«Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωικό μέχρι σήμερα, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε η κλοπή, η αρπαγή, η λεηλασία».

Σενέκας

Κατάφερε - για μια ακόμη φορά - η κυβέρνηση να επιβεβαιώσει, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, το σύνθημά μας για «καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της πολεμικής εμπλοκής». Χωρίς να έχει καμία νομιμοποίηση, σέρνει τη χώρα στους πολέμους και πριν ακόμη σιγήσουν τα αντιαεροπορικά γύρω από την Τεχεράνη και οι πυραυλικές «απαντήσεις» στην Ιερουσαλήμ, η ελληνική κυβέρνηση - με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν των F-35 - ανακοίνωσε νέα αύξηση στις στρατιωτικές δαπάνες, εκτοξεύοντάς τις στο 5% του ΑΕΠ.

Και κάπου εκεί ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό, αφού όπως καμάρωνε ο πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ «η Ελλάδα βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα των χωρών της Συμμαχίας». Ο κρατικός προϋπολογισμός μετατρέπεται σε εργαλείο στρατιωτικής προτεραιότητας και ΝΑΤΟικής ευθυγράμμισης, κόβοντας και από τα ελάχιστα που δίνει για Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, αντιπλημμυρικές, αντιπυρικές και αντισεισμικές υποδομές.

Ο πόλεμος του Ισραήλ και των ΗΠΑ με το Ιράν άνοιξε μια νέα σελίδα έντασης στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί τους - ανάμεσά τους και η Ελλάδα - έσπευσαν να δηλώσουν «ετοιμότητα», να επιβεβαιώσουν την «αξιοπιστία» τους ως σύμμαχοι.

Μόνο που αυτή η «αξιοπιστία» πληρώνεται σε ευρώ και αίμα. Με χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου, που βλέπει την ακρίβεια να τον στραγγαλίζει. Με εμπλοκή της χώρας σε νέες εστίες έντασης. Με νησιά που μετατρέπονται σε βάσεις εκστρατείας. Με εργαζόμενους που δουλεύουν για να πληρώνουν «Ραφάλ», φρεγάτες και έξοδα ΝΑΤΟικών «αναβαθμίσεων» και την Ελλάδα ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο σε βάρος άλλων λαών, και ταυτόχρονα στόχο αντιποίνων.

Ποιος ωφελείται τελικά; Μα οι εξοπλιστικοί κολοσσοί, οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπλων, τα μονοπώλια που τσακώνονται για αγορές και δρόμους Ενέργειας και Εμπορίου. Ο ελληνικός λαός, αντίθετα, πληρώνει - και μάλιστα διπλά: Με τους φόρους του και με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης. Γίνεται θύτης σε βάρος άλλων λαών και κινδυνεύει να γίνει θύμα αντιποίνων.

Ηδη ματώνει με πάνω από 7 δισ. ευρώ κάθε χρόνο για την επίτευξη των στόχων των ΝΑΤΟικών πολεμικών δαπανών. Δεν υπάρχει τίποτα το «αμυντικό» στην πρόθυμη μετατροπή της Ελλάδας σε ορμητήριο.

Οσο πιο βαθιά η εμπλοκή, τόσο πιο επείγουσα η ανάγκη της σύγκρουσης με τους πραγματικούς ενόχους. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα από εξοπλισμούς, βάσεις και ΝΑΤΟικές «υποχρεώσεις». Εχει όμως πολλά να χάσει όσο βαθαίνει η πολιτική της εμπλοκής σε βρώμικα σχέδια, για συμφέροντα ξένα προς τα δικά του.

Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Χάγη οι 32 χώρες - μέλη συμφώνησαν ...«επιτακτικά» να αυξήσουν τις δαπάνες «άμυνας» στο 5% του ΑΕΠ τους έως το 2035. Τι σημαίνουν αυτές οι αποφάσεις για τον ελληνικό λαό; Τι σημαίνει η στροφή στην πολεμική οικονομία;

Μεταφορά κονδυλίων από τα ψίχουλα που δίνει και σήμερα το κράτος για Υγεία, Παιδεία, υποδομές. Ο λαός θα πληρώσει με υψηλότερους φόρους, περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες του. Οι θηριώδεις κρατικές δαπάνες για εξοπλισμούς προϋποθέτουν μεγαλύτερους φόρους ή δανεισμό, με τον λογαριασμό να καταλήγει στον λαό.

Οσο για το ποιοι επωφελούνται από τον «σκληρό πυρήνα» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, ποιοι διεκδικούν κέρδη και «λάφυρα» από πολέμους και εξοπλισμούς, σίγουρα δεν είναι ο λαός, αλλά η αχόρταγη αστική τάξη. Ο λαός χρησιμεύει μόνο για τις θυσίες και το αίμα του. Τι δουλειά έχει το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα, αφού ούτε για την άμυνα της χώρας συμβαίνει αυτό, ούτε για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων; Ποια δικαιώματα άλλωστε; Αυτά που υπονομεύονται από τη συμμετοχή μας στα ΝΑΤΟικά σχέδια;

Ο λαός όμως δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τον ρόλο του θύτη και του θύματος, που του επιφυλάσσουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, την επικίνδυνη εμπλοκή και τα σχέδια γενίκευσης του πολέμου. Ούτε και την ένταση της καταστολής, τη γενίκευση των 13 ωρών δουλειάς την ημέρα για να βολευτεί η πολεμική οικονομία. Δεν θα καταθέσει τον ιδρώτα μιας ζωής στην κατασκευή όπλων.

Δεν κάνει πλάτες στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, στη γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και στην εισβολή του σε χώρες της περιοχής. Το έδειξε με τις πάνω από 150 συγκεντρώσεις και με τα μεγάλα συλλαλητήρια των προηγούμενων ημερών σε όλη την Ελλάδα. Αντιστάθηκε - σε συμπόρευση με το ΚΚΕ - στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και του πολέμου.

Η καθαρά πολεμική Σύνοδος του ΝΑΤΟ αυτό που έκανε ήταν να προσπαθήσει να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των λαών την ανάγκη μεγάλων θυσιών για πολεμικές προετοιμασίες. Αυτό αφήνει μόνο μία επιλογή: Συλλογική πάλη ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στους ενόχους, το κεφάλαιο και την καπιταλιστική εξουσία. Γιατί όπως είχε «προφητεύσει» πριν χρόνια ο Μίκης Θεοδωράκης: «Ο ιμπεριαλισμός και η τρομοκρατία είναι δύο δεινόσαυροι που στο άμεσο μέλλον θα αναμετρηθούν, με τραγικές συνέπειες για την ανθρωπότητα».