Εξέφρασε τη γενικευμένη αγανάκτηση που υπάρχει μέσα στον λαό και τροφοδότησε ιδιαίτερα η προσπάθεια της κυβέρνησης αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων να συγκαλύψουν το έγκλημα στα Τέμπη, η απαράδεκτη επιλογή της ΝΔ να κλείσει άρον άρον την Εξεταστική στη Βουλή. Γενικεύτηκε μέσα στον λαό το αίτημα να πληρώσουν οι υπεύθυνοι.

Τη λαϊκή δυσαρέσκεια που σιγοβράζει εδώ και καιρό πυροδοτούν η ακρίβεια, οι μεγάλες ανατιμήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης όπως τα τρόφιμα, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς και τη συνολική συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος.

Τα άλυτα προβλήματα σε μια σειρά από περιοχές, που πλήρωσαν και πληρώνουν πανάκριβα την πολιτική στήριξης των κερδών, με τεράστιες καταστροφές το καλοκαίρι που πέρασε, όπως η Θεσσαλία, ο Εβρος, η Εύβοια.

Επίσης, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια της κυβέρνησης, η ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που έβγαλε σε μαχητικό αγώνα διαρκείας, πάνω από 8 βδομάδες, τη νέα γενιά, φοιτητές και μαθητές, τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, με τη στήριξη της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, οι συνεχιζόμενοι πλειστηριασμοί με τις εικόνες πάνοπλων αστυνομικών να βγάζουν από το σπίτι τους μία ηλικιωμένη γυναίκα με το παιδί της, το αισχρό νομοσχέδιο που κάνει νόμιμο το φακελάκι και την Υγεία πανάκριβο εμπόρευμα, το Φορολογικό των αυτοαπασχολούμενων, η εξαγγελία για τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού με αυξήσεις πολύ κάτω από τον πληθωρισμό, η ενεργή συμμετοχή της κυβέρνησης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην Ουκρανία, στο μακελειό στη Γάζα, στην Ερυθρά Θάλασσα με φρεγάτα, γεγονός που προκαλεί τα αντιπολεμικά και φιλειρηνικά αισθήματα του λαού και δημιουργεί δικαιολογημένα έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις.

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη ήταν βήμα κλιμάκωσης μεγάλων εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων που είχαν προηγηθεί από την αρχή της χρονιάς.

Συνένωσε και συντόνισε αυτές τις επιμέρους κινητοποιήσεις σε ένα μεγάλο, πανελλαδικό, εργατικό - λαϊκό μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, στους επιχειρηματικούς ομίλους και στην ΕΕ.

Ηταν βήμα κλιμάκωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων σε δεκάδες χώρους δουλειάς και κλάδους για αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ, όπως η πανελλαδική απεργία των οικοδόμων, οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και σε εργοστάσια του μετάλλου, στα τρόφιμα - ποτά. Οι κινητοποιήσεις των ντελιβεράδων και ιδιαίτερα των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, όπως της «Teleperformance». Οι μαζικές κινητοποιήσεις για την Υγεία σε πόλεις της χώρας και η πανυγειονομική απεργία στις 22 Φλεβάρη.

Είναι η πρώτη φορά έπειτα από 15 χρόνια που εκδηλώνονται κινητοποιήσεις με διεκδικήσεις για αυξήσεις σε μισθούς, υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αποτέλεσμα της ασφυκτικής κατάστασης των εργαζομένων και της πρωτοπόρας δουλειάς των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για να στηθούν νέα σωματεία, να οργανωθούν οι εργαζόμενοι και να διεκδικήσουν σπάζοντας τη μοιρολατρία και τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Την ίδια περίοδο, ο αγώνας των αγροτών για φτηνότερο κόστος παραγωγής και προστασία του εισοδήματός τους, ενάντια στη νέα ΚΑΠ της ΕΕ, που κράτησε 35 μέρες στα μπλόκα, κορυφώθηκε με το πανελλαδικό τους συλλαλητήριο στις 20 Φλεβάρη, στο Σύνταγμα, με τα δεκάδες τρακτέρ τους, κόντρα στην προσπάθεια απαγόρευσης της κυβέρνησης, όπως και οι αγώνες των φοιτητών και των μαθητών ενάντια στο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που ήδη έμπαινε στην όγδοη βδομάδα.

Ολη αυτή η αγωνιστική κλιμάκωση ανέδειξε για άλλη μια φορά τη δύναμη του οργανωμένου λαού, τη δυνατότητά του να διεκδικεί το δίκιο του, κόντρα στην προσπάθεια υποταγής και χειραγώγησης που επιδιώκουν η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που υπηρετούν με συνέπεια την ίδια πολιτική, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η πολύτιμη πείρα που διαμορφώθηκε, ήδη αξιοποιείται για τη συνέχεια με μεγάλους σταθμούς τη γενική απεργία στις 17 Απρίλη και την απεργία την 1η Μάη που φέτος και με την απόφαση της κυβέρνησης να την «μεταφέρει» την Τρίτη του Πάσχα στις 7 Μάη (!), «δεν είναι αργία, είναι απεργία», όπως λέει και το τραγούδι μας.

Για να δυναμώσει κι άλλο το ρεύμα αμφισβήτησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, για να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση και στην αστική πολιτική με μπροστάρη το ΚΚΕ.

Ηταν πολύ σημαντική η συμβολή του ΚΚΕ στην οργάνωση όλου αυτού του αγωνιστικού ξεσηκωμού, στην ίδια την οργάνωση της απεργίας. Ευρύτερα τμήματα του λαού μας αναγνωρίζουν ότι αν δεν υπήρχαν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, τίποτα απ' όλα αυτά δεν θα είχε γίνει. Αυτή η εκτίμηση που υπάρχει και διευρύνεται τα τελευταία χρόνια μέσα στον λαό, αναγνωρίζει στο Κόμμα τον ουσιαστικό και πρωτοπόρο ρόλο του στην οργάνωση των λαϊκών διεκδικήσεων και στο άνοιγμα μεγάλων μετώπων πάλης, τη μοναδική δύναμη αντιπολίτευσης στην αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων. Το γεγονός αυτό φοβίζει το σύστημα και ήδη απεργάζονται σχέδια για να ανακόψουν αυτό το ρεύμα.

Ο σχεδιασμός του Κόμματος, η οργανωτική προσπάθεια και η πρωτοπόρα δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, δεκάδων οπαδών και συνεργαζόμενων είναι καθοριστικά για το ανέβασμα της αγωνιστικής δράσης του λαού και για την απεργιακή κλιμάκωση.

Ηταν σωστή η εκτίμηση του Κόμματος ότι το 41% της ΝΔ δεν είναι λευκή επιταγή, ότι κυριάρχησε για άλλη μια φορά στις εκλογές που προηγήθηκαν η λογική του «μικρότερου κακού» σε συνθήκες όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων. Οτι τα μέτρα της κυβέρνησης δεν μπόρεσαν να αμβλύνουν την άσχημη κατάσταση και η συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς ότι «δεν πάει άλλο», «κάτι πρέπει να γίνει» φουντώνει. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις να εκφραστεί και να ενισχυθεί ένα αγωνιστικό ρεύμα αμφισβήτησης, να πάρει χαρακτηριστικά πανελλαδικού αγωνιστικού μετώπου.

Την τάση αυτή ενισχύουν οι διεργασίες στα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας. Λαϊκά στρώματα και νεολαία που προβληματίζονται και αναζητούν αγωνιστική διέξοδο τόσο από την άσχημη κατάσταση και τα στοιχεία εκφυλισμού στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τη συνολικότερη ταύτιση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ σε όλες τις στρατηγικές της επιλογές.

Οπως, για παράδειγμα, με την υπερψήφιση από αυτά τα κόμματα του 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ, με την ουσιαστική αποδοχή της ιδιωτικοποίησης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος, παρά τις όψιμες αντιπολιτευτικές κορόνες.

Με την κοινή ΝΑΤΟική γραμμή, την αποδοχή της γραμμής των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία και στη γενοκτονία στη Γάζα, τη συμφωνία για την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ερυθρά Θάλασσα.

Με την κοινή προσπάθεια αυτών των κομμάτων στην Εξεταστική να συγκαλυφθούν το έγκλημα στα Τέμπη και οι τεράστιες ευθύνες τους για το χάλι του σιδηρόδρομου που οδήγησε στην απώλεια 57 ανθρώπων.

Σε αυτές τις συνθήκες καθοριστική ήταν η συμβολή του ΚΚΕ στη γραμμή πάλης και στον προσανατολισμό των αγώνων, στη συνένωση της πάλης των εργαζομένων με τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φοιτητές ενάντια στον κοινό εχθρό: Στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, στο αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, στην ίδια την ΕΕ.

Η τραγική 1η επέτειος του εγκλήματος στα Τέμπη έφερε ξανά μπροστά το σύνθημα που δονούσε τις κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου και παραμένει επίκαιρο, «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», και ενοποίησε τις αντιδράσεις, τις διεκδικήσεις, εξέφρασε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την αμφισβήτηση στην κυρίαρχη πολιτική.

Αυτός είναι ο λόγος που η ημερομηνία της απεργίας πολεμήθηκε λυσσαλέα από κοινού από τις δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα που στηρίζουν τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ. Αφού έβλεπαν ότι δεν μπορούν να ανακόψουν τη δυναμική της προκήρυξης απεργίας από τα συνδικάτα έφτασαν στο βρώμικο παιχνίδι να προτείνουν άλλες ημερομηνίες πολύ κοντά στην τραγική επέτειο. Τέτοια προσπάθεια έκαναν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, πολεμώντας την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων και την απεργία, αναπαράγοντας τη γραμμή της κυβέρνησης να επιβάλει σιωπητήριο εκείνη τη μέρα, ότι η 28 Φλεβάρη, όπως έλεγαν, «είναι μέρα μνήμης, βουβού πόνου... Εκείνη τη μέρα, για να μην απομειωθεί η αξία του μηνύματος, δεν πρέπει να μπλέξουμε με ζητήματα για την ακρίβεια και τους μισθούς...».

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκαν και δυνάμεις προερχόμενες από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πολέμησαν την απεργία ως «κομματική» και «γραφειοκρατικό σχεδιασμό», επιβεβαιώνοντας το τυφλό αντιΚΚΕ μένος τους και την πολιτική τους χρεοκοπία.

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δούλεψαν ώστε να πάρουν βαθύτερο, ταξικό περιεχόμενο οι κινητοποιήσεις, να αποκαλύψουν ότι η καπιταλιστική «ανάπτυξη» ωφελεί μόνο τους επιχειρηματικούς ομίλους, που συνεχίζουν να μετρούν αμύθητα κέρδη την ίδια στιγμή που ο λαός υποφέρει. Να αναδείξουν την προοπτική και τη διέξοδο, σε αντιπαράθεση με αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας. Να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός, αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης.

Αυτή είναι η μεγάλη συνεισφορά του ΚΚΕ σε σχέση με άλλες, μεγάλες, εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις που γίνονται σε όλη την Ευρώπη και οι οποίες είναι πραγματικά ελπιδοφόρες, γίνονται κάτω από το βάρος ενός τρομερά αρνητικού συσχετισμού. Είναι αγώνες που τροφοδότησαν και το αγωνιστικό κλίμα στη χώρα μας.

Μπροστά μας έχουμε νέες μεγάλες αναμετρήσεις. Η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας πρέπει να φουντώσει σε όλους τους χώρους δουλειάς. Σημαντική ήταν η προσπάθεια να δουλέψουμε τα αιτήματα και το πλαίσιο πάλης σε πολλούς χώρους δουλειάς. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να διευρυνθεί.

Ο αγώνας αυτός να συνδυαστεί με την πάλη όλου του λαού για να παρθούν άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και για την προστασία του εισοδήματος. Με την πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις, ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Εκπαίδευσης, ενάντια στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η προετοιμασία των πανελλαδικών πανεργατικών απεργιών στις 17 Απρίλη και την Πρωτομαγιά πρέπει να είναι βήμα κλιμάκωσης της αγωνιστικής δράσης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιηθεί η πείρα και να διευρυνθούν τα βήματα που γίνονται στην οργάνωση του λαού και για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα.

Δεν θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένα τέτοιο κύμα απεργιακών αποφάσεων κόντρα στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, καταγράφοντας ρεκόρ αποφάσεων 37 Εργατικών Κέντρων και 22 Ομοσπονδιών του ιδιωτικού τομέα, εάν δεν είχε καταγραφεί μια σημαντική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία, σε σημαντικά Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.

Μέσα στις συνθήκες της μάχης αυτού του διμήνου εκατοντάδες εργαζόμενοι γράφτηκαν στα σωματεία τους, φτιάχτηκαν 12 καινούργια σωματεία, τα περισσότερα μέσα σε επιχειρήσεις. Ορισμένα τέτοια βήματα έγιναν και σε αγροτικούς συλλόγους. Μαζικοποιήθηκαν οι Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, στα μπλόκα των αγροτών, στα φοιτητικά αμφιθέατρα.

Εγιναν δεκάδες αρχαιρεσίες, όπου καταγράφηκαν νέα βήματα στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των ψηφοδελτίων που συγκροτούν οι κομμουνιστές και άλλοι πρωτοπόροι αγωνιστές στους χώρους δουλειάς, μέσα σε επιχειρήσεις, σε νοσοκομεία, στην Εκπαίδευση, ενώ η πρωτιά της ΚΝΕ στις φοιτητικές εκλογές εδώ και δύο χρόνια έχει τη δική της ξεχωριστή, ιστορικής σημασίας σημαντική συμβολή στην οργάνωση, στην αντοχή, στη διάρκεια, στην πολυμορφία των φοιτητικών κινητοποιήσεων και στο ζωντάνεμα των φοιτητικών συλλόγων μετά από δεκαετίες.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων θα εξελιχθεί μέσα στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών. Αντικειμενικά η διαπάλη θα οξυνθεί και άλλο. Τα κόμματα του κεφαλαίου και οι εργατοπατέρες θα επιδιώξουν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια μέσα από τον εξωραϊσμό της ΕΕ. και μέσα από την προσπάθεια να πείσουν ότι λύσεις για τον λαό δεν υπάρχουν έξω από αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας.

Η αναστήλωση μιας συστημικής βολικής αντιπολίτευσης, που να ενσωματώνει ξανά μαζικά πλατιά εργατικά - λαϊκά στρώματα τα οποία ασφυκτιούν από την εφαρμοζόμενη πολιτική, και να παίζει το παιγνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής στο έδαφος της καπιταλιστικής εξουσίας είναι στο επίκεντρο των προσπαθειών των αστικών επιτελείων. Οι διασπάσεις και οι συγκολλήσεις κομμάτων και οργανώσεων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η «Νέα Αριστερά» κ.ά., στόχο έχουν να αναχαιτίσουν ριζοσπαστικές διεργασίες μέσα στον λαό, να εγκλωβίσουν και πάλι τη λαϊκή αγανάκτηση στη λογική του «μικρότερου κακού». Σε αυτήν την κατεύθυνση το σύστημα δεν θα διστάσει να τροφοδοτήσει και τις ακροδεξιές δυνάμεις, δυνάμεις που είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος, στηρίγματα του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Τώρα πρέπει να αξιοποιηθεί η πείρα που έχουν συγκεντρώσει ευρύτερα τμήματα των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων.

Να συνειδητοποιηθεί η μεγάλη αξία που είχε η ενίσχυση του ΚΚΕ στις βουλευτικές, περιφερειακές, δημοτικές εκλογές ώστε να ανατροφοδοτήσει με τη σειρά της τους νέους αγώνες που ζήσαμε τις τελευταίες βδομάδες.

Να συνειδητοποιηθεί η μεγάλη αξία που είχε η ενίσχυση του ΚΚΕ ώστε όχι μόνο να μην υποχωρήσουν κρίσιμες δυνάμεις ύστερα από την εκλογική επίδοση της ΝΔ, όπως έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφορες οργανώσεις του οπορτουνιστικού χώρου, αλλά να σταθεροποιηθεί και να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, παρά τον συνολικότερο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Μέσα σε αυτήν την πορεία έχουν δυναμώσει οι προϋποθέσεις να συμπορευτούν νέες δυνάμεις με το ΚΚΕ στο κίνημα, στις εκλογές, παντού. Η ζωή επιβεβαίωσε την επιλογή που έκαναν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στις μάχες της προηγούμενης περιόδου, είδαν ότι υπάρχει λαϊκή, αγωνιστική αντιπολίτευση απέναντι στη ΝΔ και σε αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας με μπροστάρη το ΚΚΕ. Η ενίσχυση του ΚΚΕ στον δρόμο του αγώνα και στις ευρωεκλογές θα δώσει με τη σειρά της νέα ώθηση στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και στην ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας, για μια νέα και ελπιδοφόρα προοπτική για τον λαό μας, χωρίς πολέμους, φτώχεια και εκμετάλλευση.