Η κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζει τον ΠΑ ως «αυτονόητο εκσυγχρονιστικό βήμα», για να αντιμετωπιστούν η γραφειοκρατία, λάθη και αναντιστοιχίες ανάμεσα σε κρατικά μητρώα (Εφορία - ΑΑΔΕ, Αστυνομία κ.λπ.), με σκοπό «να διευκολυνθούν οι πολίτες», να πάψουν να ταλαιπωρούνται στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο.

Από την άλλη, ορισμένες εθνικιστικές δυνάμεις καταγγέλλουν τον ΠΑ ως μέτρο «κρατικού ελέγχου και επιτήρησης», αποκομμένο από τη συνολική κυβερνητική πολιτική, μάλιστα με τη «σημαία» της «δημοκρατικής» ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των «συνταγματικών ελευθεριών».

Για μία ακόμα φορά, δείχνοντας ένα «δέντρο» επιχειρείται να κρυφτεί το «δάσος» της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, ο εχθρικός για τον λαό χαρακτήρας του αστικού κράτους. Να αθωωθεί η στρατηγική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και να στηθεί το γνώριμο, βολικό πεδίο αντιπαράθεσης, ανάμεσα στους δήθεν υπερασπιστές της «προόδου» και στους «αρνητές» της.

Σε αυτήν τη βάση, από ορισμένες τέτοιες δυνάμεις γίνεται προσπάθεια - χωρίς επιτυχία - να στηθούν αποπροσανατολιστικές κινητοποιήσεις ή να στηθεί «κίνημα» αρνητών του ΠΑ.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΠΑ αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στη μεγάλη αλυσίδα αντιδραστικών μέτρων έντασης της παρακολούθησης, καταστολής και χειραγώγησης, στη βάση και του «Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης» της ΕΕ, που μόνο το ΚΚΕ έχει έγκαιρα και ολοκληρωμένα καταγγείλει και αντιπαλεύει.

Σύμφωνα με τον νόμο, με τις ψήφους ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, ο ΠΑ θα είναι μοναδικός και υποχρεωτικός για κάθε πολίτη, μόνιμος - διά βίου. Θα χρησιμοποιείται για ταυτοποίηση, στις συναλλαγές και σχέσεις μας αρχικά με το Δημόσιο.

Η κατεύθυνση είναι να αντικαταστήσει άλλους αριθμούς, όπως ο ΑΦΜ και ο ΑΜΚΑ. «Στον επόμενο τόνο», σκοπός είναι να μας «συνοδεύει» και σε δραστηριότητες στον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, σύμφωνα με ρύθμιση που ψηφίστηκε τον Μάρτιο θα αναγράφεται στις νέες ταυτότητες και θα αποθηκεύεται στο ενσωματωμένο τσιπ τους.

Πολλά επιχειρήματα που έχουν επιστρατευτεί για να αποδειχθεί πόσο «σωτήριος» θα είναι ο ΠΑ, συνολικά το αφήγημα πως η βασική ανησυχία της κυβέρνησης είναι να διευκολύνεται, να μην ταλαιπωρείται ο εργαζόμενος λαός, είναι προκλητικά.

Αφού όλα αυτά θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των πολεμικών δαπανών, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον λαό ότι πρέπει να χαίρεται που με έναν αριθμό θα έχει π.χ. ηλεκτρονική συνταγογράφηση (όπως βέβαια συμβαίνει ήδη, με τον ΑΜΚΑ), άσχετα που αυτή θα αφορά ολοένα πιο πετσοκομμένες λίστες φαρμάκων, με ολοένα υψηλότερη «συμμετοχή».

Προσπαθούν να πείσουν ότι «πρόοδος» για τον λαό είναι να μπορεί υποτίθεται πιο εύκολα να καταθέτει αιτήσεις, όπως για κοινωνικά προγράμματα αναδιανομής της φτώχειας ή ανεπαρκείς θέσεις σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Οτι είναι «εκσυγχρονισμός» η εύκολη και ψηφιακή πρόσβαση στο «τίποτα» που δικαιούνται σήμερα ο λαός και η νέα γενιά σε σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες τους, τον τεράστιο πλούτο που οι ίδιοι παράγουν και θα έπρεπε να απολαμβάνουν. Καμία πραγματική ευκολία δεν υπάρχει αν αντί του ΑΜΚΑ χρησιμοποιήσουν τον «προσωπικό αριθμό».

