Στην εκδήλωση μίλησε η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Αμέσως μετά βραβεύτηκαν οι Τομεακές Οργανώσεις που ξεχώρισε η προσπάθειά τους να δυναμώσει το Κόμμα με νέες δυνάμεις από την εργατική τάξη, τις γυναίκες και τη νεολαία το 2024, στην άμιλλα οικοδόμησης και στρατολογίας προς τιμήν των 100 χρόνων από τον θάνατο του Λένιν. Στην 1η θέση βρέθηκε η ΤΟ Δήμου Θεσσαλονίκης, στη 2η η ΤΟ Κατασκευών και στην 3η ισοβάθμησαν οι ΤΟ Ανατολικής Θεσσαλονίκης και Ημαθίας.

Στην ομιλία της η Θεανώ Καπέτη καλωσόρισε τις νέες συντρόφισσες και τους νέους συντρόφους που εντάχθηκαν στις γραμμές του Κόμματος, τους νέους συντρόφους της ΚΝΕ, «τον ανθό της νεολαίας της περιοχής μας, όλους εσάς που πήρατε την πιο γενναία απόφαση στη ζωή σας: Να γυρίσετε την πλάτη στον ατομικό δρόμο, στις σειρήνες της υποταγής, και να συνταχθείτε μαζί μας στη μεγάλη υπόθεση της επαναστατικής ανατροπής αυτού του σάπιου και βάρβαρου συστήματος, στην πάλη για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας που ξεπροβάλλει από παντού σαν άμεση ανάγκη, της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής».

Στη συνέχεια σημείωσε ότι «το ζήτημα της οικοδόμησης και της στρατολογίας δεν είναι καινούργιο, αλλά δεν θα γίνει και ποτέ παλιό. Ουσιαστικά διαπερνά το Κομμουνιστικό Κίνημα και το Κόμμα μας από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του. Οχι τυχαία, καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του λενινιστικού θεωρητικού έργου. Το πώς, το πού, με ποιες αρχές και για ποιο σκοπό συγκροτείται το ΚΚ, αποτελεί θεμελιακό ζήτημα. Για τους λόγους αυτούς, η ύπαρξη ΚΚ σε κάθε χώρα και η ισχυροποίησή του στην κοινωνία όπου δρα αποτελούν ιστορική αναγκαιότητα.

Η συγκρότηση επαναστατικού ΚΚ βασίζεται πάντα στις ίδιες γενικές αρχές που απορρέουν από τον ίδιο τον χαρακτήρα και την αποστολή του. Το ΚΚ αποτελεί την οργανωμένη ιδεολογική και πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, την ανώτατη μορφή οργάνωσής της. Αποτελείται από εθελοντές - ομοϊδεάτες που αγωνίζονται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Η συνένωση των μελών του Κόμματος μέσα στις Οργανώσεις του, στην πάλη για τον σκοπό της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, γίνεται στη βάση της αποδοχής του Καταστατικού και του Προγράμματός του. Πρόκειται για συνειδητή απόφαση και επιλογή, που απαιτεί συνεχή επιβεβαίωση, μέσα από την καθημερινή δράση και στάση του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας.

Ο επαναστατικός χαρακτήρας ενός ΚΚ, όμως, δοκιμάζεται και επιβεβαιώνεται καθημερινά. Αυτή η επιβεβαίωση προϋποθέτει την ικανότητα του Κόμματος να ωριμάζει, να αφουγκράζεται την ίδια τη ζωή και να συνδέεται με τις εργατικές - λαϊκές μάζες,να αντλεί τα σωστά συμπεράσματα από την ίδια την πορεία του, βασισμένο στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία του, και να την αναπτύσσει.

Το ΚΚΕ κάνει συντεταγμένη προσπάθεια μελέτης και άντλησης συμπερασμάτων από την Ιστορία του ελληνικού και διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα, μελετώντας ταυτόχρονα και τις σύγχρονες εξελίξεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η συλλογική επεξεργασία και συζήτηση μετατρέπεται σε υλική δύναμη, σε θετικό πολλαπλασιαστή της δράσης των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, σε δυνάμωμα της διαπάλης που διεξάγουν με τον ταξικό αντίπαλο, τους μηχανισμούς και τα κόμματά του, ώστε, σε συνδυασμό με την κατάλληλη οργάνωση και την ικανότητα να δρα σε όλες τις συνθήκες, να κατακτά καθημερινά τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του και τον ρόλο της πρωτοπορίας.

