Στην Κύπρο βρέθηκε την Κυριακή 18 Μάη αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο οποίος μίλησε σε σύσκεψη της ΚΟ Κύπρου στη Λευκωσία. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα της ομιλίας του.

Βρισκόμαστε εδώ, αντιπροσωπεία της ΚΕ του Κόμματος με τον σύντροφο Γιάννη Μανουσογιαννάκη, μέλος της ΚΕ, και έχουμε χαρά που σας συναντάμε. Αυτές τις μέρες ενημερωθήκαμε διεξοδικά από την καθοδήγηση της Τομεακής Οργάνωσης Κύπρου και από τον σύντροφο Κώστα Γουλιάμο.

Ξέρουμε ότι μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, σε αυτές τις συνθήκες κρατάτε τη φωτιά του αγώνα αναμμένη, την κόκκινη σημαία ψηλά και αγωνίζεστε για να αλλάξει η κατάσταση και εδώ στην Κύπρο και παντού. Στόχος να ανατραπεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, της αδικίας και των πολέμων, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το πού θα πάνε τα πράγματα και πώς θα εξελιχθούν σχετίζεται και με τη δράση που θα έχουν οι κομμουνιστές αλλά και πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι, ευρύτερα τμήματα της εργατικής τάξης, που πρέπει να μπουν στον αγώνα, για την ανατροπή. Απαραίτητη είναι μια πρωτοπορία που πρέπει να οργανώσει αυτόν τον αγώνα, γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται αυθόρμητα.

Αυτόν τον ρόλο της πρωτοπορίας έχουμε χρέος να τον επιτελέσουμε εμείς οι κομμουνιστές, ανεξάρτητα από συσχετισμούς, από δυσκολίες και εμπόδια.

Επομένως, θέλουμε να συζητήσουμε πιο καλά, τι κάνουμε ως κομμουνιστές, μπροστά στον πόλεμο που κλιμακώνεται. Τι κάνουμε ενάντια στην πολεμική οικονομία που αναπτύσσεται, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Τι κάνουμε για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να κατανοηθεί καλύτερα τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα. Τι κρύβεται πίσω από τους νέους ουρανοξύστες, τα μεγάλα ξενοδοχεία, τις υποδομές που συναντά κανείς όταν έρθει στην Κύπρο, και πώς συνδέονται όλα αυτά με τις εξελίξεις που έχουμε παγκόσμια.

Εμείς δεν καμαρώνουμε απ' τα μεγαλεία του καπιταλισμού. Γιατί κριτήριο έχουμε την πραγματική θέση των εργαζομένων. Αυτών που παράγουν τον πλούτο. Κριτήριο είναι οι συνθήκες δουλειάς, τα ωράρια, η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, ο Πολιτισμός. Μια σειρά δικαιώματα που θεωρούνται κόστος και πολυτέλεια και στην ευημερούσα Κύπρο.

Κριτήριο είναι ότι οι λαοί είναι αντιμέτωποι με έναν συνδυασμό τραγικών γεγονότων. Αναφέρουμε επιγραμματικά, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχουν πάνω από 50 πολεμικά μέτωπα. Πάνω από 3 χρόνια συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία ο οποίος είναι σφοδρός, άγριος, και δεν σταματά με τα παζάρια ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, γιατί θα συνεχίσει να υπάρχει η αιτία που τον δημιούργησε.

Αυτές τις ώρες, αυτές τις μέρες συνεχίζεται και παίρνει την πιο άγρια και βάρβαρη μορφή της η σφαγή των αμάχων, η λιμοκτονία των μικρών παιδιών στη Γάζα απ' το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Το κράτος που είναι στρατηγικός σύμμαχος των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι πολεμικές συγκρούσεις επεκτείνονται τώρα στη Συρία, στην Υεμένη, στο Πακιστάν, στην Ινδία και δεν ξέρει κανείς τι θα μας ξημερώσει.

Υπάρχει ένας παγκόσμιος πολεμικός αναβρασμός, από τη Βόρεια Θάλασσα μέχρι τη Γη του Πυρός, από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό και τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί παρατάσσονται, οργανώνονται, εξοπλίζονται και διαμορφώνονται στρατηγικές με συγκεκριμένα σχέδια και πλάνα.

Τα καπιταλιστικά κράτη και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις δίνουν προτεραιότητα στην πολεμική οικονομία παντού, με φοβερές αυξήσεις των δαπανών για εξοπλισμούς, με αστρονομικούς προϋπολογισμούς τέτοιων δαπανών, που μόνο στην ΕΕ για τα επόμενα χρόνια ξεπερνάνε τα 800 δισεκατομμύρια.

Θέλουμε να τονίσουμε εδώ ότι το κόστος, τα «σπασμένα» από αυτές τις προτεραιότητες θα τα πληρώσουν οι λαοί με δυσβάστακτες πολιτικές, με μέτρα περιορισμού των κοινωνικών δαπανών, με τεράστια χτυπήματα σε όλες τις πτυχές της ζωής των ανθρώπων, από την Εκπαίδευση, την Υγεία, σε όλα.

Τώρα λένε κυνικά στην ΕΕ ότι για να βρουν πόρους για τους εξοπλισμούς θα βάλουν χέρι στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, σε μία περίοδο που τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω της μείωσης των εισφορών που δίνουν εργοδότες και κράτος, βρίσκονται ήδη, σε πολλές χώρες, σε κατάσταση «φαλιμέντο» που λέει και ο λαός.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι είναι ότι στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας μαζί με τον ίδιο τον πόλεμο, οι πολεμικές προετοιμασίες αποτελούν ένα νέο μεγάλο πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι ορμούν σαν τα κοράκια να κατασπαράξουν τα εργατικά δικαιώματα.

Μέσα από αυτά αποκαλύπτεται ο ρόλος της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικού σχηματισμού, ως λυκοσυμμαχίας διαφορετικών συμφερόντων, ως συμμαχίας όμως επιθετικής σε βάρος των λαών. Αυτό δηλαδή που έλεγαν από την αρχή οι κομμουνιστές σταθερά, επίμονα και ορισμένες φορές μας χαρακτήριζαν και γραφικούς.

Αποδεικνύεται επίσης ότι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές δεν υπάρχουν ούτε αρχές ούτε φιλίες, ούτε συμμαχίες σταθερές. Μόνο ο ανταγωνισμός για το κέρδος. Το κάθε αστικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης μέσα στην ίδια τη χώρα του και μέσα στις συμμαχίες είτε αυτή είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, είτε η BRICS κ.λπ. Κοιτάει πρώτα πρώτα «τον δικό του λογαριασμό». Διατηρεί και αναπτύσσει τη συμμαχία μόνο στον βαθμό που εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης, είτε από πιο υψηλές, ισχυρές είτε από υποδεέστερες θέσεις σε αυτές τις συμμαχίες.

Ετσι καθορίζουν την πολιτική τους. Και το λέμε τώρα γιατί ξαναφουντώνει μια συζήτηση σκόπιμη κατά τη γνώμη μας, ψεύτικη, δημαγωγική ότι οι αστικές κυβερνήσεις δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, ότι τάχα είναι εξαρτημένες, είναι της καρπαζιάς, είναι υπόδουλες οι αστικές τάξεις μιας χώρας κ.τ.λ.

Στην πραγματικότητα όμως όλες οι κυβερνήσεις παντού που διαχειρίζονται τα καπιταλιστικά συμφέροντα σε όλα τα ζητήματα (από τις εμπορικές συμφωνίες, τις πολιτικές που εφαρμόζουν σε βάρος των εργαζομένων, και τις συμμαχίες στα στρατιωτικά ζητήματα), λειτουργούν συνειδητά, σχεδιασμένα με σκοπό να υπηρετήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας τους ή και τμημάτων της αστικής τάξης που έχουν ιδιαίτερες σχέσεις ή που θέλουν να πάρουν το πάνω χέρι και δίνουν σ΄αυτά προτεραιότητα.

Ετσι μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί επιλέγουν να είναι σταθερά με το άρμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ αντιλαμβάνονται η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα ότι θα χειροτερεύσει η θέση του λαού της Κύπρου αργά ή γρήγορα. Οτι μπορεί να γίνει στόχος αντιποίνων, όπως και η Ελλάδα, σε κάποια στιγμή που θα οξυνθούν παραπέρα οι αντιθέσεις.

Αποδείξεις υπάρχουν πολλές. Η Κύπρος με την επέκταση και αξιοποίηση των ξένων βάσεων που υπάρχουν (αγγλικών), που εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, και τις αξιοποιούν άμεσα οι Αμερικανοί, γίνεται μετά την Κρήτη ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού στις επιθέσεις του, ενάντια στα συμφέροντα των λαών.

Ταυτόχρονα, έχει μια αξία να δούμε τι σημαίνει ότι δυναμώνουν συστηματικά οι οικονομικές σχέσεις της Κύπρου με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ με ευθύνη της τωρινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων που είχαν προετοιμάσει το έδαφος. Τι σημαίνει η ενεργειακή διασύνδεση του Ισραήλ με την Κύπρο; Τι δείχνουν όλα αυτά τα πράγματα;

Εμείς λέμε ότι δείχνουν ένταξη της Κύπρου ακόμα πιο ενεργά σε έναν άξονα και σε ένα μέτωπο πολεμικό - ιμπεριαλιστικό. Ολα δείχνουν ότι το Ισραήλ χρησιμοποιείται ως η αιχμή του ιμπεριαλιστικού δόρατος στην περιοχή, για να εξυπηρετήσει τα ιδιαίτερα δικά του συμφέροντα στην επίθεση που έχει εξαπολύσει σε μια σειρά χώρες, αλλά και μαζί με τις ΗΠΑ.

Η Κύπρος θα είναι πιο βαθιά μπλεγμένη στα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια, σε μια περίοδο που μετά από 50 χρόνια συνεχίζει να είναι διχοτομημένη στην ουσία, με κατοχή εδαφών της, και που τώρα συντελούνται διεργασίες που σκοπό έχουν να νομιμοποιήσουν την τουρκική εισβολή και κατοχή.

Δεν πρέπει να ξεχαστεί η επίσκεψη Ερντογάν πριν από λίγες μέρες στην κατεχόμενη Κύπρο, που έθεσε κυνικά και ανοιχτά αυτά τα ζητήματα.

Θα ενταθούν οι ανταγωνισμοί για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο μερτικό και από τα ενεργειακά που εμπλέκονται και η Τουρκία και η Κύπρος. Με βάση και το γεγονός ότι η Τουρκία θέλει να παίξει ειδικό ρόλο στους δρόμους για τα ενεργειακά που θέλει να περάσουν μέσα από τα δικά της εδάφη, επιδιώκει να γίνει ένας παράλληλος κόμβος ενεργειακών δρόμων. Και γι' αυτόν τον σκοπό, μαζί με άλλους θέλει να επισημοποιήσει την κατοχή και τη διχοτόμηση.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι μέσα σε μια συνολική αντιπαράθεση και σύγκρουση στην περιοχή, σιγά - σιγά, μεθοδικά αδυνατίζει ο χαρακτήρας του Κυπριακού ως πρόβλημα διεθνές, εισβολής και κατοχής μιας ξένης χώρας. Από αυτήν την άποψη, η πρόταση για δικοινοτική, διζωνική Ομοσπονδία αδυνατίζει την εξεύρεση δίκαιης λύσης, που για χρόνια ολόκληρα εξίσου δίκαια και σωστά αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται ο κυπριακός λαός.

Γιατί αυτή η πρόταση διευκολύνει αντικειμενικά την αποδοχή της διχοτόμησης που έχει γίνει με τα όπλα. Νομιμοποιεί τις συνέπειες της εισβολής που υπήρξαν και είναι δυσβάστακτες.

Εμείς με στεναχώρια βλέπουμε ότι ένας επώδυνος συμβιβασμός τώρα υιοθετείται ως θέση αρχής. Το παρουσιάζουν ως λύση αποκρύπτοντας τις αρνητικές συνέπειες. Και κατά βάθος νομιμοποιούν μία τέτοια ιμπεριαλιστική πολιτική. Tην δικαιολογούν και διευκολύνουν να περάσει στη συνείδηση του λαού. Γιατί συμβιβασμοί και απαράδεκτες συμφωνίες μπορεί να γίνουν, αλλά εάν αυτές περάσουν ως τετελεσμένες μέσα στη συνείδηση του λαού, τότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για το μέλλον.

Δεν πρέπει να περάσει εφησυχασμός και καμία αυταπάτη, επειδή η Κύπρος βρίσκεται σε μια περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης και ευμάρειας, ότι μπορεί να γλιτώσει ο εργαζόμενος λαός από τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Γιατί πίσω από τους νέους ουρανοξύστες, πίσω από τα μεγάλα έργα που αναπτύσσονται, το θαύμα του τουρισμού, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ο κόσμος του πλούτου και ο κόσμος της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, ο κόσμος που έχει ένα αβέβαιο μέλλον και εμείς οι κομμουνιστές πρέπει αυτόν τον κόσμο να βλέπουμε. Να βλέπουμε την άγρια εκμετάλλευση χιλιάδων ανθρώπων ανεξάρτητα από την εθνική καταγωγή τους. Ανεξάρτητα αν είναι μετανάστες από την Αφρική, την Ασία ή από άλλες χώρες, αν είναι Ελληνες που ήρθαν να δουλέψουν για να τα βγάλουν πέρα στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν χαμηλοί μισθοί, εξαντλητικά και απάνθρωπα ωράρια, ελλείψεις στην κοινωνική φροντίδα και πρόνοια που είναι αναγκαία για τις οικογένειες με μικρά παιδιά που θα πάνε στους παιδικούς σταθμούς, για τις παροχές που πρέπει να δίνει η κοινωνική πρόνοια να είναι ανθρώπινες, αξιοπρεπείς κ.λπ. Επίσης, υπάρχει φοβερή ακρίβεια ειδικά στα ενοίκια.

Ολα αυτά τα τονίζουμε, γιατί ξέρουμε καλά από την πείρα μας ότι μαζί με την όξυνση των πολεμικών αντιπαραθέσεων, θα βρεθούμε μπροστά στο βάθεμα απότομα μιας νέας οικονομικής κρίσης στις μεγάλες χώρες, που θα σαρώσει τα πάντα. Και εδώ δεν θα εξαιρεθεί κανείς. Θα αντιμετωπίσει τη σφοδρότητα αυτών των συνεπειών, πολύ δε περισσότερο αφού η οικονομία της Κύπρου στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

Το ζήτημα είναι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε ο λαός να καταλάβει ότι δεν πρέπει να πληρώσει σε καμία περίπτωση τις συνέπειες αυτής της επίθεσης και της κρίσης. Πρέπει από τώρα να είναι έτοιμος, οργανωμένος με καθαρό προσανατολισμό για το πού πηγαίνουν τα πράγματα και προς τα πού πρέπει να στοχεύει η πάλη του.

Ο λαός πρέπει τώρα να βγάλει συμπεράσματα για να μην πέσει σε παγίδες, να μη δεχτεί διαχειριστικές πολιτικές μέσα στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, γιατί σε κάθε περίπτωση, θα είναι αντιλαϊκή. Τώρα περισσότερο πρέπει να υπάρχει μια σταθερή ιδεολογική, μαχητική πρωτοπορία, με τους κομμουνιστές μπροστά, που θα δείχνει τον δρόμο του αγώνα και θα οργανώνει την πάλη. Και εσείς σήμερα είστε η μαγιά μιας τέτοιας πρωτοπορίας.

Ο καπιταλισμός δεν αλλάζει. Δεν εξανθρωπίζεται. Γίνεται χειρότερος, πιο βάρβαρος και πιο επικίνδυνος.

Ταυτόχρονα, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε την επιχείρηση μιας νέας προπαγανδιστικής εκστρατείας, για καλλιέργεια νέων αυταπατών για τη δήθεν νέα δυνατότητα λόγω τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης της Τεχνητής Νοημοσύνης κ.λπ. να εφαρμοστεί μια τάχα φιλολαϊκή διαχειριστική πολιτική, μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Η σοσιαλδημοκρατία και τα οπορτουνιστικά πολιτικά σχήματα και κόμματα που είχαν την ίδια γραμμή, παρά τη μεγάλη κρίση που περνάνε, πρωτοστατούν στην καλλιέργεια τέτοιων αυταπατών, που υπηρετούν την ενσωμάτωση του λαού στο σύστημα.

