Αυτή η κινηματογραφική εβδομάδα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον στη διανομή της, εκτός από τις εκπληκτικές επανεκδόσεις της. Οποια επανέκδοση κι αν διαλέξετε, θα βγείτε κερδισμένοι.

Εάν πρόκειται για την ταινία «Η Νύχτα των Σαλτιμπάγκων» (1953) του Ινγκμαρ Μπέργκμαν θα δείτε μια από τις λιγότερο γνωστές ταινίες του Σουηδού δημιουργού, που δεν θα συναντήσετε εύκολα στη μεγάλη οθόνη.

Εάν πάλι πρόκειται για την ταινία «Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη» (1945) του Ρομπέρτο Ροσελίνι, εκεί μιλάμε για μια ταινία - σταθμό στον παγκόσμιο κινηματογράφο, μια ταινία που δεν νοείται να μην έχει δει κάποιος που αγαπάει τον αληθινά κοινωνικό κινηματογράφο.

«Alphaville» (1965) του Ζαν Λικ Γκοντάρ, εκεί που η γαλλική νουβέλ βαγκ συναντά το φιλμ νουάρ και την επιστημονική φαντασία. Εκεί που τα ποιήματα του Πωλ Ελυάρ από τη συλλογή «Πρωτεύουσα της οδύνης» (1926) δίνουν μια φιλοσοφική διάσταση στην ανθρωπιά, στη συνείδηση, στην αγάπη, στην επαναστατικότητα.

«Το Παιδί και το Δελφίνι» (1957) του Ζαν Νεγκουλεσκό, αυτή κι αν είναι επανέκδοση, βγαίνει 60 χρόνια μετά σε μια υπέροχη κόπια. Είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία που γυρίστηκε στην Ελλάδα (σε Υδρα, Αθήνα, Ρόδο, Δήλο, Μύκονο, Πόρο, Επίδαυρο και Μετέωρα) από αμερικανικό studio (εκείνο της «20th Century Fox»), σε έγχρωμο CinemaScope. Η ταινία αυτή προτείνεται για μελέτη της εποχής, των κοινωνικών συνθηκών, των αντιλήψεων και του ελληνικού τοπίου, το οποίο εντυπωσιάζει και κυριαρχεί. Είναι συγκλονιστικό το πώς αντικατοπτρίζει το τουριστικό «θαύμα» μέσω της εκμετάλλευσης των αρχαιοτήτων της χώρας μας. Δείχνει το πώς φτιάχτηκαν αυτές οι τεράστιες «ιδιωτικές συλλογές» που ανήκουν σε μεγιστάνες, αντί να είναι κτήμα της ανθρωπότητας. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς φτάσαμε στις σημερινές συνθήκες, ακόμα και της κινηματογραφικής παραγωγής, στον τόπο μας... Η Σοφία Λόρεν, που τραγουδά με τον Τόνη Μαρούδα το εκπληκτικό «Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη», κόβει απλά την ανάσα με την ομορφιά της.

Το «28 Χρόνια Μετά» του Ντάνι Μπόιλ είναι εντελώς απογοητευτικό, αρκούντως αποκρουστικό και χωρίς ίχνος σεναρίου, όλη αυτή η φρίκη δεν έχει κανένα νόημα. Σε ό,τι αφορά το «Πάρτι Χωρισμού» του Χονάς Τρουέμπα είναι μονότονο, επαναλαμβανόμενο και χωρίς κάποια ιδιαίτερη ουσία, αφού ένα ζευγάρι ετοιμάζει ένα πάρτι για τον χωρισμό του, χωρίς να καταφέρνει να μας δώσει μια σταλιά βάθους στους χαρακτήρες και την ιστορία τους...

Στα τέλη της δεκαετίας του '90, μια νεαρή αστυνομικός αναλαμβάνει μια αποστολή με υψηλό ρίσκο: Να διεισδύσει στην οργάνωση ΕΤΑ, υιοθετώντας την ψεύτικη ταυτότητα της Αράντσα Μπεραδρέ και συγκατοικεί με ηγετικά στελέχη της ΕΤΑ, παρέχοντας κρίσιμες πληροφορίες.

Η ταινία αντιμετωπίζει επιφανειακά ένα σύνθετο ζήτημα, όπως είναι αυτό των Βάσκων και της ΕΤΑ στην Ισπανία, ως μια αντιπαράθεση μεταξύ κακού και καλού, πόσο δε μάλλον όταν καλός θεωρείται το αστικό ισπανικό κράτος. Αν και η ταινία είναι ένα καλογυρισμένο θρίλερ, με πολύ καλές ερμηνείες, εντούτοις όχι μόνο δεν αναλύει την κατάσταση, τις αντιθέσεις και τα ρεύματα μέσα στην Ισπανία και συγκεκριμένα στην ΕΤΑ, ούτε μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τι είναι η ΕΤΑ, γιατί έγινε, κάτω από ποιες συνθήκες, τι σκοπούς είχε, αλλά παίρνει σαν δεδομένο ότι σκορπά τον όλεθρο σε μια Ισπανία που όλα κυλούν ρολόι και υποφέρει από την τρομοκρατία των Βάσκων. Τέτοιες απλουστεύσεις έχουν ως μόνο στόχο την επιβολή της κυρίαρχης άποψης ως δεδομένης, δείχνοντας την επίδραση των κινημάτων διάφορων εθνοτήτων της χώρας ως τρομοκρατία. Στην Ισπανία η διαμόρφωση μιας εθνικής ταυτότητας γύρω από την κυρίαρχη εθνική ομάδα, στην περίπτωση της Ισπανίας αυτής των Καστιγιάννων, δεν πέρασε στη συνείδηση του λαού, ιδίως στη Χώρα των Βάσκων και στην Καταλονία. Στον αγώνα της ΕΤΑ και στις εξελίξεις στη χώρα των Βάσκων αποτυπώθηκαν τα συμφέροντα της αστικής τάξης των Βάσκων, οι ταξικές αντιθέσεις σε όλη την Ισπανία και στη Χώρα των Βάσκων, η δικτατορία του Φράνκο, η οποία ανακάλεσε το καθεστώς αυτονομίας των Βάσκων, οι ανταγωνισμοί μεταξύ των αστικών κρατών και η κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος.

Ο 11χρονος Ελιο είναι ένας λάτρης του Διαστήματος με ζωηρή φαντασία και ανυποχώρητη εμμονή με τους εξωγήινους, σε σημείο που εύχεται να πέσει θύμα διαστημικής απαγωγής! Μία σειρά από συμπτώσεις θα εκπληρώσουν την ευχή του και ο Ελιο θα διακτινιστεί βαθιά στο σύμπαν και συγκεκριμένα στο Communiverse, έναν διαπλανητικό οργανισμό με εκπροσώπους από κάθε λογής μακρινούς γαλαξίες.

Γίνεται η «Disney» και η «Pixar» να απογοητεύσουν; Βεβαίως και γίνεται. Οταν παίρνεις ένα τόσο όμορφο και σπουδαίο θέμα όπως είναι η αναζήτηση εξωγήινης ζωής, και αντί να του δώσεις τις διαστάσεις που χρειάζονται για να μεγεθύνεις τη φαντασία των παιδιών, στηρίζεσαι σε ένα τσάτρα πάτρα σενάριο, σαφώς και απογοητεύεις. Το μόνο όμορφο στην ιστορία του Ελιο είναι το κομμάτι που βρίσκεται στο Communiverse, κι αυτό με επιφύλαξη, γιατί δεν είναι παιδικό, είναι παιδαριώδες... Το πρόβλημα που έχουν οι ταινίες αυτές τα τελευταία χρόνια είναι ότι προσπαθούν να πιάσουν διαφορετικές ηλικίες και τελικά δεν καταφέρνουν να πιάσουν καμία.

• Το ντοκιμαντέρ του Λεωνίδα Βαρδαρού «Γυναίκες Μαχήτριες - Μέρος Β' 1944-1960» θα προβληθεί σήμερα στις 8.30 μ.μ., σε εκδήλωση που πραγματοποιεί το ΔΣ της ΠΕΚΑΜ στον κήπο του Μουσείου Μακρονήσου (Αγ. Ασωμάτων 31 - Θησείο). Η είσοδος είναι ελεύθερη, ενώ το Μουσείο θα είναι ανοικτό από τις 6.30 μ.μ. για όσους επιθυμούν να το επισκεφθούν.
• Την Πέμπτη 26 Ιουνίου, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος και τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ τιμούν τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Ελληνα συνθέτη, με μία συναυλία πριν από την προβολή του θρυλικού «Αλέξη Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη. Ενα σύνολο της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Αραβίδη, θα ερμηνεύσει πασίγνωστες κινηματογραφικές μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη. Η συναυλία και η ταινία (που θα παρουσιαστούν σε κοινό πρόγραμμα, με ενιαίο εισιτήριο 7 ευρώ) ανοίγουν το κινηματογραφικό αφιέρωμα «Ο Θεοδωράκης στη μεγάλη οθόνη» το οποίο θα διαρκέσει έως την Κυριακή 29 Ιουνίου στον θερινό κινηματογράφο «Λαΐς».
• Μέχρι το τέλος Αυγούστου θα συνεχιστούν οι προβολές του 15ου Athens Open Air Film Festival. Στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης θα προβληθούν κλασικές ταινίες σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, κινηματογραφικές ολονυκτίες σε ορισμένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα του Φεστιβάλ https://www.aoaff.gr/.
• Από σήμερα ο «Νυχτερινός Εκφωνητής» του Ρένου Χαραλαμπίδη επιστρέφει στον θερινό κινηματογράφο «Ανεσις» για ολόκληρη την εβδομάδα.