Χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών, που αποτελούν τη μοναδική πηγή εισοδήματος για τα φτωχά αγροτικά νοικοκυριά, το καλοκαίρι ξεραίνονται και το φθινόπωρο θάβονται κάτω από τόνους νερού και φερτών υλικών, με τη δικαιολογημένη οργή των αγροτών να έχει φτάσει στο «ως εδώ και μη παρέκει».

Οσο κι αν προσπαθούν τα αστικά επιτελεία να αποδώσουν την κατάσταση πότε στην «κλιματική αλλαγή» που φέρνει «ξηρασία» και «κακοκαιρίες» και πότε στην «κακιά την ώρα», η πραγματική αιτία για τον στραγγαλισμό που δέχονται οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι βρίσκεται στην πολιτική του κόστους - οφέλους, που στον βωμό του κέρδους θυσιάζει την ανάγκη θωράκισης της φύσης και των υδάτινων πόρων, οι οποίοι πέφτουν βορά στα δόντια επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ετσι, αν και φέτος οι βροχές ήταν λιγότερες, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για την κυβέρνηση και το κράτος, που αντιμετωπίζουν διαχρονικά το νερό ως εμπόρευμα με σκοπό το κέρδος, δεν κάνουν τα αναγκαία έργα λόγω «κόστους» και συνθλίβουν τις τεράστιες ανάγκες των αγροτών με τον οδοστρωτήρα της ΚΑΠ, που αξιοποιεί και τη διαχείριση του νερού ως «όπλο» για την εξόντωσή τους.

Στην Καρδίτσα δεκάδες χιλιάδες στρέμματα αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο καταστροφής από την έλλειψη νερού, ενώ πολλά ακόμα έχουν ήδη καταστραφεί. Τα μεγαλύτερα προβλήματα για καλλιέργειες όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι και το τριφύλλι καταγράφονται στον δήμο Σοφάδων, εκεί όπου η έλλειψη νερού είναι παντελής, καθώς η λίμνη Σμοκόβου είναι άδεια κι άρα εκτός δικτύου.

Αντίστοιχα προβλήματα καταγράφονται στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Παλαμά και σε χωριά του δήμου Καρδίτσας, τα οποία αρδεύονται παραδοσιακά από τη λίμνη Πλαστήρα. Φέτος, η λίμνη σταμάτησε να δίνει νερό από τις 5 Αυγούστου, με τη βροχή που σημειώθηκε την περασμένη βδομάδα να προσφέρει μια σχετική ανακούφιση, χωρίς βέβαια να είναι αρκετή...

Ενδεικτικό της οξυμένης κατάστασης είναι το γεγονός πως στον Παλαμά δεν υπάρχει στάλα νερό. Το δίκτυο έχει κυριολεκτικά αδειάσει, την ώρα που για να ποτιστεί - για παράδειγμα - μια καλλιέργεια βαμβακιού 10 στρεμμάτων για 10 ώρες, χρειάζονται περίπου 500 κ.μ. νερό! Σε οικισμούς όπως το Ερημίτσι, η Ιτέα και το Φύλλο, χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών κινδυνεύουν με ολοσχερή καταστροφή, αφού μένουν απότιστα για μέρες ολόκληρες...

Το ίδιο οριακή είναι η κατάσταση και σε άλλες περιοχές του θεσσαλικού κάμπου, με τα αγροτικά νοικοκυριά σε Λάρισα, Τρίκαλα και Μαγνησία να βρίσκονται επίσης «στο κόκκινο», στενάζοντας από την έλλειψη έργων υποδομής, που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη άρδευση του κάμπου.

Κι ενώ η θηλιά σφίγγει στον λαιμό τους, μαζί με τα άλλα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν (υψηλό κόστος παραγωγής, χαμηλές τιμές των αγροτικών προϊόντων, ασθένειες, καταστροφές που δεν αποζημιώνονται και άλλα), κυβέρνηση, δήμοι, ΤΟΕΒ και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στη διαχείριση του νερού ρίχνουν το μπαλάκι στους αγρότες. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, βάζουν τα χωριά να λύσουν το πρόβλημα μεταξύ τους (!!!) σπέρνοντας το «διαίρει και βασίλευε» ανάμεσα στους αγρότες.

