Ακόμα και στη συζήτηση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, η ΚΑΠ και η ΕΕ, που είναι οι πέτρες του σκανδάλου, έμειναν απ' όλους (πλην ΚΚΕ) στο απυρόβλητο, επειδή είναι κοινή τους πολιτική. Οι ...σαπουνόπερες αυτές στη Βουλή επιδρούν στο αστικό πολιτικό σύστημα και στις διεργασίες, σε καμία περίπτωση όμως δεν ανησυχούν πραγματικά τα επιτελεία για τα «δύσκολα» που έχει μπροστά η αστική τάξη. Αλλωστε, και στο παρελθόν η πολιτική «πόλωση» δεν εμπόδισε τους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλους να ψηφίσουν μαζί το τρίτο μνημόνιο, ή να υλοποιήσουν σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Μπροστά στα ζωτικά συμφέροντα της αστικής τάξης, όλοι δηλώνουν παρόντες στο προσκλητήριο της συναίνεσης. Μόνο η πάλη του λαού και η σύγκρουση με την πολιτική τους μπορεί να κλονίσει τη «σταθερότητα» της εκμετάλλευσης, του πολέμου και της φτώχειας, που η αστική τάξη και τα κόμματά της φορτώνουν στην πλάτη του.

Με τις γνωστές επιλεκτικές «ευαισθησίες», η UEFA επέβαλε τιμωρίες για τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης οπαδών της ΑΕΚ στον παλαιστινιακό λαό, στον αγώνα με την ισραηλινή Χάποελ Μπερ Σεβά. Οπως αποφάνθηκε, αυτές «δεν συνάδουν με το πνεύμα αθλητικής διοργάνωσης». Τι κι αν η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο έχει αφήσει νεκρούς όσο δυο φορές γεμάτο το γήπεδο της Νέα Φιλαδέλφειας, δηλαδή πάνω από 60.000 Παλαιστίνιους, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά! Αυτά είναι ψιλά γράμματα για οργανισμούς που έτσι κι αλλιώς εμπλέκονται με τα επιχειρηματικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, που απαιτούν σιωπή για να μη θίγονται τα παραπάνω, ενώ μια χαρά παρακινούν σε πολιτικές ενέργειες αν τα προάγουν. Μάλιστα, τα συναισθήματα αλληλεγγύης στο γήπεδο έτρεξε να χαρακτηρίσει «εξυπνάδα» και ο Αδωνις Γεωργιάδης, επειδή - όπως είπε - στρέφονται εναντίον της χώρας και υπέρ της Τουρκίας! Τα ίδια προκλητικά που διατύπωσε πιο επίσημα εκ μέρους της κυβέρνησης από το βήμα της Βουλής ο Γιώργος Φλωρίδης. Δυστυχώς για όλους αυτούς, το γνήσιο λαϊκό αίσθημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και καταδίκης των εγκλημάτων στη Γάζα δεν φιμώνεται. Και αυτό είναι που τους κάνει να βγαίνουν από τα ρούχα τους και να επιστρατεύουν κάθε μέσο για την τρομοκράτηση και την καταστολή του λαού.

Ο πόλεμος καταστρέφει και το περιβάλλον. Πέρα από τη μόλυνση του αέρα και του νερού που προκαλούν τα όπλα των ιμπεριαλιστών, αχρηστεύοντας ποτάμια και λίμνες, η εκτεταμένη καταστροφή δασών για τις ανάγκες των επιχειρήσεων, ή από τους βομβαρδισμούς, και η εκπομπή τεράστιων ποσοτήτων επικίνδυνων αερίων (όπως διοξείδιο του άνθρακα) από την καταστροφή πετρελαιοπηγών, είναι από τις βασικότερες και μεγαλύτερες συνέπειες των ιμπεριαλιστικών συρράξεων στο περιβάλλον. Ενδεικτικά, οι πυρκαγιές δασών από τη σύγκρουση στην Ουκρανία προκάλεσαν περίπου 230 εκατ. τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα μόνο το 2024, ενώ ο πόλεμος στη Γάζα εκτιμάται ότι επιβάρυνε το περιβάλλον με σχεδόν 1,89 εκατ. τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα και με άλλους 31 εκατ. τόνους από την εκκαθάριση συντριμμιών και την «ανοικοδόμηση». Σε προηγούμενους πολέμους, στον Περσικό Κόλπο και στο Ιράκ, τα εκατοντάδες καμένα πετρελαιοπηγάδια προκάλεσαν λίμνες διοξειδίου του θείου, ακόμα και «μαύρη βροχή». Το ίδιο και στη Συρία, οι συνέπειες στο περιβάλλον από την ιμπεριαλιστική επέμβαση είναι σε πολλές περιοχές ανεπίστρεπτες. Τι να σκεφτεί κανείς με όλα αυτά για πολιτικές δυνάμεις όπως π.χ. οι Πράσινοι, που σε επίπεδο Γερμανίας και ΕΕ αποτελούν ένα από τα πιο φανατικά «κόμματα του πολέμου».