Αλλωστε, οι συνέπειες της πολιτικής του σάπιου αστικού κράτους, που σήμερα στη διακυβέρνησή του βρίσκεται η ΝΔ, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά., πλήττουν και τους μόνιμους, πενταετείς, εποχικούς και με κάθε άλλη σχέση εργασίας που έχουν επιβάλει και στην Πυροσβεστική.

Ολοι οι πυροσβέστες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης της κατάσβεσης, όλοι όσοι ακολούθησαν μετά από διάφορες περιοχές, αντιμετώπισαν, επίσης, τα τραγικά αποτελέσματα της διαχρονικής πολιτικής κόστους - οφέλους, της διασφάλισης των επιχειρηματικών κερδών που αποτελεί κύρια πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

Πρόκειται άλλωστε για την ίδια εγκληματική πολιτική, συνέχεια του διαχωρισμού της πυροπροστασίας - πυρασφάλειας από την καταστολή αυτών των φαινομένων, που στέλνουν τους πυροσβέστες να επιχειρήσουν σε ακαθάριστες δασικές κ.ά. εκτάσεις, ακόμη και δίπλα σε ποτάμια, όπως σε Πείρο και Παραπείρο, όπου από τα... καλάμια, οι φλόγες έφτασαν χιλιόμετρα μακριά, «περπάτησαν» σε δασικές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις, έσβησαν στη θάλασσα του.... Πατραϊκού κόλπου.

Είναι η ίδια πολιτική που αφήνει τα δίκτυα του ΔΕΔΔΗΕ ασυντήρητα και εκτεθειμένα μέσα σε δασικές εκτάσεις, να προκαλούν εστίες ανάφλεξης πυρκαγιών όπως δεκάδες τέτοια περιστατικά έχουν σημειωθεί! Την ίδια ώρα που ο τελευταίος μετράει εκατομμύρια ευρώ κέρδη, που κόβει το ρεύμα από τον κοσμάκη, δεν λαμβάνει και κανένα μέτρο προστασίας του περιβάλλοντος όπως οφείλει.

Είναι η πολιτική που αφήνει τον λαό εκτεθειμένο στις φωτιές, όπως και στην Αχαΐα. Τρέχανε, μετά από 24ωρες βάρδιες επιφυλακής πολλοί πυροσβέστες στις φλόγες με ελάχιστες, για τα δεδομένα της μάχης, δυνάμεις. Δίπλα από τη ΒΙΠΕ, με επέκταση της φωτιάς μέσα στο χώρο της, επιχειρούσαν με όσο προσωπικό είχε απομείνει, μετά και την «επιστράτευση» άλλων πυροσβεστών σε μέτωπα, νωρίτερα την πρώτη μέρα, όπως στη Ζάκυνθο κ.α.

Πήγανε στη μάχη με παλαιά οχήματα, 35ετίας και πλέον, με μάνικες τρύπιες, με το ελάχιστο προσωπικό που διαθέτει η Πυροσβεστική. Μόνο το 2019 υπηρετούσαν 319 πυροσβέστες στον νομό. Σήμερα είναι μόλις 249!

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι πέρα από τις ελλείψεις, εκτός από τα «σάπια» οχήματα, τα εναέρια μέσα ήταν σχεδόν άφαντα, ιδιαίτερα κατά την επέκταση των μετώπων, τόσο από τη φωτιά που ξέσπασε στα όρια των τριών δήμων (Ερυμάνθου, Δυτικής Αχαΐας, Πατρέων), όσο και στη συνέχεια. Σύγχυση και αποπροσανατολισμός ιδιαίτερα μετά τα μέτωπα στο Γλαύκο και το Πλατάνι, μέχρι την έναρξη της φωτιάς στα Συχαινά το βράδυ της Τρίτης (πρώτη μέρα), όπου ουσιαστικά βρέθηκαν «γυμνοί» και ως Πυροσβεστική.

Τι και αν υπήρχαν εκκλήσεις ότι η φωτιά αγγίζει περιαστικές περιοχές, ότι βρίσκεται πλησίον ΒΙΠΕ και εν συνεχεία στα όρια της Πάτρας, οι εκτιμήσεις, οι δράσεις του κεντρικού κρατικού μηχανισμού ήταν... αλλού. Αλλού, ως συνολικότερο αποτέλεσμα της «γύμνιας» του ίδιου σάπιου αστικού κράτους, να προστατέψει ακόμη και κρίσιμες για τον λαό υποδομές, όπως συνέβη και με το Γενικό Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» που χτυπήθηκε μέσα στο καλοκαίρι, για τρίτη φορά μέσα σε ενάμιση χρόνο, από πυρκαγιά!