Βασικό τμήμα των συμπερασμάτων αυτών σχετίζεται με τον ρόλο του ΚΚ σε όλες τις φάσεις της ταξικής πάλης. Συμπυκνώνοντας κάπως τη θετική και αρνητική πείρα στο ζήτημα αυτό θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Η ανάπτυξη του Κόμματος είναι μια συνεχής διαδικασία. Δεν χωρά κανένας εφησυχασμός, καμία επανάπαυση, ιδιαίτερα στα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος, από το κατεκτημένο επίπεδο λειτουργίας και δράσης, από την ιδεολογικοπολιτική ενότητα που διαπιστώνεται. Οσο κι αν τα παραπάνω είναι αδήριτη ανάγκη να εξασφαλίζονται, άλλο τόσο πρέπει να είναι συνείδηση ότι μόνιμα θα βρισκόμαστε μπροστά στο καθήκον να ανυψώνεται η κομματική δουλειά και να αντιστοιχείται με τον ρόλο και την αποστολή μας με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες της πάλης κάθε φορά.

Ας αξιοποιήσουμε ένα απόσπασμα από το 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς για να δούμε τα χαρακτηριστικά που πρέπει να αποκτά το ΚΚ: "Το ΚΚ δεν είναι αναγκαίο στην εργατική τάξη μονάχα πριν και κατά την κατάκτηση της εξουσίας, αλλά ακόμα και μετά από την κατάκτηση αυτή. Η Ιστορία του Ρωσικού ΚΚ, που τρία χρόνια τώρα κρατάει την εξουσία, δείχνει ότι ο ρόλος του ΚΚ όχι μόνο δεν ελαττώθηκε μετά την κατάκτηση της εξουσίας, αλλά και αυξήθηκε σημαντικά. Ωστόσο, έως τη μέρα της κατάκτησης της εξουσίας από το προλεταριάτο, το Κόμμα του προλεταριάτου δεν αποτελεί παρά μόνο ένα τμήμα της εργατικής τάξης. Είναι όμως το τμήμα που οργάνωσε τη νίκη".

Το ΚΚ, λοιπόν, αποτελεί στον καπιταλισμό "το τμήμα που οργανώνει τη νίκη" της εργατικής τάξης έναντι της αστικής. Γι' αυτό και έχει μεγάλη σημασία πού διαρθρώνεται αυτή η πρωτοπορία, πώς αναπτύσσεται, τι δεσμούς αναπτύσσει με τις ευρύτερες εργατικές μάζες.

Για να δικαιώσει τα επαναστατικά του καθήκοντα, το ΚΚ οφείλει να στηρίζεται σε γερές Οργανώσεις στους τόπους δουλειάς, κυρίως στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Εκεί συγκεντρώνεται η εργατική τάξη, εκεί βρίσκονται τα πιο γερά μυαλά της, που η ίδια η θέση τους στην παραγωγή τα καθιστά λιγότερο ευάλωτα στην αστική ιδεολογία, εκεί σφυρηλατούνται οι αποφασισμένοι αγωνιστές που δοκιμάζονται στο έδαφος της μαζικής πρακτικής πολιτικής δουλειάς.

Επομένως, ο κομμουνιστής δρα καταρχήν στους χώρους δουλειάς. Μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της πάλης, συμμετέχει ενεργά στα σωματεία, στα συνδικάτα, στους μαζικούς φορείς που οργανώνουν τις διεκδικήσεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, τη διαμόρφωση των στόχων πάλης, όπως είναι η σύγχρονη ανάγκη για μείωση του εργάσιμου χρόνου, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για μισθούς που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου και της οικογένειάς του.

Αλλά ταυτόχρονα δραστηριοποιείται και παντού όπου κινείται: Στη γειτονιά, στο σχολείο του παιδιού, στον ευρύτερο περίγυρο, σε φορείς που συγκροτούνται στις συνοικίες, όπως οι πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι.

Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Κι άλλες δυνάμεις βρίσκονται στους αγώνες, στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες, προβάλλοντας και αυτές λύσεις και διεκδικήσεις. Εχουν όμωςάλλο προσανατολισμό, άλλες στοχεύσεις και, κυρίως, άλλη ιδεολογία. Τέτοιες δυνάμεις είναι η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός όλων των αποχρώσεων.

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει εμάς τους κομμουνιστές από όλους αυτούς; Είναι το παμπάλαιο δίλημμα "μεταρρύθμιση ή επανάσταση". Εμείς είμαστε με την επανάσταση, με την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Κρατάμε πάντα σταθερά το τιμόνι στο βασικό γενικό συμπέρασμα που η ιστορική μελέτη, η ίδια η ταξική πάλη επιβεβαιώνει: Η πάλη για την εξουσία είναι αντικειμενική όταν στο προσκήνιο η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία αντιπροσωπεύει πλέον ένα ιστορικά παρωχημένο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, ενώ η τάξη που μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία αποτελεί την κινητήρια δύναμη ενός νέου, ανώτερου κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού.

Οι ανατροπές στον χαρακτήρα της εξουσίας επέρχονται μόνο με επαναστάσεις, δηλαδή με κίνηση μαζών, υπό την ηγεσία της ανερχόμενης κάθε φορά τάξης και την καθοδήγηση του κόμματός της. Τέτοιες ήταν άλλωστε όλες οι αστικές επαναστάσεις, και στη συνέχεια οι εργατικές - λαϊκές επαναστάσεις».

Σε άλλο σημείο η Θ. Καπέτη αναφέρθηκε στη συμβολή του Κόμματος στην κοινωνία, ξεχωρίζοντας μια σειρά δράσεις στην Κεντρική Μακεδονία:

«Και εδώ στη Κεντρική Μακεδονία ξεχωρίζουν μια σειρά δράσεις που δείχνουν τη σημασία της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών και κομμουνιστριών.

• Οταν κάποιοι έλεγαν στην πανδημία "θα λογαριαστούμε μετά", τα μέλη του ΚΚΕ στα νοσοκομεία και σε μεγάλους εργασιακούς χώρους γίνονταν φάρος ελπίδας με τη στάση τους για μέτρα υγιεινής και ασφαλείας.
• Οταν κάποιοι έλεγαν να υπάρχει "βουβό πένθος" για το έγκλημα στα Τέμπη, τα μέλη του ΚΚΕ αναρτούσαν πανό στον Λευκό Πύργο και δέχονταν την επίθεση των ΜΑΤ, και βέβαια μπήκαν μπροστά στα σωματεία τους, στους συλλόγους τους, ώστε να ακουστεί δυνατά "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας".
• Οταν κάποιοι θεωρούσαν φυσιολογικό να σουλατσάρουν φασίστες στα σχολεία των παιδιών μας, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπήκαν μπροστά ώστε να απομονωθούν οι φασίστες, να μη βρίσκουν μέρος να σταθούν πουθενά σε χώρους δουλειάς, σχολεία, γειτονιές.
• Οταν ΝΑΤΟικά πλοία άραζαν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ή φορτηγά από την Ουκρανία άδειαζαν τα στρατόπεδα της περιοχής, τα μέλη του ΚΚΕ ήταν εκεί και φώναζαν "Θεσσαλονίκη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών", "Καμία εμπλοκή της χώρας μας στα σφαγεία".
• Και, φυσικά, ήταν μπροστά στην οργάνωση μεγάλων απεργιακών μαχών και αγώνων που έγιναν αυτά τα χρόνια στην περιοχή, όπως στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, στον "Βαρβαρέσο", στη "Μαλαματίνα" και σε πολλούς άλλους χώρους δουλειάς.

Αυτή η αγωνιστική στάση ζωής δεν ήρθε από μόνη της και δεν είναι δεδομένη. Πηγάζει ακριβώς από τη δύναμη της κοσμοθεωρίας μας και από τον σκοπό της ύπαρξής μας.

Και, βέβαια, αυτή η πρωτοπόρα δράση συνδέθηκε όλα αυτά τα χρόνια με τη σημαντική παρέμβασή μας στην ανάδειξη της Ιστορίας του Κόμματος και των ταξικών αγώνων στην περιοχή μας. Με πολύμορφες θεματικές εκδηλώσεις, όπως η ημερίδα για την λογοτεχνία, οι συναυλίες για μεγάλους συνθέτες, οι βιβλιοπαρουσιάσεις εκδόσεων της "Σύγχρονης Εποχής", η δραστηριότητα για τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση από την ναζιστική κατοχή. Πρωτοβουλίες που θέλουμε να αποτελούν οργανικά στοιχεία σταθερής παρέμβασης και πεδίο δράσης των Κομματικών Οργανώσεων, και όχι επετειακά και αποσπασματικά, καθώς συμβάλλουν στην ανάδειξη των θετικών στοιχείων του εργατικού - λαϊκού πολιτισμού, που καλλιεργεί το ενδιαφέρον για όλες τις τέχνες, τον πολιτισμό, τη γνώση, το διάβασμα. Συμβάλλουν ιδιαίτερα στην επαναστατική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, στο ιδεολογικό ατσάλωμά της. Στην ένταση της ιδεολογικής, μορφωτικής και πολιτιστικής δουλειάς στις γραμμές του Κόμματος και της ΚΝΕ.

Ολη αυτή η προσπάθεια που έχει αναπτυχθεί αυτά τα χρόνια μάς υποχρεώνει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Γι' αυτό και θα συνεχίσουμε αυτήν την πολύμορφη πολιτιστική παρέμβαση, με πρώτο μεγάλο σταθμό τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, όπου στις 11 Μαΐου στον χώρο του Γεντι Κουλέ θα τιμήσουμε τους νεκρούς μας».

Κλείνοντας, η Θ. Καπέτη ανέλυσε τις προϋποθέσεις για τη στρατολογία περισσότερων εργαζομένων και αναφέρθηκε στις καταστατικές αρχές λειτουργίας του Κόμματος:

«Οι ίδιες οι αρχές λειτουργίας του Κόμματός μας, που αναλύονται στο καταστατικό, είναι αυτές που εξασφαλίζουν την ικανότητα να διεξάγουμε αποτελεσματικά την ταξική πάλη. Δηλαδή η συλλογική δουλειά, η ένταξη του ατομικού στο συλλογικό, η ενιαία καθοδήγηση και δράση, η συνειδητή υλοποίηση των συλλογικών αποφάσεων, η συνειδητή πειθαρχία, η συντροφική κριτική και αυτοκριτική, είναι στοιχεία που δεν απαντιούνται πουθενά αλλού στη σάπια κοινωνία που ζούμε.

Στοιχεία που ο αντίπαλος επιδιώκει να τα αμφισβητήσει και να τα λοιδορήσει, να τα παρουσιάσει ως παρωχημένα και ως στοιχεία που καταπιέζουν την ατομική βούληση και ανάπτυξη. Και το πράττει αυτό γιατί κυριολεκτικά τρέμει την εργατική τάξη και τη δύναμή της, το Κόμμα της. Γιατί μέσα από αυτές τις αρχές η πρωτοπορία της εργατικής τάξης διαπαιδαγωγείται, εξοπλίζεται, αποκτάει αυτοπεποίθηση, διαμορφώνει μια νέα, πιο πολύπλευρη και ικανή προσωπικότητα, μαθαίνει να δρα ενωμένα και ενιαία ώστε οι σημερινοί καταπιεσμένοι να αποκτήσουν τη μέγιστη ισχύ για να κατατροπώσουν τους εκμεταλλευτές τους.

Και μέσα από αυτήν τη συμμετοχή και δράση, τον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας, που πρέπει συνεχώς να βελτιώνεται, κατακτιέται η αντοχή σε έναν αγώνα που έχει δυσκολίες, που προκύπτουν από τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων και την περίοδο της αντεπανάστασης, αλλά είναι αυτός ο αγώνας που θα οδηγήσει στο "ξέφωτο".

Με αυτές τις αρχές και τον προσανατολισμό, οι λίγοι σύντροφοί μας, για τους οποίους είμαστε περήφανοι, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η αντεπανάσταση είχε δυναμώσει, τα κατάφεραν να ανασυγκροτήσουν το Κόμμα και τις Οργανώσεις μας και εδώ στην Κεντρική Μακεδονία, την ώρα που κάποιοι προδιαγράφανε το τέλος της ταξικής πάλης, του ΚΚΕ, των συμβόλων μας, των αρχών και των ιδανικών μας. Σ' αυτόν τον περήφανο δρόμο, κρατώντας ψηλά τη σημαία, προχωρήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και καταφέραμε το ΚΚΕ να ριζώσει σε πολύ περισσότερους χώρους δουλειάς και γειτονιές...».

Μετά την κεντρική ομιλία ακολούθησε ένα πολύ δυνατό μουσικοθεατρικό αφιέρωμα, που ξεκίνησε με βίντεο που παρουσίασε μια αναδρομή από τις 24 Φλεβάρη του 1848, που κυκλοφορεί το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», αποσπάσματα από τα κείμενα του Λένιν για το Κόμμα Νέου Τύπου, τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που άνοιξε τον δρόμο στους «κολασμένους της Γης» για την πολιτική και κοινωνική τους απελευθέρωση, στο 1918 και το Α' Πανελλαδικό Σοσιαλιστικό Συνέδριο, Ιδρυτικό του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΕΚΕ), που το 1924 μετονομάστηκε σε ΚΚΕ, και τέλος στο 2021 και το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αλλά και στιγμιότυπα από τη δράση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας τα τελευταία χρόνια, μέσα από την οποία αναδείχθηκε πρωτοπόρα στην κομματική οικοδόμηση.

Στη συνέχεια η σκηνή προσαρμόστηκε για να μεταφέρει τους θεατές στο Ντιτρόιτ του 1930 στη δράση των κομμουνιστών βιομηχανικών εργατών, μέσα από αποσπάσματα του έργου «Υπόγειο Ρεύμα».

Αναδείχθηκε η πρωτοπόρα στάση των κομμουνιστών που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς λαϊκούς ανθρώπους, που στο πρόσωπό τους έβλεπαν την ατσαλένια θέληση, την αγάπη για τον άνθρωπο του μόχθου, την αλληλεγγύη για όσους υποφέρουν, την περηφάνια για την τάξη στην οποία ανήκουν, τη μαχητικότητα και το πείσμα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.

Με αποσπάσματα από τη «Μάνα» του Γκόργκι, το «Εγκώμιο στη μάθηση» του Μπρεχτ, όμορφα να αλληλοπλέκονται με «Το τραγούδι της ενότητας», τα τραγούδια «Παιδιά σηκωθείτε», «Which Side Are You On», «Δίκοπη ζωή», «Ξελασπώστε το μέλλον», περάσαμε στο σήμερα. Οπου πρωταγωνιστές ένας σιδηροδρομικός, μια δασκάλα, ένας φαντάρος και ένας εργαζόμενος στις τηλεπικοινωνίες, και μέσα από τη δική τους φωνή μίλησαν όλοι οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς που πήραν την απόφαση να οργανωθούν στο ΚΚΕ. Η επιλογή αυτή είναι σε κάθε περίπτωση μια απόφαση ζωής, μια απόφαση να αλλάξεις τον κόσμο γιατί το έχει πραγματικά ανάγκη.

Ξεχωριστή στιγμή τα λόγια του Μαγιακόφσκι από «Το κόμμα», που παρουσιάστηκαν με δραματοποιημένη απαγγελία.

Συγκλονιστική η απαγγελία του η απαγγελία του ποιήματος «Στο ΚΚΕ», πλαισιωμένο με τα λόγια του Νίκου Μπελογιάννη, της Κούλας Ελευθεριάδου και άλλων κομμουνιστών που στάθηκαν περήφανοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Και το αφιέρωμα κορυφώθηκε με βίντεο από την τελική έφοδο και τον «Οδηγητή» να κυριαρχεί στην αίθουσα σε κάθε μορφή, απαγγελία, τραγούδι. «Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της Οργής».

