Ενας από τους χάρτες στις ρηματικές διακοινώσεις της Λιβύης

Σε μια νέα βερσιόν του γνώριμου εφησυχασμού, ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι λένε ότι είναι άλλο πράγμα οι αξιώσεις της κάθε χώρας και άλλο η εφαρμογή τους στο πεδίο, επιστρατεύοντας εκ νέου τα επικίνδυνα επιχειρήματα ότι όταν πρόκειται για έρευνα και εκμετάλλευση κοιτασμάτων η αγορά κρίνει ποια είναι τα δικαιώματα που επικαλείται η κάθε χώρα, ότι «καμία ιδιωτική εταιρεία που έχει και ένα συγκεκριμένο βεληνεκές δεν θα αναλάβει ποτέ ένα κυριαρχικό ρίσκο» και ότι «δεν θα πήγαινε ποτέ μια εταιρεία του βεληνεκούς της "Chevron" να αναλάβει "οικόπεδα" αν δεν αντιλαμβανόταν η ίδια, μέσα από τον δικό της έλεγχο, πως αυτά ανήκουν στη δικαιοδοσία της χώρας που τα προκηρύσσει», και άλλα τέτοια. Με άλλα λόγια, ο επικίνδυνος εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση αναποδογυρίζει την πραγματικότητα, κάνοντας ότι «ξεχνάει» πως είναι ακριβώς τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων αυτά που «κόβουν και ράβουν» τα κυριαρχικά δικαιώματα και προωθούν τις επικίνδυνες «διευθετήσεις», αλλά και την άλλη όψη τους, την όξυνση των ανταγωνισμών, όπου πάλι την πληρώνουν οι λαοί.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση επιστρατεύει όλη την «παλέτα» του εφησυχασμού για τις τελευταίες εξελίξεις: Από επιχειρήματα όπως ότι εκ πρώτης όψεως η Λιβύη φαίνεται στην προκήρυξη που έχει εκδώσει να σέβεται τη μέση γραμμή (κλείνοντας βέβαια τον κόλπο της Σύρτης) μέχρι το ότι δεν έχει δικαιωθεί σε παρόμοια διαμάχη που είχε με τη Μάλτα, η οποία είναι μικρότερη σε μέγεθος από την Κρήτη, αποκρύπτοντας όμως ότι το περιβόητο «Διεθνές Δίκαιο» κόβεται και ράβεται ακριβώς «κατά περίπτωση» και στο πλαίσιο των ανταγωνισμών. Επίσης ότι «το πρόβλημα ανάγεται σε βάθος 30ετίας», κρύβοντας ότι είναι ακριβώς η πολιτική της εμπλοκής, που πηγαίνει με «σκυταλοδρομία» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, αυτή που περιπλέκει ολοένα και περισσότερο το κουβάρι, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Και ότι, εν πάση περιπτώσει, η παρούσα κυβέρνηση είναι σε καλό δρόμο σε ό,τι αφορά την εξομάλυνση των σχέσεων...

Παρά ταύτα, η κυβέρνηση προαναγγέλλει ότι θα υπάρξει απάντηση της Ελλάδας στις ρηματικές διακοινώσεις, επικαλούμενη ότι σε μια ενδεχόμενη μελλοντική δικαστική διαμάχη των δύο χωρών αυτές θα ληφθούν υπόψη, ομολογώντας δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς ότι δημιουργούνται επικίνδυνα προηγούμενα. Οπως διαρρέει η κυβέρνηση, θα καταγγείλει τα όρια του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου και θα αναδείξει τις αναντιστοιχίες που υπάρχουν στους λιβυκούς ισχυρισμούς σε σχέση με συμφωνίες που έχει υπογράψει είτε διμερώς είτε με την απόφαση της Διεθνούς Δικαιοσύνης (στη Χάγη με τη Μάλτα), ενώ θα υποστηρίξει και την άποψη του Καΐρου για τα δυτικά θαλάσσια όρια της Αιγύπτου, αφού η Λιβύη με τη ρηματική της διακοίνωση απορρίπτει ως «άκυρη και παράνομη» και τη συμφωνία οριοθέτησης Ελλάδας - Αιγύπτου του 2020. Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι οι συμφωνίες αυτές όχι μόνο δεν έκλεισαν τα ανοιχτά ζητήματα, αλλά με τη μερική οριοθέτηση, με το να μη δίνουν πλήρη επήρεια στα νησιά κ.ο.κ., άνοιξαν και νέα...

Σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, οι ίδιες πηγές απέδωσαν στο εξαιρετικά βαρύ πρόγραμμα του υπουργείου τη μη πραγματοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου με την Τουρκία, τοποθετώντας τη σύγκλησή του τον Σεπτέμβρη.

Την ίδια ώρα η κυβερνητική υποκρισία ξεχειλίζει όσον αφορά τη γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, η οποία συνεχίζεται. Χτες το υπουργείο Εξωτερικών διακινούσε την υπογραφή που έβαλε σε κείμενο που συνυπογράφουν πολλές χώρες, όπως και ο Ευρωπαίος επίτροπος για τις Κρίσεις, όπου μεταξύ άλλων καλείται η ισραηλινή κυβέρνηση να άρει τους περιορισμούς στη ροή της βοήθειας, λέγεται πως «η μόνιμη αναγκαστική εκτόπιση αποτελεί παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου» και βέβαια «τσουβαλιάζονται» θύτης και θύμα, καλώντας «όλα τα μέρη να προστατεύσουν τους αμάχους» και μαζί με τη διεθνή κοινότητα «να ενωθούν σε μια κοινή προσπάθεια για να τερματιστεί αυτή η τρομερή σύγκρουση, μέσω μιας άμεσης, άνευ όρων και μόνιμης κατάπαυσης του πυρός».

Την ίδια ώρα που λέγονταν αυτά, σε διακηρύξεις που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί που γράφονται, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, αντιπτέραρχος (Ι) Δημοσθένης Γρηγοριάδης, συναντιόταν στο γραφείο του με τον απερχόμενο ακόλουθο Αμυνας (ΑΚΑΜ) του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ στην Αθήνα, σμήναρχο Tal Wollenberg, και τον παραλαμβάνοντα ΑΚΑΜ, πλοίαρχο Shay Chudera. «Κατά τη διάρκεια της συνάντησης συζήτησαν θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, ενώ ο Αρχηγός συνεχάρη τον νέο ΑΚΑΜ για την ανάληψη των καθηκόντων του και ευχαρίστησε τον απερχόμενο για την άριστη συνεργασία κατά τη διάρκεια της θητείας του», λεγόταν μετά επισήμως. Προφανώς η «άριστη συνεργασία» αφορούσε τις συνεκπαιδεύσεις για να βομβαρδίζουν γυναικόπαιδα στην Παλαιστίνη και σε άλλες πέντε χώρες...