωρίτερα, το πρόγραμμα της μαθητικής σκηνής άνοιξε το μαθητικό συγκρότημα Αρκαντάσηδες με έντεχνα και παραδοσιακά τραγούδια, ενώ ολοκληρώθηκε με συναυλίες των Walkman The Band και Baildsa.

Στη Λαϊκή Σκηνή με αφιέρωμα στο λαϊκό πολιτικό τραγούδι από την ορχήστρα «το Λαϊκόν» ξεκίνησε το πρόγραμμα, όπου συγκρότημα και κοινό γίνονται ένα σε τραγούδια που χάραξαν τη δική τους πορεία βγαλμένα μέσα από τον λαό και τους αγώνες του. Ακολούθησε ποντιακό γλέντι με τους «Banda Tsimera», ενώ το πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής ήταν προγραμματισμένο να κλείσει με μεγάλο έντεχνο και παραδοσιακό γλέντι με την Βάσω Βασιλειάδου.

Αφιέρωμα στον Θ. Μικρούτσικο στην Κεντρική Σκηνή

Για δεύτερη συνεχή χρονιά ο «904 Αριστερά στα FM» εκπέμπει ζωντανά μέσα από τον χώρο του Φεστιβάλ, συζητά με μουσικούς παραγωγούς και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η ζωντανή μετάδοση συνεχίζεται σήμερα και αύριο από τις 7 έως τις 9 το βράδυ.

Μαθητική Σκηνή

Μέσα από την έκθεση γίνεται προσπάθεια να εξηγηθεί τι είναι το κράτος, ποια συμφέροντα εξυπηρετεί και ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να διαλέξουν οι λαοί, για να έρθουν στο προσκήνιο οι δικές τους ανάγκες και οι προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν.

Στην ενότητα με τίτλο «Την περίοδο της πολεμικής οικονομίας, ο πόλεμός τους παρουσιάζεται ως διέξοδος στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος» αποτυπώνεται, με στοιχεία, το βασικό χαρακτηριστικό του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού, όπου μία χούφτα καπιταλιστές βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται σε ιλιγγιώδη ύψη, ενώ την ίδια περίοδο ο συνολικός πλούτος των φτωχότερων 4,77 δισ. ανθρώπων έμεινε στάσιμος. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία διεθνών οργανισμών, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει πάνω από το 45% του συνολικού πλούτου της Γης.

Αναδεικνύεται ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών που οδηγεί σε πολεμικές συρράξεις, για το ξαναμοίρασμα της αγοράς. Οτι, συνολικά, η οικονομία στρέφεται προς τον πόλεμο, την αναδιανομή των αγορών, των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων κ.λπ.

Παρουσιάζεται ότι από την αρχή της εγκαθίδρυσής του το καπιταλιστικό σύστημα γεννά κρίσεις, πολέμους και αυτό γιατί είναι στο DNA του.

Οτι η πολεμική προετοιμασία απαιτεί αυξημένη παραγωγικότητα και ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Και εδώ εντάσσεται το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το 13ωρο, αφού οι 8 ώρες πλέον δεν είναι αρκετές για τις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Τεκμηριώνεται με παραδείγματα ότι το αστικό κράτος υπάρχει και σχεδιάζει με σκοπό το κέρδος των λίγων εις βάρος των αναγκών των πολλών και της εργατικής τάξης.

Ως τρανταχτό παράδειγμα αναφέρεται το έγκλημα στα Τέμπη, που εκτός από τη συνενοχή όλων των αστικών κομμάτων φωτίζει το ταξικό πρόσημο της λειτουργίας του αστικού κράτους. Φωτίζει με ποιο κριτήριο επιλέγει πολιτικές και προτεραιότητες, με ποιο κριτήριο ιεραρχεί τα έργα και τις επενδύσεις που χρηματοδοτεί. Και γιατί θεωρούνται κόστος η Υγεία, η Παιδεία, η πολιτική προστασία (αντιπλημμυρική προστασία, αντισεισμική θωράκιση, πυροπροστασία), η φοιτητική μέριμνα.

Παρουσιάζεται η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές στην καθημερινότητά τους, αλλά και στη σύνδεση με την αγορά εργασίας. Χιλιάδες φοιτητές βρίσκονται αβοήθητοι αντιμετωπίζοντας το ανυπέρβλητο εμπόδιο του κόστους σπουδών, της αναζήτησης φοιτητικής στέγης, και ενώ τα πανεπιστήμια ασφυκτιούν από την υποχρηματοδότηση, η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει νέα μέτρα καταστολής, τις διαγραφές φοιτητών που παλεύουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και ταυτόχρονα με fast track διαδικασίες, χωρίς καμία πρόβλεψη, δίνει το «πράσινο φως» να βαφτιστούν τα ιδιωτικά κολέγια πανεπιστήμια.

Αναδεικνύεται λοιπόν ότι έχουμε ένα κράτος ικανό να στηρίζει την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων και ακριβώς για τον ίδιο λόγο εχθρικό απέναντι στον λαό, ανίκανο να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, πρόθυμο να θυσιάσει τα δικαιώματά του.

Φωτίζεται ότι στην καπιταλιστική κοινωνία δεν έχουν κοινά συμφέροντα οι θύτες και τα θύματα της εκμετάλλευσης. Το πρόβλημα για τον λαό δεν είναι ότι δεν υπάρχει κράτος. Είναι ότι υπάρχει το σημερινό κράτος, το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου, που υπηρετεί τους θύτες, την άρχουσα τάξη, τον πραγματικό μας αντίπαλο και είναι έτοιμο να διαπράξει κάθε νέο έγκλημα σε βάρος μας για τα συμφέροντά τους.

Παρουσιάζεται με παραδείγματα ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι μια συνολική περίοδος που προχωρούν μια σειρά αναδιαρθρώσεις στην παραγωγή, στο αστικό κράτος, στην κοινωνία, ενώ επιβεβαιώνουν ότι βασικό χαρακτηριστικό της πολεμικής βιομηχανίας είναι η πολύμορφη παρέμβαση του κράτους. Και στην ιμπεριαλιστική ειρήνη και στον πόλεμο κερδισμένοι βγαίνουν οι ίδιοι, οι καπιταλιστές.

Εκτός από την οικονομία, η ΕΕ βάζει σε κατάσταση πολέμου κάθε πτυχή της ζωής του λαού, επιδιώκοντας τη μεγαλύτερη δυνατή συστράτευση στα πολεμοκάπηλα σχέδια της αστικής τάξης, για την υπεράσπιση ακόμα και με τα όπλα των συμφερόντων της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Υποδομές, λιμάνια, σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια μετατρέπονται σε πολεμικά ορμητήρια. Μετασχηματίζονται για τις ανάγκες του πολέμου.

Γίνεται αναφορά στην εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά μέτωπα και με υποδομές και ενεργητικά, μετατρέποντας τη χώρα και τον λαό μας σε στόχο αντιποίνων. Στην απόφαση της κυβέρνησης να στείλει στην Ουκρανία πολεμικό υλικό πάσης φύσεως, από πυρομαχικά μέχρι και ΤΟΜΑ. Στη μετατροπή της χώρας μας σε ορμητήριο πολέμου, καθώς λειτουργούν δεκάδες βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Ανδραβίδα, Ακτιο κ.ά.). Από εδώ εξοπλίζονται, ανεφοδιάζονται και εδώ «ξεκουράζονται» τα πλοία, τα αεροπλάνα και οι στρατιώτες που σπέρνουν τον θάνατο στη Μ. Ανατολή. Από εδώ φεύγουν drones και αεροσκάφη για να επιτηρούν τις κινήσεις της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. Παράλληλα, μία σειρά υποδομές (διυλιστήρια, τηλεπικοινωνίες, αποθήκες logistics κ.ά.) αποκτούν κρίσιμο - επιχειρησιακό ρόλο για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ.

Παρουσιάζονται στοιχεία για την πολεμική οικονομία, με τη στροφή των επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα, την κρατική - ευρωενωσιακή ενίσχυση της παραγωγής οπλικών συστημάτων, την αύξηση της χρηματοδότησης για τις στρατιωτικές δαπάνες, αλλά και τη γενικότερη εμπλοκή των κρατών - μελών της ΕΕ στον «ενεργειακό, εμπορικό και τεχνολογικό πόλεμο» με τον υπό διαμόρφωση ευρασιατικό άξονα, αλλά και τον πόλεμο στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Επίσης αναφέρονται πιο λεπτομερή στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη του πολέμου, και, συγκεκριμένα, σχετικά με τις στρατιωτικές δαπάνες, που δείχνουν και την εμπλοκή των χωρών στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Από αυτά αναδεικνύεται ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτούς τους ανταγωνισμούς.

Ειδικότερα τονίζεται ότι η ΕΕ δεν είναι και τόσο αθώα όσο προσπαθεί να παρουσιαστεί, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το πώς μπλέκεται στο μακελειό του παλαιστινιακού λαού και τάσσεται με τη μεριά του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ.

Ως απάντηση προβάλλει η θέση του ΚΚΕ, που καλεί τον λαό να απαλλαγεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της να πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και να προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Εξηγείται τι είναι ο σοσιαλισμός. Πως μέσω του Κεντρικού Σχεδιασμού και με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε επιστήμη, τεχνολογία, Πολιτισμό, που διασφαλίζουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας.

Πώς εξαλείφεται η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος, ώστε, εκτός των άλλων, ο εργαζόμενος λαός να έχει δυνατότητα να μετέχει ενεργά και να ασκεί τον εργατικό έλεγχο, να διασφαλίζεται ο χαρακτήρας της εργατικής εξουσίας.

Επίσης παρουσιάζονται οι προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Παράλληλα, παρουσιάζονται πτυχές από την πολύπλευρη παρέμβαση του ΚΚΕ (ιδεολογική, πολιτική, συνδικαλιστική), που επιβεβαιώνει ότι τo KKE στις συνθήκες του καπιταλισμού ως οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης συμβάλλει αποφασιστικά στην οργάνωση των αγώνων με αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό πολιτικό περιεχόμενο. Είναι το μόνο κόμμα που πιστεύει ότι η εργατική τάξη πρέπει να πάρει την εξουσία στα χέρια της και να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.