Σε μεγάλη εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με τίτλο «Αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε», στη Θεσσαλονίκη, στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, μίλησε χθες το βράδυ ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Μια εκδήλωση που με τη σύνθεσή της επιβεβαίωσε την ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, με το δυνάμωμα του ΚΚΕ και τη συμπόρευση μαζί του στις κάλπες αλλά και στους αγώνες, στα ψηφοδέλτιά του, εκατοντάδων ανθρώπων, όπως π.χ. η Ασημίνα Ξηροτύρη, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του Κόμματος. Στην εκδήλωση συμμετείχαν πολλοί νέοι άνθρωποι που για πρώτη φορά συμπορεύονται με το ΚΚΕ και ορισμένοι απ' αυτούς μίλησαν για τους λόγους που έκαναν το βήμα και συνεχίζουν σταθερά δίπλα του.

Παρεμβάσεις έκαναν ο Γιώργος Κυρίτσης, δικηγόρος, ο Παντελής Παρτσάλης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, ο Δημήτρης Κατραντσιώτης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Αθλητικών Κέντρων, ο Γιώργος Αναστασόπουλος, κτηνίατρος, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δρομέων Θεσσαλονίκης, ο Κωνσταντίνος Τουρατζίδης, ιδιωτικός υπάλληλος, εργαζόμενος σε μεταφορική εταιρεία, και ο Αθανάσιος Τράκας, εργαζόμενος στα ΕΛΠΕ.

Στο περιθώριο της εκδήλωσης, τη συμπόρευσή τους με το ΚΚΕ δήλωσαν ακόμη ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος, καθηγητής Ηλεκτροχημείας στο Τμήμα Χημείας του ΑΠΘ, και ο Παύλος Ασλανίδης, μέλος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, τα μέλη της ΚΕ Κώστας Αβραμόπουλος, Νίκος Χριστάνης, Δημήτρης Παπατολίδης, Ευθύμης Δημάκης, Γρηγόρης Κλιγκόπουλος, Θανάσης Χρηστίδης, Διονύσης Κλάδης, οι βουλευτές Γιάννης Δελής και Λεωνίδας Στολτίδης, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ξέρετε καλά πως δεν πραγματοποιούμε τυχαία αυτές τις εκδηλώσεις. Σήμερα εδώ στη Θεσσαλονίκη, προχτές στην Αθήνα, σε όλη την Ελλάδα, το ΚΚΕ ανοίγει θαρρετά τη συζήτηση με τον λαό για όλα όσα τον απασχολούν και τον προβληματίζουν.

Για να ακουστούν τα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, για να βγουν συμπεράσματα από όλα όσα βιώνουμε, αλλά κυρίως για να συζητήσουμε πώς όλα αυτά θα τα μετατρέψουμε σε δύναμη και σχέδιο ανατροπής όσων κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή μας.

Την ίδια ώρα, χωρίς να χάνουμε χρόνο δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις παντού για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Για να αντιμετωπιστεί ο νέος γύρος της αντιλαϊκής επίθεσης που εξαπολύει η κυβέρνηση της ΝΔ, στο όνομα ξανά της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως προηγούμενα της καπιταλιστικής κρίσης. Απόδειξη πως ο λαός πληρώνει και για τα κέρδη τους και για τη χασούρα τους...

Κυρίως, όμως, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μεγαλώσει η αισιοδοξία, να φωτιστεί ότι υπάρχει διέξοδος για τον λαό κι αυτή βρίσκεται στη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης για να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής για τη δική του διακυβέρνηση και εξουσία.

Γιατί, όπως λέει και το σύνθημα της εκδήλωσης: Αδιέξοδα δεν υπάρχουν! Με το ΚΚΕ μπορούμε να νικήσουμε! Γι' αυτό τώρα είναι η ώρα για να εκφραστεί η πιο πλατιά συμπόρευση με το ΚΚΕ, παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιάς, σε κάθε πόλη και χωριό.(...)

Γιατί ό,τι περιτύλιγμα κι αν χρησιμοποιήσουν δεν μπορούν να κρύψουν ότι επί της ουσίας δρομολογείται μια εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Και στο τραπέζι έχουν τεθεί όλες οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της αστικής τάξης της Τουρκίας.

