Ζωντάνια και μήνυμα αγώνα από τη μαζική συμμετοχή γέμισε χτες η 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ στο Ποσείδι, όπου έφτασε ο κύριος όγκος των κατασκηνωτών. Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, από όλη την Ελλάδα, από τον Εβρο μέχρι και την Κρήτη, έχουν φτιάξει μια όμορφη κόκκινη πολιτεία στη μύτη του πρώτου ποδιού της Χαλκιδικής, σε ένα σπάνιας ομορφιάς μέρος.

Ούτε η βροχή ούτε οι καταιγίδες που ξέσπασαν τα ξημερώματα της Πέμπτης «στάθηκαν ικανές» να ρίξουν το ηθικό και τη διάθεση των μελών και των φίλων της ΚΝΕ. Ούτως ή άλλως, η ΚΝΕ έχει αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να διαχειρίζεται καταστάσεις με τη συνειδητή πειθαρχία, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη των μελών της.

Ετσι, με το που πέρασε η μπόρα, οι κατασκηνωτές ξεκίνησαν να στήνουν τις σκηνές τους με την υπόδειξη των συντρόφων τους από τις τοπικές Οργανώσεις, παίρνοντας ταυτόχρονα όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η προστασία και η καθαριότητα του πευκόφυτου δάσους που αγκαλιάζει το κάμπινγκ του ΑΠΘ στο Ποσείδι.

Στη συνέχεια, δεδομένου ότι ο καιρός «έφτιαξε», δόθηκε σε όλους η ευκαιρία για στιγμές χαλάρωσης είτε στην παραλία για μια βουτιά, είτε κάτω από τη δροσερή σκιά στον χώρο της κατασκήνωσης.

Ξεχώρισε το ενδιαφέρον για την κεντρική έκθεση αφιερωμένη στα «25 χρόνια από τον βρώμικο πόλεμο των ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία», αλλά δεν έλειψαν τόσο οι μεμονωμένες βόλτες όσο και οι οργανωμένες επισκέψεις στην έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής» που περιλαμβάνει παλιότερες αλλά και νέες εκδόσεις, με μεγάλες προσφορές ειδικά για την 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ.

Αργά το απόγευμα, με μεγάλη συμμετοχή από τις Οργανώσεις πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα δύο εκδηλώσεις: Η μια με τίτλο «Με ισχυρό ΚΚΕ πιάνουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων, της οργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης», όπου μίλησε ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ έγιναν και παρεμβάσεις από νέους εργαζόμενους και συνδικαλιστές, και η άλλη αφιερωμένη στα «80 χρόνια από τη δολοφονία της Ηλέκτρας Αποστόλου. Το παράδειγμά της φάρος για τις νέες αγωνίστριες», στο αμφιθεατράκι της κατασκήνωσης.

Αμέσως μετά ξεκίνησε το μουσικό πρόγραμμα που όλοι οι κατασκηνωτές περίμεναν, με χιπ χοπ συναυλία με τους «Urban Pulse» και έντεχνο - λαϊκό - παραδοσιακό γλέντι με τους «Tserna», που αναμενόταν να κρατήσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Σήμερα από το πρωί προγραμματίζεται να ξεδιπλωθεί ένα πλούσιο πρόγραμμα (βλ. σελ. 14), που ανάμεσα σε στιγμές χαλάρωσης, διασκέδασης, θα περιλαμβάνει γνωριμία με σελίδες της ηρωικής Ιστορίας των αγώνων του λαού με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ενώ παράλληλα θα θέτει στο επίκεντρο το φετινό σύνθημα της κατασκήνωσης: «Οχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών». Η 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ θα κορυφωθεί την Κυριακή 7 Ιούλη με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Γ' Σώμα Στρατού - ΝΑΤΟικό Στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, όπου θα χαιρετίσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και θα μιλήσει ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής.

Στο επίκεντρο της χτεσινής βραδιάς, στον χώρο της κατασκήνωσης βρέθηκε η εκδήλωση - συζήτηση με θέμα: «Με ισχυρό ΚΚΕ πιάνουμε το κόκκινο νήμα των αγώνων, της οργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης».

Μίλησε ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησαν παρεμβάσεις από νέους εργαζόμενους και συνδικαλιστές, στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ: Τον Γιώργο Μπρανίκα, πρόεδρο του ΣΕΤΕΠΕ, την Θεοδώρα Καραθάνου, μέλος του ΔΣ του Σωματείου «Pfizer», τον Μανώλη Μανώλη, οργανωτικό γραμματέα του Σωματείου Μεταλλωρύχων Υπόγειων Στοών Μεταλλείων Κασσάνδρας και την Μαίρη Μπουικίδου, μέλος του ΔΣ της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων ν. Θεσσαλονίκης. Την εκδήλωση παρακολούθησαν πολλοί νέοι και νέες που συμμετέχουν στην 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Θοδωρής Κωτσαντής, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.

Ο Θανάσης Χρηστίδης ξεκίνησε την ομιλία του με τη γνωστή λαϊκή έκφραση «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», που χρησιμοποιείται για να δείξει τις ομορφιές της Χαλκιδικής και παρουσίασε την άλλη εικόνα, όπου παντού κυριαρχεί το κριτήριο του κέρδους και η λογική κόστους - οφέλους.

Αυτής της Χαλκιδικής με τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό στο νοσοκομείο και τα 5 Κέντρα Υγείας, την απουσία γιατρού σε πολλά χωριά, την απουσία μέτρων αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, και από την άλλη τη Χαλκιδική του τουρισμού και του πολύτιμου ορυκτού πλούτου.

Τη Χαλκιδική των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και των επενδύσεων που προσπαθούν να ξεσπιτώσουν έναν 81χρονο ανάπηρο, με τους νόμους ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, για να έχουν λυμένα τα χέρια οι τράπεζες και τα funds.

Τη Χαλκιδική με τον τεράστιο πλούτο σε χρυσό που φτάνει τους 160 τόνους (τα αποθέματα στην Τράπεζα της Ελλάδος είναι περίπου 140 τόνοι) και άλλα πολύτιμα μέταλλα όπως ασήμι, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο.

Οπως είπε, «εδώ έγινε προσωρινά η μοιρασιά. Εχουμε το έγκλημα της παράδοσης ενός κρίσιμου και μη ανανεώσιμου ορυκτού πόρου στους επιχειρηματικούς ομίλους. Την επιβάρυνση της περιοχής, του περιβάλλοντος, του ξεζουμίσματος των εργαζομένων.

Στην Ουκρανία ο ορυκτός πλούτος αξίζει 12 τρισ. δολάρια. Εκεί τη μοιρασιά την ξανακάνουν και τη λύνουν με πόλεμο. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το πλούσιο υπέδαφος αντί να διασφαλίζει ευημερία για τους λαούς είναι κατάρα.

Στη Χαλκιδική του τουριστικού θαύματος: Επενδύσεις αξίας 300 εκατ. για το επόμενο διάστημα για 5άστερα ξενοδοχεία, κέρδη ρεκόρ για τους ξενοδόχους.

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι είναι με μισθούς πείνας.

Με την εντατικοποίηση να "χτυπάει κόκκινο", τα εργατικά "ατυχήματα" να είναι σχεδόν καθημερινότητα, με το αίσχος της πρακτικής, τα 6ήμερα - 7ήμερα κ.τ.λ. Περιοχή απλησίαστη για να κάνει διακοπές ο εργατόκοσμος.

Αυτή είναι η "μεγάλη εικόνα", της βαρβαρότητας. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Οι ίδιοι το λένε. Σε πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι εν έτει 2024, με αυτή την άνοδο της παραγωγικότητας "ο κόσμος απέτυχε στην αντιμετώπιση της φτώχειας και της πείνας".

Και από αυτή τη μεγάλη εικόνα επιβεβαιώνεται ότι η διέξοδος για τον λαό δεν υπάρχει στην εναλλαγή κυβερνήσεων, αλλά στην αναμέτρηση ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο.

Αυτό δείχνει η πείρα άλλωστε.

Δείχνει ότι ακόμα και για να καθυστερήσει η αντιλαϊκή επίθεση, για την παραμικρή ανακούφιση, για να υπάρξουν κάποιες νίκες και ακόμα περισσότερο για να ανοίξει ο δρόμος να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, απαιτείται οργάνωση, αγώνας και ενεργή συμμετοχή.

Ετσι όπως κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και τις τρεις μεγάλες απεργίες του Φλεβάρη - Απρίλη και της Πρωτομαγιάς. Οπως στους αγώνες για το μεροκάματο, για Συλλογικές Συμβάσεις, για το δικαίωμα στην εργασία, τον μεγάλο αγώνα των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων.

Ετσι έγιναν πρωταγωνιστές οι υγειονομικοί, οι εργάτες της COSCO, της "e-food", της "Teleperformance", της "Μαλαματίνα", του "Βαρβαρέσου", των Πετρελαίων και των Λιπασμάτων της Καβάλας, των οικοδόμων, του Μετάλλου και άλλων κλάδων και χώρων δουλειάς».

Ειδικότερα αναφέρθηκε στον μεγάλο αγώνα των εργατών στη ΛΑΡΚΟ, που εδώ και 4,5 χρόνια κουρελιάζουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Που αποδείχθηκαν πολύ σκληρότεροι αντίπαλοι από ό,τι υπολόγιζε η κυβέρνηση, κάτι που καταγράφηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές με τα μεγάλα ποσοστά του Κόμματος στα χωριά τους.

Ακόμα, αναφέρθηκε στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις των μεταλλωρύχων στη Χαλκιδική, σημειώνοντας: «Αυτοί οι εργάτες, που μετά από δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις δεν επέτρεψαν να περάσουν τα 12ωρα, το νέο πρόγραμμα εργασίας. Νίκη σημαντική, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση με βάση τις Οδηγίες της ΕΕ και τη στήριξη των άλλων κομμάτων, τι φέρνει; Φέρνει τον διαχωρισμό ενεργού και ανενεργού χρόνου εργασίας κάνοντας δώρο μια ώρα δουλειάς στους βιομηχάνους, το ξεχείλωμα του ωραρίου με την ευέλικτη προσέλευση στην εργασία μέχρι και 120 λεπτά, την 6ήμερη εργασία.

Ο αγώνας τους κέρδισε τον σεβασμό όλων των εργαζομένων. Εδειξαν ότι χωρίς αυτούς δεν μπορεί να κινηθεί τίποτα στις στοές και στα μεταλλεία. Εδειξαν μέσα από ΓΣ, με συμμετοχή πάνω από 600 εργατών, ότι αυτοί που δουλεύουν - αυτοί πρέπει και να αποφασίζουν. Και συνεχίζουν με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις, τιμώντας στην πράξη τους συναδέλφους τους στο Μαδέμ Λάκο το 1975 που απεργούσαν για 82 μέρες και το 1977 για 250 μέρες.

Θα ρωτήσει κανείς: "Καλά, και όσοι αγωνίστηκαν, πέτυχαν πάντα τα αιτήματά τους;".

Η απάντηση είναι όχι πάντα. Αλλά ο αγώνας που βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο του λαού και της νεολαίας, δηλαδή την αστική τάξη και την εξουσία της, το ίδιο το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, είναι ένας αγώνας που πάντα αφήνει αποτελέσματα.

Γιατί δυναμώνει την οργάνωση, προσφέρει συμπεράσματα, που μπορούν να πάνε τη συνείδηση ένα βήμα παραπέρα, διαπαιδαγωγεί γενιές αγωνιστών, εμπνέει. Ολα αυτά ακόμα και αν δεν καταφέρεις να πάρεις κάτι εκείνη τη στιγμή "στο χέρι"».

Σάλπισε εγρήγορση και συμπόρευση με το ΚΚΕ λέγοντας: «Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. (...) Για αυτό τώρα μαζί με το ΚΚΕ και τη Νεολαία του την ΚΝΕ». Και τόνισε πως το ΚΚΕ βλέπει τον εργαζόμενο, τον νέο και την νέα σαν αυτό που πρέπει να είναι: πρωταγωνιστές.

«Γιατί στην τελική ανάλυση, για να ανακουφιστούμε εμείς από την ακρίβεια και τα οξυμένα προβλήματα που ζούμε, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Για αυτό παντού πρέπει να παλέψουμε για αυξήσεις σε μισθούς, για ΣΣΕ, για μέτρα ανακούφισης.

Και για να μπορέσουμε να ζήσουμε ικανοποιώντας τις ανάγκες μας, πρέπει να πάρουμε από την αστική τάξη την εξουσία.

Μαζί με το ΚΚΕ, γιατί έτσι θα ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής προοπτικής», τόνισε.

Ο Μανώλης Μανώλης αναφέρθηκε στον αγώνα των μεταλλωρύχων στα μεταλλεία Κασσάνδρας, της «Ελληνικός Χρυσός», τονίζοντας ότι και στη δική τους περίπτωση αναδεικνύονται οι δύο αντίθετοι κόσμοι.

«Από τη μια μεριά, οι μέτοχοι - παράσιτα της "Eldorado Gold" και το διοικητικό τους προσωπικό που παρουσίασαν πάνω από 1 δισ. δολάρια τζίρο το 2023 από τη δική μας εργασία, με αύξηση 16% το τελευταίο έτος.

Και από την άλλη, όλοι εμείς, οι περίπου 2.000 εργαζόμενοι των μεταλλείων που βλέπουμε το κόστος ζωής να αυξάνεται μήνα με το μήνα, που βλέπουμε τους μισθούς μας καθηλωμένους τα τελευταία χρόνια.

Αποδεικνύεται και στη δικιά μας περίπτωση ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη για όλους, ότι η αύξηση της κερδοφορίας της εταιρείας, όχι μόνο δεν διασφαλίζει καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας, αλλά αντίθετα προϋποθέτει τη συνεχή υποβάθμιση των εργασιακών μας κεκτημένων», είπε.

Και πρόσθεσε πως οι μεταλλωρύχοι μετά από 16 μέρες απεργίας και παρότι οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί, «είμαστε ήδη νικητές γιατί κάτω από το συντριπτικό βάρος της αντίστασής μας, εξασφαλίσαμε το 8ωρο και διαπραγματευόμαστε πλέον το ύψος των αυξήσεων που θα έχουμε.

Αποδείξαμε ότι οι αντεργατικοί νόμοι, όπως αυτοί για τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου που μεθοδικά έχουν ψηφιστεί από διαδοχικές κυβερνήσεις, μπορούν να τσακιστούν μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους και την αποφασιστική τους πάλη μέσα από τα σωματεία.

Αποδείξαμε επίσης ότι οι εργαζόμενοι έχουμε δύναμη, γιατί είμαστε οι μόνοι απαραίτητοι στη διαδικασία της εξόρυξης και της μεταποίησης των μεταλλευμάτων».

Ο Γιώργος Μπρανίκας αναφέρθηκε στο περίφημο τουριστικό θαύμα, στο τι κερδίζουν από αυτό οι εργαζόμενοι, για ποιους είναι θαύμα τελικά.

«Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη του κλάδου του Τουρισμού - με συνέπεια και αντίστοιχα ο επισιτισμός να έχει παρόμοια ανάπτυξη - είναι ιλιγγιώδης. Η στόχευση του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου είναι το all inclusive, 5στερα ξενοδοχεία ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Ολα αυτά όμως για τα παχουλά πορτοφόλια, για τους τουρίστες μεσαίων και υψηλών στρωμάτων. Ο λαός δεν μπορεί να κάνει διακοπές στη χώρα του, ζητιανεύοντας τα διάφορα τουριστικά pass και vouchers.

Την ίδια στιγμή, σε beach bars ξενοδοχεία, γραφεία τουρισμού, εστιατόρια κ.λπ. η εντατικοποίηση και η εκμετάλλευση βαράνε κόκκινο. Η απληρωσιά, τα 12ωρα και 14ωρα, η μη καταβολή ενσήμων κ.λπ., κυριαρχούν. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εξαίρεση στον κανόνα. Με την ακραία εκμετάλλευση, που πατά πάνω στους αντιλαϊκούς νόμους που έχουν ψηφίσει όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, με το ΣΕΠΕ υποστελεχωμένο, οι εργοδότες χτίζουν τα κέρδη τους.

Η μόνη απάντηση σε αυτό είναι ο συλλογικός και οργανωμένος αγώνας. Είναι η πάλη με τα αιτήματά μας. Και είναι οι κομμουνιστές που έχουν μπει μπροστά για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα. Κατ' αρχάς για ελεύθερες παραλίες, για φθηνές διακοπές για τον λαό. Αλλά και στους χώρους δουλειάς, για να μην περάσει η λογική του τουριστικού θαύματος, της λογικής του win win για εργοδότη και εργαζόμενο, για να μην επικρατήσει η ανθρωποφαγική λογική του καριερισμού. Για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, να εργάζονται και να διαμένουν σε ανθρώπινες συνθήκες, με εξασφαλισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα».

Η Θεοδώρα Καραθάνου μετέφερε την πείρα από την ίδρυση και δράση του σωματείου σε μια από τις πολυδιαφημιζόμενες επενδύσεις στην περιοχή, αυτή της «Pfizer». Ενός σωματείου που αποφασιστικό ρόλο για την ίδρυση, τα χαρακτηριστικά και την γραμμή του έπαιξε η παρουσία και δράση κομμουνιστών στον χώρο δουλειάς, που μπήκαν μπροστά, πρωτοστάτησαν στον αγώνα.

Οπως είπε είναι δύο αντίθετοι κόσμοι που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση. «Από την μια βρίσκονται το κεφάλαιο και οι επιχειρηματικοί όμιλοι όπως και αυτός της "Pfizer" που παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη, αφήνοντας πίσω τους ανταγωνιστές της στον κλάδο του φαρμάκου και από την άλλη εμείς και οι συνάδελφοί μας σε κάθε χώρα, αυτοί που εργαζόμαστε και συμβάλλουμε άμεσα ή έμμεσα ώστε να παράγονται τα τελικά προϊόντα και βλέπουμε το αποτέλεσμα της εργασίας μας να καταλήγει σε ρεκόρ κερδοφορίας της εταιρείας.

Η ανάδειξη της αντίθεσης αυτής ήταν που πυροδότησε και τη συζήτηση ανάμεσα στους συναδέλφους. Συζήτηση για το τι αντιμετωπίζει ο καθένας μέσα και έξω από τον χώρο δουλειάς, σκέψεις και προβληματισμούς σχετικά με το τι κερδίζει η εταιρεία από τη δουλειά μας και τελικά τι παίρνουμε πίσω εμείς, προβληματισμούς για το ότι τελικά η έρευνα και ανάπτυξη, η καινοτομία δεν καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες του λαού μας γιατί το κέρδος μπαίνει εμπόδιο. Αλλά και τι μπορούμε να κάνουμε για να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής συνολικά».

Επίσης, αναφέρθηκε στον αγώνα που δίνουν ενάντια στις απολύσεις, αλλά και στις παρεμβάσεις αλληλεγγύης και στις δράσεις απέναντι στο αποτρόπαιο έγκλημα που διεξάγεται ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Μια προσπάθεια που έφερε το Σωματείο σε επαφή και με εργαζόμενους από τη Συρία, την Παλαιστίνη που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα και στο σωματείο βρήκαν το αποκούμπι στον αγώνα που κάνουν μια ζωή.

Η Μαίρη Μπουικίδου ανέφερε πως «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά»: «Δηλαδή όπου υπάρχουν κομμουνιστές υπάρχουν αγώνες και διεκδικήσεις σε χώρους δουλειάς, σπάει στην πράξη αυτό που προσπαθούν να επιβάλουν κράτος και εργοδοσία για σιγή ιχθύος μέσα στα καταστήματα και τις αποθήκες.

Αυτό το αποδεικνύει και σημαντική ενίσχυση του σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης στις πρόσφατες αρχαιρεσίες με άνοδο 63%, όπου εκατοντάδες νέοι εργαζόμενοι ψήφισαν για πρώτη φορά στο σωματείο τους, ιδιαίτερα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Θεσσαλονίκης, αλλά και τα σούπερ μάρκετ και τα εμπορικά καταστήματα.

Το αποδεικνύουν όλοι οι μεγάλοι αγώνες που έδωσαν και δίνουν εκατοντάδες σωματεία σε όλη τη χώρα. Στα "Νότος" και τον "Σκλαβενίτη" για υπογραφή ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς. Στα "Πράκτικερ" όπου το επιχειρησιακό σωματείο δίνει σκληρή μάχη απέναντι στην εργοδοσία για υπογραφή ΣΣΕ και κατάφερε να παρθούν πίσω απολύσεις συναδέλφων που συμμετείχαν σε απεργίες. Στα "LIDL" μπήκαμε μπροστά να πάρουν οι συνάδελφοι τις γονικές άδειες που δικαιούνται μέσα στο καλοκαίρι, μιας και η εργοδοσία το αρνείται... Μάλιστα πήγαν την προκλητικότητα ένα βήμα παραπέρα καθώς ανακοίνωσαν μπόνους παραγωγικότητας στους εργαζόμενους της αποθήκης μόνο σε περίπτωση που δεν λείψουν με αναρρωτική άδεια πάνω από μια μέρα».