Από παντού, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την εκτίμηση που καταγράφει η Απόφαση της ΚΕ τον περασμένο Δεκέμβρη: «Σήμερα βρισκόμαστε σε μια νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από τις πολεμικές αναμετρήσεις στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή, δύο μεγάλα πολεμικά μέτωπα, με την έμμεση και άμεση συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η χώρα ουσιαστικά συμμετέχει ήδη στον πόλεμο και στα δύο μέτωπα, (...) παρόλο που αυτή η συμμετοχή δεν έχει πάρει τον χαρακτήρα μαζικής εμπλοκής σε αυτόν ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και παρόλο που δεν έχει ακόμα ο λαός μας βιώσει άμεσα τα στρατιωτικά αντίποινα, τις επιπτώσεις αυτού του πολέμου».

Αλλά και το γεγονός πως «η στροφή στην "πολεμική οικονομία" που προωθείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στη χώρα μας καθορίζει το πλαίσιο των οικονομικών εξελίξεων και ταυτόχρονα διαμορφώνει και νέες συνθήκες για τη δράση των δυνάμεών μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο λαϊκό κίνημα».

Συνολικά πως «η εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου καθορίζει αποφασιστικά το συνολικότερο πλαίσιο δράσης μας, το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η ταξική πάλη στην Ελλάδα».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Απόφαση της ΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο επεσήμαινε: «Το Πρόγραμμα του Κόμματος έχει καθορίσει με σαφήνεια τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη γραμμή της δράσης μας: "Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο".

(...) "Στο 20ό Συνέδριο του Κόμματος, προσδιορίσαμε ότι η υλοποίηση αυτού του προγραμματικού - στρατηγικού καθήκοντος περνάει σε μεγάλο βαθμό από την κατάκτηση της ανάλογης ετοιμότητας του Κόμματος για να ανταποκριθεί σε συνθήκες πολεμικής αναμέτρησης. Οι προϋποθέσεις γι' αυτήν την ετοιμότητα δεν μπορούν να διαμορφωθούν χωρίς την ανάλογη προετοιμασία σε μη πολεμικές συνθήκες. Γι' αυτό στο 20ό Συνέδριο σταθήκαμε ιδιαίτερα σε ορισμένες πλευρές της προετοιμασίας των δυνάμεών μας, αλλά και ευρύτερα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

(...) Είναι καθήκον της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, συνεχώς να προσαρμόζει, να εξειδικεύει, να κλιμακώνει τα συνθήματα πάλης, χωρίς να χάνει το κύριο που είναι ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος. Αυτήν τη θέση ζυμώνουμε στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και σε αυτήν τη βάση σήμερα παλεύουμε στις εξής κατευθύνσεις:

• Τη διαφώτιση του λαού για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τους κινδύνους, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και της πάλης για την αποτροπή κάθε προσπάθειας αλλαγής συνόρων.
• Την ανάδειξη ότι η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης πολιτικής, σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είτε βρισκόμαστε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, είτε σε συνθήκες εκδηλωμένης οικονομικής κρίσης.
• Την ανάδειξη της ανάγκης να μην έχει ο λαός καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση, ότι δεν μπορεί - ούτε μπορούσε ποτέ - να υπάρξει "εθνική ενότητα" ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη, σε κάθε κράτος. Την ανάγκη αντίθεσης σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να απομακρυνθούν όλες οι ΝΑΤΟικές πολεμικές δυνάμεις από το Αιγαίο.
• Την ανάδειξη της ανάγκης να οργανωθούν ο αγώνας, η αντίσταση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της Κοινωνικής Συμμαχίας τους, για να μπει τέρμα στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή - κατοχή αλλά και σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης, που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού. Να συντονιστεί η πάλη με το εργατικό - λαϊκό κίνημα άλλων κρατών, να συνδεθεί με τον στόχο ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες, για να ζήσουν ειρηνικά οι λαοί τους με εργατική εξουσία».

Παράλληλα επεσήμαινε και μια σειρά από πλευρές της ιδεολογικής - πολιτικής παρέμβασης του Κόμματος και της ΚΝΕ όπως την ανάγκη «σήμερα πιο αποφασιστικά (...) να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στις ήδη υπάρχουσες επιπτώσεις της πολεμικής εμπλοκής. Ανοίγοντας μέτωπο στους πολεμικούς προϋπολογισμούς, διεκδικώντας αύξηση των δαπανών για λαϊκές κοινωνικές ανάγκες, διεκδικώντας απόσυρση της χώρας από τις ρωσικές κυρώσεις, προβάλλοντας την ανάγκη να "πληρώσει" το κεφάλαιο».

Την ανάγκη «για μαχητική και αποφασιστική αντιμετώπιση κάθε προσπάθειας έντασης της καταστολής και του αυταρχισμού, περιορισμού της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, τα οποία θα δυναμώνουν».

Την «έμπρακτη στήριξη στους λαούς της Μ. Ανατολής (που) έχει ιδεολογικοπολιτική σημασία γιατί είναι ζήτημα διεθνιστικής αλληλεγγύης η υπεράσπιση του αγώνα και του δικαιώματος των Παλαιστινίων και των Λιβανέζων να αντιστέκονται με τα όπλα στα σχέδια Ισραήλ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, ανοίγοντας μέτωπο στις κατηγορίες περί "τρομοκρατίας" και "τρομοκρατών" με βάση τα κριτήρια που θέτουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις».

Τα στοιχεία αυτά, και μαζί η ετοιμότητα απέναντι στις εξελίξεις, ξεχώρισαν και στις πάνω από 150 κινητοποιήσεις που έγιναν τις προηγούμενες μέρες από τις Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ, όπως και από το ΠΑΜΕ, σωματεία και φορείς που κινητοποιήθηκαν ενάντια στη νέα κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής σφαγής, απαιτώντας να βγει η Ελλάδα από τον πόλεμο, απεμπλοκή της Ελλάδας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - Ισραήλ, καμία συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να γυρίσουν πίσω οι δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων, διακηρύσσοντας την ίδια ώρα «Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της πολεμικής εμπλοκής!». Η πάλη σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να δυναμώσει το επόμενο διάστημα, απέναντι και σε όσα είναι μπροστά.