Από όπου κι αν το δεις, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγεις: Πως η πολιτική της εμπλοκής στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με ευθύνη τώρα της ΝΔ, όπως πριν του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης και βάζει σε κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και τον λαό σε μεγάλες περιπέτειες.

Τα 'χουμε πει και θα τα ξαναπούμε - κυρίως όμως θα τα αντιπαλεύουμε - γιατί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού βρίσκονται σε αντίθετη κατεύθυνση από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων της περιοχής.

Θα παλεύουμε ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια, στη μετατροπή κρίσιμων υποδομών σε ορμητήρια πολέμου, όπως συμβαίνει κι εδώ στη Θεσσαλονίκη, σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.

Θα παλεύουμε να σταματήσει η ελληνική κυβέρνηση να βάζει πλάτη στο μακελειό του λαού της Παλαιστίνης. Για να αποχωρήσουν οι ελληνικές φρεγάτες από την περιοχή, να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται ελληνικές υποδομές και έδαφος για τη στήριξη της ισραηλινής σφαγής.

Το ΚΚΕ, λοιπόν, είναι με τη μόνη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με τους λαούς και την πάλη τους ακόμη και στον πιο δύσκολο συσχετισμό!

Φτώχεια, κρίσεις και πόλεμοι. Τρεις λέξεις φτάνουν για να αποδείξουν πως το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό, πιο επικίνδυνο, πιο αντιδραστικό, σε όλα τα επίπεδα.

Οποιος έχει αντίρρηση, ας θυμηθεί τι μας έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν φόρτωναν στον ελληνικό λαό τα βάρη της κρίσης: «Υπομονή», έλεγαν, «αχνοφαίνεται η άκρη του τούνελ, έρχεται η ανάπτυξη».

Και τελικά η ανάπτυξη ήρθε. Και ήρθε και η επενδυτική βαθμίδα, για την οποία τόσο πανηγύρισαν.

Και τι είχε αυτό ως αποτέλεσμα; Ποια ήταν τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για αυτά τα δήθεν «επιτεύγματα»;

- Εργασιακές σχέσεις τσακισμένες, στα μέτρα της μεγαλοεργοδοσίας για να αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας και τα κέρδη της.

- Νέα φοροληστεία, έμμεσοι φόροι, πάνω από 95% των φορολογικών εσόδων να το πληρώνει ο λαός.

-- Απολύσεις για να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα η κερδοφορία ή γιατί ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις δεν κερδίζουν τελικά όσα ανέμεναν.

- Πλήρης εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, άλλων μεγάλων κοινωνικών αναγκών που θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους και μπαίνουν στο ζύγι των κριτηρίων της αγοράς.

- Αποζημιώσεις στους πληγέντες από τις μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία, στον Εβρο και αλλού, μέχρι εκεί που επιτρέπουν τα «δημοσιονομικά περιθώρια». Ψίχουλα δηλαδή. Κοροϊδία!

Και μέσα σε όλα αυτά και νέα θηλιά από φόρους στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες και επιστήμονες, με κύριο στόχο να συγκεντρωθεί κι άλλο ο πλούτος και η ιδιοκτησία στα χέρια των λίγων.

Γιατί εκεί κρύβεται η πραγματική ουσία των νέων μέτρων της κυβέρνησης.

Στόχος της δεν είναι απλά να πάρει κι άλλα χρήματα από το λαϊκό πορτοφόλι για να τα δώσει στο κεφάλαιο, αλλά να συνθλίψει τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε να εξασφαλίσει μια πιο ανταγωνιστική οικονομία.

Γιατί τελικά όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι...

Οι ίδιες αιτίες αφήνουν άδειες τσέπες και στους δύο, η κοινή τους πάλη είναι αυτή που μπορεί να δώσει διέξοδο, όπως έδειξαν και οι πολύ μεγάλες κινητοποιήσεις αυτών των ημερών.

Θυμηθείτε, λοιπόν, τι μας έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, και πού βρισκόμαστε σήμερα:

Ακρίβεια που χτυπά κόκκινο. Πλέον το πορτοφόλι του λαϊκού νοικοκυριού δεν μπορεί να αντέξει ούτε τα στοιχειώδη είδη λαϊκής κατανάλωσης. Ακρίβεια που δεν είναι «εισαγόμενη», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Μια χαρά έχει βάλει το χεράκι της και η λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας με την «πράσινη» ανάπτυξη, και η εμπλοκή στον πόλεμο, και οι καθηλωμένοι μισθοί και οι αυξήσεις στους φόρους και τόσα άλλα.

Ούτε είναι όμως αποκλειστικά ελληνική «ιδιαιτερότητα», όπως θέλουν να λένε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Είναι «ιδιαιτερότητα» αυτού του συστήματος συνολικά, που όσο και να προσπαθούν, δεν μπορούν να το αθωώσουν.

Είναι συνυφασμένη με τη συνολική πολιτική της ίδιας της ΕΕ, που όλοι τους έχουν για εικόνισμα, με τους στόχους για ανταγωνιστικότητα και εξαγωγικό προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας, που από κοινού υπηρετούν όλοι.

RIZOSPASTIS

Προτάσεις όπως:

- Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς,

- Κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης,

- Αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ,

- Δραστική μείωση και πλαφόν στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος...

- Και άλλες που ανοίγουν τον δρόμο διεκδίκησης και ουσιαστικής σύγκρουσης με αυτή την πολιτική και τις αιτίες που γεννά η ακρίβεια.

Ταυτόχρονα, παίρνουν και τα μέτρα τους, γιατί ακόμα και ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες μπαίνουν σε φάση επιβράδυνσης ή ύφεσης.

Ξέρουν ότι ακόμη και αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης έχουν κοντά ποδάρια, αφού η ύφεση και η κρίση είναι η άλλη όψη του νομίσματος.

Γι' αυτό παίρνουν από τώρα μέτρα αλλαγής του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής. Ζητούν από τώρα «να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι» ο λαός.

Είναι, λοιπόν, πλέον πιο ξεκάθαρο στον λαό ότι το «τυράκι» της ανάπτυξης κρύβει τη «φάκα» των αντιλαϊκών μέτρων, της χειροτέρευσης των συνολικών όρων ζωής, της ανασφάλειας για το μέλλον.

Πάνω στην πλάτη του λαού χτίζονται τα κέρδη τους!

Αυτή είναι η αλήθεια. Και όχι μόνο στην πλάτη, αλλά και στο αίμα του λαού μας!

Ενας νεκρός ή τραυματίας κάθε μέρα σε εργοδοτικό έγκλημα σε χώρο δουλειάς. Αυτός είναι ο απολογισμός για το 2023 για τους εργάτες, την ώρα που τα αφεντικά μετρούν κέρδη.

Είναι πράγματα για τα οποία το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει έγκαιρα.

Και είχε αποκαλύψει στον λαό ότι οι στόχοι τους τον δένουν χειροπόδαρα με μνημόνια διαρκείας, με αντιλαϊκούς στόχους και προαπαιτούμενα που συνδέονται με το Ταμείο Ανάκαμψης, με όλα αυτά δηλαδή στα οποία από κοινού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δεσμεύονται.

Αυτή η πραγματικότητα, αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι, τους ανησυχεί.

Ξέρουν ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια μεγαλώνει, ακόμη κι αν δεν εκφράζεται πλήρως σε αυτή τη φάση.

Βέβαια όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος, λέει ο λαός μας κι έχει δίκιο...

Γι' αυτό θέλουν να εξασφαλίσουν ότι θα μπορούν χωρίς δυσκολίες και εμπόδια να ασκούν την αντιλαϊκή τους πολιτική.

Τους απασχολεί πώς θα καλύψουν το «κενό» που ήδη έχει δημιουργηθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα, πώς θα διαμορφώσουν τον πόλο εκείνο που θα λειτουργεί ως το «alter ego» της ΝΔ.

Οι διεργασίες που εξελίσσονται αυτή την περίοδο στον ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας μόνο τυχαίες δεν είναι.

Σίγουρα, δεν έχουν καμία σχέση με «αγεφύρωτες» ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους ή διαφορές «αρχών».

Ολα αφορούν το ποιοι θα αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της αστικής τάξης στην προσπάθεια να εγκλωβίσουν τον λαό σε νέες αυταπάτες.

Για το πάπλωμα και την καρέκλα γίνονται όλα και όχι για την ουσία.

Γιατί στην ουσία όλοι μαζί διαμόρφωσαν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο σε κρίσιμες για το σύστημα στιγμές καλλιέργησε τη μεγάλη αυταπάτη μιας φιλολαϊκής μεταρρύθμισης αυτού του συστήματος, μέσω μιας άλλης αστικής κυβέρνησης, καλλιέργησε τον μεσσιανισμό, τον συμβιβασμό με την πιο συντηρητική άποψη που υπάρχει, αυτή που λέει ότι «με τους αγώνες δεν αλλάζει κάτι»...

(...)

Παρακολουθούμε κι εμείς τις εξελίξεις σε αυτό το κόμμα, συνολικά στον χώρο της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας.

Ακούμε την κριτική των στελεχών που παραμένουν, γι' αυτούς που φεύγουν, και το αντίστροφο, από τους άλλους γι' αυτούς που μένουν...

Βέβαια, εκτός από διαφωνίες για τον τρόπο λειτουργίας του κόμματός τους και το ύφος του νέου προέδρου, δεν έχουμε ακούσει κάτι άλλο, ουσιώδες.

Μόνη εξαίρεση, ίσως, η αναφορά του Κασσελάκη στο συνέδριο του ΣΕΒ ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν θα δαιμονοποιεί το κεφάλαιο, αλλά θα το βλέπει σαν εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων»!

Το κεφάλαιο, αυτό που δεν υπάρχει έγκλημα που να μην μπορεί να κάνει για τα κέρδη του, αυτό, λέει, θα γίνει εργαλείο μείωσης των ανισοτήτων!

Αλήθεια, έψαχναν πολύ να το βρουν αυτό το φυντάνι;

Βέβαια, για να μην τους αδικούμε, πριν απ' αυτούς υπήρξαν κι άλλα τέτοια ή παρόμοια φυντάνια...

Γιατί αυτά για τις ανισότητες στον καπιταλισμό οι οποίες δήθεν θα μειωθούν με τα μαγικά που θα τους κάνουν, τα 'λεγε και το ΠΑΣΟΚ πιο πριν. Πολύ περισσότερο, τα έκανε...

Οταν τα συνδικαλιστικά του στελέχη στρογγυλοκάθονταν στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» με τους εργοδότες και δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ξεπουλάνε τα εργατικά δικαιώματα...

Αλλά, παρακολουθώντας και τα αποχωρήσαντα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τις οργισμένες αντιδράσεις τους, υποθέτουμε ότι η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ 2015 - 2019, την οποία υπερασπίζονται δυναμικά, αφού υπήρξαν και βασικοί υπουργοί της, μάλλον δαιμονοποίησε το κεφάλαιο, μη σας πω ότι θεωρούν κιόλας ότι το χτύπησε αλύπητα κάτω, σαν χταπόδι...

Βέβαια, αν έγινε κάτι τέτοιο, πώς και δεν το είχε πάρει είδηση ο υπουργός της ΝΔ, Σκέρτσος, ο οποίος, ως γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, δήλωνε τότε ότι «από τα 96 νομοθετήματα και τις 280 διατάξεις που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με επίδραση στην επιχειρηματικότητα, το 62% εκπληρώνουν πάγιες θέσεις του ΣΕΒ»;

Εκτός αν «δαιμονοποίηση του κεφαλαίου» ήταν η εθελοντική φορολόγηση των εφοπλιστών, η μείωση του φόρου στα μερίσματα των μετόχων, οι ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων και λιμανιών, η θέσπιση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και τόσα ακόμα αντιλαϊκά του ΣΥΡΙΖΑ...

Αλλά αυτοί είναι! Ακριβώς τα ίδια πιστεύουν και αυτοί.

Και με τους στόχους του κεφαλαίου ταύτισαν και ταυτίζουν την ευημερία του λαού.

Απλώς, αντί να χρησιμοποιήσουν τις ίδιες λέξεις με τον Κασσελάκη, που έχει θητεύσει και σε μια Goldman Sachs και έχει μάθει να τα λέει χωρίς περικοκλάδες (απευθείας μεταφρασμένα στα Ελληνικά από το πρωτότυπο, την αμερικανική διάλεκτο), εκείνοι μιλάνε για «υγιή επιχειρηματικότητα» και για «δίκαιη καπιταλιστική ανάπτυξη». Η ουσία δεν αλλάζει, τα ίδια λένε, μην μπερδεύεστε!

Αυτό όμως που έχει πραγματικά αλλάξει, και συνεχίζει να αλλάζει, είναι ότι άνθρωποι που νιώθουν αριστεροί, προοδευτικοί, τους έχουν πάρει χαμπάρι.

Οσοι εμπιστεύτηκαν, ψήφισαν, πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα έχουν επιλογή: Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.

Και όσοι θέλουν να δεχτεί ισχυρό πλήγμα η κυβέρνηση της ΝΔ, έχουν επιλογή να πάρουν τη θέση τους μέσα στο κίνημα, στα εργατικά σωματεία, στους συλλόγους και τους φορείς, δίπλα, μαζί με τους κομμουνιστές...

Βέβαια ο κ. Κασσελάκης είπε ότι στις ευρωεκλογές πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα, γιατί έτσι λέει θα τελειώσει το άλλοθι του 41% του Μητσοτάκη.

Κάτι αντίστοιχο λέει και το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη. Να είναι δεύτερο στις ευρωεκλογές, για να είναι πρώτο στις επόμενες βουλευτικές, το μακρινό 2027. Ζήσε Μάη μου δηλαδή...

Τι λένε ουσιαστικά στους εργαζόμενους; Να περιμένουν κάποιους μήνες για τις ευρωεκλογές, κάποια χρόνια για τις βουλευτικές. Και μέχρι τότε η κυβέρνηση της ΝΔ θα κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση, φέρνοντας το ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο μετά το άλλο.

Σήμερα (σ.σ. χθες) ξεκίνησε η συζήτηση για τον νέο αντιλαϊκό προϋπολογισμό.

Ακολουθεί άλλο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Ερχεται η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Ακολουθεί η επιστολική ψήφος, με μεγάλους κινδύνους αλλοίωσης του εκλογικού σώματος και εκτεταμένη νοθεία, όπως έχει καταγγελθεί από κράτη όπου ισχύει ήδη.

Ερχονται νέες ανατροπές στην κατεύθυνση της ακόμη μεγαλύτερης εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Εχει προηγηθεί το νομοσχέδιο για τη 13ωρη εργασία, το φορολογικό έκτρωμα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, το νομοσχέδιο που διευκολύνει τα funds και τους servicers στους οποίους έχουν παραδοθεί τα «κόκκινα» δάνεια.

Και ο αντιλαϊκός κατάλογος δεν λέει να τελειώσει, γιατί δεν τελειώνει η καταπίεση, η εκμετάλλευση του λαού...

Και αυτοί, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, τι λένε στον λαό;

Να κάτσει στα αυγά του και να τα υπομένει όλα αυτά μέχρι να έρθει η ώρα κάποιας άλλης κάλπης, και βλέπουμε...

Και από πού προκύπτει ότι αν ενισχυθούν αυτά τα κόμματα θα μπει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης;

Αφού επί της ουσίας συναινούν σε αυτήν την πολιτική, και μάλιστα πολλά από αυτά τα έχουν ψηφίσει και συνεχίζουν να τα ψηφίζουν όλοι μαζί.

Οχι, το άλλοθι και η φόρα της κυβέρνησής της ΝΔ πρέπει να κοπούν εδώ και τώρα.

Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δυναμώσουν οι αγώνες, η οργάνωση, η συλλογική συζήτηση και απόφαση στα σωματεία, στους άλλους φορείς του κινήματος.

Αν εκφραστεί με πολύ πιο μαζικούς όρους η εναντίωση του λαού σε αυτήν την πολιτική, σε αυτά τα νομοσχέδια.

Αν δυναμώσει περισσότερο το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, η συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Τότε κανένα 41% δεν θα τολμάει να επικαλείται ο κύριος Μητσοτάκης!

