Τις τελευταίες μέρες η ειδησεογραφία σχετικά με τις ΗΠΑ αφορά (ξανά) τον «διχασμό», τις «πολιτικές δολοφονίες» και το «υπόβαθρό» τους, με αφορμή τον θανατηφόρο πυροβολισμό που δέχθηκε ο «ακτιβιστής» Τσάρλι Κερκ.

Ο συγκεκριμένος προπαγάνδιζε διάφορες αντιδραστικές απόψεις. Στα ΜΜΕ και τα social media διακινούνται χιλιάδες πληροφορίες για τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό. Δηλώσεις π.χ. του Κερκ, που περιγραφικά έλεγαν ότι οι δολοφονίες είναι «παράπλευρες απώλειες» της ανάγκης να διατηρηθούν οι νόμοι που επιτρέπουν την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ. Δηλώσεις του εναντίον των Εβραίων κάποια περίοδο, υπέρ του Ισραήλ σε άλλο χρόνο, με στοιχεία «κριτικής» από τον Ιούλη και μετά.

Επίσης, συλλυπητήρια του Νετανιάχου για έναν «φίλο του εβραϊκού κράτους, με ψυχή λιονταριού», μαζί με ένα video όπου ένα σκύβαλο των δολοφόνων των IDF ρίχνει μία βόμβα στη Γάζα προς τιμήν του! Α, και ο πρώην Πρόεδρος της Ρωσίας, νυν αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας, Ντ. Μεντβέντεφ, που αντάλλαζε πυρηνικές απειλές με τον Τραμπ, ανάρτησε στο «Χ» τις «εκτιμήσεις» του για τη δολοφονία και αφού την χαρακτήρισε «πολιτικό έγκλημα», την συνέδεσε με «αριστερά φιλελεύθερα καθάρματα» που υποστηρίζουν την Ουκρανία.

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ συμβαίνουν πολλά σημαντικά γεγονότα σε πυκνό χρόνο. Εχει γίνει μια εισβολή στο Καπιτώλιο. Εχουν γίνει δύο απόπειρες δολοφονίας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου εναντίον του νυν Προέδρου. Εχει βγει η Εθνοφρουρά στους δρόμους για να καταστείλει διαδηλώσεις και πλέον κάνει περιπολίες στην πρωτεύουσα.

Εχουν γίνει δολοφονίες κρατικών αξιωματούχων σε μέρα που ήταν προγραμματισμένες κινητοποιήσεις. Ταυτόχρονα - με αφορμές που μπορεί να σχετίζονται με «λίστες οργίων», μέχρι τις κρατικές χρηματοδοτήσεις του Μασκ - εξελίσσεται ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, που «αγγίζει» κάθε μηχανισμό του αστικού κράτους.

Για καθένα από τα παραπάνω, τα αστικά επιτελεία και στη χώρα μας έχουν πει πολλά, ενώ αρκετά έχουν γίνει και σενάριο μυθοπλασίας σειρών ή ταινιών σε πλατφόρμες. Ολα αυτά δεν προκύπτουν βέβαια από το πουθενά. Ανέκαθεν υπήρχαν διαφορές ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στις ΗΠΑ, όπως και σε κάθε χώρα. Ανέκαθεν εκφράζονταν πολιτικές αντιπαραθέσεις - και με οξυμένο τρόπο - και διαφορετικές προσεγγίσεις για μια σειρά ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία και τις προτεραιότητες της ηγέτιδας δύναμης του ιμπεριαλιστικού κόσμου.

Ομως σε περίοδο που σύσσωμα τα αστικά επιτελεία στις ΗΠΑ θέτουν ως νούμερο 1 ζήτημα την απειλή της κυριαρχίας τους από την Κίνα, σε συνθήκες που καταγράφεται «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας» σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς, οι παραπάνω υπαρκτές διαφορές οξύνονται ραγδαία. Μπαίνει σε πρώτο πλάνο ποιοι επιχειρηματικοί κολοσσοί θα στηριχθούν, με ποιους όρους θα δημιουργηθούν «ρήγματα» και δυσκολίες στο αντίπαλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Αυτά φυσικά δεν είναι «επιτραπέζιο» παιχνίδι. Διεξάγονται σε συνθήκες που η κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη «παίρνει» τα μέτρα της. Συμβαίνουν πολλά «για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». Διεξάγονται σε συνθήκες που ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει ότι «η εποχή της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας των ΗΠΑ τελείωσε» και «όταν σας στείλουμε σε πόλεμο θα έχουμε σαφείς στόχους (...) όταν εμπλακούμε σε σύγκρουση αυτό θα γίνει με την ανώτερη δύναμη και τα ανώτερα όπλα του κόσμου».

Επιπρόσθετα, οι αντιπαραθέσεις στην κοινωνία δεν εκφράζονται προφανώς με το να λέει ο κόσμος «είμαι με τις εταιρείες τεχνολογίας, σε σιχαίνομαι γιατί στηρίζεις τις πετρελαϊκές». Ούτε τσακώνονται Τεξανοί με Καλιφορνέζους ενώ τρώνε, για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η απειλή τού να χάσουν οι ΗΠΑ την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα από την Κίνα. Αλλο όμως αυτό και άλλο να πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι η κοινωνία στις ΗΠΑ έχει φτάσει σε τέτοια σημεία «διχασμού» σε «κενό αέρος», που απλά κάποιοι είναι με τις «παραδοσιακές αξίες» και άλλοι με τις «πολλαπλές ταυτότητες». `Η ότι η όλη αντιπαράθεση εξαντλείται ανάμεσα στο «κίνημα "ΜΑGA"» και τους «Left Liberals»...

Τώρα για το κατά πόσο οι αναλύσεις ακόμα και ελληνικών ευρωατλαντικών φερέφωνων, ότι «στις ΗΠΑ κυριαρχούν οι ακροδεξιοί και ακροαριστεροί» αποτυπώνουν τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται σε μια σύνθετη κοινωνική πραγματικότητα, το αφήνουμε στην κρίση του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου. Καθένας μπορεί να σκεφτεί πολλούς λόγους για το πώς τα αστικά επιτελεία κάνουν συνειδητά τις παραπάνω παραμορφωτικές υπεραπλουστεύσεις όταν παρουσιάζουν τα γεγονότα.

Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά και είναι το πιο ενδιαφέρον για τον λαό και τη νεολαία, είναι πως στην εποχή της μάχης για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα οι βαθιές αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τμήματα του κεφαλαίου έχουν φτάσει ήδη στο σημείο να «δώσουν» πάνω από 50 ενεργές πολεμικές συγκρούσεις, το σφαγείο στην Ουκρανία και τη γενοκτονία που συνεχίζει να διαπράττει το Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων, ενώ βομβαρδίζει αδιακρίτως τις χώρες της περιοχής.

Σε αυτήν ακριβώς την εποχή, ήδη παρατηρούμε ότι ακόμα και στα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ανάμεσα σε «νόμιμα» ή «εγκληματικά» τμήματα της αστικής τάξης, υπάρχουν γεωπολιτικές «ουρές». Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν και στη χώρα μας. Είναι οι «ευλογημένες» από τον «αμερικανικό παράγοντα» μπίζνες εγκληματικών οργανώσεων στην Κρήτη. Τις καλές σχέσεις μαζί του διαφήμιζε ο Καμμένος, που συνομιλούσε μάλιστα με τους Αμερικανούς, αλλά και ο Μητσοτάκης, ειρωνευόμενος τον Καμμένο! Ακόμα και τα «βουητά» για το γήπεδο και την ιδιοκτησία του ΠΑΟΚ αποκτούν «γεωπολιτικό άρωμα».

Αλλά και έξω από τη χώρα μας, τα παραδείγματα είναι πολλά: Στη Μονή Σινά, οι παπάδες μόνο για τον θρησκευτικό χαρακτήρα της μονής δεν πιάνονται καλυμμαύχι με καλυμμαύχι. Στη Σλοβακία έγινε απόπειρα δολοφονίας κατά του Φίτσο. Στη Ρουμανία τους έχουν βάλει να ψηφίζουν μέχρι να βγει ΝΑΤΟ. Ας μη συνεχίσουμε...

Το μεγάλο ζήτημα σήμερα δεν είναι ο λαός να γίνει «ερευνητής». Ούτε κυρίως να στρατεύεται στις πλαστές - για τα δικά του συμφέροντα - διαχωριστικές γραμμές που δημιουργούν οι υπαρκτές μεγάλες αντιπαραθέσεις του κεφαλαίου σε διεθνές επίπεδο, αλλά και στο εσωτερικό κάθε κράτους. Το ζήτημα είναι να δυναμώσει την πάλη για την ανατροπή της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος, που φέρνει κάθε είδους έγκλημα και αναβλύζει πύον από κάθε πόρο του. Στην Ελλάδα ευτυχώς υπάρχει το ΚΚΕ και η προσφορά του αφορά ακόμα και το γεγονός ότι οι «διχασμοί» αποκτούν την πραγματική - για τα συμφέροντα του λαού - διάσταση.

(Αναδημοσιεύεται από το portal «902.gr»)