Εκρηκτική και απάνθρωπη είναι η κατάσταση που επικρατεί και στο παράρτημα του «Λαϊκού» στην οδό Σεβαστουπόλεως 16, όπου παρακολουθούνται και λαμβάνουν θεραπείες χιλιάδες ασθενείς με ογκολογικά, αιματολογικά, ρευματολογικά και άλλα προβλήματα.

Για παράδειγμα, καθημερινά κατά δεκάδες οι αιματολογικοί ασθενείς αναγκάζονται να πάνε από τα χαράματα για να πιάσουν καρέκλα, περιμένουν μέχρι και 4 ώρες τη σειρά τους για θεραπεία και μετά άλλες 3 για να συναντήσουν τον γιατρό τους.

Στο ίδιο κτίριο στεγάζονται τα Εξωτερικά Ιατρεία Ημερήσιας Νοσηλείας των 4 Αιματολογικών Τμημάτων του «Λαϊκού», της Αιματολογικής, της Α' Παθολογικής (ΑΠ), της Α' Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής (ΑΠΠ) και της Κλινικής Παθολογικής Φυσιολογίας (ΠΑΦΥΣ).

Καλύπτεται ένα πολύ ευρύ φάσμα ιατρικών ενεργειών, όπως ιατρικές εξετάσεις πρώτης φοράς (ΠΦ), επανεξετάσεις, μεταγγίσεις, αιμοληψίες, οστεομυελικές βιοψίες (ΟΜΒ), οσφυονωτιαίες παρακεντήσεις (ΟΝΠ), θεραπείες ημέρας.

Ο αριθμός των ασθενών που εξυπηρετούνται είναι τεράστιος. Ενδεικτικά, ένας μέσος αριθμός μηνιαία είναι 100 μεταγγίσεις, 760 θεραπείες, 120 ΟΜΒ, 70 ΠΦ, 2.250 επανεξετάσεις ασθενών από την Αιματολογική, 60 από την ΑΠ, 250 από την ΑΠΠΚ, 60 από την ΠΑΦΥΣ. Συνολικά δηλαδή υποστηρίζονται μηνιαίως 2.700 άτομα περίπου σε τακτική εξωτερική βάση μόνο από τις Αιματολογικές Κλινικές του «Λαϊκού».

Για τα προβλήματα και τις άθλιες συνθήκες μάς μίλησε η Μαύρα Παπαδάτου, ειδικευόμενη αιματολόγος ΑΠΠΚ.

«Τα προβλήματα είναι πολλά και αφορούν όλους σχεδόν τους τομείς διάρθρωσης ενός τέτοιου τμήματος. Πρώτον, το πού κάθονται οι ασθενείς για να λάβουν τη θεραπεία ή τη μετάγγισή τους. Πολλά από τα χημειοθεραπευτικά σχήματα είναι πολύωρα (έως και 7 ώρες), ή μπορεί ο ασθενής να τα λαμβάνει για πρώτη φορά, ή να παρουσιάσει οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια, από απλή ναυτία - εμετό, αλλεργική αντίδραση, έως και ανακοπή.

Είναι επομένως σημαντικό να υπάρχουν οι απαραίτητες "πολυθρόνες" - κρεβάτια για όλα αυτά τα ενδεχόμενα. Αντ' αυτού, υπάρχουν 25 μόνο και οι υπόλοιποι ασθενείς κάθονται σε απλές καρέκλες γραφείου. Επίσης, η αναμονή είναι μεγάλη, καθώς πρέπει να αδειάσει οποιουδήποτε είδους καρέκλα για να καθίσουν. Εχει συμβεί περιστατικό που λιποθύμησε και επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμη θέση έμεινε στο πάτωμα, ανάμεσα στον κόσμο που ούτως ή άλλως στοιβάζεται για να εξεταστεί.

Σχετικά με το θέμα αντιμετώπισης των επειγόντων προβλημάτων, αν συμβεί κάποιο καρδιολογικό, αλλεργικό συμβάν ή ακόμα και ανακοπή, δεν μπορούμε να υποστηριχθούμε από τις υπόλοιπες ειδικότητες του νοσοκομείου». Να σημειωθεί ότι όλο το κτίριο επανδρώνεται με ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και μόνο με ένα άτομο πλήρωμα, το οποίο είναι παρόν έως τις 2 μ.μ.

«Ο τελευταίος ασθενής που έχει λάβει θεραπεία ή μετάγγιση μπορεί να φύγει και 5 μ.μ. Το πρωινό ωράριο του ιατρού και των νοσηλευτών - νοσηλευτριών είναι μέχρι τις 3 μ.μ. Τι γίνεται τότε; Θα θέλαμε τα Εξωτερικά Ιατρεία να ενταχθούν οικοδομικά στο κεντρικό νοσοκομείο. Υπάρχουν οι χώροι για επέκταση και οι ασθενείς θα ήταν πολύ πιο ασφαλείς», προσθέτει η Μ. Παπαδάτου.

Και εδώ η εντατικοποίηση και υποστελέχωση είναι στο «κόκκινο». Το νοσηλευτικό προσωπικό αποτελούν 7 άτομα μαζί με την προϊσταμένη, τα οποία καλύπτουν και εφημερίες του κεντρικού νοσοκομείου, και καθημερινά υπάρχουν μόλις 3 νοσηλευτές στην «κίνηση» (φλεβοκεντήσεις, αιμοληψίες, έγχυση θεραπειών - μεταγγίσεων) και ένας για τη διάλυση των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων, που γίνεται σε διαφορετικό χώρο.

«Φτάνουν ίσα - ίσα και εφόσον δεν αρρωστήσει κάποιος, αν δεν πάρει επιπλέον άδεια και είναι πολύ έμπειρος στο Τμήμα ώστε να τα κάνει όλα αυτοματοποιημένα. Φανταστείτε να είστε στη δουλειά σας και να δουλεύετε συνέχεια προσπαθώντας να υπολογίσετε δόσεις φαρμάκων, να έχετε υπό την επιτήρησή σας δεκάδες ασθενείς, να αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε επείγον συμβάν σε μη κατάλληλες συνθήκες και να αντιμετωπίζετε και τη - δικαιολογημένη - δυσαρέσκεια των ασθενών», μας λέει η ειδικευόμενη γιατρός.

Οι κακές εργασιακές συνθήκες αφορούν και τους ιατρούς του παραρτήματος, ειδικά τους ειδικευόμενους και τους επικουρικούς, που καθημερινά δουλεύουν πέραν του ωραρίου τους, ακόμα και 3 επιπλέον ώρες.

Οπως περιγράφει η Μ. Παπαδάτου, «έχει συμβεί συνάδελφοι να φεύγουν και στις 10 μ.μ. από τη δουλειά, δηλαδή έχοντας δουλέψει 14 ώρες! Και μπορεί να είναι και μετά από 24ωρη εφημερία, γιατί φυσικά κανένας ειδικευόμενος - επικουρικός δεν παίρνει το αντισταθμιστικό νόμιμο ρεπό του. Λόγω της υποστελέχωσης, η αναλογία είναι χοντρικά 1 γιατρός για 30 ασθενείς».

Το αποκορύφωμα σε όλα αυτά είναι η έλλειψη συγκεκριμένων φαρμάκων, η οποία εμφανίζεται κάθε χρόνο επί σειρά ετών. Αφορά φάρμακα χαμηλού κόστους (βινμπλαστίνη, μπλεομυκίνη, βινκριστίνη) για ασθενείς με λέμφωμα, τα οποία για λόγους κέρδους δεν παράγονται από τις φαρμακοβιομηχανίες και το κράτος δεν έχει λάβει καμία μέριμνα.

«Φέτος πολλοί ασθενείς μας τα βρήκαν σε άλλα κράτη, όπως Ελβετία, Γερμανία, Τουρκία, και τα αγόρασαν, ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τη θεραπεία τους. Η κατάσταση είναι τουλάχιστον επαίσχυντη!», καταλήγει η Μ. Παπαδάτου.