ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ραβασάκι

Η Ελλάδα έχει αρκετούς μόνιμους πυροσβέστες, αλλά δεν έχει εθελοντές! Γι' αυτό καίγεται κάθε χρόνο. Αυτά ξεστόμιζε χτες σε τηλεοπτική εκπομπή η Βούλτεψη της ΝΔ, προκαλώντας το κοινό αίσθημα και κυρίως τους χιλιάδες που δίνουν τη μάχη για να σώσουν το βιος τους από τις πυρκαγιές. Βέβαια, η Βούλτεψη ξέρει τι λέει. Εχει πάρει το ραβασάκι από την κυβέρνηση για την ανάγκη υπεράσπισης του σάπιου κράτους και στην προσπάθειά της να το υπηρετήσει καλύτερα, αυτοσχεδιάζει. Λέει, λοιπόν, ότι το κράτος κάνει το χρέος του, αλλά δεν κάνει το ίδιο και ο λαός για να αντιμετωπιστούν οι πυρκαγιές. Κι απόδειξη είναι ότι... δεν υπάρχουν πολλοί εθελοντές πυροσβέστες. Αρα, ποιος φταίει που καιγόμαστε; Μα ο ίδιος ο λαός! Η αποθέωση της ατομικής ευθύνης και ταυτόχρονα η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας για τις τεράστιες ελλείψεις στην πυρόσβεση και τις ευθύνες του κράτους, που αφήνει ανυπεράσπιστα τα δάση και τον λαό, επειδή έχει για προτεραιότητα την υπεράσπιση του κεφαλαίου και των κερδών του. Δεν τα βγάζει βέβαια από το κεφάλι της η Βούλτεψη. Ούτε επικαλείται τυχαία την «εμπειρία» από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι εθελοντές πυροσβέστες είναι περισσότεροι από τους μόνιμους. Με διάφορα νομοσχέδια τα τελευταία χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούν να μετατρέψουν την προστασία από φυσικές καταστροφές σε εθελοντική - ατομική υπόθεση, με ταυτόχρονη απόσυρση του κράτους, λερώνοντας έτσι και κάθε έννοια αλτρουισμού και αλληλεγγύης, που δείχνει με κάθε αφορμή ο λαός, μπαίνοντας στη μάχη για να σωθεί το δάσος και το σπίτι του γείτονα.

«Ανθρωπισμός»...

«Δραματικές εκκλήσεις» για τη Γάζα απευθύνουν το τελευταίο διάστημα κυβερνήσεις της ΕΕ, την ώρα που το Ισραήλ κλιμακώνει τη σφαγή. Ο Μακρόν για παράδειγμα - ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους ηγέτες που τον Οκτώβρη του 2023 επισκέφτηκε τον Μπίμπη για να στηρίξει την επικείμενη τότε επέμβαση στη Γάζα - μιλάει για «προαναγγελθείσα καταστροφή» και καλεί σε δημιουργία «διεθνούς συνασπισμού με εντολή του ΟΗΕ». Για ποιον σκοπό; Για να «καταπολεμήσει την τρομοκρατία» και να «φέρει σταθεροποίηση στη Γάζα»! Με την καραμέλα της τρομοκρατίας στήνουν στον τοίχο τον Παλαιστινιακό λαό και το δικαίωμά του να αγωνίζεται ενάντια στην κατοχή, την ώρα που το Ισραήλ την επεκτείνει στη Λωρίδα της Γάζας, πέρα από τη Δυτική Οχθη. Πάντως, πάει πολύ να καταγγέλλουν για τρομοκρατία τους Παλαιστίνιους, ενώ στη Συρία φωτογραφίζονται με τον τζιχαντιστή πρόεδρο που φόρεσε γραβάτα!

