Κινηματογραφική βδομάδα χωρίς ιδιαίτερες νέες ταινίες στη διανομή, αλλά με καλές επανεκδόσεις, τόσο από αυτή όσο και από τις προηγούμενες βδομάδες. Ας δώσουμε μια ευκαιρία σε παλιότερες, ιστορικές ταινίες, διαμάντια μιας άλλης εποχής, κομμάτια της Ιστορίας του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Υπάρχουν τόσο όμορφοι θερινοί κινηματογράφοι, για παράδειγμα ο δημοτικός κινηματογράφος του δήμου Καισαριανής «Αιολία», που βρίσκεται δίπλα στο Σκοπευτήριο και έχει ένα πολύ καλό πρόγραμμα και φέτος, με τη συμβολή της Κινηματογραφικής Λέσχης, για τις καλοκαιρινές μας νύχτες. Να τονίσουμε ότι οι περισσότερες προβολές έχουν δωρεάν είσοδο. Το πρόγραμμα ξεκίνησε ήδη και θα συνεχιστεί μέχρι τις 14 Σεπτέμβρη. Μπορείτε να βρείτε το αναλυτικό πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του δήμου, https://kaisariani.gr.

Αυτές τις μέρες όμως ξεκίνησαν και οι προβολές του κινητού κινηματογράφου του δήμου Πατρέων, που θα πραγματοποιεί δωρεάν προβολές σε εμβληματικά σημεία της πόλης, με πολύ αξιόλογο πρόγραμμα ταινιών. Πρώτη ταινία του προγράμματος το «Εγώ ο Καπετάνιος» («Io Capitano»), που ξεκίνησε στον προαύλιο χώρο του δημαρχείου και θα προβληθεί σήμερα στην Πλαζ και την Κυριακή 6 Ιούλη στην Καρυά. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 10 ταινίες και θα συνεχιστεί μέχρι τις 14 Σεπτέμβρη. Ο δήμος Πατρέων δείχνει για άλλη μια φορά τη στήριξή του στους δημότες, προβάλλοντας επιλεγμένες ταινίες και στα προάστια της πόλης. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα https://www.patrasculture.gr.

Οι επανεκδόσεις της εβδομάδας περιλαμβάνουν τρεις ταινίες: «Ο Σιμών της Ερήμου» του Λουίς Μπουνιουέλ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Σιμών, ενός ασκητή που ζει επί χρόνια στην κορυφή μιας στήλης στην έρημο, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αγίου Συμεών του Στυλίτη. Ο Σιμών επιδιώκει την πνευματική τελείωση μέσω της απομόνωσης και της αυστηρής άσκησης. Ωστόσο, αντιμετωπίζει συνεχείς πειρασμούς από τον Διάβολο, ο οποίος εμφανίζεται με διάφορες μορφές, προσπαθώντας να τον αποπλανήσει... «Ο Μεγάλος Δραπέτης» του Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ. Ο αντισυμβατικός Λουκ μετά τον βανδαλισμό δημόσιας περιουσίας βρίσκεται αντιμέτωπος με τον νόμο, όμως αρνείται πεισματικά να υποταχθεί στο τιμωρητικό σύστημα δικαιοσύνης του αμερικανικού νότου. Ο δρόμος προς την ελευθερία γίνεται γι' αυτόν μονόδρομος. «Ματαδόρ» του Πέδρο Αλμοδοβάρ. Ο Ανχελ, μαθητής ενός διάσημου ταυρομάχου, αφού αποπειράται να βιάσει την ερωμένη του δασκάλου του, ομολογεί στην αστυνομία μια σειρά φόνων. Την υπεράσπισή του αναλαμβάνει μια διάσημη δικηγόρος, η οποία σκοτώνει τους εραστές της τη στιγμή του οργασμού.

Στον κινηματογράφο «Τριανόν» συνεχίζονται οι προβολές του ντοκιμαντέρ του Κώστα Σταματόπουλου «Πειθαρχική Μεραρχία "999": Γερμανοί Αντιφασίστες στην Ελλάδα 1941 - 1945», αυτήν τη βδομάδα από Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00.

Επίσης, το «Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι» επιστρέφει για 14η συνεχόμενη χρονιά. Για επτά μέρες, με δύο προβολές καθημερινά, από 3 έως 9 Ιούλη στο θερινό σινεμά «Ριβιέρα», δίνει το ραντεβού του για να παρουσιάσει κλασικά αριστουργήματα ή και αναπάντεχες επιλογές από το κινηματογραφικό παρελθόν. Οι ταινίες που θα προβληθούν είναι οι εξής: «Το Παιδί και το Δελφίνι» του Τζιν Νεγκουλέσκο, «Το Mυστικό των Ινκας» του Τζέρι Χόπερ, «Σκοτώνουν τα Aλογα όταν Γεράσουν» του Σίντνεϊ Πόλακ, «Νέα Υόρκη, Ετος 2022 μ.Χ.» του Ρίτσαρντ Φλάισερ, «Ο Δολοφόνος Ερχεται Κάθε Βράδυ» και «Νύχτα Αγωνίας» του Αλφρεντ Χίτσκοκ, «Το Πάρτι» του Μπλέικ Εντουαρντς, «Ζωντανές Αναμνήσεις» του Γούντι Αλεν, «Εφιάλτης» του Τζορτζ Κιούκορ, «Σεκάνς σε ένα Βροχερό Απόγευμα» του Μπράιαν Φορμπς, «Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δύο Φορές» του Τάι Γκάρνετ, «Ο Αγνωστος» του Ντέιβιντ Λόουελ Ριτς, «Είναι Eνας Τρελός... Τρελός... Τρελός Κόσμος» του Στάνλεϊ Κρέιμερ. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στο freecinema.gr και στον κινηματογράφο «Ριβιέρα».

Το φιλμ είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του Μανόλο Βιτάλ, ενός οδηγού λεωφορείου που έγινε η ενσάρκωση του λαϊκού ήρωα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Οταν οι αρχές αρνήθηκαν να φέρουν τις δημόσιες συγκοινωνίες στη δυσπρόσιτη περιοχή του, το Torre Baro, επικαλούμενες την κακή κατάσταση και τη στενότητα των δρόμων, ο Βιτάλ πήρε το τιμόνι του λεωφορείου της διαδρομής 47 για να τους αποδείξει πως έκαναν λάθος.

Τούτη η ταινία μοιάζει σαν μια μικρογραφία για το πώς χτίστηκαν οι προσφυγικές συνοικίες της Αθήνας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες τις δεκαετίες του '40, του '50 και του '60. Η ταινία μάς δείχνει τα όνειρα, τις ελπίδες και την ανάγκη συλλογικότητας της εργατικής τάξης. Μοιάζει σαν να βλέπει κανείς τη δική του ιστορία μέσα από τα μάτια των Ισπανών. Γιατί πραγματικά η ιστορία των διώξεων και της φτώχειας δεν διαφέρει πολύ στο πλαίσιο του συστήματος που ζούμε. Το πιο θετικό είναι ότι ένα κομμάτι της διαδραματίζεται μέσα στη δικτατορία του Φράνκο, δηλαδή η παραγκούπολη χτίζεται από ανθρώπους που διέφυγαν από τις διώξεις του φασισμού. Το αρνητικό στην ταινία, που θα μπορούσε να είναι μικρότερη, είναι ότι είναι η προσωπογραφία ενός ήρωα και όχι ενός συλλογικού αγώνα, όμως καμιά φορά χρειάζονται και τέτοια παραδείγματα για να εμπνεύσουν, ας μην είμαστε απόλυτοι. Το πολύ όμορφο στην ταινία είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν ερασιτέχνες ηθοποιοί, ότι το αρχειακό υλικό συνδυάστηκε πολύ έξυπνα με τα σύγχρονα πλάνα και επίσης ότι η ισπανική και η καταλανική γλώσσα συνυπάρχουν στις σκηνές της. Για το τέλος αφήνουμε κάτι που μας έκανε πολύ θετική εντύπωση, ότι υπάρχουν αναφορές σε επαναστατικά τραγούδια της εποχής, όπως το παραδοσιακό καταλανικό τραγούδι «El Rossinyol» και ο ισπανικός αντι-φρανκικός ύμνος «Gallo Rojo, Gallo Negro». Είναι σαφώς η καλύτερη ταινία της εβδομάδας, αν και έχει τα ελαττώματα που προαναφέραμε.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία του ζευγαριού Ρέινορ και Μοθ Γουίν, οι οποίοι διένυσαν 630 μίλια κατά μήκος της όμορφης αλλά άγριας ακτογραμμής της Κορνουάλης, του Ντέβον και του Ντόρσετ. Αφού έχουν εκδιωχθεί βίαια από το σπίτι τους, παίρνουν την τολμηρή απόφαση να περπατήσουν με ελάχιστους πόρους, μόνο μία σκηνή και τα απολύτως απαραίτητα.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Ρέινορ Γουίν και μας ξεναγεί στα εκπληκτικά παράκτια τοπία της Αγγλίας. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, Γκίλιαν Aντερσον και Τζέισον Aϊζακς, είναι πραγματικά υπέροχο, αλλά τούτη η περιπλάνηση γίνεται για να γίνει. Δεν έχει στόχο, δεν έχει περιπέτεια, δεν έχει σενάριο, δεν έχει διαλόγους. Στο ζουμί της μας λέει ότι αν χάσεις το σπίτι σου αλλά έχεις τακτοποιήσει τα παιδιά σου, δεν έγινε και τίποτα. Με ψωμί και νερό θα πάρεις τα βουνά και θα ορθοποδήσεις, αφού στηριχτείς στην καλοσύνη των ξένων. Το σύμπαν θα σου δώσει τα μηνύματά του και θα πας μπροστά. Οχι άλλο κάρβουνο. Λυπηθείτε μας με το life coaching, καπιταλισμό το λένε και «το σύμπαν μάς λέει» ότι ήρθε η ώρα να πάει στα τσακίδια της Ιστορίας.

Πέντε χρόνια μετά τα γεγονότα του «Jurassic World: Κυριαρχία», όσοι δεινόσαυροι έχουν απομείνει βρίσκονται σε απομονωμένα περιβάλλοντα του Ισημερινού, αφού τα αφεντικά των θεματικών πάρκων τούς εκμεταλλεύτηκαν για το κέρδος, διασταυρώνοντας τα είδη τους και δημιουργώντας τέρατα... Ομως, μια μελέτη έδειξε ότι ενδεχομένως στο DNA τους βρίσκεται το κλειδί για ένα φάρμακο με θαυματουργά οφέλη για την καρδιά. Ετσι, μια φαρμακευτική πολυεθνική οργανώνει ένα σαφάρι με σκοπό να το αποκτήσει. Μαζί τους διασταυρώνεται μια οικογένεια της οποίας το σκάφος ανατράπηκε από υδρόβιους δεινόσαυρους και θα καταλήξουν όλοι αποκλεισμένοι σε ένα απαγορευμένο νησί, που κάποτε φιλοξενούσε μια απόρρητη ερευνητική εγκατάσταση του Jurassic Park.

Την υπόθεση δεν θα τη διαβάσετε πουθενά έτσι όπως εδώ, γιατί πρέπει να βάζουμε και τα πράγματα στη θέση τους μερικές φορές. Η ρήση ότι «οι καπιταλιστές θα σου πουλήσουν και το σκοινί για να τους κρεμάσεις» βρίσκει εδώ την εφαρμογή της. Θα πείτε, μα αφήνει τόσες αιχμές το θέαμα των εκατομμυρίων; Καμιά φορά αφήνει, ώστε να υπάρχει και μια σχετική εκτόνωση. Αν μάλιστα συνδυαστεί και με περιπέτεια; Ακόμα καλύτερα. Και αν έχει και κάναν λίγο πιο προοδευτικό επιστήμονα, που ξεστομίζει και καμιά αλήθεια; Μιλάμε για απογείωση... Με λίγα λόγια, ο καπιταλισμός - στην ταινία τον λέει κέρδος - αφού εξαντλήσει τα περιθώρια κέρδους απαξιώνει το κεφάλαιό του και στρέφεται σε άλλες μπίζνες, πιο κερδοφόρες. Οποια ονομασία κι αν έχει αυτό, είτε λέγεται δεινόσαυροι είτε φάρμακα που μπορεί να πουλήσει πανάκριβα, θα βρει τον τρόπο να επενδύσει τα κεφάλαιά του. Βεβαίως και θα χρησιμοποιήσει τον χειρότερο εγκληματία για τους σκοπούς του, για παράδειγμα τα μέλη της αποστολής είναι μισθοφόροι που συμμετείχαν σε πολέμους και κατασκοπεία, αλλά ποιος κάνει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο; Το γεγονός ότι αυτά τα αποβράσματα γίνονται και αγαπητοί ήρωες, με ευαισθησίες, είναι μια άλλη συζήτηση, με όρους περιεχομένου Χόλιγουντ. Πάντως το τέλος το χαίρεσαι, μόνο που δεν μπορούμε να το αποκαλύψουμε...