Κουνώντας το δάκτυλο στους αγρότες για «ορθολογική διαχείριση των αποθεμάτων νερού», ο Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ) ανακοίνωνε πριν και στη διάρκεια του καλοκαιριού ότι παρά τις λιγότερες βροχές, η συγκέντρωση νερού επαρκεί για να καλυφθεί το 70% της συνολικής αγροτικής παραγωγής της Θεσσαλίας που ποτίζεται από τη λίμνη Πλαστήρα και να «ολοκληρωθεί αποτελεσματικά η φετινή αρδευτική περίοδος».

Ωστόσο, η ζοφερή πραγματικότητα έτσι όπως εκτυλίσσεται, οδεύοντας προς το τέλος της θερινής περιόδου, στέλνει στον «κουβά» αυτούς τους ισχυρισμούς...

Οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου που είδαν τις καλλιέργειές τους πριν δυο χρόνια να χάνονται κάτω από το νερό, στο πέρασμα της καταστροφικής κακοκαιρίας «Ντάνιελ», εξαιτίας της ανυπαρξίας έργων αντιπλημμυρικής προστασίας και θωράκισης, έρχονται τώρα αντιμέτωποι με την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, που δεν είναι άλλη από το «μαρτύριο της σταγόνας», βλέποντας τις καλλιέργειές τους να πεθαίνουν από τη δίψα, εξαιτίας της ανυπαρξίας έργων άρδευσης, που οδηγεί σε λειψυδρία.

Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ότι θα αποδοθεί τάχα η αναγκαία κρατική μέριμνα για τη δημιουργία απαραίτητων υποδομών ύδρευσης και άρδευσης.

Ομως το μόνο σχέδιο που υπάρχει είναι να αξιοποιήσουν και το ζήτημα της λειψυδρίας ως «όχημα» για το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, στην κατεύθυνση που βάζει η ΚΑΠ της ΕΕ για να συγκεντρώνεται η αγροτική παραγωγή σε όλο και λιγότερα χέρια, απαξιώνοντας τις καλλιέργειες και ξεκληρίζοντας τους αγρότες.

Με την ίδια ακριβώς στόχευση, βαθαίνουν την εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση του νερού, με εμπλοκή ιδιωτών, διασφαλίζοντας την κερδοφορία των ΑΕ που αναλαμβάνουν να το διαχειρίζονται.

Κάνουν συστάσεις για κατανάλωση νερού με «ορθολογική χρήση» και εξυπηρετούν την αλλαγή ή πλήρη εγκατάλειψη ειδών παραδοσιακών υδροφόρων καλλιεργειών, όπως το βαμβάκι και το καλαμπόκι που ευρέως καλλιεργούνται σήμερα στην περιοχή της Καρδίτσας, επιχειρώντας αλλεπάλληλα χτυπήματα στους βιοπαλαιστές αγρότες που μοχθούν για να τα βγάλουν πέρα.

Την ίδια ώρα, μια σειρά έργα και υποδομές που διεκδικεί διαχρονικά το οργανωμένο κίνημα των αγροτών και κτηνοτρόφων και που θα μπορούσαν να προσφέρουν ανακούφιση από τη λειψυδρία, απορρίπτονται συστηματικά από τις κυβερνήσεις, με διάφορα προσχήματα. Τέτοια είναι η μερική εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της αξιοποίησης της λεκάνης του Πηνειού.

Μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα θα μπορούσαν επίσης να συμβάλλουν στην εξασφάλιση νερού για άρδευση, με βάση τη θετική πείρα του υδροηλεκτρικού έργου πολλαπλής χρήσης της λίμνης Πλαστήρα.

Τέλος, επιβεβαιώνεται η ανάγκη για τεχνικά έργα συλλογής και αποθήκευσης νερού από βροχές, ποτάμια, χείμαρρους, για κατασκευή φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών, έργα για την εξοικονόμηση και την αύξηση της αποδοτικότητας της χρήσης του νερού, για τη μείωση των απωλειών στα δίκτυα μεταφοράς (κλειστά κυκλώματα) και την αλλαγή μεθόδων άρδευσης.

Ομως όλα αυτά δεν επιλέγονται στην αντιλαϊκή ζυγαριά κόστους - οφέλους. Αντίθετα, την ώρα που οι αγρότες δεν έχουν νερό να ποτίσουν τα χωράφια τους, η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την πολιτική που τους οδηγεί σε αδιέξοδο, με την περαιτέρω παραχώρηση της διαχείρισης του νερού - εμπορεύματος σε «νεροκουβαλητές» ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ.

