«Η τρομοκρατία είναι το κύριο στοιχείο της ζωής μας στη Γιούρα. Αρχίζει μόλις πατήσει ο κρατούμενος το πόδι του και δεν τελειώνει ποτέ. Είναι βαριά, σκληρή, αιματηρή, δολοφονική. Ατελείωτη. Οι βασανιστές είναι ανεξάντλητοι σε καινούριες μεθόδους - χρησιμοποιούν την πιο άμεση σωματική βία ίσαμε τα πιο σατανικά ψυχολογικά μαρτύρια. Ούτ' ένας κρατούμενος δεν πέρασε απ' τη Γιούρα χωρίς να νιώσει στο ίδιο του το πετσί το βούρδουλα του δήμιου. Χιλιάδες πέρασαν απ' το Πειθαρχείο και τις συκιές, απ' τις πειθαρχικές ομάδες κι απ' το «μαύρο σπίτι» του διευθυντή. Χιλιάδες κρατούμενοι χύσαν ιδρώτα, δάκρυα και αίμα πάνω στη βάρβαρη εξοντωτική δουλειά, που ήταν πάντα συνδυασμένη με τα πιο φριχτά βασανιστήρια. Χιλιάδες δάρθηκαν χωρίς καμιά αφορμή - μόνο γιατί ήταν πολιτικοί κρατούμενοι. Χιλιάδες σακατεύτηκαν για όλη τους τη ζωή, γιατί δε θέλησαν ν' αποκηρύξουν τη δημοκρατική τους ιδεολογία. Κι εκατοντάδες δώσαν την ίδια τους τη ζωή - θύματα του μίσους και της θηριωδίας των Ελλήνων φασιστών. Είναι ζήτημα αν ξαναπαρουσιάστηκε σ' άλλο τόπο τόσο συνεχής, στυγνή μα κυρίως μαζική τρομοκρατική μεταχείριση σ' ανθρώπους - όσο στη Γιούρα. Μα είναι και ζήτημα αν βγήκαν σ' άλλο τόπο τέτοια παλικάρια όσο στη Γιούρα. Δε λύγισαν. Δεν πέσαν. Στέκουν όρθιοι, περήφανοι, γίγαντες. Οπως ταιριάζει σε λαϊκούς αγωνιστές».

Τα παραπάνω γράφονται στο βιβλίο «Γιούρα Ματωμένη Βίβλος», που γράφτηκε από τους ίδιους τους εξόριστους και καταγράφει τα γεγονότα από την ίδρυση του κολαστηρίου, το 1947 μέχρι και το 1950.

Η Γυάρος λειτούργησε ως τόπος φυλακής και εξορίας από το 1947 μέχρι το 1952, από το 1955 μέχρι το 1961 και από το 1967 μέχρι το 1974. Κοντά στους 25.000 κομμουνιστές και λαϊκούς αγωνιστές πέρασαν από τα χώματά της...

Ενώ έχουν περάσει 24 χρόνια από τότε που η Γυάρος κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίρια της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας», δεν έχει υπάρξει καμιά φροντίδα, με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων, για το πώς θα προστατευθεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου.

Ακριβώς πάνω σε αυτήν την εγκατάλειψη από το κράτος και τις κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι βρίσκουν το έδαφος και σχεδιάζουν την «αξιοποίηση» του νησιού με κερδοφόρες επενδύσεις, προσβάλλοντας και αλλοιώνοντας την ιστορική φυσιογνωμία του μαρτυρικού νησιού.

Τελευταίο παράδειγμα το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με τίτλο «Χαρακτηρισμός, οριοθέτηση και καθορισμός ζωνών και ειδικών κατηγοριών χρήσεων γης της Περιοχής Προστασίας της Βιοποικιλότητας "Νήσος Γυάρος και θαλάσσια ζώνη"» που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Περιβάλλοντος για μόλις 10 μέρες, διαβούλευση που ολοκληρώθηκε προ ημερών.

Οπως διαβάζουμε επιδιώκεται:

«α) η προστασία της ακεραιότητας της προστατευόμενης περιοχής, ως προς τις οικολογικές της λειτουργίες,

β) η διατήρηση των προστατευτέων αντικειμένων (φυσικών οικοτόπων, ειδών και των ενδιαιτημάτων τους),

γ) η ρύθμιση των χρήσεων γης και των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, μέσω του καθορισμού ζωνών προστασίας, καθώς και η θέσπιση ειδικότερων μέτρων, ανά ζώνη προστασίας».

Ιδιαίτερα προβληματικό είναι το άρθρο 4 που τιτλοφορείται «Γενικές ρυθμίσεις προστασίας» και προβλέπει ότι σε όλες τις ζώνες προστασίας (8) ακόμα και στις πιο αυστηρές, επιτρέπονται «έργα εθνικής σημασίας» δημιουργώντας ουσιαστικά ένα πλαίσιο εξαιρέσεων.

Επίσης, εκτός από τις τρεις «Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης» στις υπόλοιπες 5 προβλέπονται «λιμενικές ζώνες επιβατικής, εμπορικής, αλιευτικής, βιομηχανικής και τουριστικής δραστηριότητας, μαρίνες», ενώ στην περιοχή των πέντε όρμων, την περιοχή δηλαδή όπου βρίσκεται το κτίριο της φυλακής, αλλά και οι υπόλοιποι όρμοι - χώροι μαρτυρίου για χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους λαϊκούς αγωνιστές του στρατοπέδου της Γυάρου, προβλέπονται «"Εγκαταστάσεις". Ειδικότερα επιτρέπονται οι κατασκευές δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας, μετά των παραρτημάτων αυτών (υπέργειων και υπόγειων)».

Η παραπάνω εξέλιξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Το 2011 με απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων «οριοθετείται» ο ιστορικός τόπος στα κτίρια των φυλακών και στις εγκαταστάσεις και κατασκευές που βρίσκονται στους πέντε όρμους, ενώ εκείνη την εποχή βλέπουν το φως της δημοσιότητας και σχέδια για εγκατάσταση μεγάλου αιολικού πάρκου στη Γυάρο. Αιτήσεις για εγκατάσταση αιολικών στο νησί υπάρχουν από το 2005.

Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη Γυάρο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την αδειοδότηση από μεριάς του ΚΑΣ για εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών πάρκων στο νησί «διορθώνοντας» μάλιστα και τον εαυτό του, αφού αναίρεσε προηγούμενη απόφασή του μετά από αίτηση θεραπείας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Και βέβαια «τρέχει» με ορίζοντα τον Οκτώβρη του 2025 ο διαγωνισμός ιδεών από τη βιομηχανία αλουμινίου ALUMIL με συνδιοργανωτή την ΑΜΚΕ «Αιγέας» του εφοπλιστή Αθ. Μαρτίνου για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης στη Γυάρο.

Αυτά τα σχέδια δεν θα περάσουν!

Κόντρα σε όλες τις παραπάνω μεθοδεύσεις το ΚΚΕ, το 2019 έστησε στο νησί μνημείο αντάξιο της θυσίας των χιλιάδων που βασανίστηκαν συμβάλλοντας ταυτόχρονα στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την ανάδειξη της Γυάρου ως ιστορικού τόπου.

Ακόμα, μαζί με αντιστασιακούς φορείς μέσα από πολύμορφες παρεμβάσεις απαιτούν να αναδειχθεί η Γυάρος ως τόπος τιμής, προσκυνήματος για όσους μαρτύρησαν σε αυτό το κολαστήριο. Να αναστηλωθούν και να συντηρηθούν τα κτίρια των φυλακών και να γίνει ένας επισκέψιμος ιστορικός τόπος - μνημείο της σύγχρονης Ιστορίας του λαού μας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα. Οι πιθανές ημερομηνίες είναι Σάββατο 4 ή Κυριακή 5 και 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο.

Οσοι και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να το δηλώσουν έγκαιρα στις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις, και θα κρατείται σειρά προτεραιότητας. Επίσης από τις Κομματικές Οργανώσεις θα γίνεται η ενημέρωση για όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού.