INTIME NEWS

Συγκεκριμένα, την κατ' ιδίαν συνάντησή τους και τις διευρυμένες συνομιλίες των αντιπροσωπειών των δύο χωρών ακολούθησε κοινή συνέντευξη Τύπου, όπου στη διαδικασία των ερωταπαντήσεων ο Μερτζ ρωτήθηκε τι θα μπορούσε «να αντιγράψει ή να διδαχτεί» από την ελληνική κυβέρνηση.

Στην απάντησή του ξεχώρισε αμέσως την «επιστροφή στην εβδομάδα εργασίας των 6 ημερών», χαρακτηρίζοντας «αδύνατο κάτι τέτοιο» και «αδιανόητο» να γινόταν στη Γερμανία, εξ ου και έβαλε στόχο της θητείας του να «μιλήσουν» στη γερμανική ομοσπονδιακή Βουλή για το «μέγιστο όριο ωρών εβδομαδιαίας εργασίας». «Οσοι μιλούν για 40 ώρες εργασίας, να κοιτάξουν λίγο την Ελλάδα. Εκαναν πολύ παραπάνω από αυτά σε ό,τι αφορά το εβδομαδιαίο όριο εργασίας, μπορούμε πραγματικά να διδαχτούμε από την Ελλάδα», τόνισε ο Μερτς.

Ιδρώνοντας - ξεϊδρώνοντας μπροστά στον φακό, ο Μητσοτάκης προσπάθησε να αμβλύνει τις εντυπώσεις και να παρουσιάσει «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Από τη μία ευχαρίστησε τον Μερτς «για τα καλά του λόγια», από την άλλη έσπευσε να κάνει «μια διευκρίνιση: Στην Ελλάδα το πενθήμερο είναι νομικά κατοχυρωμένο. Εχουμε προσθέσει όμως βαθμούς ευελιξίας ως προς την εργατική νομοθεσία, που να μας επιτρέπουν να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες και των εργαζομένων αλλά και των επιχειρήσεων, με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούμε και τα εργατικά δικαιώματα να διασφαλίζουμε αλλά και να στηρίζουμε συνολικά την παραγωγικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων». Οπου «ανάγκες των εργαζομένων», για τις οποίες τάχα κόπτεται, η ανάγκη να συμπληρώσουν το γλίσχρο εισόδημά τους, που εξανεμίζεται από τα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας.

«Τεχνογνωσία» άλλωστε για το γερμανικό κεφάλαιο έσπευσε να παράσχει και σε άλλα πεδία, π.χ. στην «ψηφιοποίηση υπηρεσιών», λέγοντας ότι «θα το εκτιμήσουν πάρα πολύ και οι γερμανικές επιχειρήσεις και το γερμανικό κράτος». Στο ίδιο πλαίσιο, επιτευγμάτων για τους ομίλους, ο Μητσοτάκης είπε χθες ότι «τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα γράφει ένα νέο κεφάλαιο», με ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», «αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής» (μέσα από ανελέητο φοροκυνηγητό στα λαϊκά στρώματα, την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο φοροαπαλλάσσεται με τον νόμο) αλλά και ανάκτηση της περιλάλητης «επενδυτικής βαθμίδας», την οποία παρουσίασε ως «εφαλτήριο για περισσότερες επενδύσεις», χαιρετίζοντας το γεγονός ότι γερμανικοί όμιλοι «επενδύουν» στην Ελλάδα «στα αεροδρόμια, στις τηλεπικοινωνίες, στην ψηφιακή, στην πράσινη τεχνολογία».

Διαβεβαίωσε δε ότι η κυβέρνηση «θα συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν την Ελλάδα έναν ελκυστικό προορισμό για γερμανικές επενδύσεις», όντας «υπόδειγμα δημοσιονομικής συμμόρφωσης ως προς την επίτευξη των δημοσιονομικών κανόνων», αφού η κυβέρνηση «θα πετύχει πλήρως τους δημοσιονομικούς στόχους που έχει θέσει» με τη «δημοσιονομική σταθερότητα (...) το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζουμε όλες τις πολιτικές μας». Αντίστοιχες διαβεβαιώσεις παρείχε και αργότερα, το βράδυ, μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο του «Economic Council Germany», όπου άλλωστε βραβεύτηκε για τις «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης.

Σύμπλευση με το Βερολίνο εντοπίστηκε και σε άλλα θέματα, όπως το Ουκρανικό, με τον Μερτς να τονίζει ότι «αν χρειαστεί θα στηρίξουμε την Ουκρανία επί χρόνια». Επίσης στα ζητήματα των εξοπλισμών και της στροφής στην πολεμική οικονομία, όπου ο καγκελάριος, αποτυπώνοντας την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τόνισε ότι «η ειρήνη και η ασφάλεια στην Ευρώπη δεν είναι πλέον κάτι το αυτονόητο» και ότι «οι προκλήσεις στην Αμυνα θα είναι η νέα κανονικότητα που θα μας συνοδέψει τα επόμενα χρόνια», βάζοντας σε αυτό το φόντο στόχους όπως «να επιταχυνθεί η παραγωγή» και «να αυξηθούν οι ποσότητες» όπλων και πυρομαχικών. Για να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι, μίλησε για «εργαλεία» όπως «έσοδα από καταβολή φόρων ή επιβολή τελών στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα», ποσά που θα φορτωθούν οι λαοί ενόσω οξύνονται οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τους διαύλους, με ταυτόχρονες περικοπές σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ.

Ο Μητσοτάκης επ' αυτού μίλησε για «στήριξη στην εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία» της Ουκρανίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ έβαλε και στόχο η ΕΕ να μετάσχει «στο τιτάνιο έργο της ανοικοδόμησης» της Ουκρανίας, όπου οι ευρωενωσιακοί επιχειρηματικοί όμιλοι μυρίζονται μπόλικο «ψητό».

Στο ευρύτερο πλαίσιο των ανταγωνισμών, ο πρωθυπουργός τόνισε με τη σειρά του ότι «σε αυτήν τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα η Ευρώπη οφείλει να είναι ενωμένη διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη που της αναλογεί για τη δική της άμυνα». «Πρέπει να ενισχύσουμε την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, αλλά για να συμβεί αυτό έχουμε την ευθύνη να επιλέξουμε προσεκτικά τους συνομιλητές μας στο πεδίο αυτό», «διαφορετικά θα τίθενται σε κίνδυνο συμφέροντα ασφάλειας των επιμέρους κρατών - μελών», πρόσθεσε, έχοντας κατά νου την Τουρκία και τις μπίζνες που στήνει στα εξοπλιστικά με σειρά ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως Γερμανία και Ιταλία.

Σε αυτό το φόντο, ρωτήθηκαν για το παζάρι της Γερμανίας με την κυβέρνηση Ερντογάν για να της πουλήσει μαχητικά «Eurofighter». Ο Μητσοτάκης είπε ότι «δεν είναι δουλειά μου να υποδείξω τον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία θα κάνει πωλήσεις οπλικών συστημάτων», ωστόσο επανέλαβε τα περί «προϋποθέσεων», όπως ότι «τρίτες χώρες οι οποίες θέλουν με κάποιον τρόπο να συνδεθούν αμυντικά με την Ευρώπη θα πρέπει να δείχνουν, αν μη τι άλλο, μια υψηλή συμμόρφωση ως προς την κοινή πολιτική εξωτερικών και ασφάλειας ή - γιατί όχι; - να υπογράψουν και μια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την ΕΕ». Συμφωνίες που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί και το μελάνι τους, όπως αποδεικνύει η πείρα από τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου. Διόλου τυχαία, παίρνοντας την πάσα ο Μερτς είπε ότι «η συμπερίληψη μη μελών (σ.σ. της ΕΕ) στην παραγωγή συστημάτων άμυνας και ασφάλειας αποτελεί ευκαιρία να συμπέσουμε με χώρες όπως η Βρετανία και η Νορβηγία, να τις ενσωματώσουμε στην ΕΕ. Εχουμε κι άλλες χώρες που θα ήταν διατεθειμένες να μετάσχουν σε αυτόν τον δρόμο, και είμαι ανοιχτός να τις συμπεριλάβουμε στην πολιτική ασφάλειας και άμυνας», κλείνοντας το ματάκι στην Αγκυρα.

Παραπέρα, ο Μερτς έθεσε ζήτημα καλύτερης «συνεργασίας» στο Μεταναστευτικό, ζητώντας από την Αθήνα «να μειωθούν οι αριθμοί της δευτερογενούς μετανάστευσης προς το Βερολίνο» και «να αυξηθούν οι επανεισδοχές». Για το θέμα παρέπεμψε σε περαιτέρω «συνεννοήσεις» σε επίπεδο υπουργών Εσωτερικών. Ο δε Μητσοτάκης έσπευσε να «αναγνωρίσει» ότι «υπάρχουν ζητήματα δευτερογενών ροών», ενώ πρόσθεσε ότι είναι «σε ανοιχτή συζήτηση με τη γερμανική κυβέρνηση» και ότι «με καλή διάθεση» και «μέσα από ένα πλαίσιο συνεργασίας των αρμόδιων υπουργείων» θα καταλήξουν «σε λύσεις οι οποίες θα είναι αμοιβαία ωφέλιμες». Σε κάθε περίπτωση, χαρακτήρισε το Μεταναστευτικό «μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας» και έδωσε έμφαση «στις επιστροφές και στη σωστή υλοποίηση του ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου», προετοιμάζοντας για μεγαλύτερη καταστολή.

Τέλος, ο πρωθυπουργός επέμεινε ότι «είναι απαραίτητη και η συνεργασία μας με τις ΗΠΑ. Η αμυντική πολιτική στην ήπειρό μας, άλλωστε, είναι διαχρονικά συνδεδεμένη με τις διατλαντικές σχέσεις. Μια πορεία την οποία εξάλλου η Ελλάδα ακολουθεί με συνέπεια».

Σε αυτό το κλίμα, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης μεταβαίνει σήμερα στην Αττάλεια της Τουρκίας, για τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ (14-15/5), στο περιθώριο της οποίας αναμένεται άλλη μια συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του, Χ. Φιντάν. Πιθανολογείται ότι θα οριστικοποιήσουν την ημερομηνία του επόμενου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, με συμμετοχή των Μητσοτάκη - Ερντογάν. Μέχρι στιγμής τοποθετείται αόριστα «εντός του θέρους».