Τέτοιους σκοπούς υπηρετεί η συγκρότηση και λειτουργία του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ), αλλά και η υπογραφή - στο πλαίσιο του προγράμματος «Υδωρ 2.0» - δυο συμβάσεων για τον «εκσυγχρονισμό» του ΤΟΕΒ Ταυρωπού, με ανάθεση στην ένωση των μονοπωλιακών ομίλων ΑΚΤΩΡ - ΑΒΑΞ και του Αρδευτικού Δικτύου Λάρισας - Ορφανών Καρδίτσας, με ανάθεση έργου στην κοινοπραξία των μεγαθηρίων «METLEN» και «Μεσόγειος ΑΕ».

Θεσμικό υπόβαθρο όλων αυτών είναι το ευρωπαϊκό τερατούργημα, γνωστό ως «Κοινοτική Οδηγία - πλαίσιο για το νερό του 2000», την οποία από κοινού προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ. Η Οδηγία αυτή θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης του νερού, σε αντιπαράθεση με τη μεγιστοποίηση της δυνατότητας προσφοράς του σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.

Η Οδηγία, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη από το 2003, επιβάλλει την αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του νερού και διαμορφώνει το πλαίσιο πλήρους εμπορευματοποίησής του.

Αποδεικνύεται λοιπόν στην πράξη πως αιτία της λειψυδρίας δεν είναι τα κλιματικά φαινόμενα, αλλά η πολιτική του κέρδους που εφαρμόζει η ΕΕ και για τη διαχείριση των υδάτων, με τους αγρότες στην Καρδίτσα και συνολικά στη Θεσσαλία αλλά και σε πολλές ακόμα περιοχές της χώρας να βιώνουν στο πετσί τους τα όσα δεινά γεννά η πολιτική αυτή, εκτοξεύοντας το κόστος των τιμολογίων, άρα και το κόστος παραγωγής.

Μπροστά σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι βιοπαλαιστές αγρότες, με ανακοίνωσή της η ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ τους καλεί να δυναμώσουν την πάλη μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους, την Ομοσπονδία τους και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, για τη δημιουργία των αναγκαίων έργων υποδομής χωρίς την εκμετάλλευσή τους από επιχειρηματικούς ομίλους, για νερό κοινωνικό αγαθό, που θα καλύπτει το σύνολο των αναγκών της λαϊκής αγροτικής πλειοψηφίας.

«Ο αντίπαλός δεν είναι το διπλανό χωριό ή ο γείτονας αγρότης, αλλά αυτή η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που με την υλοποίηση της ΚΑΠ και της κοινοτικής Οδηγίας για το νερό οδηγούν στο ξεκλήρισμα τη μικρομεσαία αγροτιά», αναφέρει η ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ και προσθέτει:

«Αυτή την πολιτική πρέπει να βάλουν στον στόχο τους οι μικρομεσαίοι αγρότες για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές στην οικονομία και την κοινωνία. Κι αυτός είναι ο δρόμος για τον σοσιαλισμό, όπου θα αλλάξει ο σκοπός της παραγωγής, ο οποίος δεν θα είναι το κέρδος των λίγων, αλλά η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Αυτόν τον δρόμο προκρίνει το ΚΚΕ, που φωτίζει ότι μπορεί να ικανοποιηθεί το σύνολο των αναγκών μας με βάση τις μεγάλες τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα. Μπορούμε να διασφαλίσουμε ασφαλή και προσιτή σε όλους ύδρευση και αποτελεσματική άρδευση μέσω του Ενιαίου Κρατικού Φορέα Νερού. Με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, παραγωγικούς συνεταιρισμούς, κεντρικό σχεδιασμό.

Το ΚΚΕ στηρίζει τα δίκαια αιτήματα των βιοπαλαιστών αγροτών, στηρίζει τον αγώνα τους με όποια μορφή συλλογικά επιλέγουν. Απαιτούμε άμεσα να λυθεί το πρόβλημα της άρδευσης για να μην κινδυνεύουν περισσότερες καλλιέργειες και να αποζημιωθούν οι ήδη πληγείσες. Το κράτος, η κυβέρνηση και όλοι οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης να δώσουν τώρα λύση!».