Συμμετείχαν, επίσης, οι δεκάδες ομάδες πυρασφάλειας - πυροπροστασίας, που μπήκαν μπροστά, έσβησαν φωτιές (όπως αναζωπύρωση στο Πλατάνι το βράδυ της Τρίτης), καθυστέρησαν επέκταση άλλων, βοήθησαν τους πυροσβέστες αλλά και πολλούς κατοίκους που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, την ώρα που «ούρλιαζαν» τα κινητά για εκκενώσεις περιοχών, χωρίς κανένα σχέδιο. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση στα Συχαινά, που πρώτα η ομάδα πυρασφάλειας του χωριού έδωσε τη μάχη της κατάσβεσης, με όσα μέσα διέθετε, μέχρι να φτάσουν σχεδόν μία ώρα αργότερα οι πρώτες πυροσβεστικές δυνάμεις...

Είναι το ίδιο επίσης κράτος που στέλνει τους πυροσβέστες στη μάχη χωρίς σχεδιασμό, να ξεμένουν ακόμη και από... νερό, όπως επιχειρούσαν στην Περιστέρα της Δυτικής Αχαΐας, όπως συνέβη και με τους πυροσβέστες ακόμη και στη Ζάκυνθο όπου πυροσβεστικά... ξέμεναν χωρίς να τροφοδοτούνται, με το νερό να πηγαίνει στα... ξενοδοχεία και τις πισίνες, την ώρα που κινδύνευε χωριό (Αγαλάς), αλλά και οι ίδιοι οι πυροσβέστες!

Είναι, επίσης, η δημοτική αρχή Πάτρας, οι εργαζόμενοι του δήμου, όλοι όσοι έδωσαν τη μάχη για να μην πιάσει φωτιά ο ΧΥΤΑ Ξερόλακκας, να μην καταστραφεί ο χώρος και κινδυνεύσει εν συνεχεία ο λαός συνολικότερα, για να μη χαθούν επίσης κρίσιμες για τον δήμο Πατρέων υποδομές.

Και σε αυτές τις εκκλήσεις για προστασία του χώρου... άφαντο το κράτος και οι μηχανισμοί του και εμείς... στη μέση! Να τρέχουν οι πυροσβέστες απ' το ένα μέτωπο στο άλλο, φορτώνοντας στις πλάτες τους ατελείωτες ώρες μάχης με τη φωτιά, με κίνδυνο και της ζωής τους.

Και εκεί ακόμη, ο λαός με ό,τι μέσο διέθετε βγήκε μπροστά, σβήνοντας οικόπεδο που εδώ και δεκαετίες βρίσκονταν στοιβαγμένα καλώδια του ΟΤΕ που αποτέλεσαν πρώτης τάξης... εύφλεκτο υλικό (!), χωρίς να μπαίνει στον κόπο μετακίνησής τους η εταιρεία, εδώ και χρόνια! Χρειάστηκαν παρεμβάσεις για να φτάσει εκεί πυροσβεστικό, να δοθεί η μάχη της αντιμετώπισής της, μαζί με κόσμο από την περιοχή, για να μην ξεφύγει η φωτιά στις γύρω πολυκατοικίες...

Αυτή είναι η πολιτική τους! Τα πάντα εμπορεύματα! Τα πάντα στο ζύγι του κόστους - οφέλους και του κέρδους! Αυτά είναι τα πιστεύω τους! Και έχουν διαλέξει στρατόπεδο με ποιους είναι! Οχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και του Κ. Μητσοτάκη, που ενοχλείται από την αλήθεια που την εκφράζουν οι κομμουνιστές και μέσα απ' τη δημοτική αρχή Πατρέων, αλλά και όλοι οι εκπρόσωποι της βολικής αντιπολίτευσης που για «Θεό» τους έχουν την πολιτική διασφάλισης των επιχειρηματικών κερδών. Μια ματιά άλλωστε στο παρελθόν (Μάτι, Εύβοια, Ρόδος, Πελοπόννησος κ.α.), για τις εμπρηστικές πολιτικές τους ευθύνες... πείθει και τον πλέον αδαή για τα «έργα» και των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης, Ελ. Λύσης κ.ά. «αμαρτωλών» που έχουν βρεθεί σχεδόν όλοι τους και σε υπουργικές και άλλες θέσεις.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη! Αν κάτι αποδεικνύεται και απ' τη μάχη με τη φωτιά στην Αχαΐα, είναι ότι στην πάλη μαζί με τον λαό, με το ΚΚΕ και τις Οργανώσεις του μπροστά, μπορούμε να αισιοδοξούμε! Να ανατρέψουμε το παλιό, αυτό που εκφράζουν οι έως και σήμερα κυβερνήσεις με όλα τα αστικά κόμματα. Εχουμε πείρα, που δεν πρέπει πλέον να ξεχνάμε. Είναι και αυτό ένα «όπλο» μας που χρειάζεται να το αξιοποιήσουμε, μαζί με τον λαό, για τον λαό, για το σήμερα και το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας.