Εδώ και δύο μήνες, ο λαός μου βιώνει νέα γενοκτονία και ξεριζωμό. Οι δολοφονημένοι - γιατί αυτός είναι ο σωστός όρος - έχουν ξεπεράσει τους 15.000, με πάνω από 6.000 μωρά και παιδιά. Οι εικόνες που βλέπουμε κάθε μέρα είναι φρικιαστικές, προστίθενται στη μνήμη μας δίπλα στις εικόνες που έχουμε από την πρώτη και τη δεύτερη Ιντιφάντα, όταν τότε ο ισραηλινός στρατός έσπαγε τα κόκαλα των παιδιών της Παλαιστίνης με κοτρόνες στους δρόμους.

Για εμάς, που γεννηθήκαμε στη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή, οι εικόνες από την παιδική μας ηλικία είναι διαφορετικές. Στο Δημοτικό κάναμε μάθημα σε βομβαρδισμένο σχολείο. Στο Γυμνάσιο δεν ξέραμε αν θα φτάσουμε ή όχι στο σχολείο. Επρεπε να ακούμε κάθε πρωί τα τοπικά ραδιόφωνα για να μάθουμε ποιες περιοχές δεν είναι αποκλεισμένες. Στο Λύκειο πηγαίναμε σε σχολείο κάτω από στρατόπεδο Ισραηλινών. Είχαμε κι εμείς αναπληρωτές καθηγητές, αλλά για να αναπληρώνουν όσους φυλακίζει ο ισραηλινός στρατός. Στα διαλείμματα του σχολείου ακούγαμε ιστορίες από συμμαθητές μας για το πώς δολοφόνησαν τον πατέρα τους ή πώς ήταν η εμπειρία να πάνε να επισκεφθούν τον πατέρα τους ή τον αδερφό τους στη φυλακή ή το πώς μπήκαν χτες στο σπίτι τους οι Ισραηλινοί στρατιώτες και το κατέστρεψαν.

Πολλοί από εμάς είχαμε δεδομένο ότι θα κάνουμε τριπλάσιες και τετραπλάσιες αποστάσεις για να φτάσουμε στο σχολείο μας, λόγω του τείχους της ντροπής, που έχει χτιστεί γύρω από τη Δυτική Οχθη από το κράτος του Ισραήλ.

Μάθαμε να κάνουμε μπάνιο με κουβά, για να κάνουμε οικονομία στο νερό, επειδή ύδρευση είχαμε 2 με 3 φορές τη βδομάδα, οπότε μπορεί και να μας τελείωνε το νερό, ειδικά το καλοκαίρι. Κι αυτό όχι επειδή δεν έχουμε αρκετά νερά στην Παλαιστίνη, αλλά επειδή ο κατοχικός στρατός του Ισραήλ κάνει κουμάντο για το πού θα γίνει γεώτρηση και άμα θα γίνει και πόσες θα μπαζώσει.

Μάθαμε να χαιρόμαστε τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τους φίλους μας κάθε μέρα, αφού ο ισραηλινός στρατός κάθε μέρα μπαίνει στις πόλεις και τα χωριά και δολοφονεί όποιον του καπνίσει, αφού για το Ισραήλ όλοι οι Παλαιστίνιοι είμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες. Οσο ήμασταν έφηβοι, δεν κυκλοφορούσαμε μετά τις 9-10 το βράδυ στην πόλη, για να μη μας βρει καμιά σφαίρα του ισραηλινού στρατού.

Μεγαλώσαμε με την εικόνα τα αδέρφια μας στη Γάζα να ζούνε αποκλεισμένοι από τα πάντα, με ελάχιστες παροχές. Με την εικόνα κάθε 2 - 3 χρόνια να βομβαρδίζονται και να σφάζονται. Αλλά τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς δεν έβγαζαν κουβέντα...

Είδαμε με τα μάτια μας τους έποικους να καίνε τα χωριά μας, να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι εποικισμοί και να καταλαμβάνουν ό,τι έχει απομείνει από τη Δυτική Οχθη.

Μας γεμίζει οργή ότι η κατοχή είναι εδώ και βασιλεύει, ότι η πατρίδα μου βιάζεται καθημερινά από τη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή. Μας έχουν ταράξει στο δικαίωμα του Ισραήλ στην «αυτοάμυνα». Δηλαδή, την «αυτοάμυνα» του κατοχικού κράτους απέναντι στον κατεχόμενο λαό. Την «αυτοάμυνα» του κράτους - τρομοκράτη που ευθύνεται για πάνω από 100.000 νεκρούς Παλαιστίνιους και 6 εκατομμύρια εκτοπισμένους Παλαιστίνιους.

Οι δολοφονίες είναι ασταμάτητες στη Γάζα, αλλά και στη Δυτική Οχθη. Μόνο το 2023 μέχρι τις 7 Οκτώβρη είχαν δολοφονηθεί στη Δυτική Οχθη πάνω από 200 Παλαιστίνιοι. Και εκεί δεν κάνει κουμάντο η Χαμάς, που δήθεν είναι ο στόχος του ισραηλινού στρατού. Εκεί κάνει κουμάντο το Ισραήλ και οι έποικοι.

