Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Γιώργος Μεράντζας, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Μίλτος Πασχαλίδης θα είναι εκεί για να μας μεταφέρουν όλα όσα «θα 'θελε τώρα να μας πει» ο Θάνος.

Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια του άφησε τη σφραγίδα του και μίλησε για όλα τα σημαντικά, τα σπουδαία, τα συγκλονιστικά της ανθρώπινης ζωής και της Ιστορίας.

Για την ανάγκη να παλεύουμε διαρκώς για να κατακτήσουμε το αδύνατο, «να χορεύουμε στο φτερό του καρχαρία».

Για τη βεβαιότητα πως η Ανάγκη θα γίνει Ιστορία, ακόμα κι αν κάποιοι θέλουν την Ιστορία να σιωπά.

Για την αδικία του καπιταλιστικού κόσμου, καθώς «μία πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι».

Για τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, μιας και «η δύναμη βγαίνει απ' τις γροθιές».

Για την ακατανίκητη δύναμη του σκεπτόμενου ανθρώπου, αφού τα βομβαρδιστικά χρειάζονται οδηγό και «ο άνθρωπος έχει ένα ελάττωμα. Ξέρει να σκέφτεται».

Για τις προσωπικές σχέσεις, τον έρωτα των απλών ανθρώπων, αφού «κι αν λείψεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω», ωστόσο «οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη».

Για τη σιγουριά ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα».

Στις 2 Φλεβάρη στο ΣΕΦ από τη μουσική σκηνή θα ακουστεί ξανά αυτό «που θέλει τώρα να μας πει» ο Θάνος Μικρούτσικος. Και στην εξέδρα το μήνυμα θα βρει τους παραλήπτες του, αφού εκεί θα είναι οι άνθρωποί του, εκεί θα είναι ο κόσμος του όπως έλεγε και ο ίδιος ο συνθέτης.

Προσκλήσεις διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Αττική.

«Οι νέες γενιές πρέπει να μαθαίνουν την Ιστορία του τόπου μας, αν θέλουν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου. Το ΚΚΕ συνέβαλε καθοριστικά δημιουργώντας το ΕΑΜ και, μαζί με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το έπος της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στους φασίστες κατακτητές και στα ντόπια στηρίγματά τους. Στη διάρκεια του Εμφυλίου οι ελληνικές κυβερνήσεις, που επικράτησαν με τη βοήθεια των Εγγλέζων και των Αμερικάνων, δημιούργησαν το κολαστήριο της Μακρονήσου. Χιλιάδες κομμουνιστές, αλλά και αριστεροί και δημοκράτες αγωνιστές, στάλθηκαν εκεί για να αναβαπτιστούν στην "εθνική κολυμβήθρα". Μεταξύ αυτών ο μεγαλύτερος Ελληνας ποιητής, ο Γιάννης Ρίτσος, που με έξοχο ποιητικό λόγο αποτύπωσε τη βαρβαρότητα του καθεστώτος αλλά ταυτοχρόνως και τον ηρωισμό των αγωνιστών της Μακρονήσου.

Το κείμενό του, "Ο Πέτρινος Χρόνος", ήταν για μένα γροθιά στο στομάχι. Το διάβαζα καθημερινά και δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Ημουν τότε 27 χρονών και το μόνο που ήθελα ήταν να βρω τον μουσικό τρόπο να εκφράσω τον τρόμο του στρατοπέδου, τις άγριες νύχτες, τους σκοτωμένους, τη δύση στα ξυρισμένα κεφάλια των εξόριστων, τη δίψα 12 ωρών από πέτρα και ήλιο, τη συντροφικότητα των φυλακισμένων, τη μοναξιά την αποτυπωμένη στα ηλεκτρικά φώτα του Λαυρίου, τις άγριες φωνές των φρουρών. ΑΛΤ!

Εγραψα το έργο σχεδόν μονορούφι. Προσπάθησα να ενώσω δύο μουσικούς κόσμους. Αυτόν της σύγχρονης μουσικής, με έγχορδα, δύο πιάνα και 18 ηθοποιούς, και αυτόν του τραγουδιού, με την μοναδική - ιέρεια αρχαίας τραγωδίας - Μαρία Δημητριάδη και ένα μικρό γκρουπ μουσικών.

Πρώτος ακροατής του έργου, μετά την ολοκλήρωσή του στο στούντιο, ο Γιάννης Ρίτσος. Οσα χρόνια κι αν περάσουν, θα θυμάμαι πάντα με συγκίνηση την ακρόαση αυτή. Οσο διαρκούσε η ακρόαση ο Ρίτσος δεν μιλούσε διόλου. Μου κρατούσε το χέρι κι έμεινε αμίλητος μετά το τέλος του έργου. Με φίλησε στο μέτωπο και άναψε τσιγάρο. Οταν έφυγα από το σπίτι του, δεν ντρέπομαι να το πω, έβαλα τα κλάματα».

Λόγια του Θάνου Μικρούτσικου στον «Ριζοσπάστη» για το εμβληματικό του έργο «Καντάτα για τη Μακρόνησο», που εκδόθηκε το 1976 σε δίσκο, μαζί με τέσσερα ακόμα τραγούδια σε ποίηση του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι και μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου.

Η «Καντάτα» στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ολοκληρωμένη το 1978, στο Σπόρτιγκ, και στις αρχές της δεκαετίας του '80 στην Οπερα του Βερολίνου της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, στο Κόντσερτ Χάους της Βιέννης και στην Οπερα της Γλασκόβης. Εκτοτε «κοιμήθηκε». Μέχρι το 2018, όταν ο Θάνος Μικρούτσικος αφιέρωσε τρεις συναυλίες, σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, στα 100 χρόνια του ΚΚΕ, παρουσιάζοντας ολόκληρη την «Καντάτα»...

«Τώρα το τολμώ χάρη στο ΚΚΕ. Συνεπώς η συγκίνηση είναι πολλαπλή. Νομίζω ότι παρότι είχα σκεφτεί να το κάνω αυτό το έργο εδώ και κάποια χρόνια, κάτι με φρενάριζε, σαν κάτι να μου έλειπε. Είμαι πραγματικά ευτυχής που η "Καντάτα" ανεβαίνει για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και με το ΚΚΕ δίπλα. Είναι η καλύτερη δυνατή συγκυρία.

Ενα έργο μελοποιημένης ποίησης έχει δύο υπογραφές. Αυτήν του συνθέτη και αυτήν του ποιητή - στιχουργού. Στην προκειμένη περίπτωση το έργο ανήκει, θα έλεγε κανείς, στον Γιάννη Ρίτσο και στον Θάνο Μικρούτσικο. Θεωρώ όμως ότι το έργο ανήκει και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που εξέφρασε - και ειδικότερα εκείνη την εποχή - όλο τον κόσμο που βρέθηκε στα ξερονήσια. Είναι από τις ελάχιστες φορές που ένα έργο ανήκει και σε κάποιον ακόμα εκτός των δύο δημιουργών», είχε αναφέρει ο Θ. Μικρούτσικος μιλώντας στον «Ριζοσπάστη».