Πιστοί στο επετειακό ραντεβού τους με τον αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας, αξιωματούχοι της ΕΕ και κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν και φέτος να «τιμήσουν» με δηλώσεις και αναρτήσεις την 23η Αυγούστου, που έχει αναγορευτεί σε «Ευρωπαϊκή Μέρα μνήμης για τα θύματα του ολοκληρωτισμού και των αυταρχικών καθεστώτων».

Πρόκειται για άλλη μια χυδαία προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό - ναζισμό, που ξεπλένει τον δεύτερο και επιβεβαιώνει ότι ο αντικομμουνισμός είναι επίσημη ιδεολογία της ΕΕ. Σχετικές δηλώσεις/αναρτήσεις έκαναν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιφερειών της ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μέτσολα. Στη χώρα μας, ο γνωστός αντικομμουνιστής Αδ. Γεωργιάδης, ο «επίσημος» προπαγανδιστής της κυβέρνησης, Π. Μαρινάκης, και ο «ανεπίσημος» προπαγανδιστικός μηχανισμός της, «Ομάδα Αληθείας».

34 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες που οικοδομούσαν σοσιαλισμό, το φάντασμα του κομμουνισμού συνεχίζει να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και να στοιχειώνει την αστική τάξη και τους κολαούζους της. Οχι μόνο επειδή η Σοβιετική Ενωση και ο Κόκκινος Στρατός τσάκισαν τον ναζισμό, αλλά κυρίως επειδή ο σοσιαλισμός επιβεβαίωσε την ανωτερότητά του σε όλα τα μέτωπα, δίνοντας πριν από έναν αιώνα απαντήσεις σε λαϊκά προβλήματα που στον καπιταλισμό όχι μόνο δεν λύνονται, αλλά οδηγούν διαρκώς σε νέα αδιέξοδα τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, οξύνοντας τη φτώχεια και την εκμετάλλευση.

Ειδικά στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής προετοιμασίας, με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης να παραμονεύει στην επόμενη στροφή, καταρρέουν με πάταγο οι μύθοι για το «τέλος της Ιστορίας» και την καπιταλιστική ΕΕ, που θα έφερνε τάχα ευημερία και προκοπή στους λαούς. Αντ' αυτού, τους καταδικάζει σε νέες θυσίες για χάρη της πολεμικής οικονομίας και τους ετοιμάζει να χύσουν το αίμα τους στα αυριανά πεδία των μαχών, κάτω από τη σημαία των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Γι' αυτό η ΕΕ έχει τώρα ανάγκη τον αντικομμουνισμό περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Την ίδια ώρα, φασιστικές - ακροδεξιές ομάδες συμμετέχουν σε κυβερνήσεις κρατών, ή «δανείζουν» την πολιτική ατζέντα και τις θέσεις τους σε φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως γίνεται για παράδειγμα στη Γερμανία, ή στη Γαλλία για το Μεταναστευτικό. Πολιτικοί απόγονοι των ναζί, όπως οι Αζόφ στην Ουκρανία, βαφτίζονται «πατριώτες» και τιμώνται από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, ανάμεσά τους και το ελληνικό. Στην οργανωμένη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία, χαρακτηρίζουν «θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος» ακόμα και ένοπλες συμμορίες συνεργατών των ναζί, που βαρύνονται με φρικιαστικά εγκλήματα, στις Βαλτικές, στην Ουκρανία, στη Γιουγκοσλαβία και αλλού.

Ο αντικομμουνισμός τους δεν μένει μόνο σε διακηρύξεις. Συνοδεύεται κι από απαγορεύσεις, καταστολή και κυνήγι μαγισσών, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Τσεχία. Εκεί όπου η υποστήριξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας ποινικοποιείται ως αντίστοιχη με αυτήν του ναζισμού και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως και 5 χρόνια, ανοίγοντας τον δρόμο για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αλλά και στην Πολωνία, το Συνταγματικό Δικαστήριο φέρεται έτοιμο να προχωρήσει στην απαγόρευση του ΚΚ από τον ερχόμενο Οκτώβρη, επικαλούμενο ότι στο πρόγραμμά του καταγράφεται προσπάθεια επιβολής «ολοκληρωτικών και κομμουνιστικών μεθόδων».

Η προσπάθεια των απολογητών του σάπιου καπιταλισμού να ταυτίσουν τον σοσιαλισμό με τον φασισμό ως «ολοκληρωτισμό», είναι προκλητική και καταδικασμένη να αποτύχει. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και εκεί που η αντικομμουνιστική προπαγάνδα ξόδεψε τσουβάλια χρήμα και τόνους μελάνι, με συκοφαντίες και απαγορεύσεις, όπως στην Ανατολική Ευρώπη, μεγάλο μέρος του λαού, παλιότερες και νεότερες γενιές εκφράζουν τη νοσταλγία τους για τον σοσιαλισμό και την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητά του, απέναντι στη βαρβαρότητα που ζουν σήμερα.

Ο φασισμός αποτελεί γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού. Η ΕΕ και οι άλλοι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να αναποδογυρίσουν την Ιστορία που γράφουν οι λαοί, γιατί ήταν, είναι και θα είναι απέναντί τους. Γιατί η ταξική πάλη είναι η κινητήρια δύναμη της Ιστορίας, ανεξάρτητα από τον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων. Οι καπιταλιστές και οι εκπρόσωποί τους «καρφώνονται» με κάτι τέτοιες «επετείους» ότι στον σοσιαλισμό αναγνωρίζουν τον πραγματικό, τον διαχρονικό αντίπαλό τους ανεξάρτητα από τον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι λαοί θα νικήσουν με τη δική τους εξουσία, γράφοντας ξανά την Ιστορία με τους αγώνες για το δίκιο τους.