Από τις 7 Οκτώβρη μέχρι σήμερα ο στρατός στη Δυτική Οχθη έχει συλλάβει πάνω από 3.200 Παλαιστίνιους. Μαρτυρίες των φυλακισμένων που βγαίνουν από τις ισραηλινές φυλακές σοκάρουν, μιλάνε για ανελέητο ξύλο και απάνθρωπη σωματική και ψυχολογική βία. Στην Τζενίν της Δυτικής Οχθης σκότωσαν 2 ανήλικα παιδάκια 9 και 15 χρόνων, στην ουσία επειδή δεν τους φοβήθηκαν και βγήκαν στον δρόμο αντί να κρυφτούν.

Μια βδομάδα εκεχειρία είχαμε και φάνηκε το μέγεθος της καταστροφής. Πτώματα σκορπισμένα στους δρόμους που δεν κατάφεραν να τα μαζέψουν ποτέ. Η πανέμορφη πόλη της Γάζας είναι γεμάτη ερείπια. Κι αυτό γιατί ο ήρωας λαός δεν σκύβει το κεφάλι!

Ο λαός μου την ώρα τούτη που μιλάμε σφάζεται, φυλακίζεται και διώχνεται από τη γη του. Αυτός ο λαός δεν έχει δικαιώματα; Η ζωή του κοστίζει λιγότερο; Τα παιδιά του δεν έχουν δικαίωμα να χαρούν την παιδική ηλικία;

Ο λαός μου τα βιώνει αυτά εδώ και 75 ολόκληρα χρόνια. Δεν κατάφεραν να μας τρομοκρατήσουν, δεν το βάλαμε ούτε πρόκειται να το βάλουμε κάτω. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την ελευθερία μας και το δίκιο μας από όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρισκόμαστε, πόσο μάλλον όσοι μένουν στα τιμημένα χώματα της Παλαιστίνης.

Προσπάθησαν με διάφορους "μαϊντανούς" μπροστά στον τηλεοπτικό φακό να αναποδογυρίσουν τη λογική, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, αλλά φάγανε πόρτα από τους λαούς όλης της Γης. Το κύμα αλληλεγγύης, οι εκατοντάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους σε όλο τον κόσμο, έπνιξαν την άθλια προπαγάνδα τους, μέχρι που έφτασαν στο σημείο να ανασκευάζουν το ψέμα τους.

Για εμάς είναι πολύ σημαντική η αλληλεγγύη των λαών να εκφράζεται με όλους τους τρόπους, και μέσα από τέτοιες συναυλίες για να αφυπνίσει τον ελληνικό λαό.

Στρατευμένοι από το στρατόπεδο «Αρχοντάκη» στη Σάμο δίνουμε το «παρών» με αυτήν την επιστολή, χαιρετίζοντας τη συναυλία αλληλεγγύης που διοργανώνει η ΚΝΕ. Είμαστε μαζί με τον λαό μας, που όλο αυτό το διάστημα μέσα από τις μεγάλες κινητοποιήσεις του είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά. Με επιστολές τους φαντάροι από όλη τη χώρα δηλώνουν παρόντες σε αυτόν τον αγώνα. Μας εμπνέει και μας εκφράζει το σύνθημα που βροντοφώναξαν χιλιάδες λαού στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία του Πολυτεχνείου: «Οι φαντάροι είναι μαζί με τον λαό, έξω τώρα η χώρα μας από το μακελειό».

Είμαστε παρόντες και ενώνουμε τη φωνή μας με όλους τους καλλιτέχνες εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στον λαό της Παλαιστίνης, που βιώνει τον πόλεμο και την κατοχή από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και αγωνίζεται για να έχει τη δική του πατρίδα. Και ξέρουμε, ο πόλεμος είναι κάτι περισσότερο από απλά ένα hashtag. Είναι πραγματικές ζωές, άνθρωποι που πονάνε.

Κάθε μέρα που περνά, η καρδιά μας βαραίνει. Από τη μία βλέπουμε την αισχρή δολοφονία αμάχων, παιδιών, γυναικών και από την άλλη βλέπουμε τη δική μας χώρα να γίνεται μέρος αυτού του απάνθρωπου δράματος, να στηρίζει το κράτος του Ισραήλ, που σκοτώνει αδιάκριτα τον λαό της Παλαιστίνης και στρέφεται τελικά ενάντια και στον ισραηλινό λαό. Το στομάχι μας σφίγγεται, η οργή μάς καίει.

Και γιατί όλα αυτά; Επειδή έχουν άλλη θρησκεία; Αλλες πεποιθήσεις; Αλλον τρόπο ζωής; Οχι! Ολο αυτό το αίσχος γίνεται γιατί το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ενωση) έχουν βάλει στο μάτι τις ενεργειακές πηγές στα εδάφη της Παλαιστίνης, σκοτώνουν για να βγάλουν χρήματα δηλαδή.

Εμείς βαδίζουμε άλλον δρόμο! Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε σιωπηρά σαν πρόβατα την πιο αισχρή βία κατά των συνανθρώπων μας. Καταδικάζουμε τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού. Τσαλακώνουμε τα fake news του κράτους του Ισραήλ.

Κάθε στίχος που θα ακουστεί σήμερα, ας μας ενώσει ακόμα περισσότερο!

Κάθε νότα, ας είναι σκαλοπάτι για να υψώσει το ηθικό μας, να μας δώσει δύναμη να παλεύουμε ενάντια στην αδικία!

Κάθε τραγούδι, ας είναι ύμνος στις αξίες μας για ειρήνη και ενότητα των λαών όλου του κόσμου!

Γιατί όπως είπε ο ποιητής μας Τάσος Λειβαδίτης, «αν θες να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο».

Και εμείς θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι!