Την παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής παρέμβασης στο εργοστάσιο της Ολυμπιακής Χελιού και Σολομού («Foppen») καταγγέλλει το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Πρέβεζας, αφού η εργοδοσία εμπόδισε μέλη του σωματείου και της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών να εισέλθουν στον χώρο και να επικοινωνήσουν με τους εργαζόμενους την Τετάρτη το πρωί.

Οι συνδικαλιστές με αποφασιστικότητα επέβαλαν την παρέμβασή τους, μίλησαν με τους εργάτες και τις εργάτριες, στέλνοντας μήνυμα πως «η φωνή των εργαζομένων δεν φιμώνεται» και «τα σωματεία δεν τρομοκρατούνται». Το περιστατικό έρχεται σε μία περίοδο έντονης αβεβαιότητας για το προσωπικό της επιχείρησης, καθώς στο εργοστάσιο παρατηρείται συρρίκνωση δραστηριότητας: Απομάκρυνση μηχανημάτων, μετακινήσεις προσωπικού στο εργοστάσιο της εταιρείας στην Ολλανδία και συνεχής μείωση παραγωγής.

Οι εργαζόμενοι, τονίζει το Σωματείο, δουλεύουν με ασταθή και απρόβλεπτα ωράρια, ειδοποιούνται την τελευταία στιγμή και βιώνουν έντονο άγχος, ψυχολογική πίεση και στοχοποίηση όταν επιχειρούν να αντιδράσουν.

«Η στάση αυτή της εργοδοσίας δείχνει πως σε όποια μελλοντική, αρνητική εξέλιξη που αφορά τους ίδιους τους εργαζόμενους, αυτό που πραγματικά φοβάται είναι το να σηκώσουν κεφάλι οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους», υπογραμμίζει το σωματείο. Επίσης, καταγγέλλει την πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας για απραξία, επισημαίνοντας ότι αρνήθηκε να συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση για το θέμα, περιοριζόμενη σε αόριστες αναφορές περί μελλοντικής συζήτησης.

Με φόντο τις ανησυχητικές εξελίξεις, οι εργαζόμενοι απαιτούν να γίνει πλήρης ενημέρωση για το εργασιακό τους μέλλον, ενώ διεκδικούν σταθερή και μόνιμη εργασία, καταβολή όλων των αποδοχών, υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ένταξη στα ΒΑΕ, καθώς και ενίσχυση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας.

Το σωματείο καταλήγει ότι «μόνο με αγώνα και οργάνωση μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας» και καλεί τα ταξικά σωματεία σε κοινή δράση για να μην περάσει καμία απόπειρα διάλυσης εργασιακών κεκτημένων.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι στον Τουρισμό - Επισιτισμό, αλλά και η ανάγκη διεκδίκησης και οργάνωσης του αγώνα τους, αναδείχθηκαν κατά τη χθεσινή εκδήλωση που διοργάνωσε το Στέκι Νεολαίας του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, από κοινού με το κλαδικό συνδικάτο Αχαΐας με θέμα «Το τουριστικό θαύμα και η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους».

Στον χώρο, βρέθηκαν αρκετοί νέοι εργαζόμενοι στον κλάδο, με τον Γιάννη Δήμτσα, μέλος της Διοίκησης του ΕΚΠ, να σημειώνει πως η δράση και οι πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν, θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα.

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ο Βασίλης Βασιλείου, πρόεδρος του κλαδικού σωματείου Επισιτισμού - Τουρισμού Αχαΐας, στάθηκε στην ανάγκη οργάνωσης της πάλης, συμμετοχής των εργαζομένων στα ξενοδοχεία, στις αλυσίδες εστίασης, στα εστιατόρια στο συνδικάτο, δυναμώνοντάς το και με νέες εγγραφές.

Αναφέρθηκε στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, που πατά στις πλάτες των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους που πλήττονται από την εφαρμοζόμενη γι' αυτόν τον σκοπό πολιτική, ενώ μετέφερε συγκεκριμένα στοιχεία που δείχνουν την απογείωση της εκμετάλλευσης: «Τα κέρδη τους βγαίνουν στα τσακισμένα κορμιά μας. Πατάνε στους χαμηλούς μισθούς, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στο κλέψιμο των δεδουλευμένων και των ενσήμων μας, στο κλέψιμο των υπερωριών. Ο βασικός μισθός των εργαζομένων στα ξενοδοχεία το 2025 βρίσκεται στα επίπεδα του 2011, όταν οι αφίξεις ήταν 14 εκατομμύρια, ενώ τώρα αγγίζουν τα 38 εκατομμύρια και τα έσοδα φτάνουν τα 20 δισ.».

Στάθηκε στο πόσο δύσκολα σήμερα μπορεί να τα «φέρει βόλτα» ένας εργαζόμενος στον κλάδο, παρά το γεγονός ότι αυτός «ανθοφορεί» όπως αρέσκονται να λένε τα αφεντικά, ενώ αναφέρθηκε στις ευθύνες τόσο της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όσο και των προηγούμενων, όπως και των δυνάμεών τους στην Ομοσπονδία του κλάδου.

Και, σημείωσε τις «δύο επιλογές» που έχουν οι εργαζόμενοι: «`Η θα ανεχτούμε αυτήν την κατάσταση και θα περιμένουμε τα χειρότερα που έρχονται, γιατί έρχονται. ΄Η θα οργανωθούμε, θα ενωθούμε και θα παλέψουμε όλοι μαζί για τη ζωή μας. Σημαντικός παράγοντας για ό,τι χάσαμε μέχρι σήμερα από δικαιώματα, είναι ότι δεν είχαμε την απαραίτητη συμμετοχή και οργάνωση στο σωματείο, στους αγώνες.

Γι' αυτό, όλοι στο συνδικάτο! Για να μην είναι κανένας μόνος του. Είναι πολλά τα παραδείγματα από τους χώρους δουλειάς που λόγω της συμμετοχής στα σωματεία, τους αγώνες που έχουμε κάνει για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα, τα καταφέραμε και σταματήσαμε την απληρωσιά, τις απολύσεις ή αποτρέψαμε μέτρα. Ετσι, ακόμη πιο δυναμικά, πρέπει να συνεχίσουμε».