Από τις περσινές καλοκαιρινές δραστηριότητες: Για τα παιδιά στο Αλσος

Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενοι μέσα στο κατακαλόκαιρο. Και την ίδια στιγμή που ξενοδοχεία, τουριστικά καταλύματα και airbnb ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά και σε κάθε στενό σε πόλεις και χωριά, οι άνθρωποι του μόχθου δεν μπορούν να απολαύσουν ούτε λίγες μέρες διακοπών, βιώνοντας το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που θυσιάζει τις ανάγκες των πολλών στον βωμό του κέρδους των λίγων.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων έχει ανοίξει σταθερά μέτωπο όλα τα προηγούμενα χρόνια και σηκώνει και φέτος ψηλά το ανάστημά του. Με συλλογικότητα, επιμονή και σταθερή προσήλωση στις ανάγκες του λαού, αναπτύσσει πολύμορφες καλοκαιρινές δραστηριότητες, που συνδυάζουν την αναψυχή, την αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση.

Και η μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης στους Αμπελόκηπους

Ξεχωριστό σταθμό του καλοκαιρινού προγράμματος αποτελεί η μεγάλη παιδική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 17 Ιούλη στις 6 μ.μ., στον γνώριμο χώρο του Αλσους.

Η εκδήλωση, που διοργανώνεται για 5η χρονιά, έχει εξελιχθεί στη μεγαλύτερη παιδική γιορτή της πόλης. Σωματεία εργαζομένων και συνταξιούχων, ο Εμπορικός Σύλλογος, η Ενωση Γονέων Δήμου Ιωαννιτών και ο Σύλλογος Γυναικών (μέλος της ΟΓΕ), με τη στήριξη του Εργατικού Κέντρου, θα ξεδιπλώσουν τις επόμενες μέρες ένα πλατύ κάλεσμα σε γειτονιές, λαϊκά στέκια και χώρους δουλειάς, διακινώντας την τετρασέλιδη ανακοίνωση της εκδήλωσης.

Σκοπός, να αναδείξουν μια βαθιά αντίφαση της εποχής μας, φωτίζοντας την ανάγκη της σύγκρουσης με το ίδιο το σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, που τη γιγαντώνει: Το γεγονός ότι όσο η επιστήμη και η τεχνολογία προοδεύουν, τόσο βλέπουν οι εργαζόμενοι να απομακρύνεται η προοπτική να ζήσουν όπως μας αξίζει και καλούνται να ζουν χειρότερα από τους γονείς και τους παππούδες τους. Γιατί, όπως αναδεικνύεται και στο πλαίσιο της εκδήλωσης, το πρόβλημα δεν είναι τι μπορεί να προσφέρει η επιστήμη, αλλά το ποιος τη διαφεντεύει και σε ποιον λογοδοτεί.

Η συζήτηση αυτή δεν είναι αποσπασμένη από την καθημερινότητα. Με σύνθημα της εκδήλωσης «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα», εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Μενέλαου Λουντέμη, θέτουν την παραπάνω αντίφαση στην πιο κραυγαλέα της μορφή: «Τα άστρα κρύβονται από τους αντιπυραυλικούς θόλους, τους διερχόμενους πυραύλους, τα δορυφορικά όπλα. Ομως σκοπός της επιστήμης δεν μπορεί να είναι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα κέρδη των λίγων, η τελειοποίηση όπλων μαζικής καταστροφής... Η επιστήμη ασφυκτιά σε αυτό το πλαίσιο. Σκοπός της πρέπει να είναι (...) το "ξαλάφρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης από τον μόχθο", μόνο αν είναι στα χέρια των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων».

Η συζήτηση αυτή δεν αφορά μόνο τους μεγάλους. Οι διοργανωτές υπογραμμίζουν ότι το σημερινό σχολείο δεν μαθαίνει στα παιδιά να σκέφτονται, να ερευνούν, να αναρωτιούνται. Τι σημαίνει για ένα παιδί να «μετράει τ' άστρα»; Οχι να παπαγαλίζει τύπους, αλλά να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του. Απέναντι σε αυτές τις υπαρκτές δυσκολίες, οι διοργανωτές δεν υποχωρούν ούτε στιγμή. Για τα παιδιά του λαού αξίζει το καλύτερο. Με την ουσιαστική συμβολή των εκπαιδευτικών από τα «Λαϊκά Μαθήματα Αλληλεγγύης», η γνώση μετατρέπεται σε παιχνίδι, εμπειρία, συλλογική κατάκτηση:

