Μ' αυτά τα λόγια, το ΚΚΕ αποχαιρετά τον Γιώργο Λαμπράκη, που έφυγε χτες από τη ζωή σε ηλικία μόλις 65 χρονών, γεμίζοντας θλίψη τους συντρόφους του στο Κόμμα και όλους όσους συμπορεύτηκαν μαζί του στους φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όπου δρούσε μέχρι την τελευταία του πνοή.

Στην ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, το ΚΚΕ αναφέρει επίσης: «Ο σ. Γιώργος γεννήθηκε το 1959, γιος του βαλκανιονίκη, γιατρού, αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ και βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Φεύγει την ίδια ακριβώς μέρα με τη δολοφονία του πατέρα του, 61 χρόνια μετά.

Εγινε μέλος του ΚΚΕ το 1983 στην ΚΟΒ εργαζομένων Δήμου Πειραιά, όπου εργαζόταν. Ως συνδικαλιστής και για χρόνια μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου οδηγών - μηχανικών και εργατών καθαριότητας του δήμου Πειραιά, είχε την αμέριστη εκτίμηση των συναδέλφων του ως συνεπής και πρωτοπόρος σε κάθε διεκδίκηση και αγώνα.

Στις δύσκολες στιγμές που πέρασε το Κόμμα μας το 1991, στάθηκε στη σωστή πλευρά υπερασπιζόμενος το Κόμμα και την αταλάντευτη πάλη για τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ και μέχρι και σήμερα αντιπρόεδρός της. Ο σύντροφος Γιώργος βάδισε χιλιάδες χιλιόμετρα της Ειρήνης και του Αγώνα, περπάτησε σε όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, ένας πραγματικός μαραθωνοδρόμος.

Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στην γυναίκα του, συντρόφισσα Δέσποινα, τα παιδιά και τα εγγόνια του».

Η πολιτική κηδεία του Γιώργου Λαμπράκη θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 24 Μαΐου, στις 11.30 στο Γ' Νεκροταφείο, και θα ακολουθήσει η τελετή καύσης στη Ριτσώνα, σύμφωνα με την επιθυμία του.

Επιθυμία της οικογένειας είναι αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν στο Κόμμα του, το ΚΚΕ.

Με βαθιά θλίψη και σεβασμό, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη αποχαιρετάει τον αντιπρόεδρό της και εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην γυναίκα του, στα παιδιά του, στα εγγόνια του και σε όλους τους οικείους του.

Οπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της, «ο Γιώργος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1959 και ήταν γιος του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, βαλκανιονίκη, γιατρού, βουλευτή της ΕΔΑ και αντιπροέδρου της ΕΕΔΥΕ, Γρηγόρη Λαμπράκη, που σαν σήμερα (σ.σ. χθες), στις 22 Μαΐου 1963, δέχτηκε δολοφονική επίθεση στη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιώργος Λαμπράκης από μικρή ηλικία έδειξε ότι είχε μια καρδιά που δεν σήκωνε την αδικία και την εκμετάλλευση. Σε όλη του τη ζωή στάθηκε στο πλευρό των αδύναμων, των καταπιεσμένων. Πήρε θέση και αγωνίστηκε έως το τέλος μέσα από τις γραμμές του εργατικού - λαϊκού κινήματος για να ξημερώσουν για τον λαό μας καλύτερες μέρες, χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά.

Μέσα από την πρωτοπόρα δράση που ανέπτυξε καταξιώθηκε στη συνείδηση των συναδέλφων του στον δήμο Πειραιά, όπου εργαζόταν. Πρωτοστάτησε στους αγώνες και στις διεκδικήσεις των εργαζομένων ως πρόεδρος του σωματείου του.

Η επαφή του με το αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με την ΕΕΔΥΕ, ξεκίνησε το 1983, όταν ο συναθλητής του Γρηγόρη Λαμπράκη, Σωτήρης Νάνος, τον έφερε σε επαφή με τους συνοδοιπόρους του Γρηγόρη Λαμπράκη, Παντελή Γούτη, Μπάμπη Παπαδόπουλο και Ανδρέα Μαμμωνά. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Για περισσότερα από 40 χρόνια, από το 11ο έως και το 19ο Συνέδριο της ΕΕΔΥΕ, ο Γιώργος Λαμπράκης διετέλεσε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη της δράσης του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή του για τη διατήρηση του αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα και την ανασυγκρότηση της ΕΕΔΥΕ τη δεκαετία του 1990, όταν μαζί με τον τότε οργανωτικό γραμματέα της, Γρηγόρη Πετρόπουλο, γυρνούσαν ολόκληρη την Ελλάδα για τις πορείες Ειρήνης.

Ο Γιώργος Λαμπράκης μαζί με μια ομάδα συναγωνιστών εκείνη την εποχή συνέβαλαν όχι μόνο στο να κρατηθεί όρθια η ΕΕΔΥΕ, αλλά σιγά - σιγά να αναπτύξει τη δράση της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γιώργος Λαμπράκης περπάτησε σε όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Ξεχωρίζει η συνεισφορά του στις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία το 1999.

Με τη σεμνότητα που τον χαρακτήριζε, ο Γιώργος τίμησε στην πράξη με τη δράση του τη μνήμη του πατέρα του και των άλλων αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Υψωσε το ανάστημά του στην προσπάθεια αλλοίωσης και καπηλείας της ιστορικής μνήμης και παρακαταθήκης τους.

Οπως σημείωνε ο ίδιος στην ανοιχτή επιστολή του το 2013 με αφορμή τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη: "Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη συμβάλλει και ατσαλώνει τη διαπαιδαγώγηση των νέων, αν συνδέεται στην πράξη με την ανυπακοή στην κυρίαρχη πολιτική, με τον αγώνα κατά της κοινωνικής αδικίας και των αιτιών που την προκαλούν, με τον αγώνα για την ανατροπή του καθεστώτος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η τιμή στον Γρηγόρη Λαμπράκη είχε και έχει περιεχόμενο πάλης, συνειδητής και συγκεκριμένης, και επειδή η μήτρα των αιτιών της δολοφονίας του υπάρχει και εξακολουθεί το ίδιο «έργο», η καλύτερη τιμή σε εκείνον είναι η πάλη για την εξάλειψή της. Ολα τα άλλα - και δεν θα το θέλαμε - θα είναι ένα «μνημόσυνο» και μια «επάλειψη» με άλλοθι «τα χρόνια εκείνα», «όρκων» που δεν κρατήθηκαν και «χρεών» που παραμένουν ανεξόφλητα.

Είναι για «μνημόσυνα» - έστω και «λαμπρά» - ο άνθρωπος που κατέβηκε από τον Τύμβο του Μαραθώνα με αυτήν την περπατησιά;

Οσοι ανατρίχιασαν και ανατριχιάζουν μπροστά στο βλέμμα που είναι αποτυπωμένο σε εκείνη τη φωτογραφία, και μπορούν να «δουν» τον δρόμο που άνοιξε και περπάτησε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ας σκεφτούν...".

Ιδιαίτερη ήταν η ανησυχία του και το ενδιαφέρον του για τη νέα γενιά, και για το πώς αυτή θα ενταχθεί ακόμη περισσότερο στον αγώνα και στο κίνημα. Με τη στάση του βοηθούσε τους νέους συναγωνιστές να παίρνουν πρωτοβουλίες, να μελετάνε την Ιστορία του κινήματος, να αναδεικνύονται στην πρώτη γραμμή της πάλης.

Ακούραστος, με το πλατύ του χαμόγελο, πραγματικός εργάτης στην υπηρεσία της πάλης του λαού μας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην πάλη της ΕΕΔΥΕ, στην πάλη του λαϊκού κινήματος.

Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σκύβουμε το κεφάλι και αποχαιρετάμε με μεγάλο σεβασμό τον σύντροφο και συναγωνιστή Γιώργο, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε και θα δυναμώσουμε τον αγώνα μας για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για μια κοινωνία με πραγματική ειρήνη, φιλία, αλληλεγγύη, με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους ανάμεσα στους λαούς. Γιατί με τον τρόπο αυτόν ξέρουμε ότι τιμάμε στην πράξη τους αγώνες τους δικούς του και όλων των υπόλοιπων αγωνιστών του κινήματος.

Η ΕΕΔΥΕ εκφράζει τα πιο βαθιά της συλλυπητήρια στην γυναίκα του, Δέσποινα, στα παιδιά του, στα εγγόνια του και σε όλους τους οικείους του.

Τον Γιώργο Λαμπράκη αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη και το ΠΑΜΕ, εκφράζοντας τα πιο βαθιά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του. Μεταξύ άλλων σημειώνει ότι «από μικρή ηλικία ως εργαζόμενος πρωτοστάτησε στην οργάνωση των εργατών του κλάδου του, πρώτα ως μέλος του ΔΣ των εργαζομένων στον δήμο Πειραιά και στη συνέχεια ως πρόεδρος του σωματείου των εργατών καθαριότητας, αναπτύσσοντας πρωτοπόρα δράση στους εργατικούς αγώνες και στις διεκδικήσεις των συναδέλφων του».

Και προσθέτει: «Ο Γιώργος Λαμπράκης, πέρα από όλες τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης που περπάτησε από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, στήριξε και συμμετείχε στις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Στη μεγάλη πορεία για την ανεργία, Πάτρα - Αθήνα, το 2016, συμμετείχε, λέγοντας χαρακτηριστικά: "Πως θα μπορούσα να λείψω από μια τέτοια πορεία, που στις σημαίες της γράφει το διαχρονικό σύνθημα "Ειρήνη και δουλειά ζητάει η εργατιά";».

• «Οποιος συμμετείχε στις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης, τον θυμάται να πορεύεται μπροστάρης, ακάματος, αλύγιστος, γελαστός. Εμείς που συνεργαστήκαμε μαζί του σε διάφορες φάσεις της δράσης μας, τον εκτιμήσαμε για την ολύμπια ηρεμία του, την ασίγαστη αισιοδοξία του, την πίστη του για την τελική νίκη των λαών της Γης», σημειώνει η ΕΕΔΔΑ αποχαιρετώντας τον Γ. Λαμπράκη.

Συλλυπητήρια εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για τον θάνατο του Γιώργου Λαμπράκη εξέφρασε ο Θανάσης Παφίλης, βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, κατά τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου του υπουργείου Αμυνας στην Ολομέλεια της Βουλής.

Οπως είπε, ο Γιώργος Λαμπράκης ήταν ένας σεμνός αγωνιστής της Ειρήνης, πρωτοπόρος στους αγώνες, που έχει κάνει όλες, μετά τη μεταπολίτευση, τις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης: «Ηταν μέλος του ΚΚΕ και ένας σεμνός αγωνιστής που δούλευε εργάτης δήμου στα σκουπιδιάρικα. Είναι ένα δείγμα τι αγωνιστής ήταν και να εκφράσουμε τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του και γενικότερα. Είναι κρίμα που χάθηκε πρόωρα. Μεγάλος αγωνιστής και κομμουνιστής. Γιώργος Λαμπράκης, αιώνια η μνήμη του».

Παράλληλα, απότισε φόρο τιμής εκ μέρους της ΚΟ του ΚΚΕ και στον Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος δολοφονήθηκε από παρακρατικές οργανώσεις στις 22 Μάη 1963. Ο Θ. Παφίλης υπενθύμισε ότι ο Γρ. Λαμπράκης «πάλευε για την Ειρήνη με συνθήματα "Εξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις"» και πρόσθεσε πως «ορισμένοι που έχουν υπογράψει με 88 υπογραφές και τα δύο και μάλιστα θεωρούν και το ΝΑΤΟ "ιερή συμμαχία", καλό είναι να είναι συμμαζεμένοι».