Στην εκδήλωση, με τίτλο «Οταν πυκνώνει το "σκοτάδι", ανάβουμε τη φλόγα που το διαλύει! Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο των λαών», μίλησε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ακολούθησε αφιέρωμα στο αντιπολεμικό - αντιφασιστικό - αντιστασιακό τραγούδι, με τους Γιώργο Αετόπουλο, Κώστα Καρμπά, Δημήτρη Αλιστρατινό και Αλέξανδρο Τσακιρίδη.

Την εκδήλωση παρακολούθησε η Μάγδα Φύσσα.

Στην ομιλία του ο Κ. Παπασταύρου ανέφερε μεταξύ άλλων πως «η Αντιφασιστική Νίκη σηματοδοτεί ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Οτι ο φασισμός - ναζισμός συντρίφτηκε από τον Κόκκινο Στρατό και τη Σοβιετική Ενωση, και τα μαζικά εργατικά - λαϊκά ένοπλα κινήματα στις κατεχόμενες χώρες, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Η ανακοίνωση αυτής της νίκης, με την ύψωση της σημαίας του Κόκκινου Θριάμβου στο Ράιχσταγκ, και η άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας συμβολίζουν αυτήν την πραγματικότητα. Από αυτήν την άποψη, η 9η Μάη είναι και παραμένει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των λαών ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, μέρα τιμής στα εκατομμύρια που έπεσαν στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό φασιστικό Αξονα.

35 χρόνια μετά την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, που συνέβαλε αποφασιστικά σε μια υποχώρηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, σε μια βαθιά, μακροχρόνια κρίση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, είναι δική μας κατάκτηση ότι δεν θάφτηκε η ιστορική αλήθεια, ότι έμεινε ζωντανή, ότι πέρασε σε νεότερες γενιές. Ηρθε μέσα από έναν σκληρό ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα, μια σκληρή αναμέτρηση με την προσπάθεια αποσιώπησης, διαστρέβλωσης και συκοφάντησης αυτής της ιστορικής αλήθειας, εστιάζοντας στον ρόλο της ΕΣΣΔ και των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Κι όμως, μέσα στο βαρύ αντιδραστικό και αρνητικό κλίμα της αντεπανάστασης, συμβάλαμε κι εμείς ως Κόμμα να υπερασπιστούμε αυτήν τη μνήμη απέναντι στους επίδοξους νεκροθάφτες της, να συνδεθεί με τα επίκαιρα ζητήματα της σύγχρονης ταξικής πάλης.

Βεβαίως, ο αγώνας αυτός συνεχίζεται και η διαπάλη για την ιστορική αποτίμηση της Αντιφασιστικής Νίκης και των προϋποθέσεων και αποτελεσμάτων της οξύνεται. Γιατί σήμερα τα διδάγματά της είναι όσο ποτέ επίκαιρα και ζωντανά, και μάλιστα σε μια περίοδο προετοιμασίας νέων, πιο γενικευμένων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και πολέμων».

Πρόσθεσε ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ συνεχίζεται η οργανωμένη εκστρατεία ιστορικής παραχάραξης της Αντιφασιστικής Νίκης. «Η εκστρατεία αυτή εντάσσεται σήμερα και στο πλαίσιο της πολεμικής προετοιμασίας που διεξάγεται στις χώρες της ΕΕ, της αυξανόμενης ρωσοφοβίας, που φτάνει μέχρι την απαγόρευση της χρήσης της σοβιετικής σημαίας ή άλλων αντιφασιστικών συμβόλων σε χώρες της ΕΕ ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης, πρωτόγνωρα μέτρα τρομοκρατίας και καταστολής.

Στην Ελλάδα, κορυφαίοι εκπρόσωποι της αστικής ιστοριογραφίας επιχειρούν να βαφτίσουν την Εθνική Αντίσταση "τρομοκρατία", να παρουσιάσουν την τιμωρία των δοσίλογων ως δήθεν "σφαγές αμάχων" και τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας ως δήθεν ανάγκη "προστασίας των αθώων". Αυτές οι προκλητικές αναφορές αποκαλύπτουν πόσο πολύ φοβούνται τις παρακαταθήκες των λαϊκών αγώνων.

(...) Ταυτόχρονα, η διαστρέβλωση έρχεται και από μια άλλη πλευρά. Από την προσπάθεια να οικειοποιηθούν την Αντιφασιστική Νίκη δυνάμεις της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας, προσπαθώντας να ντύσουν τους δικούς τους στόχους απέναντι στους Ευρωατλαντικούς ανταγωνιστές τους με την αίγλη της Σοβιετικής Ενωσης. Βέβαια, αυτό το κάνουν γιατί είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του ρωσικού λαού η νοσταλγία για την ΕΣΣΔ, η αναγνώριση των κατακτήσεων των εργαζομένων την περίοδο του σοσιαλισμού, όλων αυτών που σήμερα βιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, με ευθύνη και όσων σήμερα κυβερνούν την Ρωσία και συνέβαλαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση».

Ανέδειξε δε ότι μέσα σ' αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο, και στο φόντο των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, δημιουργούνται και ενισχύονται φασιστικές δυνάμεις για να παίξουν τον ρόλο τους, να χτυπήσουν το κίνημα: «Εδώ άλλωστε, στη Θεσσαλονίκη, έχετε πείρα από αυτήν την προσπάθεια. Αλλά και από τη μαχητική δράση για την απομόνωση αυτών των δυνάμεων, για να ξεκοπούν από τους χώρους της νεολαίας. Οι συλλήψεις πριν μερικές μέρες δεν πρέπει να εφησυχάζουν. Συνήθως πιάνουν τη μαρίδα και αφήνουν ανέπαφα τα μεγάλα κεφάλια».

Συνεχίζοντας ο Κ. Παπασταύρου στάθηκε στα ιδιαίτερα κρίσιμα διδάγματα που αφορούν το σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης. Το πρώτο βασικό και διαχρονικό συμπέρασμα, είπε, είναι οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις να μην εγκλωβίζονται στα σχέδια, στις συμμαχίες, στους στόχους των αστικών τάξεων: «Το κρίσιμο είναι να υπάρξει αυτοτελής, διακριτή οργάνωση και δράση της εργατικής τάξης, που να μην υποχωρήσει τόσο κάτω από το πανεθνικό πολεμικό εγερτήριο και τον εθνικισμό, όσο και κάτω από τη θολή διάθεση για ειρήνη και σταμάτημα του πολέμου, τον πασιφισμό δηλαδή. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό που δεν πρέπει να μπει στην άκρη είναι η ταξική πάλη. Οποια δηλαδή διάθεση και να κυριαρχεί στις μάζες, όπως και να εναλλάσσεται, ό,τι δυσκολίες και να υπάρχουν, είναι κρίσιμο ζήτημα η πάλη των εργαζομένων ενάντια στο κεφάλαιο, στην εργοδοσία, στο αστικό κράτος και την κυβέρνηση να μη σταματήσει, αντίθετα αυτή η πάλη να οξυνθεί, να ενταθεί (...) Με αυτό το κριτήριο, και σήμερα το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και οργανώνει τη μάχη αντίθεσης στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στα ΝΑΤΟικά σχέδια, εναντιώνεται στις αστικές κυβερνήσεις που προωθούν αυτήν την εμπλοκή και στα αστικά κόμματα που τη στηρίζουν. Δηλώνει ότι οι λαοί δεν πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο ληστών. Παίρνει αυτοτελώς πρωτοβουλίες ως Κόμμα, αλλά και πρωτοστατούν οι κομμουνιστές στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην κατεύθυνση της οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης, σηκώνει αντιπαράθεση με τους στόχους της πολεμικής οικονομίας και της πολεμικής προετοιμασίας. Οι δυνάμεις του μπαίνουν μπροστά ενάντια στη μεταφορά όπλων στην Ουκρανία, ενάντια στη στήριξη του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ που σφαγιάζει τη Γάζα, οργανώνει πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και στον αγώνα του για να έχει τη δική του πατρίδα.

Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα είναι ότι όσο είναι αναγκαίο σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου το εργατικό - λαϊκό κίνημα με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος να οργανώσει την πάλη για την υπεράσπιση του λαού, της ζωής του και των δικαιωμάτων του σε όλες τις συνθήκες απέναντι στην αστική τάξη, εγχώρια ή εισβολέα, άλλο τόσο κρίσιμο είναι αυτός ο αγώνας να μη μείνει στα μισά, αλλά να φτάσει στο τέλος, δηλαδή στην πάλη για διέξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην εξουσία.

