- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Με δυο λόγια, την ώρα που στο τραπέζι βρίσκονται «φόρα παρτίδα» οι χάρτες για το ξαναμοίρασμα της περιοχής, τα δυο βασικά παραμύθια όλων των κυβερνήσεων, ότι τα κυριαρχικά δικαιώματα διασφαλίζονται από την παρουσία των αμερικάνικων κολοσσών και από τις ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνίες, πάνε «πανηγυρικά» στον κάλαθο των αχρήστων. Ο λαός περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να επαγρυπνεί για τις εξελίξεις. Να μη δείχνει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τα άλλα ευρωατλαντικά κόμματα, γιατί τα ευρωατλαντικά σχέδια «διευθετήσεων» φέρνουν ένταση των ανταγωνισμών και βάζουν στο τραπέζι του Προκρούστη τα κυριαρχικά δικαιώματα, με τεράστιους κινδύνους.
«Οι τιμές θα ανεβοκατεβαίνουν, αλλά τελικά η πορεία τους για τα επόμενα χρόνια θα είναι πτωτική». Αυτά τα... περισπούδαστα έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός για την ακρίβεια, που μαζί με τους καθηλωμένους μισθούς και την εμπορευματοποίηση των πάντων έχουν τσακίσει το λαϊκό εισόδημα. Και πριν προλάβει να τα πει, ο πληθωρισμός σημείωσε νέο «άλμα» στο 3,7%. Καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν λοιπόν οι λαθροχειρίες περί «πτωτικής» πορείας των τιμών, αφού οι αυξήσεις έρχονται να προστεθούν πάνω στις προηγούμενες, ανεξάρτητα απ' το αν ανεβοκατεβαίνει ο ρυθμός αύξησης. Το βασικό όμως είναι η «μεγάλη εικόνα» που προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση και που δείχνει «μόνο προς τα κάτω» για το λαϊκό εισόδημα: Οι αυξήσεις στις τιμές έρχονται ακριβώς ως αποτέλεσμα της πολιτικής που στηρίζει την καπιταλιστική κερδοφορία και κάθε άλλο παρά έκτακτο φαινόμενο αποτελούν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τις αυξήσεις στο κρέας, που ανακοινώθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ, ακριβώς λόγω της μη αντιμετώπισης των ζωονόσων, με ευθύνη της κυβέρνησης και του κράτους, με τους αγρότες και τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν τα «σπασμένα». `Η το κλασικό παράδειγμα με το ρεύμα, όπου στην αγορά χονδρικής οι τιμές έχουν πέσει, αλλά τα τιμολόγια ακριβαίνουν σταθερά, εξαιτίας του χρηματιστηρίου και των άλλων μηχανισμών θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Δεν «έτυχε» λοιπόν, αλλά «πέτυχε» η πολιτική που από τη μια τροφοδοτεί την ακρίβεια για τον λαό και από την άλλη τα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Στελέχη της κυβέρνησης αραδιάζουν με... υπερηφάνεια στοιχεία και εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, την αύξηση των εισοδημάτων και των μισθών. Οι αριθμοί, λένε, δεν ψεύδονται. Τους διαψεύδει όμως η πραγματικότητα. Για παράδειγμα, τα διαθέσιμα εισοδήματα των ελληνικών νοικοκυριών, από τα 38,60 δισ. ευρώ που ήταν το 2023, ανήλθαν στα 39,13 δισ. ευρώ το 2024, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Πέρα από το γεγονός ότι η αύξηση είναι οριακή (0,7% αύξηση σε ετήσια βάση) και οφείλεται και στη μείωση της ανεργίας, παραμένει πολύ χαμηλότερη του πληθωρισμού, που «έκλεισε» για το 2024 στο 3% για τη χώρα μας, σύμφωνα με τη Eurostat. Με όλη τη σχετικότητα που έχουν τα στοιχεία, είναι σίγουρο ότι οι όποιες «αυξήσεις» εξανεμίστηκαν πριν προλάβουν να φτάσουν στην τσέπη! Σύμφωνα επίσης με την ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό αποταμίευσης των νοικοκυριών (ακαθάριστη αποταμίευση ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος) το πρώτο τρίμηνο του 2025 ήταν αρνητικό, στο -8,5%. Που σημαίνει ότι όσοι καταφέρνουν ακόμα να διατηρούν ένα κομπόδεμα, «τραβάνε» από αυτό για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες επιβίωσης. Μάλιστα, η έκθεση του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων αναφέρει ότι το 71% των καταθετών διαθέτει λιγότερα από 1.000 ευρώ στους τραπεζικούς λογαριασμούς, ενώ το 83% του πληθυσμού δεν θεωρεί πιθανό να μπορέσει να αποταμιεύσει μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο και με τις εισηγμένες στο ταμπλό του χρηματιστηρίου, που τα κέρδη τους από χρόνο σε χρόνο δικαιολογούν απόλυτα τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας.