Κάνουν ύπουλη δουλειά σ' όλες τις χώρες της ΕΕ, στην Ελλάδα και την Κύπρο. Τώρα πιο συστηματικά λένε ότι το κίνημα δήθεν με τη δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος και άλλων αριστερών δυνάμεων μπορεί να ανακόψει την επίθεση της δεξιάς, του νεοφιλελευθερισμού και να αποσπάσουν «βελτιώσεις» στη ζωή των εργαζομένων. Λένε ότι το κίνημα πρέπει να συμβάλει ώστε να υπάρχουν πιο φιλολαϊκές κυβερνήσεις, αλλά μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Πρόκειται για παγίδες και αυταπάτες. Γιατί το κίνημα βεβαίως θα παλεύει για να αποκρούει την επίθεση που κάνουν και οι νεοφιλελεύθερες και οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Θα παλεύει να αποσπά κατακτήσεις.

Αλλά αυτό μπορεί να το κατορθώσει μόνο εάν έχει αταλάντευτο μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις. Αν έχει αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό. Οταν ξέρει ότι καμιά κατάκτηση δεν είναι κατοχυρωμένη στο πλαίσιο της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτή η διαδικασία της προετοιμασίας δεν θα γίνει αυθόρμητα. Εσείς, η ΚΟ του ΚΚΕ, κομμουνιστές ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, από χώρα, όλοι εσείς πρέπει να γίνετε η φωνή του λαού, που θα τον διαφωτίσετε για το πού πηγαίνουν και πού πρέπει να πάνε τα πράγματα.

Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να τα κάνουν όλα, αλλά μπορούν να κάνουν πάρα πολλά. Να ιεραρχήσουν το κύριο, που είναι η ενίσχυση της οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Νέου Τύπου. Να πρωτοστατήσουν στον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα και στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Να μην κουραστούμε να συζητάμε με πολλούς τρόπους και να διαδίδουμε τις κομμουνιστικές ιδέες, την ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού, την υπεροχή και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Να δυναμώσουμε την πάλη με την κυβέρνηση, με την εξουσία, με τα κόμματα που διαχειρίζονται την αστική εξουσία.

Να εξηγούμε τι σημαίνει και τι συνέπειες θα 'χει για τον λαό η κοινή συμπόρευση αστικών κομμάτων.

Να δείχνουμε ότι σήμερα χρειάζεται το κομμουνιστικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί, να ανασυνταχθεί και εδώ στην Κύπρο, να επιταχυνθούν αυτές οι διαδικασίες.

Σε συνεργασία με το ΚΚΕ χρειάζεται να δουλέψουμε με προτεραιότητα στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα. Στην Κύπρο υπάρχουν και είναι καταγεγραμμένες οι επιχειρήσεις όπως και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που δουλεύουν στην παραγωγή, στα ξενοδοχεία και αλλού.

Οι νέοι επιστήμονες που δουλεύουν στην έρευνα στα πανεπιστήμια, οι εκπαιδευτικοί, οι υγειονομικοί, οι μικροί επαγγελματίες, οι αγρότες που θα συνθλιβούν μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ό,τι έχει μείνει από την αγροτική παραγωγή.

Ντόπιοι και ξένοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που διαμορφώνουν την κοινωνική πρωτοπορία και έχουν συμφέρον να ανατραπεί ο καπιταλισμός. Πρέπει να δουλέψουμε και να μιλήσουμε με αυτούς, για να δημιουργηθεί ένα ρωμαλέο κίνημα, που δεν θα παγιδευτεί στις ρεφορμιστικές προτάσεις που κυριαρχούν στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος και εδώ στην Κύπρο και παραπλανούν, χειραγωγούν και υποτάσσουν.

Ταυτόχρονα, εμείς οι κομμουνιστές έχουμε χρέος να περιφρουρούμε ιδεολογικά και πολιτικά το κίνημα. Δηλαδή να μην πέφτει στην παγίδα και να μη βάζει πλάτη στην κυβερνητική εναλλαγή των αστικών δυνάμεων, γιατί σε κάθε περίπτωση θα είναι αντιλαϊκή.

Να ξεσκεπάζει τις δήθεν ριζοσπαστικές διεκδικήσεις, όπως είναι το αίτημα για κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Λες και αυτές τότε που θα ανήκουν στο αστικό κράτος, δηλαδή στον συλλογικό καπιταλιστή - εκμεταλλευτή, θα μπορούν να ασκήσουν φιλολαϊκή πολιτική.

Χρειάζεται να μιλήσουμε με τους εργαζόμενους για όλα αυτά.

