«Θέλουμε να συνεργαστούμε με τις κυβερνήσεις και τους κοινωνικούς εταίρους για το εάν είναι απαραίτητο να εξεταστεί η Οδηγία για τον Χρόνο Εργασίας όσον αφορά το στρατιωτικό προσωπικό για την υποστήριξη της αμυντικής ετοιμότητας».

Αυτά είπε την περασμένη Τρίτη σε συνέντευξη Τύπου ο επίτροπος της ΕΕ για την Αμυνα και το Διάστημα, Αντριους Κουμπίλιους, δίνοντας το σήμα για το ακόμα μεγαλύτερο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου με βάση τις άθλιες Οδηγίες της ΕΕ, που οδηγούν σε 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, αυτήν τη φορά για τα πολεμικά σφαγεία και για να «πιάσουν τόπο» οι επενδύσεις των καπιταλιστών στην πολεμική οικονομία.

«Ενα το κρατούμενο» λοιπόν για την αύξηση των εξοπλισμών και συνολικά τη στροφή στην πολεμική οικονομία είναι η ένταση της εκμετάλλευσης και η δουλειά ήλιο με ήλιο, με την ΕΕ να ετοιμάζεται γι' αυτόν τον σκοπό να αξιοποιήσει και να επεκτείνει όλο το αντεργατικό οπλοστάσιό της, π.χ. με την Οδηγία 2003/88/ΕΚ «για την οργάνωση του χρόνου εργασίας», που αποτελεί τη νομοθετική βάση επί της οποίας οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, όπως αυτή της ΝΔ, οικοδομούν σκληρούς αντεργατικούς νόμους που προωθούν «ευέλικτες» μορφές εργασίας, ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, γενίκευση της εργολαβικής εργασίας, χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση και στο δικαίωμα στην απεργία.

Τα παραπάνω ειπώθηκαν στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που έδωσαν οι Κουμπίλιους, Ντομπρόβσκις (εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπεύθυνος για την Οικονομία) και η εκτελεστική αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Χ. Φιρκούνεν, παρουσιάζοντας την πρόταση της Κομισιόν για την απλούστευση και επιτάχυνση των επενδύσεων στην ΕΕ για την Αμυνά της («Γενικό Πλαίσιο Αμυντικής Ικανότητας» - «Defence Readiness Omnibus»).

Πρόκειται για ένα πλέγμα μέτρων και νομοθετημάτων που στόχο έχουν να βγάλουν κάθε εμπόδιο από το διάβα της πολεμικής οικονομίας και των επενδύσεων των καπιταλιστών στους εξοπλισμούς, αφού όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από τον Ντομπρόβσκις, «η πρωτοβουλία της Επιτροπής "ReArm Europe Plan / Readiness 2030" θα βοηθήσει στην κινητοποίηση ενός πρωτοφανούς όγκου πόρων: Εως και 800 δισεκατομμύρια ευρώ για πρόσθετες αμυντικές δαπάνες κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αλλά η επένδυση από μόνη της δεν είναι αρκετή. Η πρόκλησή μας δεν είναι απλώς να ξοδέψουμε περισσότερα, αλλά και να λάβουμε περισσότερα γι' αυτά που ξοδεύουμε».

'Η με τα λόγια του Κουμπίλιους, «τα χρήματα από μόνα τους δεν αρκούν, αν η παραδοσιακή γραφειοκρατία - η οποία ίσως είναι κατάλληλη σε καιρό ειρήνης - σκοτώσει τις βιομηχανικές προσπάθειες για αύξηση της παραγωγής. Τώρα χρειαζόμαστε κανόνες που θα δώσουν στη βιομηχανία, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στους επενδυτές ταχύτητα, προβλεψιμότητα και κλίμακα».

Εξηγώντας τι σημαίνει αυτή η παραπάνω «επιστροφή», η Φιρκούνεν μίλησε για «τρία ισχυρά οφέλη» από την απλούστευση των διαδικασιών: Το ξεκλείδωμα των «τεράστιων οικονομικών κλίμακας» που προσφέρουν μεγάλη αγορά και σίγουρα κέρδη, τη «μείωση της εξάρτησης από προμηθευτές εκτός ΕΕ», τώρα που και οι συμμαχίες των καπιταλιστών κλυδωνίζονται, και την «υποστήριξη της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Τεχνολογικής και Βιομηχανικής Βάσης μας. Είναι ένα win-win: Ισχυρότερες άμυνες, μεγαλύτερη ανεξαρτησία και μια πιο ισχυρή ευρωπαϊκή οικονομία», όπου «μονά - ζυγά» κερδισμένοι είναι οι καπιταλιστές.

Ολα αυτά με φόντο τα πολεμικά παραληρήματα και τα όσα λένε τα αστικά επιτελεία και επανέλαβε ο Κουμπίλιους, αναπαράγοντας τα λόγια του γγ του ΝΑΤΟ, Ρούτε, πως «δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά σίγουρα δεν βρισκόμαστε ούτε σε ειρήνη» και πως «πρέπει να καταλάβουμε ότι ο τρόπος σκέψης μας μέχρι τώρα έχει μόνο δύο κατηγορίες: Καιρό ειρήνης ή καιρό πολέμου. Ετσι είναι δομημένοι και οι κανονισμοί μας. Είναι μια λανθασμένη προσέγγιση».

Με βάση το «Γενικό Πλαίσιο» που παρουσιάστηκε, κυριολεκτικά όλα πέφτουν στην «ποδιά» της πολεμικής οικονομίας. Οι προτάσεις προβλέπουν:

Καθεστώς ταχείας αδειοδότησης για στρατιωτικά έργα. Συγκεκριμένα, οι διαδικασίες αδειοδότησης - ακόμα κι αυτές που, όπως λέγεται, μπορεί προηγουμένως να διαρκούσαν «αρκετά χρόνια» - προβλέπεται ότι πλέον δεν θα ξεπερνούν τις 60 ημέρες! Μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο οι αρχές θα πρέπει να έχουν απαντήσει θετικά ή αρνητικά, αλλιώς η απάντηση ...θα θεωρείται θετική, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και γι' αυτές τις ελάχιστες προϋποθέσεις - φύλλα συκής, από την ασφάλεια της ζωής και της υγείας των εργαζομένων έως την προστασία του περιβάλλοντος. Μέχρι και το πλαίσιο σχετικά με το τι θα θεωρείται απαγορευμένο όπλο αναθεωρείται, με το πρόσχημα ...αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας! Κυνικά εξάλλου ο Κουμπίλιους, περιγράφοντας το πώς πέφτουν ακόμα και αυτά τα φύλλα συκής που συμπυκνώνονται στα λεγόμενα «κριτήρια βιωσιμότητας» των επενδύσεων (ESG - υποτίθεται το πόσο συμβατές είναι οι επενδύσεις με τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον, τη «διαφάνεια και λογοδοσία» κ.ο.κ.), έλεγε στη συνέντευξη Τύπου: «Τέλος οι αντιπαραθέσεις με τα κριτήρια ESG. Η Αμυνα είναι συμβατή με τα κριτήρια βιωσιμότητας, όπως κάθε άλλος τομέας. Τέλος οι αντιπαραθέσεις σχετικά με το τι θεωρείται αμφιλεγόμενο όπλο στο πλαίσιο του ESG. Καταρτίζουμε μια σαφή λίστα "απαγορευμένων" όπλων. Οι επενδυτές θα γνωρίζουν τι να αποφεύγουν αν θέλουν να πληρούν τα κριτήρια ESG. Το InvestEU προσαρμόστηκε έτσι ώστε να καλωσορίζει, όχι να απορρίπτει βιώσιμα αμυντικά έργα. (...) Θέλουμε να απελευθερώσουμε κεφάλαια για την ασφάλεια και την ειρήνη. Η χρηματοδότηση της Αμυνας δεν μπορεί πλέον να θεωρείται αμφιλεγόμενη».

Χαρακτηριστικά είναι όσα προβλέπονται σχετικά με τους κανονισμούς για τα χημικά προϊόντα, οι οποίοι αναθεωρούνται, προβλέποντας μια σειρά «εξαιρέσεις» για να καλύπτουν τις στρατιωτικές ανάγκες! Κατά τον Κουμπίλιους, «θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι η δημόσια ασφάλεια, το υπερισχύον δημόσιο συμφέρον και η κρίση (σ.σ. που είναι λόγοι για τις "εξαιρέσεις" στην περιβαλλοντική νομοθεσία) περιλαμβάνουν την αμυντική ετοιμότητα. (...) Θέλουμε η χημική μας νομοθεσία να λαμβάνει υπόψη την Αμυνα, επειδή η αμυντική μας ετοιμότητα βασίζεται σε χημικές ουσίες για εκρηκτικά και πυρομαχικά. Θέλουμε να διατηρήσουμε τη διακριτική ευχέρεια των κρατών - μελών να χρησιμοποιούν εξαιρέσεις και θέλουμε να απλοποιήσουμε τη χρήση εξαιρέσεων στην Αμυνα. Οχι μόνο κατά περίπτωση, αλλά και για την αμυντική βιομηχανία γενικότερα». Με δυο λόγια, «και τα σκυλιά δεμένα» για επικίνδυνα χημικά και εκρηκτικές ύλες κάθε είδους, μια ανάσα από τους τόπους κατοικίας και τις δουλειές εκατομμυρίων εργαζομένων, την ώρα μάλιστα που τα απανωτά περιστατικά προειδοποιούν για το ενδεχόμενο βιομηχανικών ατυχημάτων μεγάλης κλίμακας, ενώ και αυτές οι υποδομές γίνονται πλέον στόχοι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Παράλληλα, το Πλαίσιο προβλέπει μείωση του «διοικητικού φόρτου στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας (ΕΤΑ) για τους αιτούντες και τους συμμετέχοντες», όπως και διευκόλυνση των ουκρανικών ομίλων. Στο φόντο αυτό, άλλωστε, προτείνεται και η δημιουργία «Ενιαίων Σημείων Επαφής στα κράτη - μέλη για την αμυντική βιομηχανία», με τα αστικά κράτη και την ιμπεριαλιστική Ενωση να σπεύδουν να βάλουν όλους τους μηχανισμούς τους στην υπηρεσία του πολέμου. Οπως λέγεται, όλα αυτά θα έχουν στόχο τη «διευκόλυνση των προμηθειών, ενθαρρύνοντας τις κοινές αγορές και αύξηση των ορίων των συμβάσεων, επιταχύνοντας έτσι τις διασυνοριακές μεταφορές αμυντικών προϊόντων», επιχειρώντας να συμβιβάσει και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ σχετικά με τη μοιρασιά της «πίτας».

Τέλος, τα νομοθετικά μέτρα που προτείνει η Κομισιόν προβλέπουν «διευκρίνιση της εφαρμογής των υφιστάμενων κανόνων σε ολόκληρη την ΕΕ, όπως η νομοθεσία περί ανταγωνισμού» και «βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση μέσω της απλοποίησης των κριτηρίων επιλεξιμότητας του InvestEU», με τους λαούς να πληρώνουν ακριβά και τα νέα δάνεια και λοιπά «πακέτα» που θα παίρνουν με «fast track» διαδικασίες τα μονοπώλια. Ενδεικτικά για το πόσο τα περί «ελεύθερης αγοράς» πάνε περίπατο, αλλά και πόσο «προοδευτικές» είναι οι προτάσεις για κρατικοποιήσεις και κρατικές ενισχύσεις στο πλαίσιο του καπιταλισμού, είναι και τα όσα είπε ο Κουμπίλιους, ότι «θέλουμε οι κανόνες ανταγωνισμού μας να μην εμποδίζουν την αμυντική μας ετοιμότητα. Δίνουμε σαφή καθοδήγηση για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τις συγχωνεύσεις και τις κρατικές ενισχύσεις στην αμυντική βιομηχανία», δίνοντας σήμα για την ολόπλευρη στήριξη του αστικού κράτους, εν ανάγκη και με κρατική συμμετοχή κάθε είδους.