Κάτι σαν ...«ντε ζαβού» ζούμε αυτές τις μέρες, με την «εξάρθρωση» μιας ακόμα «τρομοκρατικής οργάνωσης», από τη λεγόμενη «νέα γενιά των τρομοκρατών». Το σενάριο επαναλαμβάνεται σαν ...φάρσα. Μια βόμβα σκάει στα χέρια κάποιου «τρομοκράτη» και αυτό γίνεται αφορμή μέσα σε λίγες ώρες να ξεδιπλωθεί το κουβάρι, ώστε - πάντα σύμφωνα με την αστυνομία - να συλληφθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Το σενάριο εμπλουτίζεται με ευρήματα της αστυνομικής έρευνας, όπως κάτι ασκήσεις Φυσικής, στο μάθημα Ηλεκτρισμού του Λυκείου! Ολη αυτή η υπερπληροφόρηση με αποκλειστική πηγή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, τις υπηρεσίες της Αστυνομίας και την Αντιτρομοκρατική, μόνο σοβαρά ερωτήματα μπορεί να προκαλέσει. Γιατί μπορεί να έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση γύρω από τον «στόχο» της βόμβας, όμως ο σίγουρος στόχος είναι η αξιοποίηση της «τρομοκρατίας» από το κράτος και τους μηχανισμούς του για να συκοφαντείται και να χτυπιέται το εργατικό - λαϊκό κίνημα, όπως συμβαίνει διαχρονικά. Θυμίζουμε εξάλλου ότι κανένας «αντιτρομοκρατικός» νόμος δεν πάρθηκε πίσω μετά την «απόσυρση» γνωστών οργανώσεων και ομάδων. Αντίθετα, η χρήση τους προορίζεται ενάντια σε όποιον αντιδρά, αγωνίζεται και συγκρούεται με το σύστημα. Γι' αυτό πρέπει ο λαός με μεγάλη επιφύλαξη να παρακολουθεί τον καταιγισμό πληροφοριών που διοχετεύουν το κράτος και οι μηχανισμοί του. Ειδικά σήμερα που βρισκόμαστε σε φάση πολεμικής προπαρασκευής και το σύνθημά τους είναι «τα κεφάλια μέσα»...

«Πρέπει να βρεθεί λύση στα Ελληνοτουρκικά. Αλλιώς, οι εναλλακτικές είναι δύο: Στασιμότητα ή σύγκρουση». Τέτοια ψευτοδιλήμματα ανακάμπτουν στην αντιπαράθεση για τα Ελληνοτουρκικά, όσο πλησιάζει η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που τα αστικά επιτελεία παρουσιάζουν με τέτοιο δραματικό τρόπο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για να εκβιάσουν τη λαϊκή συναίνεση σε επώδυνους συμβιβασμούς, με την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ο λαός, όμως, διαθέτει πλέον την πείρα να αντιληφθεί ότι αυτό που του σερβίρουν ως «δίλημμα», είναι στην πραγματικότητα μια άλλη εκδοχή του ίδιου σχεδίου. Γιατί ο συμβιβασμός σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων - που είναι προαπαιτούμενο της όποιας «λύσης» προωθείται εντός ΝΑΤΟ - μπορεί να γίνει και μέσα από τη διαπραγμάτευση, αλλά και μετά από μια σύγκρουση, που δεν αποκλείεται, όπως έχει αποδείξει και η Ιστορία. Ποιος δεν θυμάται την κρίση των Ιμίων, όπου με ανοιχτή παρέμβαση των ΗΠΑ, οδήγησε στο γκριζάρισμα της περιοχής και δημιούργησε τετελεσμένα για τους επόμενους γύρους του λεγόμενου «ελληνοτουρκικού διαλόγου»; Το κύριο, λοιπόν, είναι ποιος διαπραγματεύεται, μέσα σε ποιο πλαίσιο και για λογαριασμό ποιανού. Κι εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Διαπραγματεύονται η αστική τάξη, η κυβέρνηση και τα κόμματά της, μέσα σε πλαίσιο ΝΑΤΟ και με σκοπό έναν συμβιβασμό που θα υπηρετεί τη ΝΑΤΟική συνοχή και τον αναβαθμισμένο ρόλο που επιδιώκει να παίξει η Ελλάδα στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ολα δηλαδή ενάντια στον λαό και στα πραγματικά του συμφέροντα.