Την Σωτηρία Βασιλακοπούλου, την πρωτοπόρα κομμουνίστρια, μέλος της ΚΝΕ και σύμβολο της κοινής πάλης φοιτητικού και εργατικού κινήματος, τίμησαν χτες με μια μεστή σε μηνύματα εκδήλωση οι Τομεακές Οργανώσεις Μεταποίησης και Πανεπιστημίων - Ερευνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η Περιφερειακή Οργάνωση Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ.

Από τον κήπο του Παντείου, στο οποίο φοιτούσε όταν στα 21 της χρόνια έπεφτε νεκρή έξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ, δόθηκε υπόσχεση συνέχισης του αγώνα με έμπνευση από το παράδειγμά της.

Στην εκδήλωση διαβάστηκε το ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος για την Σωτηρία και παρουσιάστηκε αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν αντιπροσωπείες της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Θέμη Γκιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και του ΚΣ της ΚΝΕ με επικεφαλής τον Γραμματέα του ΚΣ Θοδωρή Κωτσαντή.

Μέσα από την κεντρική ομιλία στην εκδήλωση, από τον Γιάννη Τασιούλα, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, αναβίωσαν εκείνες οι στιγμές της δολοφονίας, το κλίμα της εποχής, τα όσα ακολούθησαν. Ενώνοντας το νήμα με το σήμερα, ο ομιλητής τόνισε ανάμεσα σε άλλα:

«45 χρόνια μετά βρισκόμαστε εδώ, εμπνεόμαστε, παίρνουμε δύναμη από την ακλόνητη στάση της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, από την αποφασιστικότητά της, από την πίστη της στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Από το χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπό της, τη σεμνότητα και τη δίψα της για ζωή, που συνδυαζόταν με την απόφαση για οργανωμένο αγώνα.

Η δολοφονία της συντρόφισσάς μας αποκαλύπτει πλευρές που πρέπει να επισημάνουμε, γιατί τροφοδοτούν τη δύναμη, την επιμονή, την πίστη στον αγώνα.

• Η δημοκρατία που ευαγγελίζονται οι δυνάμεις της εξουσίας του κεφαλαίου, οι κυβερνήσεις των κομμάτων και των δυνάμεων που τις στηρίζουν, σταματάει έξω από τις πόρτες των χώρων δουλειάς.

Η αστική δημοκρατία υπάρχει όχι για να κόβει "το καρπούζι στη μέση" ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, αλλά για εξασφαλίζει κάθε φορά ότι οι εκμεταλλευτές θα παραμείνουν εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι εκμεταλλευόμενοι.

Η ουσία της λεγόμενης δημοκρατίας του αστικού κράτους πηγάζει από τον ίδιο τον χαρακτήρα του συστήματος. Αρχίζει και τελειώνει εκεί που δεν αμφισβητούνται "τα ιερά και τα όσια" της εκμετάλλευσης.

• Η καταστολή απέναντι στην πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, του Κόμματος, των ταξικών συνδικάτων όπου ηγούνται οι κομμουνιστές, είναι προτεραιότητα για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι ότι εμείς έχουμε μάθει "τα λόγια μας να ταυτίζονται με τα έργα μας". Πρωτοπόρα θεωρία - πρωτοπόρα δράση.

Αυτή η ενότητα λόγων και έργων είναι που τρομάζει τη μεγαλοεργοδοσία. Αυτή η δράση μας αναγκάζει τις κυβερνήσεις να παίρνουν μέτρα καταστολής για τον περιορισμό της παρέμβασης και των αγώνων.

Τα μέτρα καταστολής που προωθούνται έχουν το βλέμμα στην αποτροπή της δικής μας δράσης, στη διαστρέβλωση των θέσεών μας, στον αποκλεισμό μας. Επιδιώκουν να ορθώσουν τείχος ανάμεσα στους εργάτες και στο ΚΚΕ.

Ολοι καταλαβαίνουν ότι δεν παίρνονται για να εμποδίσουν τη δράση των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, των δυνάμεων του συστήματος, τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό. Ολοι αυτοί είναι μέρος του συστήματος, προσφέρουν υπηρεσίες στήριξης και προώθησης της πολιτικής του κεφαλαίου. Δεν αμφισβητούν την εξουσία του, αλλά περιμένουν στην ουρά να διαχειριστούν την βαρβαρότητα.

Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές. Είναι ο αγώνας που οργανώνεται με επίκεντρο το σήμερα και το αύριο του λαού, και έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική που απαιτεί "σιγή ασυρμάτου".

Είναι πρόβλημα για το αστικό κράτος, για παράδειγμα, ότι οι κομμουνιστές μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργάτες σταματούν τη μεταφορά πολεμικού υλικού για να σφαγιάζεται ο λαός της Παλαιστίνης από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, όπως έκαναν οι εργαζόμενοι στην COSCO.

Είναι οι αγώνες των συνδικάτων για ΣΣΕ, οι αγώνες απέναντι στα σχέδια για απολύσεις, οι αγώνες για σταθερή δουλειά με μισθούς και δικαιώματα, όπως έκαναν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι μεταλλεργάτες, οι οικοδόμοι.

Είναι οι αγώνες απέναντι στους πλειστηριασμούς και στα "κοράκια" των τραπεζών.