... σκοπιμότητας

Αλλες κυβερνήσεις, όπως της Δανίας, της Ελλάδας, της Σλοβενίας και της Βρετανίας, που (μαζί και η Γαλλία) συνυπογράφουν δήλωση στο πλαίσιο του ΟΗΕ, εξισώνουν πάλι τον θύτη με το θύμα, καλώντας «και τις δυο μεριές να έρθουν σε εκεχειρία», ενώ ο Ιταλός υπ. Αμυνας, μιλώντας γενικόλογα περί «ανθρωπιάς» και «λογικής», χαρακτηρίζει «πολιτική πρόκληση» την αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ, που συνεργάζονται κι εξοπλίζουν το κράτος - δολοφόνο, δεν έπαθαν κάποια... κρίση ανθρωπισμού. Οι «κορόνες» για τα σχέδια ΗΠΑ - Ισραήλ και τον λιμό στη Γάζα είναι προσαρμογές της πολιτικής τους στις καινούργιες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη Μέση Ανατολή και στα άλλα μέτωπα των πολέμων (π.χ. Ουκρανία), αλλά και στους ανταγωνισμούς που δυναμώνουν στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας. Αλλωστε, ακόμα και η «απειλή» για αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους, πέρα από σκόπιμα θολή, έρχεται να «κουμπώσει» στα ευρωατλαντικά σχέδια για τη νέα Μέση Ανατολή και προϋποθέτει να αποκηρύξουν οι Παλαιστίνιοι τον αγώνα τους ενάντια στην κατοχή.

Αρένες

Αρένες θανάτου θυμίζουν οι χώροι δουλειάς, όπου 139 εργαζόμενοι έχουν χάσει τη ζωή τους και άλλοι 209 έχουν τραυματιστεί σοβαρά από τις αρχές του 2025, σύμφωνα με καταγραφή της Ομοσπονδίας των εργαζομένων σε τεχνικές επιχειρήσεις. Καθημερινές «κοιλάδες των Τεμπών», με ανύπαρκτα μέτρα προστασίας και ασφαλείας, με εντατικοποίηση της δουλειάς, μείωση των ωρών ανάπαυσης και ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου. Κέρδη για την αστική τάξη βουτηγμένα στον ιδρώτα και το αίμα των εργατών. Κι αν αναζητηθούν ευθύνες, το μπαλάκι καταλήγει στους ίδιους τους εργαζόμενους και στην κακιά την ώρα. Κι ενώ τα μακάβρια ρεκόρ θανάτων και τραυματισμών σπάνε το ένα μετά το άλλο, η εργοδοσία τρίβει τα χέρια της για το νέο νομοσχέδιο - έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση και προβλέπει 13 ώρες δουλειά! Η σύγκρουση με αυτό το τερατούργημα, συνολικά με την αντεργατική πολιτική της σημερινής και όλων των κυβερνήσεων, είναι καθήκον πρώτης γραμμής για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα, για την υπεράσπιση της ίδιας της ζωής.

1851 Γεννιέται ο γλύπτης Γιαννούλης Χαλεπάς.

1904 Ξεκινά τις εργασίες του το συνέδριο της Β' Διεθνούς στο Αμστερνταμ (14/8-20/8/1904). Στο συνέδριο αυτό οι δύο γραμμές στη σοσιαλδημοκρατία, η μαρξιστική - επαναστατική και η οπορτουνιστική - συμβιβαστική, διαγράφηκαν πιο καθαρά από ποτέ.

1908 Γεννιέται ο κομμουνιστής ηθοποιός Μάνος Κατράκης.

1941 Υπογράφεται μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας η «Χάρτα του Ατλαντικού», που επισφράγιζε τη συμμαχία των δύο μερών στον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, ενώ έθετε και μια σειρά όρους για τον μεταπολεμικό κόσμο. Η Χάρτα αντικατόπτριζε την αναβαθμιζόμενη θέση των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και την αντίστοιχη υποβάθμιση της Βρετανίας.

1946 Ο συντάκτης του «Ριζοσπάστη», Κώστας Βιδάλης, πιάνεται από συμμορίες του Σούρλα στη διάρκεια δημοσιογραφικής αποστολής στη Θεσσαλία και δολοφονείται ύστερα από άγρια βασανιστήρια.

1947 Το Πακιστάν ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία.

1951 Συγκροτείται ο Ενιαίος Λαϊκός Αγώνας (ΕΛΑ) από τους Γιώργη Δαμασκηνό, Τριάδη Σωτηράκο και Σωτήρη Κούκουρα, προκειμένου να πιέσει υπέρ της υποψηφιότητας των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη στα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ στις εκλογές της 9ης Σεπτέμβρη 1951. Δεν θα τα καταφέρει. Οι Μπελογιάννης και Πλουμπίδης θα μείνουν τελικά εκτός ψηφοδελτίων.

1954 Στις 5.25 τα χαράματα στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί, ο Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

1956 Πεθαίνει ο Γερμανός κομμουνιστής ποιητής και δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ.

1958 Πεθαίνει ο Φρεντερίκ Ζολιό Κιουρί, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γαλλίας και βραβευμένος το 1935 με το Νόμπελ Φυσικής.

1974 Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει.