Η μετατροπή της ελληνικής Δικαιοσύνης και κατ' επέκταση της Ελλάδας σε όργανο των μηχανισμών της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων για την προώθηση στην περιοχή των βρώμικων σχεδίων τους, αποτυπώνεται με ξεκάθαρο τρόπο στην επιστολή του εισαγγελέα Εφετών Αθ. Καφίρη προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλο, με αφορμή τις διαδικασίες διερεύνησης της «ενοχής» του πρώην Προέδρου της Γιουγκοσλαβίας Σλ. Μιλόσεβιτς από το «Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης» και το σχετικό αίτημα, εντολή στην ουσία, που είχε υποβάλει στις ελληνικές αρχές, η εισαγγελέας του «Διεθνούς Δικαστηρίου» Κάρλα ντελ Πόντε για συνδρομή στην υπόθεση. Ωστόσο, η διερεύνηση δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα και η Ντελ Πόντε συνεχίζει να πιέζει, για να προκαλέσει το ξέσπασμα του Ελληνα εισαγγελέα ο οποίος τονίζει ότι «η τυχόν προβαλλόμενη αιτίαση περί του αντιθέτου υποδηλώνει έλλειψη ενημέρωσης της κ. εισαγγελέως ή σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας από κάποιους περί αυτήν». Πιο αποκαλυπτικά όμως είναι τα όσα ακολουθούν: «Τέλος εκφράζουμε την υπηρεσιακή άποψη ότι η Ελλάδα υποχρεούται, βέβαια, να παράσχει την όποια νόμιμη δικαστική συνεργασία ζητηθεί επί συγκεκριμένου θέματος, αλλά δεν είναι νοητό να απαιτείται η χρησιμοποίηση της χώρας μας ως να ήταν "Ανακριτής" ή ενδεχομένως "Detective" του Διεθνούς Ποινικού Διακαστηρίου». Τα οποιαδήποτε παραπέρα δικά μας σχόλια είναι περιττά.

«Ξεφεύγει» ο πληθωρισμός και αντί για 2,3% που είχε τεθεί αρχικά ως στόχος για το τέλος του 2001, τώρα γίνεται λόγος για 3,5%... Και δεν είναι μόνον ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν σήμερα τις συνέπειες της ανόδου των τιμών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η ομάδα Διατροφής, που παρακολουθεί η Στατιστική Υπηρεσία, τρέχει με ρυθμό αύξησης 6,5%, κάτι βέβαια που σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με την ακρίβεια. Είναι και το θέμα ότι ενώ οι τιμές καλπάζουν, η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε «αυξήσεις» μισθών 2-2,5% για το 2002. Και αυτά είναι μόνον ένα μικρό μέρος των τεράστιων προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί στις λαϊκές πλάτες. Λοιπόν, τι άλλο εκτός από καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής με μαζικούς ταξικούς αγώνες από το φθινόπωρο είναι η άμεση προοπτική απάντησης για τους εργαζόμενους και το γύρισμα της πλάτης στα κόμματα και στις δυνάμεις που ασκούν ή θέλουν να ασκήσουν αντίστοιχες πολιτικές;