Μια μεγάλη αγωνιστική γιορτή νεολαίας και εργατικών - λαϊκών οικογενειών αποτέλεσαν οι διήμερες εκδηλώσεις του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Χαλκίδα, που κορυφώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου με μια μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας, νεολαία, οικογένειες νέων εργαζομένων με τα παιδιά τους έδωσαν και τη φετινή χρονιά μαζικά το «παρών» στην «κόκκινη πολιτεία», που με μεράκι και πολλή δουλειά έστησαν τα μέλη και φίλοι της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στο πάρκο του Λαού.

Το βράδυ του Σαββάτου, τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, η Ζωή Χαχάμη, Γραμματέας της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ, και ο Κώστας Κούκης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Και τις δύο μέρες το ενδιαφέρον των επισκεπτών κέντρισαν η έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», οι «γωνίες» των μαθητών, των νέων εργαζομένων, του «κόκκινου Αερόστατου» και του παιδότοπου.

Στο αγωνιστικό κλίμα του Φεστιβάλ συνέβαλε και το μουσικό πρόγραμμα του διημέρου με το αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη και στο κοινωνικό - πολιτικό τραγούδι, ενώ ξεχωριστές στιγμές προσέφεραν η Μελίνα Κανά και ο Αλέξανδρος Δάικος, ξεσηκώνοντας το κοινό με τις ερμηνείες τους.

Στην ομιλία της η Ελένη Μπέλλου σημείωσε αρχικά ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποτελεί έναν «κρίκο στην αλυσίδα» των μεγάλων κινητοποιήσεων του λαού ενάντια στο νέο νομοσχέδιο - τερατούργημα, στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και στην εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις, αλλά και στις μεγάλες συγκεντρώσεις καταδίκης του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Τόνισε επίσης ότι ταυτόχρονα αποτελεί «ένα βήμα αποκάλυψης αυτών που ευθύνονται για τη βάρβαρη καθημερινότητα που βιώνει η εργατική - λαϊκή πλειοψηφία σε όλη την Ελλάδα» και ανάμεσα σε άλλα υπογράμμισε:

«Ο πραγματικός ένοχος δεν περιορίζεται μόνο στη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ... Είναι όλο το αστικό πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τους καπιταλιστές, την οργάνωση της οικονομίας και όλης της κοινωνίας με κεντρικό στόχο το καπιταλιστικό κέρδος, βγαλμένο από την εκμετάλλευση των μισθωτών, από την αφαίμαξη των αυτοαπασχολούμενων. Η εκμετάλλευση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και οικονομίας υπηρετείται από το αστικό πολιτικό σύστημα δίνοντας διαφορετικούς ρόλους σε κυβέρνηση και κόμματα της αστικής και όχι της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης. Αν όλοι είχαν έναν, τον ίδιο ρόλο, δεν θα μπορούσαν να χειραγωγούν τους μισθωτούς, τα λαϊκά τμήματα των αγροτών και των ΕΒΕ, τους νέους.

Με τις μεταλλάξεις τους πολλές φορές ξεγέλασαν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Αρκεί να θυμηθούμε την εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, του 2012-2015 και την ανάληψη της κυβέρνησης. Αρκεί να βγάλουμε συμπεράσματα για το από κάποιους ακόμα θεωρούμενο "καλό" ή "ιστορικό" ΠΑΣΟΚ του 1981.

Ναι, είναι ιστορικό το ΠΑΣΟΚ ως πρώτο σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, που με πολιτική υπόσχεση για σοσιαλισμό, με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα για έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, για κλείσιμο των αμερικανικών βάσεων, ως κυβέρνηση έγινε ο τότε νέος στυλοβάτης τους. Και όταν φθάρθηκε απ' αυτά τα αντιλαϊκά πεπραγμένα του, τσόνταρε στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, στη νέα εξαπάτηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με δόλωμα την "πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση" για να κάνει κι αυτή τον κύκλο της, ως νέος διασώστης του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Και τώρα, με υλικά της σοσιαλδημοκρατίας επιχειρείται ένας νέος γύρος στην εμφάνιση μιας αναπαλαιωμένης παγίδας, προκειμένου να χειραγωγηθεί το συνεχώς διευρυνόμενο ρεύμα της εργατικής - λαϊκής δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης. Θέλουν να παρεμποδίσουν την αγωνιστική και ιδεολογικοπολιτική συσπείρωση με το ΚΚΕ, γιατί μόνο απ' αυτήν κινδυνεύουν.

Γιατί είναι συσπείρωση μαζικής οργάνωσης και ρήξης με το σύστημα, στην προοπτική της ριζικής αλλαγής του συσχετισμού για την πραγματική αποχώρηση από ΝΑΤΟ και ΕΕ με κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, για την κατάργηση της τάξης των καπιταλιστών και όλων των μέσων εξουσίας τους».

Συνεχίζοντας η Ελένη Μπέλλου στάθηκε στα σημερινά επιστημονικά και κυρίως τεχνολογικά δεδομένα, όπως της Τεχνητής Νοημοσύνης, των νευροεπιστημών, της βιοτεχνολογίας, της πολεμικής βιομηχανίας, τονίζοντας ότι «το δίλημμα δεν θα μείνει μόνο στο "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", αλλά χωρίς υπερβολή θα είναι "σοσιαλισμός ή κίνδυνος εξάλειψης της ανθρωπότητας" αφού οι πραγματικοί επιστήμονες δεν αρνούνται ότι το κρίσιμο είναι σε ποια χέρια βρίσκονται τα επιτεύγματα, ακόμα κι αν για ευνόητους λόγους δεν καταγγέλλουν απερίφραστα το καπιταλιστικό σύστημα.

Είναι η σύγχρονη βάρβαρη όψη του καπιταλισμού το γεγονός ότι γνώσεις και τεχνολογίες, Τεχνητή Νοημοσύνη στην υπηρεσία του ανταγωνισμού, των καπιταλιστών, των μονοπωλίων, χρησιμοποιούνται εχθρικά για τον άνθρωπο, για τον εργαζόμενο και όχι για να γίνει η ζωή καλύτερη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αντίφαση απ' αυτή που ζούμε τα τελευταία χρόνια: Αλματώδης άνοδος, επιστημονικά επιτεύγματα στις φυσικές επιστήμες, αντίστοιχα στις τεχνολογικές εφαρμογές τους, αφάνταστη άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας και να συνοδεύεται με ουσιαστική μείωση του εργασιακού - συνταξιοδοτικού εισοδήματος, με αύξηση του ημερήσιου - μηνιαίου χρόνου εργασίας, του ορίου συνταξιοδότησης, με διευθέτησή του από τους καπιταλιστές ανάλογα με το πώς τους συμφέρει, σύμφωνα με τη σεζόν, με τους πολέμους, τους ανταγωνισμούς, τις κρίσεις, ουσιαστικά δουλειά χωρίς ωράριο, χωρίς ξεκούραση, χωρίς ελεύθερο χρόνο».

Χαρακτήρισε «αποπροσανατολιστική τη συζήτηση για το αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν πόροι για τις λαϊκές ανάγκες», επισημαίνοντας:

«Χρήματα, πόροι υπάρχουν γιατί τους δημιουργεί ο άνθρωπος με τη δουλειά του, τους βρίσκει στη φύση και τους επεξεργάζεται. Είναι ταξική πολιτική επιλογή πού πηγαίνουν αυτοί οι πόροι: Αν αξιοποιούνται για δυσθεώρητα κέρδη ή για να γίνεται καλύτερη, πιο ασφαλής, λιγότερο κουραστική η ανθρώπινη ζωή. Αυτό είναι το δίλημμα της εποχής μας και όχι η αναζήτηση "χρυσής τομής", και κέρδος να υπάρχει και δήθεν προστασία της ανθρώπινης εργασίας».

Τόνισε ότι «δεν υπάρχει τρίτος δρόμος, κι όπου επιχειρήθηκε, με μαθηματική ακρίβεια οδήγησε στον καπιταλιστικό» και υπογράμμισε ότι «ή καπιταλιστική οικονομία βασισμένη στο αδηφάγο κέρδος, στην εκμετάλλευση, στον ατέρμονο ανταγωνισμό, ή σοσιαλιστική οικονομία, με κοινωνική ιδιοκτησία, με εξουσία των ίδιων των παραγωγών του πλούτου, με οργάνωση της κοινωνίας σε όλα τα πεδία με στόχο την ανθρώπινη ευημερία. Βέβαια, η σοσιαλιστική κοινωνία δεν θα έρθει σαν όνειρο. Χρειάζεται η εργατική τάξη, τα λαϊκά μεσαία στρώματα να συγκρουστούν με το παλιό, να το ανατρέψουν».

Καταλήγοντας η Ελένη Μπέλλου τόνισε: «Το δίδαγμα ότι το εργατικό κίνημα με μπροστάρη τις δυνάμεις ενός ικανού ΚΚ δεν πρέπει να υποτάσσεται σε καμιά μερίδα της αστικής τάξης και των κομμάτων της, σε καμιά συμμαχία καπιταλιστικών κρατών, είναι επίκαιρο για το ΚΚ και το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε κάθε χώρα, θα είναι επίκαιρο και αύριο, και από αυτή την ικανότητά του στην ταξική πάλη θα κριθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. (...)

Εμείς δεν λέμε ότι ο ταξικός εχθρός είναι εύκολος αντίπαλος. Λέμε, όμως, ότι είναι διάτρητος από τις δικές του εσωτερικές αντιφάσεις, τις οποίες οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις πρέπει να γνωρίζουν σε βάθος, για να τις αξιοποιήσουν σε κάθε φάση και βαθμίδα του ταξικού αγώνα. Οι επιτυχίες της ταξικής πάλης ξεκινάνε από το επιμέρους, από το πιο χαμηλό επίπεδο, αρκεί να δυναμώνουν την ταξική πολιτική πείρα, το πείσμα, τη μαχητικότητα.

Η επαναστατική ορμή των εργατικών - λαϊκών μαζών είναι η μόνη κινητήρια δύναμη απέναντι στο παλιό, το σάπιο, το αντιδραστικό με παλιά ή νέα φορεσιά, με οποιοδήποτε μασκάρεμά της. Ο δρόμος για τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις είναι ένας: Η δική τους ταξική ενότητα, η δική τους αλληλεγγύη, η αξιοποίηση της ανθρώπινης δύναμης για να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, "να ανατρέψουμε το παλιό, να ανοίξουμε τον δρόμο στο νέο. Για τον σοσιαλισμό", εμπλουτισμένο και δυναμωμένο με τη θετική και αρνητική πείρα του πρώτου κύκλου της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον προηγούμενο αιώνα.

Πάρτε δύναμη απ' το κλίμα του Φεστιβάλ. Με νέα ορμή στους νέους αγώνες, με πρώτο σταθμό την απεργία στην 1η Οκτώβρη».