Η αποχώρηση της ομάδας Αχτσιόγλου από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πέμπτη, ήταν το νέο επεισόδιο στο σίριαλ που ξεκίνησε με την εκλογή Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος. Αποχωρήσεις μελών και στελεχών ανά την Ελλάδα καταγράφονται καθημερινά, με τελευταίες την Παρασκευή αυτές των Ν. Παρασκευόπουλου, πρώην υπουργού, Γ. Κυρίτση, μέλους της ΚΠΕ και δημοσιογράφου, Αγγ. Τσέκερη, πρώην διευθυντή της «Αυγής», κ.ά.

Με την ομάδα Αχτσιόγλου αποχώρησαν και 9 βουλευτές, οι οποίοι μαζί με τον Ευ. Τσακαλώτο και την Π. Πέρκα, της «Ομπρέλας», θα συγκροτήσουν νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα με επικεφαλής, κατά τα φαινόμενα, τον Αλ. Χαρίτση.

Η επιστολή αποχώρησης των 9 βουλευτών, που υπογράφεται επίσης από 48 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, καταγγέλλει τη νέα ηγετική ομάδα ότι «διαλύει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον μετατρέπει σε ένα άμορφο κόμμα, ενώ την ίδια στιγμή το πολιτικό του στίγμα εκπέμπει ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος».

Οσο κι αν ψάξει κανείς, όμως, δύσκολα θα βρει ένα ουσιαστικό σημείο διαφοροποίησης αυτών που φεύγουν και αυτών που μένουν, σε κεντρικά ζητήματα και επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ που σχετίζονται με τον ρόλο του στη στήριξη της στρατηγικής του κεφαλαίου, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση. Οι αποχωρήσαντες μάλιστα δηλώνουν περήφανοι για τη διακυβέρνηση 2015 - 2019, βεβαιώνοντας όποιον είχε ερωτήματα ότι τον ίδιο δρόμο θα υπηρετήσουν και τώρα. Υπερήφανοι για τα μνημόνια, τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, τα εύσημα από το κεφάλαιο, τους νόμους Αχτσιόγλου - Βρούτση και Κατρούγκαλου, τη στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ και το κράτος του Ισραήλ. Δεν παρέλειψαν μάλιστα να ξεχωρίσουν ως σημαντική στιγμή της θητείας τους τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή η πολιτική είναι όμως που οδήγησε τελικά στην απογοήτευση, στη διάψευση αυταπατών, στην τροφοδότηση και επάνοδο τελικά της ΝΔ, αφού οι στρατηγικές συμπλεύσεις βγάζουν μάτι.

Ολα τα στρατόπεδα λοιπόν υπερασπίζονται - με διάφορους αστερίσκους το καθένα - την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, που σε συνέχεια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξέσκισε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Οι όποιες κατηγορίες για «ηγεμονισμούς» και «αρχηγοκεντρικό κόμμα» καμία αξία δεν έχουν από αυτούς που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή του, αφού ένα αστικό κόμμα, όπως είναι πια ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει υποχρεωτικά τέτοια στοιχεία. Εκεί που έχουν δίκιο είναι όταν αναφέρουν ότι «οι παλιές συνταγές έχουν δείξει τα όριά τους». Πράγματι, η παλιά, μπαγιάτικη, σάπια συνταγή του δήθεν «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού και όχι της ανατροπής του, με δήθεν φιλολαϊκές κυβερνήσεις στο πλαίσιό του, με το κεφάλαιο να έχει στα χέρια του την οικονομία και την εξουσία, όχι μόνο έχει χρεοκοπήσει αλλά πλέον μόνο σαν ξαναζεσταμένη σούπα εξαπάτησης μπορεί να σερβιριστεί στον λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του μιλάει για διάσπαση «εκτός πολιτικών οργάνων, εκτός κομματικών διαδικασιών, χωρίς πολιτικό επίδικο και χωρίς ουσιαστική διαφωνία», προσθέτοντας: «Καθώς φαίνεται, η μόνη "διαφωνία" όσων εγκατέλειψαν σήμερα το κόμμα (...) είναι το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη προέδρου και η άρνησή τους να αποδεχθούν τη δημοκρατική ετυμηγορία των δεκάδων χιλιάδων μελών».

Την Πέμπτη, εξάλλου, την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποίησε και ο Δ. Παπαδημούλης, μειώνοντας παραπέρα την ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που διαθέτει πλέον 2 ευρωβουλευτές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να μετράει 36 βουλευτές, λίγο περισσότερους από το ΠΑΣΟΚ, ενώ έχει χάσει και το 1/3 σχεδόν της Κεντρικής του Επιτροπής, με πολλούς να επιμένουν ότι έπονται κι άλλες αποχωρήσεις, ακόμα και από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Μαζικές αποχωρήσεις αναμένονταν και από τη νεολαία του κόμματος, και συγκεκριμένα από την οργάνωση Αθήνας.

Η αποχώρηση της τάσης των «6+6» επισπεύστηκε μετά τη γνωστοποίηση της πρόθεσης του Στ. Κασσελάκη να συγκαλέσει την Παρασκευή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, όπου σε ρόλο νέας ...εσωκομματικής αντιπολίτευσης εμφανίστηκε ο Δ. Τεμπονέρας, αρνούμενος να συμφωνήσει με την πρόταση του προέδρου για δημιουργία άτυπου πολιτικού κέντρου, αλλά και με την πρόταση για χρονική μετάθεση του συνεδρίου.