Από τη χτεσινή εκδήλωση

Στη συγκέντρωση, που πραγματοποιήθηκε χτες το απόγευμα στην πλατεία Εργατικών Κατοικιών Ανθείας στην Πάτρα, το «παρών» έδωσε κόσμος κάθε ηλικίας.

Σημειώνοντας ότι το ζήτημα της κατοικίας, της κάλυψης των στεγαστικών αναγκών είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, που συνδέεται με το επίπεδο ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, καθώς της αφαιρεί μεγάλο τμήμα από το εισόδημά της, ο ομιλητής εξήγησε ότι αυτό οξύνεται ως αποτέλεσμα των διαχρονικών πολιτικών των έως και σήμερα κυβερνήσεων, εφόσον πρόκειται για ζήτημα που αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα όχι ως κοινωνικό αγαθό.

Στάθηκε στα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν στα χρόνια των μνημονίων και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που έπληξαν απευθείας τη δυνατότητα απόκτησης κατοικίας από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα ή τη διατήρησή της για όσα είχαν αποκτήσει μέσω τραπεζικού δανεισμού, αλλά και στις μειώσεις μισθών, στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας, στη μείωση των συντάξεων, που όξυναν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα της στέγης.

Ο Γ. Τασιούλας στο βήμα της εκδήλωσης

«Η ανάπτυξη αγώνων απέναντι στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών με τη συμμετοχή των κομμουνιστών που δρουν μέσα στα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς, συμβάλλει στην υπεράσπιση της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους, οξύνει την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συστήματος που θεωρούν την κατοικία εμπόρευμα, φωτίζει τις αιτίες που γεννούν και οξύνουν το πρόβλημα, ενώ παράλληλα αναδεικνύει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη λύση του με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες.

Η ανάπτυξη του αγώνα για το ζήτημα της κατοικίας είναι βασικό καθήκον σήμερα για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της πολιτικής του αστικού κράτους, να κατακτηθούν αποτελέσματα ανακούφισης και να κατανοηθεί η ανάγκη ότι αυτό που επηρεάζει και επιδρά στη ζωή του απλού λαού και πρέπει να απαντηθεί είναι το ερώτημα "Ανάπτυξη από ποιον για ποιον".

Η καπιταλιστική ανάπτυξη υπηρετεί τα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων. Η ανάπτυξη για τις ανάγκες των πολλών μπορεί να γίνει πραγματικότητα στην προοπτική του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Στάθηκε στη στάση των εκάστοτε κυβερνήσεων, των εκπροσώπων του αστικού κράτους που, θέλοντας να υποβαθμίσουν το πρόβλημα, επικαλούνται το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης που υπάρχει στη χώρα (συνεχώς μειούμενο), σημειώνοντας ότι το γεγονός αυτό δεν πρέπει να «απομονωθεί» εφόσον το ζήτημα της κατοικίας δεν αφορά μόνο τη δυνατότητα απόκτησής της «αλλά και τη δυνατότητα συνολικά της κάλυψης των στεγαστικών αναγκών μιας οικογένειας» και εξήγησε ότι αφορά:

«Την ποιότητα κατασκευής της κατοικίας, με αντισεισμική θωράκιση, σε περιοχή με ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπλημμυρικής προστασίας.

Για παράδειγμα, στο ζήτημα της αντισεισμικής θωράκιση, εδώ στην περιοχή της Πάτρας υπάρχει ο οικισμός των εργατικών πολυκατοικιών Ανθείας που κατασκευάστηκε το 1991 και αποτελείται από 21 πολυκατοικίες με 166 διαμερίσματα. Από την αρχική κατασκευή, απουσιάζει η στατική μελέτη ενώ μετά από δύο μεγάλους σεισμούς 1995 και 2008 δεν έχει γίνει ο προβλεπόμενος αντισεισμικός έλεγχος. Αυτόν τον έλεγχο, που σχετίζεται με τις στεγαστικές ανάγκες, δεν μπορεί να τον κάνουν οι κάτοικοι των διαμερισμάτων, αλλά είναι ευθύνη του κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Τη δυνατότητα κάλυψης του κόστους που σχετίζεται με τη στέγαση και σήμερα έχει εκτοξευτεί στα ύψη, όπως η θέρμανση, ο ηλεκτρισμός, η ύδρευση.

Τη δυνατότητα συντήρησης και αναβάθμισης της κατοικίας στο πέρασμα των χρόνων από τη φθορά που δημιουργείται.

Τις στεγαστικές ανάγκες που προκύπτουν για τα παιδιά της εργατικής, λαϊκής οικογένειας που σπουδάζουν σε διαφορετική πόλη από τον τόπο διαμονής. Η έλλειψη φοιτητικών εστιών, τα υπέρογκα ενοίκια, είναι μια άλλη έκφραση του οξυμένου προβλήματος της στέγης.

Την ολοκληρωμένη πολιτική για την κάλυψη των αυξανόμενων στεγαστικών αναγκών που εξελίσσονται τόσο στο πλαίσιο της ίδιας της οικογένειας, όσο και κοινωνικά με βάση τις ανάγκες που υπάρχουν από εποχή σε εποχή στην πάροδο των χρόνων».

