Οι ίδιοι τονίζουν άλλωστε ότι «το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει το πιο επικίνδυνο περιβάλλον ασφαλείας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει διαταράξει την ειρήνη στην Ευρώπη και έχει υπονομεύσει σοβαρά την παγκόσμια ασφάλεια. Η τρομοκρατία συνεχίζει να απειλεί τη σταθερότητα και την ασφάλεια σε όλο τον κόσμο. Οι εχθρικές ενέργειες κατά των συμμαχικών χωρών επιταχύνονται, από κυβερνοεπιθέσεις έως δολιοφθορές σε κρίσιμες υποδομές, απόπειρες δολοφονίας και διαταραχές στις λειτουργίες της πολιτικής αεροπορίας. Αυτές οι ενέργειες αποτελούν μέρος μιας συντονισμένης εκστρατείας για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής και την αποδυνάμωση της διατλαντικής Συμμαχίας».

Γράφουν επίσης ότι «ταυτόχρονα, η Συμμαχία αντιμετωπίζει έντονο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ορισμένες χώρες ενισχύουν γρήγορα τις δυνάμεις τους και επιδιώκουν να αναδιαμορφώσουν τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες. Η Κίνα αυξάνει σημαντικά τις στρατιωτικές της δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων της, χωρίς διαφάνεια ή περιορισμούς. Η εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας και η αυξανόμενη αμυντική βιομηχανική συνεργασία τους με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα αποτελούν αιτία βαθιάς ανησυχίας. Σε αυτό το πλαίσιο, οι Σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες και την παραγωγή, ώστε η Συμμαχία να διατηρήσει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα στις τρέχουσες δυνατότητες και τις μελλοντικές τεχνολογίες».

Εν μέσω άλλωστε των ανταγωνισμών, εν μέσω δύο πολέμων (Ουκρανία και Μέση Ανατολή) και με την «επέκταση της Κίνας» να την φέρνει μπρος σε ό,τι οι ίδιοι θεωρούν χωράφια τους, ετοιμάζουν νέα αύξηση των πολεμικών δαπανών: «Οι Σύμμαχοι αναμένεται να συμφωνήσουν σε ένα νέο σχέδιο αμυντικών επενδύσεων, συμπεριλαμβανομένης μιας δέσμευσης για επένδυση υψηλότερου ποσοστού του ΑΕΠ σε βασικές αμυντικές δαπάνες, καθώς και σε επενδύσεις που σχετίζονται με την άμυνα και την ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της ανθεκτικότητας». Στην πράξη το 2% του ΑΕΠ κάθε κράτους - μέλους, που από το 2014 ορίστηκε να πηγαίνει για την «Αμυνα», θα υπερδιπλασιαστεί στο 5%! Το ποσοστό επιμερίζεται σε 3,5% για τις «βασικές αμυντικές δαπάνες» (όπλα, πυρομαχικά, συστήματα κ.λπ.), καθώς και 1,5% του ΑΕΠ ετησίως σε «επενδύσεις που σχετίζονται με την άμυνα και την ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της ανθεκτικότητας», όπου μπαίνει πρόταγμα η ανάπτυξη υποδομών (λιμένες, αεροδρόμια κ.λπ.) διττής χρήσης για χάρη της «στρατιωτικής κινητικότητας» όπως τονίστηκε, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν κι από στρατεύματα, καθώς και δικτύων (π.χ. τηλεπικοινωνιών, Ενέργειας κ.ά.) που να αντέχουν σε υβριδικές και κυβερνοεπιθέσεις.

Εξάλλου στη Χάγη αναμένεται να καταλήξουν σε «ένα νέο σχέδιο αμυντικών επενδύσεων για να διασφαλίσουν την πολεμική ετοιμότητα του ΝΑΤΟ για τα επόμενα χρόνια. Η αποτρεπτική και αμυντική στάση του ΝΑΤΟ βασίζεται σε ένα κατάλληλο μείγμα πυρηνικών, συμβατικών και πυραυλικών αμυντικών δυνατοτήτων, που συμπληρώνονται από διαστημικές και κυβερνοδυναμικές δυνατότητες», τονίζουν, προϊδεάζοντας σχετικά για όσα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες, ενώ ξεχωριστό κεφάλαιο στο οπλοστάσιό τους αποτελούν πάντα τα πυρηνικά.

Γράφουν σχετικά για τη λεγόμενη «πυρηνική αποτροπή» και με πρόσχημα το αντίστοιχο απόθεμα των Ρώσων σε τέτοια όπλα και την εξέλιξη των δυνατοτήτων τους, ότι ναι μεν η «Συμμαχία» ενισχύει «τις προηγμένες συμβατικές δυνατότητές της, επενδύοντας σε νέες πλατφόρμες συμπεριλαμβανομένων μαχητικών αεροσκαφών πέμπτης γενιάς» κ.λπ., αλλά ταυτόχρονα λαμβάνει «όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσει ότι η πολιτική και οι δυνάμεις της πυρηνικής αποτροπής παραμένουν αξιόπιστες, αποτελεσματικές, ασφαλείς και προστατευμένες».

Παράλληλα ψηλά στην ατζέντα της Συνόδου μπαίνει η υπόθεση της λεγόμενης ανθεκτικότητας («Resilience»):

«Κάθε χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι ανθεκτική προκειμένου να αντέξει ένα μεγάλο σοκ, όπως μια φυσική καταστροφή, μια βλάβη κρίσιμων υποδομών ή μια υβριδική ή ένοπλη επίθεση. Η ανθεκτικότητα είναι η ατομική και συλλογική ικανότητα προετοιμασίας, αντίστασης, αντίδρασης και ταχείας ανάκαμψης από σοκ και διαταραχές, και διασφάλισης της συνέχειας των δραστηριοτήτων της Συμμαχίας» δίνουν τους σχετικούς ορισμούς οι ΝΑΤΟικοί, προσθέτοντας ότι «η πολιτική ετοιμότητα αποτελεί κεντρικό πυλώνα της ανθεκτικότητας των Συμμάχων και κρίσιμο παράγοντα για τη συλλογική άμυνα της Συμμαχίας, και το ΝΑΤΟ υποστηρίζει τους Συμμάχους στην αξιολόγηση και την ενίσχυση της πολιτικής τους ετοιμότητας».

Επικαλούνται δε το άρθρο 3 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ για να υποστηρίζουν ότι «η εθνική και συλλογική ανθεκτικότητα αποτελούν ουσιαστική βάση για αξιόπιστη αποτροπή και άμυνα και, ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας για τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να διαφυλάξει τις κοινωνίες, τους πληθυσμούς και τις κοινές αξίες τους».

Σε αυτό το φόντο τονίζουν ενόψει της Συνόδου ότι «η ανθεκτικότητα απαιτεί επίσης στενή πολιτικοστρατιωτική συνεργασία, καθώς επηρεάζει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να διεξάγει τις αποστολές του και να διατηρεί την κινητικότητα των στρατευμάτων και του εξοπλισμού. Η διασφάλιση ότι οι εθνικές και στρατιωτικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ υποστηρίζονται επαρκώς με πολιτικούς πόρους και υποδομές αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των προσπαθειών ανθεκτικότητας του ΝΑΤΟ», δείχνοντας τη στοίχιση σε όλα τα επίπεδα με την πολεμική προπαρασκευή.

Οχι τυχαία, ανάμεσα στις «βασικές απειλές για την ασφάλεια της Συμμαχίας» βάζουν και την περιλάλητη τρομοκρατία, έννοια που «ξεχειλώνουν» για να διαμορφώσουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου και καταστολής κόντρα σε ό,τι ξεφεύγει από το κεντρικό αφήγημα:

«Η τρομοκρατία, σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις της, αποτελεί την πιο άμεση ασύμμετρη απειλή για την ασφάλεια των πολιτών του ΝΑΤΟ και για τη διεθνή ειρήνη και ευημερία. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι Σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έχουν βιώσει τρομοκρατικές επιθέσεις στην επικράτειά τους, πολλές από τις οποίες ήταν αποτέλεσμα συνθηκών σε μέρη πέρα από τα σύνορά τους».

Αραδιάζοντας νέα προσχήματα για επεμβάσεις όπου Γης λένε ότι «οι συγκρούσεις και η αστάθεια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή επηρεάζουν άμεσα την ασφάλεια της Συμμαχίας και των εταίρων της. Η νότια γειτονιά του ΝΑΤΟ, ιδίως οι περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και του Σαχέλ, αντιμετωπίζει διασυνδεδεμένες προκλήσεις ασφάλειας, δημογραφικές, οικονομικές και πολιτικές, οι οποίες επιδεινώνονται από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, των εύθραυστων θεσμών, των έκτακτων αναγκών στον τομέα της υγείας και της επισιτιστικής ανασφάλειας. Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει, να αποτρέπει, να υπερασπίζεται και να ανταποκρίνεται στις απειλές και τις προκλήσεις που θέτουν οι τρομοκράτες και οι τρομοκρατικές οργανώσεις, βασιζόμενο σε έναν συνδυασμό μέτρων πρόληψης, προστασίας και άρνησης, με αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη με τους Συμμάχους και τους εταίρους», συμπληρώνουν έχοντας στα σκαριά νέες εκστρατείες ...ειρήνης και ελευθερίας.

Για να επιτευχθούν τα παραπάνω ενισχύουν - όπως λένε - «τη συνεργασία με τους εταίρους, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την ενίσχυση της ασφάλειας τόσο εντός όσο και εκτός του εδάφους του ΝΑΤΟ, γεγονός που καθιστά το ίδιο το ΝΑΤΟ ασφαλέστερο».

Ειδικά για την ΕΕ γράφουν μάλιστα ότι η λυκοσυμμαχία «ενισχύει αυτές τις δραστηριότητες μέσω της αυξημένης συνεργασίας με την ΕΕ, η οποία περιλαμβάνει την ανάπτυξη συμπληρωματικών και διαλειτουργικών ικανοτήτων για την αποφυγή επικαλύψεων και τη συμβολή στη διατλαντική κατανομή βαρών».

Σε ό,τι αφορά την ελληνική κυβέρνηση, πάει στη Χάγη διεκδικώντας βασικό ρόλο στην υλοποίηση όλων αυτών των σχεδιασμών, για την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης. Αλλωστε, όλα τα αστικά κόμματα και μορφώματα έχουν να καυχιόνται όταν έχουν βάλει πλάτη στην αύξηση των πολεμικών κονδυλίων με τον λαό να έχει δώσει δεκάδες δισ. μόνο τα τελευταία χρόνια.

Μετέχει δε σε μια σειρά ΝΑΤΟικές αποστολές, σε ξηρά, θάλασσα και αέρα. Π.χ. με χερσαία τμήματα στο Κόσοβο, αλλά και στο Battlegroup που έστησε το ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία, στο πλαίσιο της πολεμικής αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας. Συνολικά άλλωστε η κυβέρνηση «σπεύδει» και σε αυτό το μέτωπο με δεκάδες αποστολές όπλων, πυρομαχικών, ως σχέδια ανάπτυξης αεροπορικών δυνάμεων με τις κάννες στη Ρωσία, με μεταστάθμευσή τους σε αεροπορικές βάσεις σε Ρουμανία και Βουλγαρία.

Παράλληλα στηρίζει με προσωπικό και πλοία τις ΝΑΤΟικές αρμάδες SNMG2 και SNMCMG2 στη Μεσόγειο, όπως και τις περιπολίες της OPERATION SEA GUARDIAN στην Ανατ. Μεσόγειο. Στον ευρωατλαντικό καταμερισμό ελληνικά μαχητικά αναλαμβάνουν ήδη από το 2009 αποστολές εναέριας αστυνόμευσης στην Αλβανία, από το 2017 στο Μαυροβούνιο και από το 2020 στη Βόρεια Μακεδονία, καλύπτοντας την ένδεια δικών τους μέσων.

Ταυτόχρονα φιλοξενεί στη χώρα μια σειρά ΝΑΤΟικής κοπής στρατιωτικές ασκήσεις υψηλών απαιτήσεων που ακονίζουν τις ικανότητες των φονιάδων της λυκοσυμμαχίας, στοιχίζοντας κι άλλες χώρες - «εταίρους» στα ζητούμενά τους, ενώ ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι βάσεις στη Σούδα, στο Ακτιο, στον Αραξο, στη Λάρισα που έχουν αναδειχτεί σε προπύργιά της, μαζί με λιμάνια - κόμβους όπως η Αλεξανδρούπολη, η Καβάλα και η Θεσσαλονίκη που αξιοποιούνται για την προώθηση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, όπως και για τα βρώμικα σχέδια στη Μ. Ανατολή και την κλιμάκωση του πολέμου.

Εξελίξεις και σχέδια που κάνουν τον λαό στόχο αντίπαλων κέντρων, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες κυβερνητικές συσκέψεις για την «αντιβαλλιστική άμυνα» με φόντο το μπουρλότο στη Μ. Ανατολή, εξ ου και πρέπει να τον βρουν απέναντι, σε ανειρήνευτη πάλη με τις διακρατικές συμμαχίες του κεφαλαίου και την εξουσία του.