Και, αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που πήραν αθροιστικά περίπου 30% στις τελευταίες εθνικές εκλογές, τι ακριβώς περιμένουν και δεν κινητοποιούν τον κόσμο τους;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινητοποιεί για παράδειγμα τους 150.000 που ψήφισαν την «κινηματική» - όπως τη λέει ο ίδιος - υποψηφιότητα του κυρίου Κασσελάκη για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ;

Ρητορικό φυσικά το ερώτημα.

Γιατί κανένα πραγματικό εμπόδιο στην πολιτική του κυρίου Μητσοτάκη δεν θέλουν να βάλουν.

Το μόνο που θέλουν είναι να κάτσουν αυτοί στις κυβερνητικές καρέκλες για να υλοποιήσουν την ίδια πολιτική, όπως εκείνοι θέλουν και όπως τα μεγάλα αφεντικά υπαγορεύουν.

Υπάρχει πραγματική, ρεαλιστική ελπίδα.

Και αυτή βρίσκεται στον δρόμο της ενίσχυσης ενός ισχυρού εργατικού - λαϊκού κινήματος, με πανελλαδική εμβέλεια και χαρακτήρα, που θα απλώνεται σε κάθε χώρο δουλειάς, που θα βάζει μπροστά τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Αλλά, κυρίως, θα είναι σε κατεύθυνση σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. Με τη στρατηγική που μας έφερε ως εδώ.

Το ΚΚΕ δεν κορόιδεψε τον λαό. Εδειξε από την πρώτη κιόλας μέρα μετά τις εκλογές πού και με ποιους καταθέτει άμεσα τις ενισχυμένες δυνάμεις του.

Απέδειξε ότι κάθε ψήφος, κάθε φωνή που προστίθεται, μετατρέπεται σε δύναμη οργάνωσης και διεκδίκησης άμεσα.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;

Εμείς δεν αγνοούμε ότι ο συσχετισμός είναι δύσκολος. Και όταν λέμε συσχετισμό δυνάμεων δεν εννοούμε απλά τον κοινοβουλευτικό, αλλά αυτόν που υπάρχει εκεί που γεννιέται η εκμετάλλευση, στους χώρους δουλειάς.

Είμαστε αυτοί που δηλώνουμε ότι αυτός ο συσχετισμός μπορεί να αλλάξει, μπορεί να κλονιστεί, να δημιουργήσουμε ρήγματα, που θα τα αξιοποιεί ο λαός και στην πάλη για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής του.

Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο αν πολλαπλασιαστούν όσοι εντάσσονται σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, μαζί με πρωτοπόρους κομμουνιστές σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να υπάρξει ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για να οργανωθεί η αντιπαράθεση με την εργοδοσία και το μεγάλο κεφάλαιο.

Σχέδιο που συντονίζει και εντάσσει δυνάμεις για να δυναμώσει η διαφώτιση στον λαό και στους εργαζόμενους για τις αιτίες των προβλημάτων.

Που παλεύει για να αλλάξει ο συσχετισμός μέσα στο εργατικό κίνημα, στις αρχαιρεσίες αλλά και στην καθημερινή πρακτική δουλειά, να δυναμώσει το επίπεδο οργάνωσης των εργατών αλλά και των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, όλου του λαού και της νεολαίας.

Να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού και των κομμάτων που καλλιεργούν τον συμβιβασμό και τον ρεφορμισμό.

Που διαμορφώνει διεκδικητικό πλαίσιο πάλης, που εξυπηρετεί τη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, της ΕΕ.

Σε αυτό το σχέδιο σύγκρουσης με την εργοδοσία, το κράτος, τις κυβερνήσεις τους, δεν αποτελεί προϋπόθεση να υπάρχει πλήρης ταύτιση με τη στρατηγική του ΚΚΕ ή συμφωνία σε όλα απαραιτήτως τα ζητήματα για να συμμετέχει κάποιος.

Αυτό εννοούμε, στην πράξη, συμπόρευση. Μόνο μαζί, όμως, σε αυτόν τον δρόμο μπορούμε να τα καταφέρουμε απέναντι σε έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, μπορούμε να δημιουργήσουμε «φωλιές» αισιοδοξίας και άλλης προοπτικής.

Γιατί επείγει να δυναμώσει ο αγώνας για να αντιμετωπιστούν οι μακροχρόνιες ελλείψεις σε υποδομές αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας, η κατάσταση στο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, η εμπορευματοποιημένη Εκπαίδευση, τα εργατικά «ατυχήματα», η διεύρυνση της φτώχειας, όλα όσα μαρτυρούν αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα.

Γιατί για να καταφέρουμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα που έρχονται από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση των άλλων αλλά και τη συμβολή των αντιλαϊκών διοικήσεων σε δήμους και Περιφέρειες, πρέπει να γίνουν πιο πολλοί όσοι συμβάλλουν πιο αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση, στη μαχητικότητα, στη μαζικότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της καθημερινής πάλης του λαού.

Και εδώ, στη Θεσσαλονίκη, τώρα είναι η στιγμή να δυναμώσουν οι προσπάθειες αλλαγής του συσχετισμού στο εργατικό κίνημα. Να απαλλαγούν επιτέλους οι εργαζόμενοι από αυτές τις συμβιβασμένες, ξεπουλημένες ηγεσίες του Εργατικού Κέντρου, που προσπαθούν να παραλύσουν αγωνιστικές διεργασίες εδώ και τόσες δεκαετίες.

Για να εμποδιστούν νέα μέτρα και αντεργατικοί νόμοι. Για την πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων, των ανέργων, των λαϊκών νοικοκυριών, των συνταξιούχων, της νεολαίας, όλων όσοι υποφέρουν.

Για τη διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς, την κατάργηση αντιλαϊκών φόρων, την προστασία της λαϊκής κατοικίας.

Για τη διεκδίκηση έργων και υποδομών που θα υπηρετούν την προστασία του λαού.

Για να εκφραστεί η αντίθεση στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, στην εμπλοκή της χώρας μας όπου έχει ανάψει για τα καλά το φιτίλι του πολέμου, όπως δείχνει και η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.

Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στον παλαιστινιακό λαό και να ακουστεί πιο δυνατά το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»!

Το ΚΚΕ αναλαμβάνει την ευθύνη του για να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, για να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής, με τον λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική, όπου ο εργαζόμενος είναι οργανωτής της δικής του εξουσίας, με τον πλούτο και τα μέσα παραγωγής ως κοινωνική ιδιοκτησία.

Αυτή η πρόταση είναι και η μόνη ριζικά και πραγματικά διαφορετική, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα και προοπτική στον λαό και στη νεολαία.

Βγάζοντας το κριτήριο του κέρδους και του «κόστους - οφέλους» από τις ζωές μας, τις δεσμεύσεις της ΕΕ, που μας έχουν ήδη κοστίσει πάρα πολλά.

(...)

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική φιλολαϊκή λύση για τον τόπο μας. Στον αγώνα για αυτήν την εργατική - λαϊκή διακυβέρνηση και εξουσία μπορούν ο λαός και οι εργαζόμενοι να υπολογίζουν στην απόσπαση νέων κατακτήσεων.

Μόνο αν συνδεθεί με αυτήν την προοπτική το ρεύμα αμφισβήτησης που αναδύεται σήμερα θα μετατραπεί σε ένα ισχυρό, ριζοσπαστικό ρεύμα που θα αντιπαρατεθεί ολομέτωπα με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του.

Ναι, συντρόφισσες και σύντροφοι! Μπορούμε! Να συζητήσουμε πλατιά με όλους όσοι διατυπώνουν ερωτήματα και προβληματισμούς για τις εξελίξεις, αναζητούν τις αιτίες, τι φταίει και φτάσαμε ως εδώ.

Με όσους αναζητούν τι πρέπει να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε και πώς θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που ολοένα και χειροτερεύει.

Μπορούμε γιατί έχουμε τις απαντήσεις, έχουμε και το σχέδιο, και αυτά θέλουμε να συζητήσουμε.

Γιατί τώρα η ανησυχία και ο προβληματισμός μπορούν να γίνουν συμπέρασμα, και το συμπέρασμα απόφαση για δράση και συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες.

Θα τα καταφέρουμε! Προχωράμε μπροστά!