Αποκαλυπτικά για τις μάσκες της «πράσινης μετάβασης» που πέφτουν με κρότο στην περιοχή είναι τα όσα αναδείχτηκαν στην εκδήλωση της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ με τίτλο: «Οι επιπτώσεις από την καύση απορριμμάτων στην υγεία του λαού και το περιβάλλον. Οι θέσεις του ΚΚΕ για τη διαχείριση των απορριμμάτων», που πραγματοποιήθηκε στην Πτολεμαΐδα την Πέμπτη 12 Ιούνη.

Η εκδήλωση έγινε με αφορμή την επαναφορά των σχεδιασμών για καρκινογόνα καύση απορριμμάτων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή, μετά την τελευταία επίσκεψη του πρωθυπουργού, τις ανακοινώσεις της ΔΕΗ ΑΕ και την πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Κεντρικός ομιλητής ήταν το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, Κώστας Παπαδάκης. Παρέμβαση για τον ρόλο της Τοπικής Διοίκησης στην προώθηση αυτών των σχεδιασμών έκανε ο Νόντας Στολτίδης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Παρέμβαση για την ανάγκη απάντησης από το εργατικό κίνημα ενάντια στην απολιγνιτοποίηση και την καρκινογόνα καύση έκανε ο Νίκος Γεωργακόπουλος, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ.

Η στροφή στον πόλεμο αναπροσαρμόζει, αλλά δεν αναιρεί ούτε ακυρώνει τον «πράσινο και ψηφιακό σχεδιασμό» ΕΕ, κυβέρνησης, ομίλων. Μάλιστα, αυτοί οι σχεδιασμοί τέμνονται κιόλας. Δείτε για παράδειγμα τη συμμετοχή Μητσοτάκη στη Σύνοδο της Οδησσού στην Ουκρανία, όπου οι ελληνικοί όμιλοι ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να πάρουν μερίδιο στη λεία της ανοικοδόμησης στα συντρίμμια της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, με τον μανδύα των ιστορικών δεσμών ελληνικών πληθυσμών στη Μαύρη Θάλασσα. Ενα από τα πεδία ενδιαφέροντος είναι και η διαχείριση των απορριμμάτων από το ελληνικό κεφάλαιο με ζεστό χρήμα πάνω από 12,5 δισ. ευρώ...

Οι κυβερνητικές μεγαλοστομίες για τη «Μέκκα της Ενέργειας», όπως περιγράφουν τη Δυτική Μακεδονία, δεν μπορούν να κρύψουν την πανάκριβη Ενέργεια που πληρώνει ο λαός και ότι παρότι αυτή παράγεται εδώ παραμένει για τον ελληνικό λαό απλησίαστη (...) Κρύβουν με όλους τους τρόπους ότι για να είναι κερδοφόρος ο κάθε όμιλος, ο λαός θα πρέπει να πληρώσει με όλους τους τρόπους τα αρπακτικά της Ενέργειας. Κριτήριο του σχεδιασμού τους δεν είναι η αξιοποίηση όλων των εγχώριων μορφών Ενέργειας με βάση το συμφέρον του λαού, την υγεία και την προστασία του περιβάλλοντος. Σε αυτόν τον σχεδιασμό που περιλαμβάνει ασφαλώς και την ενεργοποίηση ορισμένων σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων παραγωγής Ενέργειας, ο λαός θα τις ακριβοπληρώσει όχι μόνο ως καταναλωτής με πανάκριβη Ενέργεια και ενεργειακή φτώχεια, αλλά και ως εργαζόμενος. Καθώς το σχέδιο αυτό δεν πρόκειται στο ελάχιστο να αντικαταστήσει τις πάνω από 13.000 θέσεις εργασίας που προβλέπεται συνολικά να χαθούν από την απολιγνιτοποίηση έως το 2030. Ενώ όπως είχε αποδείξει και η πρόσφατη λειτουργία των λιγνιτικών μονάδων, είναι δεδομένη η ευέλικτη εντατικοποιημένη δουλειά με εξοντωτικά ωράρια χωρίς ΣΣΕ, οι εργολάβοι, οι μισθοί πείνας, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Η κυβέρνηση με πανηγυρισμούς ανακοίνωσε τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης σκουπιδιών, όσο και σύμμεικτων απορριμμάτων, χωρίζοντας τη χώρα σε έξι περιφερειακές ενότητες, μεταξύ των οποίων και η Δυτική Μακεδονία, η οποία θα δεχτεί 288.000 τόνους απορριμμάτων από Κεντρική Μακεδονία, Θεσσαλία, Ηπειρο και Κέρκυρα. Η μονάδα σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στην αυλή λιγνίτη της Πτολεμαΐδας 5. Η ισχύς της θα είναι 38MW, που εκτός από ρεύμα θα μπορεί να διαθέτει και θερμική ενέργεια για την τηλεθέρμανση.

Οι ισχυρισμοί... τους για να καθησυχάσουν τον λαό, είναι βουτηγμένοι στην παραπλάνηση. Λένε: «Η καύση σκουπιδιών και η λειτουργία των εργοστασίων αυτών δεν έχει κανέναν κίνδυνο για την υγεία και το περιβάλλον». Λένε ψέματα, καθώς οι διεθνείς επιστημονικές έρευνες αλλά και η ίδια η πικρή πείρα των λαών ενοχοποιούν την καύση απορριμμάτων για καρκινοπάθειες, λευχαιμίες, νεοπλάσματα, όγκους εγκεφάλου, καρκίνο του πνεύμονα, του μαστού, του τραχήλου της μήτρας, μυέλωμα, πρόωρες γεννήσεις, αναπνευστική χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια κ.ά.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ΠΟΥ υπολογίζει 7-9 εκατ. ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από τη ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα. Είναι γνωστό επίσης ότι οι μονάδες αποτέφρωσης απορριμμάτων εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα τοξικές ή μη ενώσεις του άνθρακα, διοξίνες και φουράνια, μια σειρά από παράγωγα αέρια όπως αιωρούμενη τέφρα, σωματίδια με τη μορφή τέφρας και αέριους ρύπους, οξείδια του αζώτου, τοξικά μέταλλα όπως κάδμιο, χρώμιο, αντιμόνιο με σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα του αέρα.

Οι μονάδες καύσης απορριμμάτων δεν εκλύουν επικίνδυνους αέριους ρύπους μόνο κατά τη συνήθη λειτουργία τους, αλλά και κατά της έκτακτης διακοπής λειτουργίας τους, που μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να προκύψει. Τότε είναι που εκλύονται σε τεράστιες συγκεντρώσεις αυτά τα καρκινογόνα αέρια στην ατμόσφαιρα και μέσω της όξινης βροχής διαποτίζουν καλλιέργειες, έδαφος, υπέδαφος, πηγές νερού και μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα. Για όλα αυτά όσοι υπερασπίζονται την εγκατάσταση μονάδων καύσης απορριμμάτων τηρούν ένοχη σιωπή.

Απάντηση βεβαίως υπάρχει: Η μονάδα καύσης απορριμμάτων φέρνει πολλά, μεγάλα και εξασφαλισμένα κέρδη. Είναι πολύ πιο προτιμητέα από τους επιχειρηματικούς ομίλους από την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση. Ο λόγος είναι ότι αυτές οι μονάδες είναι ίσως τα μοναδικά εργοστάσια στον καπιταλιστικό κόσμο μαζί με τις τσιμεντοβιομηχανίες που ο ιδιοκτήτης καπιταλιστής πληρώνεται σε δύο στάδια, όχι μόνο για το τι θα παράγει - δηλαδή την Ενέργεια από την καύση σκουπιδιών - αλλά και από την προμήθεια των πρώτων υλών! Γιατί αντί να πληρώσει για να αγοράσει το σκουπίδι, αντιθέτως τον πληρώνουν κιόλας.

Αν προσέξει κανείς τις κυβερνητικές εξαγγελίες, έχει βγει και τιμολόγιο. Στην περίπτωση της Πτολεμαΐδας το κράτος, δηλαδή ο λαός, θα πληρώνει 106 ευρώ τον κάθε τόνο στον ανάδοχο όμιλο, εν προκειμένω τη ΔΕΗ, αλλά και σε όλη την Ελλάδα θα πληρώνεται εξίσου κάθε ενεργειακός όμιλος από αυτούς που κάνουν ουρά για εξασφαλισμένα κέρδη μέσω της καύσης. Αν υπολογίσουμε τις 288.000 τόνους σκουπίδι που θα ρέουν στη συγκεκριμένη μονάδα τον χρόνο, η ΔΕΗ και η κάθε ΔΕΗ θα τσεπώνει 30 εκατ. μόνο από τις πρώτες ύλες. Χωρίς καν να υπολογίσουμε τα κέρδη από την παραγωγή Ενέργειας και πόσο πανάκριβα θα την πουλούν στον πνιγμένο από τον καρκίνο λαό. Και με την είσοδο και με την έξοδο του σκουπιδιού από τη μονάδα θα χρυσώνεται ο επιχειρηματικός όμιλος.

Μάλιστα, αυτές τις μέρες, κυβέρνηση και ενεργειακοί όμιλοι επικαλούνται τη διεθνή εμπειρία και το παράδειγμα της Σουηδίας ή της Δανίας (...) Στη Σουηδία ο κάθε ενεργειακός όμιλος πληρώνεται για να παίρνει το σκουπίδι, ενώ απολαμβάνει αφορολόγητο καθεστώς, όπως αντίστοιχα ισχύει και στη Δανία. Οι μονάδες καύσης καίνε σύμμεικτα σκουπίδια, ανάμεσα σε όλα και πολύ πλαστικό, ενώ οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής σημείωσαν νέο ρεκόρ το 2022 και εξέπεμπαν 3,1 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα από απόβλητα. Σήμερα, περίπου το 50% όλων των οικιακών απορριμμάτων στη Σουηδία καίγεται, ενώ μεγάλο μέρος τους θα μπορούσε να ανακυκλωθεί. Γιατί; Γιατί αυτό φέρνει μεγαλύτερα κέρδη. Διεθνώς παραδέχονται ότι υπάρχει σημαντική στασιμότητα έως και ανάσχεση της ανακύκλωσης για χάρη των κερδών για τους ενεργειακούς ομίλους από την καύση.

(...) Στις χώρες αυτές της ΕΕ - πρότυπο της κατά τα άλλα «πράσινης» ανάπτυξης - υπάρχει το παράδειγμα του Copenhill στην Κοπεγχάγη, μια μονάδα καύσης σκουπιδιών που διαθέτει... τεχνητή πίστα σκι και τοίχο αναρρίχησης... Πρόκειται για τα γνωστά αντισταθμιστικά καθρεφτάκια που η ΕΕ και οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές «δωρίζουν» στον λαό μαζί... με τον καρκίνο. Βλέπετε, ο Σύλλογος Μηχανικών της Δανίας δεν... θαμπώθηκε καθόλου από αυτά και με ανακοίνωσή του προειδοποίησε για τις προφανείς επιζήμιες επιπτώσεις της μόλυνσης στο έδαφος, στο υπέδαφος και τα ύδατα στην Κοπεγχάγη.

Μας λένε επίσης ότι με την καύση θα διασωθεί η τηλεθέρμανση και θα υπάρξει και μια μείωση στην τιμή της (...) ότι για να έχει τηλεθέρμανση πρέπει να ζει μέσα στο ντουμάνι καύσης απορριμμάτων. Χώρια που η απόσβεση της επένδυσης για τον καπιταλιστή, όχι μόνο δεν εγγυάται μειώσεις στην τιμή της, αλλά περαιτέρω αυξήσεις.

Ισχυρίζονται, επίσης, ότι πρέπει να αποδεχτούμε την καύση, γιατί έτσι μειώνεται η ταφή στους ΧΥΤΑ. Υπάρχει όμως και αντίλογος, όπως η πείρα στη Γαλλία που μαζί με την αύξηση της καύσης το 2022 σημειώνεται και αύξηση της ταφής από τα 56 στα 59 εκατ. τόνους.

Η ΕΕ της τάχα προστασίας του περιβάλλοντος... εισάγει για καύση πάνω από 750.000 μετρικούς τόνους πλαστικών αποβλήτων από χώρες εκτός ΕΕ το 2023. Συνολικά, ο όγκος των πλαστικών αποβλήτων που εισήγαγε η ΕΕ παρουσιάζει ανοδική τάση εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, όσο γιγαντώνεται η καύση απορριμμάτων δηλαδή. Με δυο λόγια, κίνδυνος - θάνατος η χρήση για τα πλαστικά καλαμάκια του καφέ, αλλά «περάστε κόσμε» για τους τόνους πλαστικών και την «πράσινη»... καύση τους.

Με βάση μάλιστα τις κατευθύνσεις της ΕΕ, οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων διεξάγονται όχι από το κράτος αλλά από τους ίδιους τους ομίλους. Με τον ξύλινο όρο «δέουσα επιμέλεια», ο κάθε όμιλος μισθώνει ένα ιδιωτικό γραφείο και κατά παραγγελία του «κατασκευάζει» μια μελέτη που προφανώς αποδεικνύει ότι η επένδυσή του είναι το ...απαύγασμα περιβαλλοντικής ευαισθησίας και προστασίας της υγείας και της ασφάλειας του λαού και ο ίδιος ο όμιλος «αθώα περιστερά». Με αυτές τις μελέτες τύπου «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει» ξεμπερδεύουν ΕΕ - κυβέρνηση - τοπικές αρχές και όμιλοι, και ο λαός ενημερώνεται ότι ο λύκος δεν τρώει... πρόβατα και μάλιστα εγγράφως από τον ίδιο τον λύκο.

Αλλος ένας μύθος είναι επίσης ότι η νομοθεσία της ΕΕ είναι τάχα αυστηρή και αποτελεί «διασφάλιση» για την υγεία και την ασφάλεια του λαού σε κάθε περιοχή με καύση απορριμμάτων. Mέγα ψέμα! Στην ΕΕ καίγονται συνολικά 127 εκατομμύρια τόνοι απορριμμάτων. Η καύση μπορεί να μην επιδοτείται από την ΕΕ, αλλά αδειοδοτείται με «προϋπόθεση την ανάκτηση Ενέργειας με υψηλό επίπεδο ενεργειακής απόδοσης». Με άλλα λόγια επιτρέπεται η καύση ανάλογα με το όφελος για τα μονοπώλια της Ενέργειας.

Για την ΕΕ πρόβλημα δεν είναι να ρυπαίνεις... αλλά να ρυπαίνεις με «διαφάνεια». Μπορεί κάλλιστα ο ανάδοχος όμιλος να ρυπαίνει με καύση σκουπιδιών, αλλά να έχει site και να καταγράφει online το διοξείδιο του αζώτου που ρυπαίνει την ατμόσφαιρα (...) Για τα μονοπώλια ισχύει η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» για να συνεχίζει απρόσκοπτα να ρυπαίνει. Αλλωστε, και τα όποια πρόστιμα, αν και εφόσον ποτέ τα πληρώσουν, πέφτουν για τα μάτια του κόσμου, μιας και οι εκάστοτε ευρωενωσιακοί περιορισμοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Μας ρωτούν επίσης πονηρά πού αλλού στην Ευρώπη διαμαρτύρονται για την εγκατάσταση μονάδων καύσης; Τους απαντάμε ότι μόλις αυτές τις μέρες στο Ivris sur Seine της Γαλλίας στα προάστια του Παρισιού, δημοσιεύτηκαν αποκαλύψεις για μολυσμένα αυγά, κοτόπουλα, αλλά και χλωρίδα με ουσίες από το εργοστάσιο καύσης, ενώ σύλλογοι γονέων από τα σχολεία της περιοχής σε επιστολή διαμαρτυρίας τους αναρωτιούνται: «Είναι τελικά επικίνδυνο να μεγαλώνεις τα παιδιά σου στο Ιβρυ;». Στο Ιλ-ντε-Φρανς του Παρισιού έχει επισημανθεί αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας από καρκίνο, ιδίως του πνεύμονα, στο Val-de-Marne και στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού. Επίσης, φέτος στη Βρετανία πραγματοποιούνται κινητοποιήσεις που έχουν μπλοκάρει τη λειτουργία μονάδων καύσης απορριμμάτων σε αρκετές περιοχές...

Ο λαός μπορεί να αναδείξει πάνω από όλα ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Αυτός ασφαλώς και δεν είναι η επιστροφή στη διευρυμένη κρατική παρέμβαση, όπως δημαγωγεί κάθε είδους σοσιαλδημοκρατική δύναμη σήμερα, δηλαδή να δοθεί αγώνας με τη «σημαία» του παλιού, της επιστροφής στην κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία.

(...) Αναδεικνύεται ότι μόνο σε μια οικονομία χωρίς επιχειρηματικό κέρδος και μονοπώλια, χωρίς εκμετάλλευση και εκμεταλλευτές, αυτή δηλαδή της εργατικής εξουσίας, μπορεί ο λαός να χαράξει τις προτεραιότητές του για τα δικά του συμφέροντα, την προστασία του περιβάλλοντος, της ασφάλειας των εργαζομένων, της υγείας των κατοίκων. Να αναπτύξει ισόρροπα όλες τις εγχώριες πηγές Ενέργειας (λιγνίτης, γεωθερμία, υδρογονάνθρακες, ΑΠΕ...) με προστασία του περιβάλλοντος. Προωθώντας την αξιοποίηση όλων των σύγχρονων τεχνολογικών συστημάτων και μεθόδων, έχοντας απαλλαγή από το κριτήριο του κέρδους και του κόστους - οφέλους. Ταυτόχρονα αλλάζει, γίνεται ενεργός ο ρόλος των εργαζομένων στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων. Απελευθερώνεται η δημιουργική πρωτοβουλία των πολλών και καταργείται ο ζυγός της μισθωτής σκλαβιάς. Αξιοποιείται και αναβαθμίζεται η επιστημονική έρευνα και η διεπιστημονική συνεργασία για να προβλεφθούν και να καλυφθούν έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες.

Γιατί μια οικονομία κοινωνικοποιημένη σε αυτήν την περιοχή θα μπορούσε να αναπτύξει τον λιγνίτη και άλλα καύσιμα που σήμερα δεν επιλέγονται, γιατί δεν αποδίδουν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους (...) Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να απογειώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες για ενεργειακή επάρκεια με προστασία του περιβάλλοντος (...) Απέναντι στα επικίνδυνα για τον λαό σχέδιά τους απαιτείται ξεσηκωμός. Δεν υπάρχει καλός και κακός καρκίνος, λίγος ή πολύς, πιστοποιημένος ή μη. Οι τεχνολογικές μέθοδοι μπορούν και πρέπει να υπηρετούν τα συμφέροντα και την υγεία του λαού κι όχι με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος να τα υπονομεύουν. Δεν παίζουμε με την υγεία των παιδιών μας και τη δικιά μας. Μπαίνουμε αποφασιστικά μπροστά, για να εμποδίσουμε το έγκλημα, για να μη γίνει η περιοχή μας χαβούζα, για να ζήσουν τα παιδιά μας όπως αρμόζει στον 21ο αιώνα.

Ομως πολύ γρήγορα αποκαλύφθηκε η υποκρισία. Τα τελευταία 15 χρόνια, στη Δυτική Μακεδονία έκλεισαν 15 λιγνιτικές μονάδες, ενώ τερματίζεται η λειτουργία και των τελευταίων ΑΗΣ. Τη θέση του λιγνίτη πήραν το εισαγόμενο φυσικό αέριο και οι ΑΠΕ. Η ενεργειακή φτώχεια αυξήθηκε, οι εργασιακές σχέσεις έγιναν ελαστικές και η ενεργειακή εξάρτηση μεγάλωσε.

Οι «πράσινες ευαισθησίες» της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων είναι προσχηματικές. Δεν πρόκειται για πολιτική περιβαλλοντικής προστασίας, αλλά για εξασφάλιση κερδών στους «πράσινους» επενδυτικούς ομίλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής είναι οι πρόσφατες εξαγγελίες του Στάσση, διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ ΑΕ, παρουσία του πρωθυπουργού Μητσοτάκη στον ΑΗΣ Καρδιάς.

Ανάμεσα στα έργα που εξήγγειλε (ΑΠΕ, Data Center, μονάδα φυσικού αερίου, αντλησιοταμιεύσεις), ξεχωρίζει η μονάδα καύσης απορριμμάτων, που ονομάζεται «ενεργειακή αξιοποίηση». Με πρόσχημα την οικολογία, κλείνουν οι λιγνιτικές μονάδες και τις αντικαθιστούν με καρκινογόνες μονάδες καύσης.

Η χωροθέτηση της μονάδας καύσης μαζί με τη μονάδα φυσικού αερίου στην ίδια περιοχή, ακυρώνει στην πράξη τη δυνατότητα επαναλειτουργίας του Πτολεμαΐδα 5 με λιγνίτη, παρά τη σύγχρονη αντιρρυπαντική τεχνολογία της. Τη βαφτίζουν «μετατροπή» για να δικαιολογήσουν το οριστικό κλείσιμο μιας μονάδας που κόστισε πάνω από 1,5 δισ.

Πρόκειται για συνειδητή επιλογή θυσίας της ενεργειακής αυτάρκειας της χώρας προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου. Η ΔΕΗ ΑΕ προχωρά στην πλήρη ευθυγράμμισή της με τη στρατηγική της ΕΕ για την «πράσινη μετάβαση», που δεν είναι τίποτα άλλο από μετάβαση προς νέα κερδοφόρα πεδία για το κεφάλαιο.

Από την «απελευθέρωση» της Ενέργειας μέχρι την απολιγνιτοποίηση, κυβερνήσεις και εργοδοσία είχαν τη στήριξη μεγάλου μέρους του συνδικαλιστικού κινήματος. Από τη μετοχοποίηση μέχρι την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έπαιξαν συνένοχο ρόλο.

Παρά την απουσία επίσημης τοποθέτησης των συνδικαλιστικών δυνάμεων για τη μονάδα καύσης, δηλώσεις όπως αυτή στελέχους της ΔΑΚΕ, που μιλά για «θετικά» στις εξαγγελίες, δείχνουν ότι ετοιμάζονται και πάλι να βάλουν πλάτη στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας.

Καλούμε κάθε εργαζόμενο να προβληματιστεί: Θα βελτιώσουν οι επενδύσεις τις εργασιακές σχέσεις ή θα τις επιδεινώσουν; Θα φέρουν μόνιμη και σταθερή δουλειά; Θα αυξηθούν οι μισθοί; Θα μειωθεί η ανεργία;

Η απάντηση βρίσκεται στο παράδειγμα της ΕΠΑΔΥΜ: Χαμηλοί μισθοί, χωρίς ΣΣΕ, εντατικοποίηση, εργοδοτική τρομοκρατία, ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας. Αυτό το μέλλον μάς επιφυλάσσουν και με τις νέες επενδύσεις.

Καύση απορριμμάτων, ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ συνθέτουν το παζλ της διαμόρφωσης στη Δυτική Μακεδονία ενός θαλάμου αερίων με επικίνδυνες επιπτώσεις για την υγεία του λαού μέσα από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, την αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής, την ισοπέδωση των ορεινών όγκων και τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, βοσκότοπων κ.λπ.

Δεν χωρά καμία διαβούλευση ή λογική ανταποδοτικών. Η καρκινογόνος καύση απορριμμάτων πρέπει να αποτραπεί.

Το ταξικό εργατικό κίνημα και οι κομμουνιστές εργαζόμενοι πρωτοστατήσαμε στη συγκρότηση Συντονιστικού ενάντια στην απολιγνιτοποίηση, πριν καν ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί. Οργανώσαμε εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις για να ενημερώσουμε και να προετοιμάσουμε τον λαό απέναντι στα εφιαλτικά σενάρια της καύσης.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν, αλλά δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Τώρα είναι η ώρα οι εργαζόμενοι και ο λαός να διεκδικήσουν: Να μην κλείσουν τα ορυχεία και οι ΑΗΣ. Οχι στην καρκινογόνο καύση απορριμμάτων. Ρεύμα και θέρμανση φθηνά για τον λαό.

Δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να συγκροτηθεί ένα πλατύ, μαχητικό μέτωπο εργαζομένων, κατοίκων και φορέων, ενάντια στην εγκληματική πολιτική της καύσης απορριμμάτων. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές που απειλούνται με ένα ζοφερό μέλλον.

Επιβεβαιώνεται ότι οι δήμοι και οι τοπικές κοινότητες αποτελούν τοπικό κράτος, όπου οι εκλεγμένοι της αστικής τάξης έχουν συγκεκριμένο ρόλο: Να προωθούν αυτήν την πολιτική με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, να ενσωματώνουν λαϊκές δυνάμεις και να εγκλωβίζουν την αγανάκτηση και τους αγώνες του λαού στην αντιπαράθεση μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων.

Η Εορδαία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα κάλπικης «αγωνιστικότητας», με στόχο την ενσωμάτωση και κοροϊδία του λαού (...) Από την εποχή του δικτύου ενεργειακών δήμων, όταν ο λιγνίτης ήταν στο φόρτε του, μέχρι σήμερα με την «πράσινη μετάβαση», στήριξαν την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, υποστηρίζοντας ότι θα μειώσει τις τιμές και θα δημιουργήσει καλές θέσεις εργασίας. Αντίστοιχα έπραξαν και για τη διαχείριση απορριμμάτων. Πανηγύρισαν για την προώθηση του «προτύπου» ΣΔΙΤ της ΔΙΑΔΥΜΑ (Διαδημοτική Επιχείρηση για τη διαχείριση απορριμμάτων) με την ΕΠΑΔΥΜ - μια σκανδαλώδη σύμπραξη που ενίσχυσε την επιχείρηση συμφερόντων Μπόμπολα και αύξησε τα ανταποδοτικά τέλη για τον λαό, που σήμερα εκτινάσσονται με την πολιτική του «πετάω όσο πληρώνω». (...)

Οι εκλεγμένοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» καταψήφισαν αυτόν τον σχεδιασμό και δίνουν τη μάχη για την οργάνωση του λαού ενάντια σε μια πολιτική που μετατρέπει τη διαχείριση απορριμμάτων σε πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι υπόλοιποι εκλεγμένοι, μπλε, πράσινοι, ροζ και ανεξάρτητοι, ψήφισαν με τα δύο χέρια και συμμετέχουν στη ΔΙΑΔΥΜΑ, όπου οι δημοτικές αρχές εκπροσωπούνται στο ΔΣ.

Αφού στηρίζουν με όλες τις δυνάμεις τη στρατηγική του κεφαλαίου, πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε τις όποιες αντιδράσεις δημάρχων και εκλεγμένων που υπηρετούν πλευρές αυτής της πολιτικής; Για παράδειγμα, η δημοτική αρχή Εορδαίας προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην κατασκευή του Αιολικού Πάρκου στο Βέρμιο όχι από αντίθεση στην «πράσινη μετάβαση», αλλά για να αποσπάσει περισσότερα ανταποδοτικά.

Αργότερα, η ίδια δημοτική αρχή, μαζί με αυτές Κοζάνης, Αμύνταιου και την περιφέρεια, φόρτωσε 120 εκατομμύρια χρέη στον λαό με την κατάπτυστη συμφωνία τηλεθέρμανσης με τη ΔΕΗ, που έφερε υπέρογκες αυξήσεις στην τιμή της.

Δεν υπάρχει περίπτωση οι δημοτικές αρχές και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων να πρωτοστατούν σε κινητοποιήσεις που δεν κρύβουν αστικούς σχεδιασμούς για την καπιταλιστική ανάπτυξη, με σημεία ενδιαφέροντος τη λίμνη Πολυφύτου, το γεωπάρκο Γρεβενών - Κοζάνης, το ορυχείο Αμυνταίου και τον άξονα Νυμφαίο - Πρέσπες.

Επιπλέον, ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας ως χρήσιμης αντιπολίτευσης επιβεβαιώνεται και στο ζήτημα των απορριμμάτων. Η ΔΙΑΔΥΜΑ ιδρύθηκε επί ΠΑΣΟΚ (Σημίτης), το ΣΔΙΤ με ΕΠΑΔΥΜ υπογράφηκε από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το έργο προωθήθηκε από δημάρχους με σοσιαλδημοκρατική σφραγίδα, όπως ο Ιωαννίδης και ο Μαλούτας.

Σήμερα, με τους σχεδιασμούς της ΔΕΗ για μονάδα καύσης απορριμμάτων, επιχειρείται η αποπροσανατολιστική τακτική να περιοριστεί το αίτημα μόνο στο να μη γίνει στην Πτολεμαΐδα 5, ανοίγοντας τη συζήτηση για το Νότιο Πεδίο. Η Τοπική Διοίκηση μέσω της ΔΙΑΔΥΜΑ διεκδικεί μερίδιο και στην κατανομή των θέσεων εργασίας, διατηρώντας ρουσφετολογικούς μηχανισμούς, αδιαφορώντας για τις εργασιακές συνθήκες.

Η καύση απορριμμάτων σχεδιάζεται χρόνια, όπως παραδέχτηκε και ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΙΑΔΥΜΑ, ενώ το 2020 στη διαβούλευση για το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης απορριμμάτων προωθήθηκε πιο προωθημένη μορφή καύσης.

Το συμπέρασμα είναι ότι δεν αμφισβητούν τη στρατηγική του κεφαλαίου, προσπαθώντας να κατευθύνουν τους λαϊκούς αγώνες προς τη στήριξη αντικρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων ή της δικής τους πολιτικής επιβίωσης.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αξιοποιήσουν αυτή την πείρα και να συμμετέχουν στους αγώνες ενάντια στην καύση. Δεν υπάρχει «καλή» ή «κακή» καύση, ούτε διαφορά στο μείγμα ιδιοκτησίας της μονάδας. Σε κάθε περίπτωση κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χάνει ο λαός.

Η πυξίδα για τη λαϊκή πάλη είναι η επιστήμη και η τεχνολογία να υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες και ο λαός να ξεπεράσει τις αυταπάτες για τον ρόλο των τοπικών εκλεγμένων, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, συγκρουόμενος με το αστικό κράτος σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της Τοπικής Διοίκησης.