Η Κομματική Οργάνωση ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τους: Αϊβάζογλου Ιορδάνη, Κηπουρίδου Ολυμπία, Κυριαζίδη Κώστα, Μακίσογλου Ελένη, Μανωλοπούλου Αμαλία, Σαραφιανό Σπύρο, Τριανταφυλλάκη Ελένη και όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

Επίσκεψη στο Επταπύργιο και τους ομαδικούς τάφους στις Συκιές Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε το πρωί της Κυριακής το Τμήμα Ισοτιμίας και Χειραφέτησης των Γυναικών της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, τιμώντας με υπερηφάνεια τις αλύγιστες της ταξικής πάλης.

Την ξενάγηση στο Γεντί Κουλέ έκανε η Γεωργία Τριανταφύλλου, εκπαιδευτικός και μέλος του Τμήματος. Στην ομιλία της η Ειρήνη Χατζή, μέλος του Τμήματος, ανάμεσα σε άλλα τόνισε: «Με τη σημερινή μας παρουσία εδώ τιμάμε τις γυναίκες φυλακισμένες και εκτελεσμένες, όλες εκείνες που "πέρασαν" τη διαδικασία της σύλληψης και φυλακής, άντεξαν απάνθρωπα βασανιστήρια για να υπογράψουν δήλωση μετάνοιας, να αποκαλύψουν στοιχεία και ονόματα.

Τιμάμε με όλο μας τον σεβασμό, με συγκίνηση, τιμή και υπερηφάνεια τις αλύγιστες της ταξικής πάλης!

Τις γυναίκες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, τις αντάρτισσες και μαχήτριες, τις αγωνίστριες της ζωής. Τιμάμε τη θυσία των 34 αγωνιστριών που μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στάθηκαν με θάρρος και το χαμόγελο στα χείλη. Μαζί με όσα είπαμε πριν στην ξενάγηση, αυτό το παπούτσι που βρέθηκε ανάμεσα σε άλλα ελάχιστα ευρήματα σε έναν από τους ομαδικούς τάφους, θα μας θυμίζει ότι εκείνη που το φορούσε, εκείνες που κατάφεραν να υπερασπιστούν τα ιδανικά τους σε στημένες δίκες, άντεξαν και έφτασαν να βαδίσουν τα τελευταία τους έξι βήματα προς το εκτελεστικό απόσπασμα, σίγουρες ότι βαδίζουν τα σωστά βήματα στην Ιστορία».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε παραδείγματα που φωτίζουν την αντοχή και αυταπάρνηση. Στην Κούλα Ελευθεριάδου, στην Μαρίκα - Μαίρη Βασιλειάδου Στράντζαλη, στην Αλίκη Βέτα κ.ά. «Καμιά τους δεν γεννήθηκε ηρωίδα. Ηταν όμως η ειδική δουλειά, οι επαναστατικές ιδέες και η δύναμή τους, οι θέσεις του Κόμματός μας για τη χειραφέτηση και ισοτιμία των γυναικών, την πάλη που απαιτείται για την κατάκτησή τους, θέσεις και ζητήματα που διατύπωσε από την πρώτη ώρα της γέννησής του. Αυτή η πολύμορφη δουλειά που ξεδιπλώθηκε από το Κόμμα μας ήταν το στοιχείο που ανάμεσα σε άλλα συνέβαλε καθοριστικά για να μεταμορφωθούν σε ηρωίδες, να βγουν "όρθιες", υπερήφανες μέσα από απερίγραπτες δοκιμασίες.

(...) Αντλούμε αισιοδοξία, δύναμη από το ιστορικό παράδειγμα και την αταλάντευτη στάση ζωής. Παραδειγματιζόμαστε για τη στάση που χρειάζεται να κρατήσουμε εμείς, τα γυναικεία μέλη και στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ και όλες οι αγωνίστριες μπροστά στα εμπόδια και δυσκολίες της ζωής και του αγώνα».