Στάθηκε στα μέτρα ενάντια σε μισθούς και συντάξεις (με προσανατολισμό σήμερα την κατεύθυνση κονδυλίων για την πολεμική οικονομία), την ιδιοκτησία της γης και τη συγκέντρωσή της στα χέρια των επιχειρηματικών συμφερόντων, την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, τα ληστρικά επιτόκια χορήγησης στεγαστικών δανείων, την απελευθέρωση της Ενέργειας (εκτόξευσε το κόστος της), τη ραγδαία αύξηση των ενοικίων, την αύξηση της βραχυχρόνιας μίσθωσης, παράγοντες που επιδρούν αρνητικά για την απόκτηση στέγης, σημειώνοντας:

«Οπως και αν το εξετάσει κανείς θα διαπιστώσει ότι το ζήτημα της στέγης αποτελεί ένα ακόμη πεδίο κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων εις βάρος των αναγκών των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων».

Ακόμα, τόνισε πως η πολιτική των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων που ακολουθήθηκε έως σήμερα είχε στο επίκεντρό της την ικανοποίηση των κερδών του κεφαλαίου, εξηγώντας πως αυτό συνέβη ακόμη και με την ίδρυση και εν συνεχεία κατάργηση του ΟΕΚ και σε άλλο σημείο, τόνισε:

«Σήμερα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουν προτάσεις για απόκτηση κατοικίας για εργαζόμενους, νέα ζευγάρια, για πιο ευάλωτες κατηγορίες κ.ά., χωρίς να λένε κουβέντα για τους χιλιάδες πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους με μια σειρά από νόμους που έχουν ψηφίσει».

Αναφέρθηκε σε όλους τους σχετικούς νόμους από το 2010 έως και σήμερα (κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ κ.ά.) επισημαίνοντας:

«Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές που δρουν μέσα στα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα διαμορφώνουν τις θέσεις και τα αιτήματα με αφετηρία ότι η κατοικία είναι κοινωνικό δικαίωμα και αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Η ολοκληρωμένη απάντηση στο πρόβλημα της στέγης προϋποθέτει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού με την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την κατάργηση της ιδιοκτησίας και της μετατροπής των κατοικιών, της γης σε λαϊκή περιουσία. Μόνο στον σοσιαλισμό θα δρομολογηθεί η οριστική λύση του προβλήματος της στέγης, της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων.

Με όπλο τη στρατηγική πρόταση του Κόμματος, η ανάπτυξη της πάλης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος με επίκεντρο τις ανάγκες του λαού, μπορεί να δώσει αποτελέσματα ανακούφισης, να έρθει σε αντιπαράθεση με τη γραμμή του κεφαλαίου, να συμβάλει μέσα από την πείρα των αγώνων, να συνειδητοποιείται η ανάγκη να δοθεί απάντηση στο ερώτημα "ανάπτυξη από ποιον, για ποιον", δηλαδή ανάπτυξη υπέρ των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και όχι για τα κέρδη των λίγων.

Σε αυτήν τη βάση θα κατανοούνται και οι προϋποθέσεις που απαιτούνται, ώστε η δυνατότητα του Σοσιαλισμού να γίνει πραγματικότητα».

Τέλος, κάλεσε το κίνημα, οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν:

«Εδώ και τώρα να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός, με ευθύνη του κράτους, αντιμετώπισης του στεγαστικού προβλήματος με επίκεντρο τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των τραπεζών, των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοεπενδυτών.

Να αξιοποιηθούν τα πάνω από 2 δισ., εισφορές των εργαζομένων υπέρ ΟΕΚ, σύμφωνα με τον σκοπό για τον οποίον εισπράχθηκαν και όχι για την κάλυψη άλλων αναγκών. Να επαναλειτουργήσει ο Οργανισμός σε αυτήν την κατεύθυνση.

Να χορηγηθούν άτοκα δάνεια στους δικαιούχους - εργαζόμενους για απόκτηση κατοικίας, αποπεράτωσης, επισκευής όπως γινόταν στο πλαίσιο του πρώην ΟΕΚ.

Προστασία της κατοικίας της εργατικής, λαϊκής οικογένειας από τους πλειστηριασμούς και τα κοράκια των τραπεζών και των funds.

Κατάργηση όλων των νόμων που έχουμε ψηφιστεί για να διευκολύνουν και να ενισχύουν τη δυνατότητα του κεφαλαίου να βγάζει τα σπίτια του λαού στο "σφυρί".

Κατάργηση των νόμων που έχουν βάλει στον πάγο τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κατώτατο μισθό.

Ουσιαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό ως βάση για αυξήσεις στις κλαδικές συμβάσεις. Κατώτατος μισθός 950 ευρώ. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας και επέκτασης των ΣΣΕ, της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης.

Ρεύμα φθηνό για τον λαό με ευθύνη του κράτους και της μεγαλοεργοδοσίας.

Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την λαϊκή, εργατική κατοικία.

Αναβάθμιση και επέκταση των φοιτητικών εστιών. Αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας για τη δωρεάν στέγαση των φοιτητών, για τις ανάγκες του λαού. Εκτός από τον πρώην ΟΕΚ, υπάρχουν και άλλοι φορείς που διαθέτουν μεγάλη ακίνητη περιουσία που έχει χτιστεί με τα λεφτά των εργαζομένων όπως π.χ. ο ΕΦΚΑ.

Στήριξη των λαϊκών οικογενειών που πληρώνουν μέρος του εισοδήματός τους για ενοίκιο και το κόστος στέγασης με επιδότηση ενοικίου».