Οπως δημοσιεύεται, η έκδοση ΠΑ από τους ίδιους τους πολίτες έχει ήδη επιτρέψει τη διόρθωση δεκάδων χιλιάδων λαθών σε κρατικά αρχεία, χωρίς η δημόσια διοίκηση να μπει σε ιδιαίτερο «κόπο». Ετσι λύνονται πραγματικά ζητήματα που είχε το κράτος, στην επιχείρηση να ενιαιοποιήσει με ακρίβεια και πληρότητα την εικόνα για όλο τον πληθυσμό.

Το κρίσιμο είναι για ποιους σκοπούς σχηματίζεται αυτή η εικόνα.

Η ύπαρξη ενός, μοναδικού, υποχρεωτικού και μόνιμου αναγνωριστικού αριθμού, ενιαίου για το σύνολο των συναλλαγών των πολιτών με το κράτος και μετέπειτα και τον ιδιωτικό τομέα, επιταχύνει και διευκολύνει την κατεύθυνση «1 άνθρωπος - 1 αριθμός - 1 φάκελος» για το αστικό κράτος.

Φυσικά, φακέλωμα και καταστολή υπήρχε πάντα από το αστικό κράτος. Σήμερα ήδη συλλέγονται πλήθος δεδομένα από το κράτος, με την κατεύθυνση να συνενώνονται μέσα από τη «διαλειτουργικότητα»: Ενδεικτικά, δεδομένα βιομετρικά (π.χ. των νέων ταυτοτήτων), υγείας (ιατρικές εξετάσεις, αποτελέσματα κ.λπ.), οικονομικά (εισόδημα και πηγές, ακίνητα, πελατολόγιο κ.ά.).

Αποτελεί όμως σημαντικό βήμα στην αναβάθμιση του ψηφιακού φακελώματος η συγκέντρωση στα χέρια του κράτους, σε κεντρικό επίπεδο, ενός μεγάλου εύρους διαφορετικών πληροφοριών από τη δραστηριότητα του λαού τόσο στο διαδίκτυο όσο και «έξω» από αυτό, και στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι δηλωμένος στόχος της ΕΕ με τον τροποποιημένο Κανονισμό για την ψηφιακή ταυτότητα (eIDAS)¹να συγκεντρωθούν στα χέρια των κρατών - μελών οι «ταυτοποιήσεις», που σήμερα γίνονται από ιδιώτες - μονοπώλια σε ψηφιακές και άλλες υπηρεσίες (π.χ. επιβεβαίωση ηλικίας για πρόσβαση σε ένα βίντεο). Ετσι, τα αντίστοιχα δεδομένα να έρθουν στα χέρια των κρατών, της ΕΕ, αντί να αξιοποιούνται από ομίλους εκτός Ευρώπης, αποτελώντας «όπλο» στον διεθνή ανταγωνισμό.

Ανοίγουν έτσι πολύ επικίνδυνοι δρόμοι για την ευρύτατη άμεση κρατική παρακολούθηση - «ιχνηλάτηση» της δραστηριότητας του λαού, για μια γκάμα πράξεων - κινήσεων, καταρχάς για όσες ήδη απαιτούν ταυτοποίηση (π.χ. τραπεζικές κινήσεις) ή άλλη επαλήθευση στοιχείου (π.χ. ψηφιακή κάρτα μεταφορών).

Πρόκειται για κατεύθυνση που υπηρετείται από συνδυασμένα μέτρα, όπως τον νέο τύπο ταυτοτήτων, που βάσει των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων² ενσωματώνουν δεδομένα και «σκανάρονται», τις κάμερες αναγνώρισης προσώπων στο όνομα της οδικής ασφάλειας κ.ά.

Οι κίνδυνοι από τέτοια αντιδραστικά μέτρα αναγνωρίζονται ακόμα και από αστικά επιτελεία, επιστήμονες και φορείς. Στο φόντο γενικότερων αντιπαραθέσεων, η θέσπιση μοναδικού και μόνιμου αριθμού για κάθε πολίτη προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ. Το μέτρο επικρίθηκε με βάση τους κινδύνους για την ιδιωτικότητα και τα προσωπικά δεδομένα, κρίθηκε πως θα ήταν παράνομο ή και αντισυνταγματικό σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη. Τελικά η αρχική πρόβλεψη για μοναδικό - μόνιμο αναγνωριστικό αριθμό δεν περιλήφθηκε στην τελική μορφή ούτε του αντιδραστικού Κανονισμού eIDAS.

Κάτι που καθιστά την ελληνική κυβέρνηση «πρωτοπόρα», αληθινή σημαιοφόρο αντιδραστικών σχεδιασμών.

Εξάλλου, μέτρα όπως ο ΠΑ ενισχύουν κινδύνους από κυβερνοεπιθέσεις, διαρροές δεδομένων, απάτες, κλοπές κ.λπ., πόσο μάλλον που τέτοια φαινόμενα συνδέονται και με «υβριδικές» επιχειρήσεις ανάμεσα στα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και συμφέροντα.

Στην ουσία, η όποια «διευκόλυνση» του εργαζόμενου λαού, που παλεύει στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του να φροντίσει τις υποθέσεις του, προσφέρεται ως τυράκι στη φάκα της κρατικής καταστολής και παρακολούθησης. Επιχειρείται να εξοικειώνεται ο λαός και να είναι διατεθειμένος εθελοντικά να θυσιάζει ελευθερίες και δικαιώματά του, επειδή π.χ. γλιτώνει λίγο χρόνο και κούραση στο πλαίσιο μιας εξουθενωτικής και ασφυκτικής ζωής, που το ίδιο το σύστημα του επιβάλλει.

Φυσικά, οι κίνδυνοι δεν ξεκινούν από την ίδια την τεχνολογία και τα σύγχρονα μέσα, αλλά από την καπιταλιστική ανάπτυξη και αξιοποίησή τους. Οι σύγχρονες δυνατότητες (π.χ. από έναν ψηφιακό ιατρικό φάκελο) μπορούν να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού στα χέρια της εργατικής εξουσίας. Οχι της αστικής τάξης και του κράτους της, που και χωρίς ψηφιακά εργαλεία αξιοποιούν τα πιο ευαίσθητα στοιχεία για άθλιες στοχεύσεις, π.χ. την εγκυμοσύνη μιας εργαζόμενης για να την πετάξουν στον δρόμο της ανεργίας.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αντιπαλεύει, μέσα και έξω από τη Βουλή, τη συνολική πολιτική της ΕΕ για την «ψηφιακή μετάβαση», την αξιοποίηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους. Παλεύουμε για να ξηλωθεί συνολικά το πλαίσιο της καταστολής. Πρωτοστατούμε κόντρα στον σχεδιασμό της κυβέρνησης, των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που εντείνουν την πολύμορφη καταστολή, παρακολούθηση και χειραγώγηση στις σημερινές συνθήκες της πολεμικής οικονομίας και προετοιμασίας.

Αποκαλύπτουμε τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας για να ελαφρυνθεί και να ανασάνει πραγματικά ο λαός, αν στο τιμόνι της εξουσίας βρεθεί η εργατική τάξη και σκοπός της παραγωγής γίνει η κάλυψη των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Γνωρίζουμε καλά και φωτίζουμε με τη δράση μας: Υπάρχουν αγωνιστικές διεργασίες, αμφισβήτηση και δικαιολογημένη οργή του λαού και της νέας γενιάς, που όταν στοχεύσουν τον πραγματικό τους αντίπαλο, το κεφάλαιο, το κράτος του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, τότε κανένα μέσο και μέτρο δεν μπορεί και δεν πρόκειται να τους σταματήσει.

Παραπομπές:

1. Κανονισμός 2024/1183

2. Κανονισμός 2019/1157 και το σχετικό νομοθετικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2/4/2025.