Οταν διάβασα το κεντρικό σύνθημα για την 1η Μάη, «Δίκαιη ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου», σκέφτηκα ότι αυτό εδώ και 150 χρόνια χρησιμοποιείται από τους ρεφορμιστές, τους σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές ως ένα παραπλανητικό σύνθημα παγίδευσης του κινήματος.

Υπάρχει μήπως δυνατότητα να γίνει δίκαιη ανακατανομή σε ένα άδικο σύστημα, σε ένα σύστημα που από τη φύση του είναι εκμεταλλευτικό;

Ενα κίνημα που θέλει να παλεύει για την ικανοποίηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πρέπει να απορρίπτει αυτά τα συνθήματα και αυτήν τη γραμμή πάλης. Να απορρίπτει την ταξική συνεργασία και την κυβερνητική συνεργασία. Να διεκδικεί όχι απλά βελτιώσεις μισθών, αλλά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών που εδράζονται στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, 7ωρο, 5ημερο, 35ωρο. Ενας διεκδικητικός στόχος που εγκαταλείφθηκε από τα ρεφορμιστικά συνδικάτα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Επίσης, ταυτόχρονα πρέπει να διεκδικεί τις σύγχρονες ανάγκες που αφορούν την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, τις παροχές κοινωνικής πρόνοιας, τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, τον Πολιτισμό και Αθλητισμό.

Υπάρχει βέβαια αρνητικός συσχετισμός αλλά πρέπει να θέσουμε αυτά τα ζητήματα στο δικό μας πλαίσιο πάλης. Θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι που θα μας αγκαλιάσουν, όπως θα βρεθούν και πολλοί που θα παλέψουν ενάντια σ' αυτά τα ζητήματα.

Χρειάζεται, λοιπόν, ένα κίνημα που θα έχει στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και για αυτό στην προμετωπίδα του δεν θα έχει τη δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, αλλά θα έχει, όλος ο παραγόμενος πλούτος να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.

Ξέρουμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και παλεύουμε για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τώρα είμαστε πιο έμπειροι να την επιβάλουμε μαζί με τον λαό, όταν αυτός αποφασίσει.

Υπάρχουν σήμερα πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες από την εξουσία της εργατικής τάξης, που θα καθοδηγείται από το Κομμουνιστικό Κόμμα από ό,τι υπήρχαν την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης του 1917 και όλη την περίοδο της πρώτης προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Γιατί ο πλούτος έχει αυξηθεί, τα τεχνικά μέσα και η επιστήμη έχουν μπει ήδη στη ζωή. Μπορούν να αξιοποιηθούν παραπέρα και πιο αποτελεσματικά από την εργατική εξουσία γιατί θα γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, και έτσι θα μπορούν να αξιοποιηθούν για να ικανοποιηθούν πλήρως οι λαϊκές ανάγκες.

Σήμερα έχουμε περισσότερη πείρα και γνώση για τη διεύθυνση των οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων από τον ίδιο τον λαό με τους εκλεγμένους εκπροσώπους του. Αυτοί θα είναι ανακλητοί στα κέντρα διεύθυνσης της εξουσίας. Εχουμε όπλο μας ισχυρό τον επιστημονικά οργανωμένο κεντρικό σχεδιασμό, γιατί υπάρχουν όλα τα τεχνολογικά μέσα για να σχεδιάσουμε την ανάπτυξη της παραγωγής και τη δίκαιη κατανομή της που είναι οι κυριότερες προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των αναγκών.

Συστατικό στοιχείο της εργατικής εξουσίας είναι ο εργατικός έλεγχος, η συμμετοχή της εργατικής τάξης και όλου του λαού στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Να πάμε στον λαό με αυτοπεποίθηση, ανεξάρτητα από τις καμπές, από τις δυσκολίες και τον συσχετισμό δύναμης της ταξικής πάλης. Να έχουμε δηλαδή πεποίθηση ότι μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα. Να φέρουμε μια καλύτερη κοινωνία, μια εξουσία πραγματικά λαϊκή, που θα βάλει τέρμα στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και που αξίζει για αυτόν τον σκοπό να κάνουμε οποιαδήποτε θυσία, για το καλό του λαού, για το καλό των παιδιών μας.