«Η Ελλάδα βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα των χωρών της Συμμαχίας», κόμπαζε μεσοβδόμαδα ο πρωθυπουργός από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, κάνοντας το «παγόνι» για το γεγονός ότι ο λαός ματώνει με πάνω από 7 δισ. ευρώ κάθε χρόνο ώστε να πιάνονται οι στόχοι των ευρωατλαντικών πολεμικών δαπανών, κόβοντας και από τα ψίχουλα που δίνει το κράτος για Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αντιπλημμυρικές, αντιπυρικές και αντισεισμικές υποδομές.

Θυμίζουμε ότι η Σύνοδος χαρακτηρίστηκε «ιστορική», αφού μεταξύ άλλων οι ηγέτες ενέκριναν τον στόχο για υπερδιπλασιασμό των στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ των κρατών - μελών (από 2% που ήταν από το 2014). Ταυτόχρονα, μίλησαν «έξω από τα δόντια» για την ετοιμότητά τους να κλιμακώσουν την πολεμική προπαρασκευή, στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για αγορές, γεωπολιτική επιρροή, πρώτες ύλες, δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Σε αυτό το φόντο, ο Μητσοτάκης θύμισε με θράσος ότι ήδη «η Ελλάδα είναι μια χώρα που δαπανά περισσότερο από το 3% του ΑΕΠ για την άμυνα και υπερβαίνουμε σταθερά το όριο του 2%, ακόμη και κατά τη διάρκεια της πολύ δύσκολης περιόδου της οικονομικής κρίσης».

Επανέλαβε δε το σχέδιο της κυβέρνησης να δαπανήσει περισσότερα από 25 δισ. τα επόμενα 12 χρόνια για εξοπλισμούς. «Αρα θα φτάσουμε στο όριο του 3,5% (σ.σ. για καθαρές στρατιωτικές δαπάνες) συν 1,5% (σ.σ. για έργα και προμήθειες "διττής φύσης") μέχρι το 2035», διαβεβαίωσε.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι οι πανάκριβοι εξοπλισμοί, χρυσοπληρωμένοι από τον λαό, γίνονται με προτεραιότητα τα ΝΑΤΟικά σχέδια και προτάγματα, με στόχο όχι την άμυνα της χώρας αλλά τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης. Σε αυτήν την πορεία, βέβαια, η κυβέρνηση δεν είναι μόνη. Η τοποθέτηση της χώρας «στον σκληρό ΝΑΤΟικό πυρήνα» διασφαλίζεται από όσα έχουν συνυπογράψει όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.).

Π.χ. με τον περιλάλητο «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ (ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζεται επί ΝΔ) και τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο σε βάρος άλλων λαών και ταυτόχρονα σε στόχο αντιποίνων, την ώρα που η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση κλιμακώνεται.

Αυτό αποδεικνύεται τόσο από τις υποθέσεις κατασκοπείας - όπως παρουσιάζονται από την ίδια την ΕΥΠ - με συλλήψεις από την Αλεξανδρούπολη έως τη Σούδα, όσο και από τα αυξημένα μέτρα επιτήρησης τις προηγούμενες μέρες σε περίπου 100 αμερικανικούς και ισραηλινούς «στόχους» στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη χώρα.

Ενδεικτικά, τα αμερικανικά αεροσκάφη που βομβάρδισαν την περασμένη Κυριακή το Ιράν, ερχόμενα σε πτήση από τις ΗΠΑ, ανεφοδιάστηκαν εντός (ή στα όρια) του FIR Αθηνών, πέριξ της Κρήτης. Παράγοντες με γνώση τέτοιων επιχειρήσεων έλεγαν ότι τα εν λόγω αεροσκάφη ανεφοδιάστηκαν από ιπτάμενα τάνκερ που τις προηγούμενες μέρες είχαν μετασταθμεύσει στο αεροπορικό σκέλος της Σούδας.

Κάνοντας πλάτες στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, εξάλλου, πολεμικά πλοία των Αμερικανών πηγαινοέρχονταν ήδη στο ναυτικό σκέλος της Σούδας, όπου δέχονταν υποστήριξη και ανεφοδιασμό. Π.χ. καταγράφηκαν να δένουν στη βάση δύο από τα πλέον σύγχρονα πλοία του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, τα αντιτορπιλικά «USS The Sullivans» και «USS Arleigh Burke», ενώ και το «USS Thomas Hudner» επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μικρή απόσταση από τις ισραηλινές ακτές.

Ολα αυτά τα πλοία «συνέδραμαν» την αεράμυνα του Ισραήλ, καθώς με τα μέσα που διαθέτουν (πυραύλους SM-3) μπορούν να εντοπίσουν και να αναχαιτίσουν βαλλιστικούς πυραύλους.

Ταυτόχρονα, οι επιθέσεις κατά του Ιράν έγιναν και με πυραύλους Κρουζ από υποβρύχια, τα οποία υποστηρίζονται από το νησί Ντιέγκο Γκαρσία στον Ινδικό Ωκεανό. Είναι τόσες οι κινήσεις των αμερικανικών αεροσκαφών, πλοίων και υποβρυχίων από αυτό το νησί και τόσο μεγάλες οι ανάγκες σε καύσιμο, που συχνά ανεφοδιάζονται με τάνκερ από ελληνικά διυλιστήρια, με τους ομίλους να τα κονομάνε από τη φωτιά του πολέμου.

«Στον σκληρό πυρήνα του ΝΑΤΟ» σημαίνει επίσης όπλα, συστήματα, προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων διαταγμένα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα ελληνικά σύνορα. Εκεί που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία άλλωστε υπονομεύει απ' όλες τις πλευρές η συμμετοχή στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Χαρακτηριστικά, ήδη από προηγουμένως η κυβέρνηση συμμετείχε στην περικύκλωση του Ιράν ή όποιου άλλου θεωρηθεί σύμμαχός του. Ετσι, στην ευρύτερη περιοχή των συγκρούσεων είναι ανεπτυγμένες οι ακόλουθες μονάδες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων:

- Στην Ερυθρά Θάλασσα η φρεγάτα «Ψαρά», ενταγμένη στην ευρωενωσιακή επιχείρηση «Aspides», επιχειρώντας ενάντια στους Χούθι για τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των ομίλων της διαμετακόμισης. Σημειωτέον, όλες οι φρεγάτες που εδώ και πάνω από έναν χρόνο έχουν σταλεί να επιχειρούν στην περιοχή έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός, βάλλοντας εναντίον «εισερχόμενων», μη επανδρωμένων και άλλων, ενδεικτικό κι αυτό των κινδύνων στους οποίους εκτίθενται τα πληρώματα για συμφέροντα που δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά τους, των οικογενειών τους, του ελληνικού λαού.

- Στη Σαουδική Αραβία συστοιχία κατευθυνόμενων βλημάτων «Ρatriot» και στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας (Ελληνική Δύναμη Σαουδικής Αραβίας - ΕΛΔΥΣΑ), για να προστατεύουν ενεργειακές και άλλες υποδομές των μεγιστάνων της χώρας από επιθέσεις των Χούθι και άλλων.

- Στα ανοιχτά του Λιβάνου η φρεγάτα «Λήμνος», ενταγμένη στην επιχείρηση UNIFIL. Για την επικινδυνότητα αυτής της αποστολής είναι χαρακτηριστικό το εξής στοιχείο: Από τις αρχές του Νοέμβρη 2023 αποφασίστηκε στο ελληνικό υπουργείο Αμυνας, «ως μέτρο πρόληψης για την ασφάλεια του προσωπικού», η εκάστοτε μετέχουσα στην αποστολή φρεγάτα να επιχειρεί πέραν των 75 ναυτικών μιλίων από τις ακτές του Λιβάνου, «εκτός βεληνεκούς συγκεκριμένων πυραύλων και συστημάτων» όπως λένε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ευάλωτη σε άλλα όπλα.

Επιπλέον, τώρα φαίνεται να προχωράνε σχέδια για ανάπτυξη ελληνικών πολεμικών πλοίων και στον Περσικό Κόλπο. Διόλου τυχαία, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης, κατά την άφιξή του τη Δευτέρα στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει «προτείνει» «ένα πλάνο 5 σημείων έτσι ώστε η Ευρώπη να είναι παρούσα» στην περιοχή. Αυτό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων «την προστασία της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας» και «την έντονη συμμετοχή της ΕΕ στις διεργασίες οι οποίες γίνονται τη στιγμή αυτή».

Θυμίζουμε ότι σε διαβαθμισμένο έγγραφο του υπουργείου Αμυνας, που αποκάλυψε τον Νοέμβρη του 2024 ο «Ριζοσπάστης», σημειωνόταν ότι «στην ΕΕ υφίστανται διεργασίες για τη διερεύνηση του μέλλοντος των επιχειρήσεών της στον ΒΔ Ινδικό Ωκεανό». Καταγραφόταν επίσης η «πρόταση» των Γάλλων να αναλάβουν την εν πλω διοίκηση της «Aspides», και να διαθέσουν τις εγκαταστάσεις τους στο Αμπου Ντάμπι για να εγκατασταθούν εκεί ο εν πλω διοικητής και το επιτελείο του.

Σημειωτέον, από τη βάση τους εκεί οι Γάλλοι ηγούνται ήδη άλλης πολυεθνικής επιχείρησης, της EMASOH, στα Στενά του Ορμούζ, με αντικείμενο «την ασφαλή και ελεύθερη διέλευση των εμπορικών πλοίων σε Περσικό Κόλπο, Στενά του Ορμούζ και Κόλπο του Ομάν».

Η επιχείρηση αυτή ξεκίνησε το 2020 στα νότια του Ιράν. Σε αυτό το φόντο, μάλιστα, το 2021 η ελληνική κυβέρνηση έστειλε φρεγάτα στο Αμπου Ντάμπι για συνεκπαιδεύσεις με πλοία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των ΗΠΑ, ενώ συμμετείχε - για πρώτη φορά - σε ρόλο υποστήριξης («associated support») στην πολυεθνική αποστολή.

Στο μεταξύ, με πρόσχημα τα κύματα προσφυγιάς που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις η κυβέρνηση αποφάσισε την ενίσχυση της ελληνικής στρατιωτικής παρουσίας ανοιχτά της Λιβύης, όπου εκτός της φρεγάτας που περιπολούσε εκεί από πριν (ενταγμένη στην επιχείρηση της ΕΕ «Irini») προστέθηκε άλλη μία, συν ένα πλοίο γενικής υποστήριξης

Στο ίδιο πλαίσιο, η χώρα μετέχει σε ΝΑΤΟικές αποστολές σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Π.χ. με χερσαία τμήματα στο Κόσοβο, αλλά και στο Battlegroup που έστησε το ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία, στο πλαίσιο της πολεμικής αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας.

Στηρίζει επίσης με προσωπικό και πλοία τις ΝΑΤΟικές αρμάδες SNMG2 και SNMCMG2 στη Μεσόγειο, όπως και τις περιπολίες της «Operation Sea Guardian» στην Ανατολική Μεσόγειο. Στέλνει ελληνικά μαχητικά ήδη από το 2009 σε αποστολές εναέριας αστυνόμευσης στην Αλβανία, από το 2017 στο Μαυροβούνιο και από το 2020 στη Βόρεια Μακεδονία, και φιλοξενεί στη χώρα ΝΑΤΟικής κοπής στρατιωτικές ασκήσεις υψηλών απαιτήσεων, που ακονίζουν τις ικανότητες των φονιάδων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι βάσεις σε Ακτιο, Αραξο και Λάρισα, που έχουν αναδειχθεί σε προπύργια του ΝΑΤΟ, μαζί με λιμάνια - κόμβους όπως η Αλεξανδρούπολη, η Καβάλα και η Θεσσαλονίκη, που αξιοποιούνται για την προώθηση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Ολες αυτές τις πτυχές της εμπλοκής τις επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του, που αδίστακτα μετακινούν δυνάμεις στη σκακιέρα των ανταγωνισμών, όπου συγκρούονται ανειρήνευτα συμφέροντα. Σ' αυτό το ναρκοπέδιο δηλώνει παρούσα η αστική τάξη της Ελλάδας, διεκδικώντας μάλιστα ρόλο εμπροσθοφυλακής, χωρίς καμία νομιμοποίηση των σχεδίων της από τον λαό, που σπρώχνεται σε επικίνδυνα μονοπάτια και ολέθριες περιπέτειες.