1863 Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά.
1888 Γεννιέται ο Βρετανός (Σκοτσέζος) μηχανολόγος - εφευρέτης Τζον Λότζι Μπερντ, δημιουργός της τηλεόρασης.
1912 Πεθαίνει ο Γάλλος συνθέτης της όπερας Ζιλ Μασνέ.
1921 Η διάσκεψη των εργατικών οργανώσεων των ΗΠΑ στη Βοστόνη αποφασίζει τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ του λαού της Σοβιετικής Ρωσίας που μαστιζόταν από την πείνα, εξαιτίας των καταστροφών από τον εμφύλιο πόλεμο και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης 16 κρατών κατά της Επανάστασης.
1922 Ξεκινά η τουρκική αντεπίθεση στο Μικρασιατικό Μέτωπο, το οποίο διασπάται την επόμενη μέρα. Ο ελληνικός στρατός υποχωρεί άτακτα προς τις ακτές. Δύο βδομάδες μετά οι Τούρκοι θα έμπαιναν στη Σμύρνη και η εγκληματική Μικρασιατική Εκστρατεία θα έληγε με καταστροφικές συνέπειες, τόσο για τον ελληνικό στρατό όσο και για τους άμαχους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής.
1927 Γεννιέται ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο Ρους, Α' Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (1961 - 2011) και πρωθυπουργός και Πρόεδρος της χώρας του (1959 - 2008).
1943 Το 1/34 Τάγμα του ΕΛΑΣ χτυπά στη θέση Κάζα στον δρόμο Αθηνών - Θηβών ιταλογερμανική φάλαγγα. Επειτα από δίωρη μάχη, ο εχθρός είχε 67 νεκρούς (μεταξύ αυτών και ένας αντισυνταγματάρχης). Επίσης καταστράφηκαν 16 οχήματα και πιάστηκαν 18 αιχμάλωτοι.
1961 Ξεκινά η ανέγερση του τείχους του Βερολίνου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η έντονη στρατιωτικοποίηση στο δυτικό τμήμα της Γερμανίας αποτέλεσε σοβαρό παράγοντα ανησυχιών για τις σοσιαλιστικές χώρες και ειδικά για τη ΛΔ Γερμανίας. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων, ιδιαίτερα με το Δυτικό Βερολίνο, δημιουργούσε στη ΛΔ Γερμανίας πολύπλευρους και σοβαρούς κινδύνους ακόμα και για την κρατική της υπόσταση. Εκτός από το άνετο και συνεχές πέρασμα κατασκόπων και δολιοφθορέων, η καταλήστευση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων της Λαϊκής Δημοκρατίας έπαιζε σημαντικό ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οπως είχε ομολογήσει σχετικά ο Δυτικογερμανός σοσιαλδημοκράτης καθηγητής Φρ. Μπάαντε, «σε έναν ορισμένο βαθμό, η ευημερία μας είναι ένα αποτέλεσμα των διακρίσεων εις βάρος της ΓΛΔ».
Ετσι, στις 12 και 13 Αυγούστου 1961, έπειτα από κοινή έκκληση των κρατών - μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και καθώς είχε φτάσει στο αποκορύφωμα η ιμπεριαλιστική κατάχρηση των ανοιχτών συνόρων της ΓΛΔ, ένοπλοι σχηματισμοί της, με την υποστήριξη του Κόκκινου Στρατού, κατάφεραν αστραπιαία, σε μία και μόνο νύχτα, να ασφαλίσουν τα σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο. Εκτοτε, το τείχος του Βερολίνου θα γίνει για πολλά χρόνια βασικό συστατικό στοιχείο της αντικομμουνιστικής υστερίας, ακόμα και μετά την κατεδάφισή του στις 9/11/1989.