Ενα κινητό πλανητάριο θα στηθεί στον χώρο. Τα παιδιά θα μπαίνουν ανά ομάδες για να παρακολουθήσουν βίντεο και προβολές στον θόλο, ενώ στη συνέχεια θα παρατηρούν τον πραγματικό ουρανό με τηλεσκόπιο. Στην είσοδο, «ο δρόμος προς το φεγγάρι», μια έκθεση θα παρουσιάζει σταθμούς της επιστημονικής και διαστημικής Ιστορίας: Τον Σπούτνικ, τον Γκαγκάριν, τις σοβιετικές κατακτήσεις, φωτίζοντας τα επιτεύγματά της επιστήμης για τον λαό όταν αυτή τάσσεται στην υπηρεσία του, και όχι σε αυτή του κέρδους.

Στον κεντρικό χώρο, πέντε εργαστήρια θα είναι αφιερωμένα στην επιστήμη και στην ειρήνη: Στο πρώτο, η «Λωρίδα της Γάζας» - μια μεγάλη λωρίδα χαρτιού - θα γεμίσει με παιδικές ζωγραφιές από χαμόγελα, σχολεία, νοσοκομεία, πάρκα. Μέσα από τη δημιουργικότητά τους, σημειώνουν οι διοργανωτές, τα παιδιά δείχνουν ότι έχουν τη δύναμη να ξαναφτιάξουν όσα οι ιμπεριαλιστές γκρεμίζουν.

Στο δεύτερο εργαστήριο, τα παιδιά θα φτιάξουν με πλαστελίνη το δικό τους ηλιακό σύστημα. Στο τρίτο θα συμμετάσχουν σε πειράματα Φυσικής, μαθαίνοντας μέσα από το παιχνίδι τη βαρύτητα, τους πλανήτες, την κίνηση. Στο τέταρτο, ένα εργαστήρι ψηφιδωτού θα κορυφωθεί με τη συλλογική δημιουργία ενός μεγάλου έργου αφιερωμένου στην ειρήνη. Και στο πέμπτο τα παιδιά θα μυηθούν στα μυστικά της τέχνης του σκίτσου, για να αποτυπώσουν στο χαρτί τους πλανήτες και το ηλιακό σύστημα.

Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει παιδική χορωδία με αντιπολεμικό τραγούδι, ενώ θα κορυφωθεί με το σκιοθέατρο «Το σχολείο της ειρήνης» από τον Αγάπιο Αγαπίου.

Σε μια εποχή που η επιστήμη στρατεύεται για να κατασκευάζει πυρηνικά, δορυφορικά όπλα, τεχνητή νοημοσύνη για τον πόλεμο, η εκδήλωση στο Αλσος δείχνει τον άλλο δρόμο: Η γνώση να τεθεί στην υπηρεσία του παιδιού και του λαού. Οχι να «κρύβονται τα άστρα πίσω από αντιπυραυλικούς θόλους», αλλά να λάμπουν στα μάτια των παιδιών. Να πυροδοτούν όνειρα, να γεννούν ερωτήματα, να χαρίζουν ελπίδα.

Η γιορτή αυτή δεν περιορίζεται σε παιδικές δραστηριότητες. Διαπαιδαγωγεί τα παιδιά σε αξίες αλληλεγγύης, ειρήνης, διεθνισμού. Και την ίδια ώρα απευθύνεται στους γονείς. Τους καλεί να μην κάνουν πίσω. Να μην αποδεχτούν τα 13ωρα, τη δουλειά ήλιο με ήλιο, την αποξένωση από την οικογένειά τους «στο όνομα του πολέμου και των αναγκών της οικονομίας».

Να μη συνηθίσουν τη φρίκη που βλέπουν στις οθόνες: Τα παιδιά της Γάζας να πέφτουν νεκρά, ένα - ένα, κάθε μέρα. Αντίθετα, τους καλεί να παλέψουν. Για να μην έχει καμιά θέση η Ελλάδα σ' αυτό το σφαγείο. Για να κλείσουν οι βάσεις, να σταματήσει κάθε εμπλοκή. Για να υπερασπιστούν τα παιδιά τους. Τη μόρφωση, τη ζωή, το μέλλον που τους αξίζει.

Οπως κάθε χρόνο, η κορύφωση των δραστηριοτήτων θα είναι η μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης, τη Δευτέρα 26 Αυγούστου, στην πλατεία Χατζή στους Αμπελόκηπους. Πρόκειται για σημείο αναφοράς κάθε καλοκαίρι: Χιλιάδες λαού ανταμώνουν με τα σωματεία και το οργανωμένο κίνημα, ανταλλάσσουν εμπειρίες, γλεντούν, παίρνουν ανάσα και δύναμη για τη συνέχεια. Η εκδήλωση δεν είναι απλώς πολιτιστικό γεγονός. Είναι έκφραση ταξικής αλληλεγγύης, ένας τρόπος να συναντηθούν ανοργάνωτοι και οργανωμένοι, να δυναμώσουν οι δεσμοί τους. Οπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι φορείς, «μέσα απ' αυτόν τον θεσμό έρχονται σε επαφή πλατιές μάζες που ακόμα βρίσκονται έξω από τις γραμμές του κινήματος». Για να δουν τα παιδιά του λαού όχι μόνο τ' άστρα, αλλά και έναν κόσμο που αξίζει να ζήσουν.

Αυτές τις μεθοδεύσεις αποκαλύπτει σε όλους τους εργαζόμενους η ΔΑΣ (συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) με αφορμή τη συγκρότηση του προεδρείου στο Γενικό Συμβούλιο της ΕΔΟΘ.

Υπενθυμίζεται ότι η ΔΑΣ είναι πρώτη δύναμη στην ΕΔΟΘ, δηλαδή στο μεγαλύτερο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, μέσα από το πρόσφατο 11ο Συνέδριο. Πρότεινε λοιπόν οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές, σεβόμενοι την ψήφο των 22.000 εργαζομένων στο Δημόσιο, να συγκροτήσουν αναλογικό - αντιπροσωπευτικό προεδρείο στο Γενικό Συμβούλιο, με πρόεδρο από τη ΔΑΣ, γραμματέα από τη ΔΑΚΕΘ (ΝΔ) και αντιπρόεδρο από τη ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ).

Να σημειωθεί ότι με βάση τις πρόνοιες του καταστατικού και την αντίστοιχη διαδικασία στην ΑΔΕΔΥ, απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων μελών για την εκλογή του προεδρείου.

Οι άλλες παρατάξεις, λοιπόν, με σχετική πλειοψηφία εξέλεξαν πρόεδρο τον εκπρόσωπο της ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), που είναι ...τέταρτη δύναμη στην ΕΔΟΘ! Με την ίδια πρακτική εξέλεξαν και τα άλλα μέλη του προεδρείου του ΓΣ. Η δε παράταξη των «Παρεμβάσεων» έμεινε στο «λευκό», βάζοντας ουσιαστικά πλάτη ώστε να επικρατήσει ο εκφυλισμός του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η ΔΑΣ αποχώρησε από τη διαδικασία, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί τέτοιες μεθοδεύσεις, ότι δεν αναγνωρίζει τη διαδικασία και τον υποτιθέμενο «πρόεδρο» του ΓΣ και θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να συγκροτηθεί η ΕΔΟΘ σύμφωνα με τον συσχετισμό που προέκυψε από το Συνέδριο και σύμφωνα με τις προβλέψεις του καταστατικού της.

«Τέτοιες μεθοδεύσεις ούτε μας εκπλήσσουν, ούτε μας πτοούν», τονίζει η ΔΑΣ. «Δεν είναι η πρώτη φορά που τα κεφάλια του κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν διστάζουν να "δώσουν στεγνά" ακόμα και τους συναδέλφους που βρίσκονταν στα ψηφοδέλτιά τους, ακόμα και όσους τους στήριξαν ως αυτοτελείς παρατάξεις στα πρωτοβάθμια, για να στρογγυλοκαθίσουν στις καρέκλες και να συνεχίσουν να παίζουν τον ρόλο του Δούρειου Ιππου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτήν τη φορά τους συνιστούμε το εξής: Να ξεπεράσουν τις ντροπές και να κατεβαίνουν όλοι μαζί, κατευθείαν από τα πρωτοβάθμια. Και πιο έντιμη στάση θα είναι απέναντι στους συναδέλφους, που ζητούν την ψήφο τους, και θα είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν συνδικαλιστικά».