Ο αγώνας στους χώρους δουλειάς, όπου τσακίζεται η ζωή της εργατικής τάξης, όπου κάθε χρόνο δεκάδες εργάτες δεν γυρίζουν στα σπίτια τους και εκατοντάδες σακατεύονται, για να εξασφαλίσει όλο και περισσότερα κέρδη η μεγαλοεργοδοσία.

Το πρόβλημα γι' αυτούς είναι το ΚΚΕ, που αποκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα των επιλογών και των μέτρων που βάζουν τον λαό μας ακόμη πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που δημιουργούν νέους μεγάλους κινδύνους.

Το πρόβλημά τους είναι ότι εμείς καταθέτουμε όλες μας τις δυνάμεις για την υπεράσπιση της ζωής και των συμφερόντων των εργαζομένων, δείχνοντας ότι αυτό που έχει ανάγκη ο λαός είναι η ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. (...)

Μόνο το ΚΚΕ υπερασπίζεται, στηρίζει και προωθεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Γιατί το ΚΚΕ είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης, την καθοδηγεί για να απαλλαγεί από τους δυνάστες της, από το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Αυτή η στόχευση του κεφαλαίου, των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων είναι αδιάκοπη, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στο τιμόνι της κυβερνητικής εξουσίας. Προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στη δράση του Κόμματος με όλους τους τρόπους. Και χθες και σήμερα και αύριο ο ταξικός αντίπαλος δεν χάνει τον προσανατολισμό του».

Αναφερόμενος στο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που φέρει την υπογραφή των κομμάτων που κυβέρνησαν, τα «αγροτοδικεία», τα «μαθητοδικεία», από όλες τις κυβερνήσεις, με τις δικαστικές διώξεις σε κομμουνιστές συνδικαλιστές, τις απολύσεις και την κήρυξη σχεδόν όλων των απεργιών ως παράνομων, ο ομιλητής ανέδειξε ότι «η καταστολή, που άλλοτε εκφράζεται από τις κυβερνήσεις και το αστικό κράτος και άλλοτε απευθείας από την εργοδοσία, στοχεύει να ανακόψει τη δράση που ενισχύει την αμφισβήτηση της κυρίαρχης γραμμής». «Η εγκληματική φύση του συστήματος, που εκφράζεται και με τέτοια εγκλήματα, όπως η δολοφονία της συντρόφισσας Σωτηρίας, δεν σηματοδοτεί μόνο την όξυνση της καταστολής από πλευράς του αστικού κράτους κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ή σε κάποια φάση ανόδου της ταξικής πάλης. Σχετίζεται και με αυτά που έπονται. Το αστικό κράτος δεν βγάζει το μαστίγιο μόνο για να αντιμετωπίσει μια στιγμή του αγώνα της εργατικής τάξης. Βλέπει μπροστά. Στέλνει μήνυμα ότι δεν πρόκειται να σταματήσει να συμπιέζει προς τα κάτω τη ζωή των εργαζομένων για να υπηρετηθούν τα κέρδη των λίγων», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη διαρκή αντεργατική επίθεση που εξαπολύεται απέναντι στις κατακτήσεις, με νόμους κομμένους και ραμμένους στα «θέλω» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Και συμπλήρωσε:

«Ο νέος κύκλος επίθεσης έχει στο επίκεντρο τον χρόνο εργασίας. Η επιβολή 13 ωρών δουλειάς βολεύει μόνο τα αφεντικά. Είναι δική τους απαίτηση. Οι εργαζόμενοι, οι φοιτητές, οι νέοι άνθρωποι, διεκδικούμε άλλη ζωή. Διεκδικούμε ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, μισθούς και μεροκάματα που να καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Δεν ζούμε για να δουλεύουμε. Δουλεύουμε για να ζούμε.

Γι' αυτό είναι απαραίτητο να δυναμώνει ο συλλογικός αγώνας, να δυναμώνουν τα συνδικάτα, να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσης και πάλης μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους σε όλη τη χώρα.

Η τιμή που αποδίδουμε στην δολοφονημένη συντρόφισσά μας, στους χιλιάδες ακόμα συντρόφους και συντρόφισσες που έδωσαν όλη τους τη ζωή στην υπόθεση της ταξικής πάλης, είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα.

Η απάντηση σε όλα τα προβλήματα που βιώνει ο εργατόκοσμος είναι ο σοσιαλισμός. Αυτή είναι η προοπτική που με την πρωτοπόρα δράση πρέπει να γίνει πραγματικότητα.

Εδώ βρίσκεται το μέλλον.

Στην εξουσία της εργατικής τάξης, που θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες για να περάσει η ζωή των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων, σε αυτό που πραγματικά είναι το σύγχρονο, το νέο, το προοδευτικό. Στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.

Μία υπόσχεση μπορούμε να δώσουμε στην συντρόφισσα Σωτηρία.

Θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους. Οσες θυσίες και όσοι κόποι κι αν χρειαστούν.

Γιατί είμαστε κομμουνιστές και κομμουνίστριες.

Γιατί έχουμε όπλο μας το τιμημένο Κόμμα μας.

Γιατί έχουμε επαναστατική θεωρία και επαναστατική δράση.

Γιατί πιστεύουμε βαθιά σε αυτά που παλεύουμε και εμπνεόμαστε από στιγμές σαν και τη δική σου, συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου!».