Επιπλέον κονδύλια ύψους 1,2 δισ. ευρώ σε δάνεια διεκδικεί η κυβέρνηση για τα μονοπώλια του πολέμου από το πρόγραμμα Safe της ΕΕ, δηλαδή το νέο ταμείο χρηματοδότησης της πολεμικής βιομηχανίας, συνολικού προϋπολογισμού 150 δισ. ευρώ.

Τα κονδύλια αυτά είναι μέρος μόνο των 800 δισ. που σχεδιάζουν να δαπανήσουν τα κράτη - μέλη της ΕΕ τα επόμενα χρόνια για τη στρατηγική - στρατιωτική «αυτονομία» της, στην πραγματικότητα για τη συγκρότηση ενός ετοιμοπόλεμου στρατού που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της όπου Γης με το αίμα των λαών της.

Απ' αυτή τη σκοπιά, μόνο πρόκληση είναι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι η ένταξη στο πρόγραμμα Safe αναβαθμίζει την «αμυντική θωράκιση» της Ελλάδας σε συνθήκες απειλών που κλιμακώνονται.

Τα χρήματα αυτά, όπως και τα 30 δισ. συνολικά που θα δαπανηθούν για εξοπλισμούς τα επόμενα χρόνια, σε ένα πράγμα στοχεύουν: Στην αναβάθμιση των στρατιωτικών ικανοτήτων της χώρας να υπερασπιστεί τα ευρωατλαντικά συμφέροντα στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ρόλο στον οποίο ανταγωνίζεται και με τη ΝΑΤΟική «σύμμαχο» Τουρκία.

Γι' αυτό οι θηριώδεις πολεμικές δαπάνες δεν εγγυώνται την ασφάλεια του λαού, αλλά την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε ανταγωνισμούς και πολέμους, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Οι «βάρδιες» της φρεγάτας στη Ερυθρά, το «καραούλι» των Patriot στη Σ. Αραβία, οι περιπολίες των ελληνικών F-16 στη Μαύρη Θάλασσα και οι αποστολές πολεμικού υλικού στην Ουκρανία, είναι μόνο ο προπομπός της βαθύτερης και πιο επικίνδυνης εμπλοκής.

Θα ζαλιστεί κανείς αν υπολογίσει πόσα σχολεία και νοσοκομεία θα μπορούσαν να φτιαχτούν τα επόμενα χρόνια με τα 30 δισ. των πολεμικών δαπανών. Πόσα καινούργια πυροσβεστικά μέσα θα μπορούσαν να αγοραστούν, πόσες υποδομές θα μπορούσαν να φτιαχτούν για την προστασία του λαού από τα φυσικά φαινόμενα. Πόσοι δάσκαλοι, γιατροί και νοσηλευτές θα μπορούσαν να προσληφθούν.

Αντίθετα, κράτος, κυβέρνηση και κόμματα του ευρωατλαντισμού, δεσμεύονται να τηρήσουν ευλαβικά τον πολεμικό προϋπολογισμό που ψήφισαν, κάνοντας μάλιστα περικοπές σε κρατικές δαπάνες που αφορούν στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, εντείνοντας την αντιλαϊκή φορολογία και τα αντεργατικά μέτρα. Η πολεμική οικονομία μετατρέπεται έτσι σε προέκταση της «ειρηνικής» περιόδου, κατά τον ίδιο τρόπο που ο πόλεμος αποτελεί συνέχεια με τα όπλα της ίδιας εκμεταλλευτικής πολιτικής.

Τα μονοπώλια του πολέμου τρίβουν τα χέρια τους γι' αυτό το νέο πακέτο των 1,2 δισ. ευρώ. Υπάρχει ήδη συζήτηση (και ανταγωνισμός) για το πώς αυτό θα μοιραστεί στις 37 εταιρείες που εγγράφονται στο Μητρώο Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού. Προσδοκίες τρέφουν και εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλες μικρότερες επιχειρήσεις, που προσαρμόζονται στις συνθήκες της πολεμικής οικονομίας και διεκδικούν μερίδιο στη μοιρασιά, σε συνεργασία με μεγάλους ομίλους, μέσα κι έξω από τη χώρα.

Ετσι, πέρα από «ζεστό ψωμί» για τα επιχειρηματικά μεγαθήρια του πολέμου, τα ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια αποτελούν την πρώτη ύλη και για την προπαγάνδα κυβέρνησης και εργοδοσίας, που θέλουν να σύρουν τους εργαζόμενους στους επικίνδυνους σχεδιασμούς τους, μοιράζοντας υποσχέσεις για καλύτερες και περισσότερες δουλειές, ως αντιπερισπασμό και στα 13ωρα που φέρνει μαζί της η πολεμική προπαρασκευή.

Δίπλα λοιπόν στην ανάγκη να απαντήσει μαζικά και αποφασιστικά ο λαός ότι δεν δέχεται άλλες θυσίες για την αστική τάξη και τους παγκόσμιους συμμάχους της, ότι δεν συναινεί στο φόρτωμα κι άλλων βαρών που κουβαλάει μαζί η βαθύτερη εμπλοκή στα πολεμοκάπηλα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας να απαντηθούν και τα άθλια ιδεολογήματα της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των κομμάτων της.

Οτι δηλαδή η βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και του λαού περνάει μέσα από την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και οικονομίας, την παραγωγή όπλων και τα παρελκόμενά της (έρευνα, υποδομές κτλ) για τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών.

Οτι είναι «πρόοδος» να υποτάσσονται τα επιτεύγματα της ανθρώπινης σκέψης, της επιστημονικής έρευνας, της τεχνολογίας και κυρίως της ζωντανής εργατικής δύναμης στην κατασκευή φονικών «εργαλείων», που τους μετατρέπουν σε θύτες άλλων λαών και τους καθιστούν συνεργούς στα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών.

Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής! Καμιά συναίνεση στα σχέδια και στην προπαγάνδα της αστικής τάξης, στα πολεμικά ωράρια και χρονοδιαγράμματα, στην ένταση της εκμετάλλευσης στο όνομα της πολεμικής προετοιμασίας, όπου κι αν δουλεύει κανείς!

Οργάνωση και δράση παντού, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Για να γίνουν οι χώροι δουλειάς κάστρα αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας των πολέμων και της εκμετάλλευσης και όχι πολεμίστρες των αφεντικών, όπου θα χύνει τον ιδρώτα και το αίμα της η εργατική τάξη.