(...) Με αυτό το κριτήριο, σήμερα το ΚΚΕ τονίζει ότι η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Σημειώνει ότι σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής εμπλοκής και κήρυξης πολέμου το ζητούμενο για τα λαϊκά στρώματα είναι όχι η "εθνική ενότητα" με τα καθεστώτα των ιμπεριαλιστών, αλλά η ταξική αναμέτρηση με την ίδια την αστική τάξη, εγχώρια και ξένη, με στόχο την εργατική - λαϊκή εξουσία. Μόνο έτσι διασφαλίζεται η νίκη της εργατικής τάξης και της λαϊκής πλειοψηφίας απέναντι στον ιμπεριαλισμό».

Κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στο Γεντί Κουλέ, έναν χώρο που όπως είπε «συμβολίζει την αταλάντευτη σύγκρουση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών με το αστικό κράτος, συμβολίζει τον ηρωισμό, το υψηλό φρόνημα απέναντι στον ταξικό εχθρό. Συμβολίζει όμως και την αποφασιστικότητα της αστικής τάξης να τσακίσει τον "εχθρό λαό" με κάθε μέσο και κάθε κόστος.

Το Γεντί Κουλέ αποτέλεσε σύμβολο του αστικού καθεστώτος απέναντι στους εργαζόμενους και στον λαό, που το αμφισβήτησαν. Η πρόσφατη αποκάλυψη των ομαδικών τάφων με τους στοιβαγμένους εκτελεσμένους κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης φανερώνει τα θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκε η σημερινή αστική δημοκρατία, τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται η αστική τάξη της χώρας και διεκδικεί ρόλο στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχτηκε όλη η καπιταλιστική ανάπτυξη μετά τον πόλεμο. Είναι θεμέλια αίματος, βίας, καταστολής, γκρεμίζοντας όλες τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες, όλη αυτήν την πλασματική εικόνα της δήθεν ελευθερίας και δημοκρατίας για όλους, που άλλωστε ξεφτίζει μέσα στην ίδια την καθημερινή ζωή των εργαζομένων, όταν αποκαλύπτεται με κάθε τρόπο η ταξική επιλογή υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου σε κάθε πτυχή της και εις βάρος της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας.

Οι εκτελεσμένοι των έκτακτων στρατοδικείων στο Γεντί Κουλέ και αλλού, οι ομαδικοί τάφοι του "ελεύθερου δημοκρατικού κόσμου", αποτελούν και θεμέλια της δικής μας Ιστορίας. Τα λόγια του εκτελεσμένου μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Αρίστου Βασιλειάδη, στους στρατοδίκες του, "δεν αναγνωρίζω κανέναν νόμο, ούτε το κράτος σας", φωτίζουν τον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής με αυτό το αστικό καθεστώς, όποια μορφή κι αν παίρνει η εξουσία του, τον δρόμο για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ.

Οι εκτελεσμένοι που βρίσκονται σε αυτόν τον τόπο παίρνουν τη θέση τους δίπλα στους νεκρούς μας σε όλη την Ιστορία του κινήματός μας στην Ελλάδα και διεθνώς. Στέκονται ισάξια πλάι στους εκτελεσμένους Κομμουνάρους της Ματωμένης Βδομάδας του 1871, στους κρεμασμένους μπολσεβίκους και επαναστάτες της Επανάστασης του 1905, στους εκατοντάδες τουφεκισμένους Ισπανούς αντιφασίστες, στους Γερμανούς Σπαρτακιστές του 1919, στους κομμουνιστές που πλήρωσαν με τη ζωή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης το γεγονός ότι μέσα στο πηχτό σκοτάδι του ναζισμού συνέχιζαν την αντίσταση στο καθεστώς.

Υποσχόμαστε ότι εκτός από το να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να τιμηθούν όπως πρέπει, όπως τους αξίζει, όλοι αυτοί που στοιβάχτηκαν στους ομαδικούς τάφους της αστικής εξουσίας, υποσχόμαστε πάνω απ' όλα πως θα κάνουμε τα πάντα για να τιμήσουμε τις θυσίες τους δρώντας στην πράξη για τους στόχους για τους οποίους έπεσαν.

(...) Εχουμε μπει σε μια νέα περίοδο, έχοντας θεμελιωμένη πεποίθηση ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας της αναζωογόνησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των νέων ορμητικών και νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει. Με γνώση, αισιοδοξία και αποφασιστικότητα δηλώνουμε ότι διέξοδο από τον πόλεμο μπορεί να δώσει η εργατική τάξη, ο λαός, ανατρέποντας τον καπιταλισμό και ανοίγοντας τον δρόμο για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».