Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ένα ακόμα επεισόδιο στη συνεχιζόμενη εμπλοκή του λιμανιού του Βόλου ως κρίκου στην αλυσίδα στρατηγικών λιμανιών που αποτελούν σταυροδρόμι κρίσιμων ενεργειακών και εμπορικών δρόμων («EastMed», διάδρομοι Νότου - Βορρά), διαμετακομιστικού κόμβου στη Θεσσαλία και στην Κεντρική Ελλάδα, αλλά και στην αυξημένη σημασία που αποκτά το λιμάνι μετά από τρία χρόνια ιμπεριαλιστικού πολέμου στο έδαφος της Ουκρανίας, ως εναλλακτικό σημείο εισόδου - εξόδου εμπορευμάτων και στρατιωτικού υλικού. Ο λιμένας Βόλου θεωρείται «πολλαπλού σκοπού», εξυπηρετώντας εμπορικές, τουριστικές και (δυνητικά) στρατιωτικές ανάγκες.

Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η ματαίωση του προηγούμενου διαγωνισμού για τον λιμένα Βόλου, όπου είχε ανακηρυχθεί προτιμητέος επενδυτής ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), με προσφορά 51 εκατ. ευρώ. Και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι πίσω από τη ματαίωση του διαγωνισμού δεν βρίσκεται το οικονομικό αντίτιμο, αφού η προσφορά του ΟΛΘ ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ανταγωνίστρια κοινοπραξία «Goldair Cargo AE - Goldair Handling AE», η οποία είχε προσφέρει 25 εκατ. ευρώ, αλλά συντρέχουν κυρίως γεωπολιτικοί λόγοι. Πρόσφατα δημοσιεύματα αναδεικνύουν το έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον για το λιμάνι του Βόλου, θέλοντας να το βάλουν «σφήνα» στα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης, και συνδέουν το λιμάνι του Βόλου με τον διηπειρωτικό ενεργειακό - εμπορικό διάδρομο IMEC.

Το σκεπτικό της απόφασης του Υπερταμείου για τη ματαίωση της εξαγοράς αναφέρει πως «λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιτάσσουν την αναπροσαρμογή της στρατηγικής αξιοποίησης του λιμένα», ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων έρχεται να θωρακίσει το νομικό της οπλοστάσιο όσον αφορά τα μέτρα που μπορεί να λάβει για να μην εξαγοραστούν κρίσιμες υποδομές από επενδυτές ανταγωνιστικών κέντρων και κρατών. Το νομοσχέδιο με τίτλο «Λήψη μέτρων εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) 2019/452 για τη θέσπιση πλαισίου ελέγχου άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ενωση για λόγους ασφάλειας ή δημόσιας τάξης» προβλέπει τη σύσταση διυπουργικής επιτροπής ελέγχου των άμεσων ξένων επενδύσεων από εταιρείες τρίτων χωρών σε τομείς κρίσιμους «για την ασφάλεια και τη δημόσια τάξη». Οι επενδύσεις θα διαχωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, τις «ευαίσθητες» και τις «ιδιαίτερα ευαίσθητες», με τις λιμενικές υποδομές να βρίσκονται στη δεύτερη.

Με δυο λόγια, ο Βόλος (όπως και μια σειρά άλλες πόλεις και υποδομές σε όλη την Ελλάδα) βρίσκεται στη μέση ενός οικονομικού πολέμου, κομμάτι της συνολικότερης μάχης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία, που δυναμώνει παράλληλα με την κλιμάκωση της στρατιωτικής προετοιμασίας σε όλες τις χώρες και, βέβαια, με την εμπλοκή της Ελλάδας στα ευρωατλαντικά σχέδια. Το ποιος θα ελέγχει στρατηγικής σημασίας υποδομές σε συνθήκες γενικευμένης όξυνσης των ανταγωνισμών είναι κρίσιμο ζήτημα για την αστική τάξη κάθε χώρας απέναντι στα αντίπαλα κέντρα, ακόμα και απέναντι σε «συμμάχους».

Μέρος του νέου business plan για το λιμάνι του Βόλου είναι να συνδεθεί με τον σιδηρόδρομο, αεροδρόμιο της Αγχιάλου και τη ΒΙΠΕ Αλμυρού, αλλά και τον αυτοκινητόδρομο Ε65, που αποτελούν βασικές υποδομές για στρατιωτικές και βιομηχανικές μεταφορές. Ταυτόχρονα εξετάζεται η δυνατότητα αποθήκευσης, συντήρησης και μεταφοράς στρατιωτικού υλικού μέσω του λιμανιού.

Τα παραπάνω σχέδια, στον βαθμό που θα προχωρήσουν, έρχονται να εξειδικεύσουν μια σειρά αποφάσεις της ΕΕ, όπως η «Στρατηγική Ετοιμότητας της Ενωσης», όπου υπογραμμίζεται η ανάγκη «ενίσχυσης της αποθήκευσης κρίσιμου εξοπλισμού και υλικών», με διευκόλυνση «των επενδύσεων διπλής χρήσης», δηλαδή πολιτικής και στρατιωτικής χρήσης. Λιμάνι που θα υπηρετεί το τουριστικό μοντέλο, τη μεταφορά εμπορευμάτων, την είσοδο - έξοδο Ενέργειας, αλλά και τη στάθμευση πολεμικών πλοίων για την υλοποίηση ασκήσεων, μέχρι τη μεταφορά πολεμικού υλικού!

Επιπλέον, στην περιοχή συγκεντρώνονται όλες οι βιομηχανικές υποδομές, αλλά και νέες που δρομολογούνται, μαζί με στρατιωτικές υποδομές που μπορούν να υποστηρίξουν σχέδια αναβάθμισης - συντήρησης στρατιωτικού εξοπλισμού και παραγωγής νέου. Η περιοχή έχει ιστορικά βαριά βιομηχανία (ΜΕΤΚΑ, ΣΙΔΕΝΟΡ, Χαλυβουργία), που μπορεί να προσαρμοστεί ή να υποστηρίξει στρατιωτικά έργα (κατασκευές, μεταλλικά μέρη, ενεργειακή υποδομή), αλλά και εταιρείες που εξειδικεύονται σε ηλεκτρονικά και ηλεκτρομηχανικά συστήματα για στρατιωτικές εφαρμογές (π.χ. «Bosa SA», «Sielman»). Ταυτόχρονα υπάρχει παραγωγική βάση με τεχνικά εξειδικευμένο προσωπικό, που γρήγορα μπορεί να μετατραπεί προς τη νέα κατεύθυνση που επιτάσσει η στροφή στην πολεμική οικονομία.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» με τη στρατηγική του ΝΑΤΟ για τη νοτιοανατολική του πτέρυγα, αλλά και την πείρα που συγκεντρώνεται από τον πόλεμο στο έδαφος της Ουκρανίας, που επιβάλλει νέα logistics hubs για τα Βαλκάνια. Ο Βόλος συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις ως backup λιμένας και διαμετακομιστικός κόμβος υλικού. Η συνεχής παρουσία Αμερικανών στρατιωτών αλλά και οι συνεκπαιδεύσεις με άλλα στρατεύματα, οι σκέψεις για σταθερή παρουσία αρματαγωγού του Πολεμικού Ναυτικού και οι πολεμικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ, όπως η «Steadfast Dart 2025» (STDT25), που πραγματοποιήθηκε στην αρχή του χρόνου, με συνεργασία δεκάδων χωρών και μετακίνηση τεράστιων μέσων και στρατιωτών, αποδεικνύουν την αυξανόμενη σημασία που αποκτά η πόλη στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τις Κίνα - Ρωσία.

Σε αυτό το πλαίσιο, η περιοδεία του πρωθυπουργού στη Μαγνησία πριν λίγες μέρες έρχεται να ενισχύσει τη στήριξη των επενδύσεων των ομίλων της πολεμικής οικονομίας στην περιοχή («Metlen», «NK Kioleidis»), που προσδοκούν κομμάτι από τα 800 δισ. ευρώ του «ReArm Europe», μυρίζονται «νέα νιότη» για τα κέρδη τους από τη συνολικότερη στροφή της οικονομίας σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας εγχώρια και διεθνώς. Σε έναν κόσμο όπου οι λαοί βλέπουν θάνατο, ξεριζωμό και προσφυγιά, οι βιομήχανοι βλέπουν «ευκαιρίες» και «προοπτική». Την ίδια ώρα η κυβέρνηση μιλάει για «θωράκιση των εθνικών συνόρων» και «ασφάλεια», ενώ στέλνει φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, F-16 στη Ρουμανία, τους «Patriot» στη Σαουδική Αραβία και τρέχει για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης να διεκδικήσει μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία των πολέμων.

Η στροφή στην πολεμική οικονομία είναι η απάντηση του συστήματος στην ανάγκη για διοχέτευση κεφαλαίων που «λιμνάζουν». Την ίδια ώρα, για να βρεθούν τα 800 δισ. του προγράμματος «ReArm Europe», του στρατιωτικού εξοπλισμού της ΕΕ δηλαδή, για να μπορέσει η ΕΕ να στήσει τα επόμενα ιμπεριαλιστικά σφαγεία, μπαίνουν στο στόχαστρο ακόμα και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, σύμφωνα με απόφαση της ΕΕ για τη δημιουργία της Ενωσης Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων.

Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης, σε έναν κόσμο που φλέγεται κυριολεκτικά και όπου οι παλιές οικονομικές - εμπορικές συμφωνίες αμφισβητούνται από όλα τα μέρη, όταν τα στρατιωτικά μέσα παίρνουν «κεφάλι» για το νέο μοίρασμα του κόσμου και των αγορών, τα βάρη θα κληθούν να τα πληρώσουν για άλλη μια φόρα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι μικροί βιοπαλαιστές, αυτοαπασχολούμενοι, για να βάλουν πλάτη στον «νέο εθνικό σκοπό», που επιτάσσει την παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους στόχους του κεφαλαίου, με το ξεζούμισμα, τα εργατικά «ατυχήματα» στους χώρους δουλειάς, τα 13ωρα, τις 7 μέρες δουλειά τη βδομάδα, την ακρίβεια, την υποβάθμισή όλων των όρων ζωής (π.χ. Υγεία, Παιδεία), αλλά και στο μέλλον θα κληθούν να υπηρετήσουν τους «εθνικούς στόχους» με το αίμα τους, «στο πλάι των συμμάχων μας».

Το ΚΚΕ οργανώνει τον αγώνα για να μπαίνουν στο σήμερα εμπόδια στα σχέδια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οργανώνει την πάλη των εργαζομένων στα λιμάνια, στο Λιμενικό, στα νησιά, που πληρώνουν βαρύτερο τίμημα, ανοίγει όμως και την προοπτική τα λιμάνια να γίνουν μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και όλο τον λαό, να περάσουν στα χέρια τους, να γίνουν κοινωνική περιουσία. Μόνο με την εργατική τάξη στην εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, μπορούν να τεθούν οι παραγωγικές δυνάμεις στην υπηρεσία της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Μόνο έτσι μπορούν οι λιμενικές υποδομές να συμβάλουν στη στήριξη της κοινωνικοποιημένης βιομηχανίας, στην εξυπηρέτηση του μεγάλου νησιωτικού συμπλέγματος της χώρας, αλλά και της περιοχής των Σποράδων, στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών για μετακίνηση και αναψυχή, όπως επίσης στην αξιοποίησή τους μαζί με άλλες χώρες και λαούς, στη βάση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους.