Στους αγώνες των εργατών στον κλάδο του Μετάλλου στάθηκε μεταξύ άλλων ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας. Τόνισε:

«Οι εργάτες του Μετάλλου παλεύουμε για γενναίες αυξήσεις, 10% στους μισθούς.

Εχουμε σκληρή πείρα από το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο, αυτό που λύνει τα χέρια στους εργοδότες να μην εφαρμόζουν μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, γιατί είναι κόστος. Ετσι μετράμε δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους. Επιπλέον, αυτοί οι νόμοι επιτρέπουν εδώ και 7 χρόνια στις κυβερνήσεις, πρώτα του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα της ΝΔ, να μην κηρύττουν υποχρεωτική τη Σύμβαση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας. Ντροπή!

Αυτήν τη στιγμή η κατάσταση στον κλάδο του Μετάλλου δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Οι μηχανές έχουν πάρει μπροστά, και το κύριο χαρακτηριστικό είναι η μεγάλη αύξηση της παραγωγής και η έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού.

Τα μεγάλα ναυπηγεία έχουν πάρει μπρος αλλά με κύριο χαρακτηριστικό τις εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, την πλήρη εργολαβοποίηση, τη μη εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και την παντελή έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, αφού χάρισαν εκατοντάδες εκατομμύρια στους προηγούμενους ιδιοκτήτες των μεγάλων ναυπηγείων, καταχρεώνοντας το ελληνικό Δημόσιο και τον λαό μας, σχεδόν δώρισαν εγκαταστάσεις εκατομμυρίων ευρώ στους νέους ιδιοκτήτες, με πρόσχημα τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Και οι νέοι ιδιοκτήτες, και στον Σκαραμαγκά και στην Ελευσίνα, απολύουν τους παλιούς εργαζόμενους, για να τους επαναπροσλάβουν με τη μορφή της εργολαβίας και χωρίς να ξεκαθαρίζουν αν θα τηρήσουν τα συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Επίσης, φουντώνουν οι δουλειές στην εγχώρια πολεμική βιομηχανία, αφού οι βιομήχανοι μεγαλώνουν τις αιματοβαμμένες παραγγελίες προς όφελος του ΝΑΤΟ, του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ, για τη σφαγή των λαών της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Την ίδια ώρα όμως οι μισθοί και τα μεροκάματα παραμένουν καθηλωμένα, αφού από το 2011 και μετά δεν υπάρχει κλαδική Σύμβαση. Μεγάλες επιχειρήσεις με τεράστιες δυνατότητες, όπως η ΛΑΡΚΟ, οδηγούνται στο λουκέτο.

Σε αυτήν την κατάσταση η Ομοσπονδία Μετάλλου κάνει ότι δεν βλέπει, βάζει πλάτη στους εργοδότες και τους βοηθάει να αλωνίζουν. Στον αντίποδα, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής έχει εδώ και καιρό ξεδιπλώσει πλούσια δράση οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων σε δεκάδες εργοστάσια και χώρους.

Βάση όλων αυτών των πρωτοβουλιών αποτελούν οι Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, όπου καταρτίζονται τα πλαίσια πάλης μέσα από πλούσια συζήτηση και αποφασίζονται μορφές δράσης. Τα πρώτα αποτελέσματα είναι σημαντικά, αφού σε 3 εργοστάσια μετά από 12 χρόνια έχουμε ξανά Συλλογική Σύμβαση επιχειρησιακή με αυξήσεις από 8% έως 10%. Την ίδια στιγμή υπογράφεται τις επόμενες μέρες η κλαδική Σύμβαση Ναυπηγοεπισκευαστικών Εργασιών, με αυξήσεις πάνω από 9%. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι η διασφάλιση του ωραρίου, του 7ωρου και του 8ωρου, του 5ήμερου, της πληρωμής των υπερωριών από την πρώτη ώρα.

Το επόμενο διάστημα στόχος είναι να αυξηθούν οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις για περισσότερες επιχειρησιακές Συμβάσεις με αυξήσεις. Κλιμακώνουμε με τη νέα πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 17 Απρίλη.

Σύνθημά μας: Κανένας μεταλλεργάτης χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Υψιστης σημασίας καθήκον για το επόμενο διάστημα είναι ο αγώνας για την επαναφορά της υποχρεωτικότητας των Συλλογικών Συμβάσεων, και κυρίως για την κήρυξη ως υποχρεωτικής της κλαδικής Σύμβασης Ναυπηγοεπισκευαστικών Εργασιών που πρόκειται να υπογραφεί τις επόμενες μέρες».

«Διαμαρτυρόμαστε και αγωνιζόμαστε γιατί δεν πάει άλλο. Δουλεύουμε στα Τρόφιμα, στο Γάλα, στα Ποτά αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε τα βασικά για να ζήσουμε τις οικογένειές μας, γιατί τα προϊόντα που εμείς παράγουμε πουλιούνται πανάκριβα στα σούπερ μάρκετ», σημείωσε ο Μανώλης Καραντούσας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, και συνέχισε:

«Να γνωρίζετε ότι τα παιδικά γάλατα και τα βρεφικά είδη, που η τιμή τους έχει διπλασιαστεί, η φέτα που αγοράζει ο λαός μας 15 ευρώ το κιλό και το γάλα που έφτασε 1,80 ευρώ, τα παράγουν εργαζόμενοι που παίρνουν 800 ευρώ τον μήνα. Εργαζόμενοι που για να τα βγάλουν πέρα αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχόμενα 12ωρα, όπως ο συνάδελφός μας που πριν λίγους μήνες σε μεγάλη βιομηχανία του κλάδου άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στο μηχάνημα, από την εντατικοποίηση.

Ο κλάδος των Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στη βιομηχανία, απασχολώντας άμεσα πάνω από 150.000 εργαζόμενους. Κι όμως, κλαδική Σύμβαση δεν υπάρχει, οι μισθοί είναι παγωμένοι εδώ και 12 χρόνια, ενώ από τις επιχειρησιακές Συμβάσεις δεν καλύπτεται ούτε το 10% των εργαζομένων.

Το μείγμα γίνεται εκρηκτικό αν αναλογιστούμε τη μεγάλη εποχικότητα του κλάδου, ότι μεγαλώνει η εργασία μέσω των δουλεμπορικών γραφείων (εργολαβικοί) και σε αυτήν την αισχρότητα πρωτοστατούν μεγάλοι, πολυδιαφημισμένοι όμιλοι όπως "Αθηναϊκή Ζυθοποιία", "Unilever", "PepsiCo", "Coca Cola", "Friesland Campina - NOYNOY" κ.ά. Ακόμα και περιπτώσεις όπου το ειδικευμένο προσωπικό με επάγγελμα που δεν ξεπερνά το 10% - 15% σε μια βιομηχανία, και με προϋπηρεσία και προσόντα που βρίσκονται πίσω από το 2012, δεν ξεπερνά τα 1.500 ευρώ μεικτά.

Ολα αυτά συμβαίνουν όταν η βιομηχανία Τροφίμων - Γάλακτος - Ποτών βρίσκεται ανάμεσα στους πρώτους κλάδους της μεταποίησης ως προς τα κύρια οικονομικά μεγέθη, με την αξία παραγωγής να αγγίζει τα 10,07 δισ. ευρώ, ενώ καταλαμβάνει την πρώτη θέση αναφορικά με τον κύκλο εργασιών στα 15,5 δισ. ευρώ. Τα κέρδη των επιχειρήσεων κατέγραψαν ρεκόρ 2,57 δισ. ευρώ το 2022, από 1,94 δισ. ευρώ το 2021.

Η οικονομική κατάσταση για τους βιομηχάνους και τους μετόχους των ομίλων είναι σε ανοδική πορεία από την περίοδο της πανδημίας, αξιοποιώντας το "ζεστό" χρήμα που έδωσε η κυβέρνηση, και βεβαίως από τις εξαγωγές.

Ταυτόχρονα ξεδιπλώνεται το κύμα ακρίβειας, ιδιαίτερα στα τρόφιμα, που σαρώνει τα λαϊκά εισοδήματα και είναι αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα σε μεγάλους ομίλους στον κλάδο.

Μπροστά σε αυτήν τη διαμορφωμένη πραγματικότητα, η Ομοσπονδία μαζί με κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία ξεδιπλώνει αγωνιστικό σχέδιο για την ύπαρξη και υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ σε όλους τους υποκλάδους, αλλά και επιχειρησιακών ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και διεύρυνση δικαιωμάτων, όπου τα επιχειρησιακά σωματεία έχουν αναλάβει να είναι η εμπροσθοφυλακή και οι μονάδες κρούσης στην πρώτη γραμμή στον πόλεμο που έχουν κηρύξει βιομήχανοι και εργοδοσία.

Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ορατά, όπως η υπογραφή ΣΣΕ στη "ΔΕΛΤΑ" Αττικής, μετά και από αγωνιστικές αποφάσεις των εργαζομένων και του σωματείου τους, με αυξήσεις 6% έως 17,5%. Σε συνέχεια αυτής της προσπάθειας βρίσκονται 30 επιχειρησιακά σωματεία και 20 κλαδικά συνδικάτα, και αυτό μας κάνει αισιόδοξους ότι θα τα καταφέρουμε να σπάσουμε το μπλοκ που έχουν διαμορφώσει κυβερνήσεις και ΣΕΒ.

Εγγύηση και όρος για να πετύχουμε τους στόχους μας είναι η δημιουργία και άλλων, δεκάδων επιχειρησιακών σωματείων στα εργοστάσια Τροφίμων - Ποτών, η μαζικοποίησή τους με χιλιάδες νέα μέλη και ο συντονισμός όλων αυτών των εργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων με την Ομοσπονδία. Προχωράμε με σχέδιο για αντεπίθεση και νικηφόρους αγώνες».

Την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής μετέφερε ο Αλέκος Περράκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Ν. Αττικής, σημειώνοντας:

«Στον κλάδο του ψηφιακού μετασχηματισμού, η κατάσταση που επικρατεί για τους εργαζόμενους δεν διαφέρει και πολύ από τους υπόλοιπους κλάδους. Παρά το γεγονός ότι ακόμα και οι ίδιοι οι εργοδότες με τις "μελέτες" τους προειδοποιούν για έλλειψη εργατικού δυναμικού, κυρίως εξειδικευμένου, με εκτίμηση για 120.000 - 140.000 έως το τέλος του 2030 (βλ. "Αξιολόγηση της Επάρκειας Ειδικών στον Τομέα Πληροφορικής και Επικοινωνιών" ΣΕΠΕ - "Deloitte"), οι συνθήκες εργασίας και οι μισθοί διαρκώς χειροτερεύουν.

Αυτό που χαρακτηρίζει τον κλάδο είναι η έλλειψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, κλαδικής ή και επιχειρησιακών, αφού σε έναν κλάδο που εργάζονται κοντά 100.000 εργαζόμενοι, Συλλογική Σύμβαση έχουν μόνο οι εργαζόμενοι στον όμιλο ΟΤΕ και στη "Victus", δηλαδή μόλις το 15%. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη συμπίεση του μέσου μισθού. Οι εργαζόμενοι με υψηλή εξειδίκευση υποχρεώνονται να δουλεύουν νύχτα με νύχτα, με χιλιάδες ώρες απλήρωτων υπερωριών, ως αποτέλεσμα του καθεστώτος "ετοιμότητας" ή αλλιώς "stand by", που σημαίνει ο εργαζόμενος διαθέσιμος 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα, σε καθεστώς πολλές φορές τηλεργασίας και της έλλειψης οποιουδήποτε ελέγχου, με ψηφιακή ή φυσική κάρτα, αμείβονται με μισθούς πιο κάτω σε σχέση με τα προσόντα τους. Οι εργαζόμενοι με χαμηλότερη εξειδίκευση, όπως στα τηλεφωνικά κέντρα, αμείβονται με βάση τον κατώτατο μισθό.

Ακόμα και εκεί που υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, όπως στον όμιλο ΟΤΕ, που σημείωσε αύξηση κερδών 2,8% και θα δώσει αυξημένο μέρισμα κατά 23% στους μετόχους σε σχέση με πέρυσι, στο ύψος των 450 εκατομμυρίων ευρώ, φροντίζουν οι πλειοψηφίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΟΜΕ, που είναι προσδεμένες στο άρμα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, οι μισθοί να παραμένουν από παγωμένοι έως μειωμένοι. Την ίδια ώρα που οι εργοδότες του κλάδου, όπως "Unisystems", "Intracom Telecom", "Intrasoft", OΤΕ, "Vodafone", "Nova", τσεπώνουν δισεκατομμύρια ευρώ από τα δημόσια έργα και τις επιδοτήσεις για την ανάπτυξη των δικτύων και για τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Πάνω από 2,5 δισ. ευρώ την τελευταία τριετία και άλλα τόσα μέχρι το τέλος το 2025, ανάλογα με την απορρόφηση των κοινοτικών πακέτων.

Ιδιαίτερα δε για τους εργαζόμενους στα μεγάλα τηλεφωνικά κέντρα, που στην πλειοψηφία τους είναι μετανάστες, πέρα από τον κατώτατο και τους παγωμένους μισθούς, οι εργαζόμενοι, κυρίως από τις χώρες εκτός ΕΕ, έχουν να αντιμετωπίσουν και τον φόβο της απέλασης, αφού η απαράδεκτη βίζα ειδικού σκοπού τους και το ακόμα πιο απαράδεκτο καθεστώς μετάκλησης στο οποίο θα υπάγονται από 1/4/24, τους μετατρέπουν σε ομήρους, είτε των τηλεφωνικών κέντρων συνολικά, είτε του συγκεκριμένου εργοδότη με βάση τον νέο μεταναστευτικό κώδικα.

Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι που βγήκαν μπροστά σε τέσσερις μεγάλες πολυεθνικές που απασχολούν 16.000 εργαζόμενους και που από τις 8 Φλεβάρη μέχρι σήμερα έχουνε δώσει 4 απεργιακές μάχες με πάνω από 5.000 απεργούς, προκειμένου να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις και ενάντια στο καθεστώς βίζας.

Με το ΣΕΤΗΠ και τα δύο νέα επιχειρησιακά σωματεία, στην "Teleperformance" και την "Webhelp", είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις καλώντας και τους υπόλοιπους εργαζομένους στον κλάδο να δώσουμε κοινή μάχη και στην απεργία στις 17 Απρίλη. Επίσης, την Πέμπτη 21/3, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, οργανώνουμε τη συγκέντρωση στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής στις 18.30 και θα πάρουμε και άλλες πρωτοβουλίες».