Σε άλλο σημείο θυμίζει πως «ήταν το τιμημένο ΚΚΕ που στις δύσκολες για τον ελληνικό λαό συνθήκες της Κατοχής (...) ίδρυσε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και οργάνωσε, καθοδήγησε και συσπείρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας στην αντίσταση στον ναζί κατακτητή για την Απελευθέρωση της χώρας. Οταν ο αστικός πολιτικός κόσμος σύσσωμος καλούσε τον λαό να ...καθίσει φρόνιμα και να υποταχθεί στον κατακτητή του. Η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό εγκατέλειψαν τον λαό μας, ένα μέρος τους φεύγοντας στο εξωτερικό, Λονδίνο ή Κάιρο, άλλοι συνεργάστηκαν ανοιχτά με τον κατακτητή σχηματίζοντας τις δωσιλογικές κυβερνήσεις, ρημάζοντας τον λαό, ιδρύοντας τα Τάγματα Ασφαλείας ενάντιά του, επειδή αγωνιζόταν με όλες τις μορφές και ένοπλα με τον ΕΛΑΣ, με καθοδηγητή το ΕΑΜ και αιμοδότη το ΚΚΕ. Η αστική τάξη θησαύριζε σε βάρος του λαού μας, που πέθαινε από την πείνα».

Καταλήγοντας η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στον λαό της Παλαιστίνης, που παλεύει για τη δική του ανεξάρτητη πατρίδα, στα όρια του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με την απόφαση του ΟΗΕ, ενώ υφίσταται τη βάρβαρη κατοχή του ισραηλινού κράτους - δολοφόνου, που διαπράττει φριχτά εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων. Καταγγέλλει το ισραηλινό κράτος - δολοφόνο, που έχει μετατρέψει τη Γάζα σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης σε βάρος των Παλαιστινίων, αλλά και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα της χώρας μας, που το στηρίζουν.

«Παλεύουμε να αποσυρθεί η φρεγάτα "Ψαρά" από την περιοχή και να μην αντικατασταθεί από άλλο πολεμικό πλοίο, να παύσει κάθε διευκόλυνση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Να σταματήσει κάθε οικονομική, πολιτική, στρατιωτική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και να προχωρήσει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης του ελληνικού Κοινοβουλίου. Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο».

Την κεντρική ομιλία έκανε η Σωτηρία Αγγελινιάδη, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Πειραιά του ΚΚΕ. Ανέδειξε τα πολύτιμα συμπεράσματα που βγαίνουν σήμερα από τη Μάχη της Ηλεκτρικής, την ηρωική δράση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΚΚΕ, που ήταν ο βασικός εμπνευστής, καθοδηγητής και αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης. Αναφέρθηκε επίσης στο έγκλημα που διεξάγεται στην Παλαιστίνη και στους κινδύνους για τον λαό, αφού με ευθύνη και της σημερινής κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας μας και σε αυτήν τη σύγκρουση.

Τέλος, αναφέρθηκε στις θετικές διεργασίες που συντελούνται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα και που εκφράστηκαν και στις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές και στις βουλευτικές εκλογές, παρά τον συνολικά αρνητικό πολιτικό συσχετισμό, με τη σημαντική άνοδο που κατέγραψε το ΚΚΕ: «Μεγαλώνουν οι ευθύνες για το Κόμμα, να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση, στη μαχητικότητα, στη μαζικότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην οργάνωση της καθημερινής πάλης του λαού».

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Μάκης Ασπρογέρακας, πρόεδρος του Παραρτήματος Κερατσινίου - Δραπετσώνας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στο χρονικό της Μάχης της Ηλεκτρικής. Παρευρέθηκε ο περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Στέλιος Μπενετάτος.

Η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφάνων και προσκλητήριο των πεσόντων μαχητών του ΕΛΑΣ στη μάχη.

Στεφάνια στο μνημείο κατέθεσαν εκ μέρους του ΚΚΕ ο Γιώργος Καλαμαράς, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αττικής και δημοτικός σύμβουλος Κερατσινίου - Δραπετσώνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», το Τομεακό Συμβούλιο Πειραιά της ΚΝΕ, η ΚΟΒ Ηλεκτροπαραγωγής της Τομεακής Οργάνωσης Ενέργειας - Νερού της ΚΟ Αττικής του Κόμματος, καθώς επίσης σύλλογοι και φορείς της περιοχής.

Με πολιτική κηδεία, συγγενείς, φίλοι και σύντροφοι αποχαιρέτησαν τη Δευτέρα 23 Οκτώβρη στο Νεκροταφείο Καισαριανής την Κατερίνα Κωτσάκη, αγωνίστρια του αντιδικτατορικού κινήματος, που «έφυγε» από τη ζωή. Ανάμεσά τους και η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στον αποχαιρετισμό του, εκ μέρους του ΣΦΕΑ 1967 - 1974, ο αντιπρόεδρός του, Σπύρος Χαλβατζής, αναφέρθηκε στην πορεία της Κατερίνας ως αγωνίστριας του λαϊκού κινήματος, μαχήτριας του αντιδικτατορικού αγώνα, μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, αλλά και ως μέλους του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - '74, σημειώνοντας: «Η Κατερίνα, ακολουθώντας την αγωνιστική πορεία των πρωτοπόρων κομμουνιστών γονιών της, Σπύρου Κωτσάκη, Καπετάνιου του Α΄ Σώματος του ΕΛΑΣ Αθήνας, και Θέτιδος Κωτσάκη, οργανώθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ και αργότερα στους Λαμπράκηδες και πάλεψε για τα δικαιώματα της νεολαίας στα δύσκολα προδικτατορικά χρόνια.

Στη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα πάλεψε όχι απλά για να φύγει η δικτατορία, αλλά και για να διαμορφωθούν συνθήκες για τις βαθύτερες αλλαγές που είχε ανάγκη ο λαός και ο τόπος.

Πιάστηκε, κρατήθηκε για μήνες, βασανίστηκε στην Ασφάλεια της Αθήνας.

Τις μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του '73, έπαιξε σπουδαίο ρόλο και είχε σημαντική συμβολή, με τη στήριξη που έδωσε στον Ολλανδό κινηματογραφιστή Αλμπερτ Κουράντ, ο οποίος κινηματογράφησε τα γεγονότα και τη στιγμή που το τανκ των δολοφόνων της χούντας γκρέμιζε την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου, τη νύχτα που η δικτατορία κατάπνιξε την εξέγερση.

Με τη δική της δράση και με το ψευδώνυμο "Λεωνίδας", τα συνθήματα, μηνύματα και ειδήσεις του αντιδικτατορικού αγώνα έφευγαν και έφταναν σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο εξωτερικό μέσω της Κατερίνας.

Ηταν μια σεμνή παρουσία στο λαϊκό κίνημα στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ανθρωπος της προσφοράς, ενδιαφερόταν για όλους και για όλα, με το θάρρος της γνώμης της και την επιμονή της.

Ακόμα και την περίοδο που η ίδια αντιμετώπιζε δικά της προβλήματα υγείας, το ενδιαφέρον της για συναγωνιστές και συντρόφους που βίωναν δύσκολες καταστάσεις ήταν έκδηλο. Και όταν επρόκειτο για ηλικιωμένους συναγωνιστές και συντρόφους, παραμέριζε τα δικά της για να φροντίσει αυτούς που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη.

Αυτός είναι ο άνθρωπος, αγωνιστής, σύντροφος της προσφοράς.

Οι συναγωνιστές και σύντροφοί της του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - 1974 την αποχαιρετούμε με σεβασμό και αγάπη.

Στους οικείους της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.

Στον γιο της Αντρέα λέμε ότι πρέπει να είναι περήφανος για τη μάνα του την Κατερίνα».

Τον δήμαρχο Πετρούπολης Στ. Βλάχο, που όρισε ως τελετάρχη εκδήλωσης για την 28η Οκτωβρίου απερχόμενο δημοτικό σύμβουλο της παράταξής του, ο οποίος έχει εκφράσει ανοιχτά και δημόσια την υπεράσπισή του στο πρόσωπο του καταδικασμένου εγκληματία ναζιστή Κασιδιάρη, καταγγέλλει η «Λαϊκή Συσπείρωση» Πετρούπολης.

«Με αυτή την απαράδεκτη κίνηση του κ. Βλάχου, ένας υποστηρικτής του αρχιναζιστή έχει την ευθύνη για τον εορτασμό του αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό. Ντροπή και αίσχος!», τονίζει η «Λαϊκή Συσπείρωση».

Οπως σημειώνει σε ανακοίνωσή της: «Στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 τιμούμε το "ΟΧΙ" που είπε ο ελληνικός λαός στον ναζισμό και τον φασισμό, τιμούμε την ελληνική Εθνική Αντίσταση, τη θυσία και τον ηρωισμό όσων αγωνίστηκαν απέναντι στη φασιστική - ναζιστική κατοχή για την ελευθερία της πατρίδας μας. (...) Είναι όμως και μέρα χρέους για όλους μας, να παλέψουμε ενάντια σε ό,τι πιο σκοτεινό γνώρισε η ανθρωπότητα, την ιδεολογία του φασισμού - ναζισμού και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν από τους εκφραστές και χειροκροτητές της, όσους δηλαδή επωάζουν το αυγό του φιδιού, να βρει χώρο».

Και τονίζει ότι «η συγκεκριμένη απαράδεκτη ενέργεια προσβάλλει κάθε δημοκράτη πολίτη της πόλης μας, κάθε πατριώτη. Μάλιστα, παρά τις διαμαρτυρίες δημοτικών παρατάξεων, συλλόγων και φορέων, πλήθους πολιτών της πόλης μας, παρά την απαίτηση όλων αυτών να αντικατασταθεί ο τελετάρχης - υπερασπιστής του Κασιδιάρη, ο κ. Βλάχος επιμένει στην απόφασή του αρνούμενος. Αποδεικνύει έτσι ότι ήταν εξαρχής συνειδητή επιλογή του και ότι είναι αποφασισμένος να συνεχίσει στον αντιδραστικό του κατήφορο που έχει πάρει εδώ και χρόνια...

Ο λαός και η νεολαία της πόλης μας όμως έχουν πείρα, μνήμη και γνώση. Δεν θα συμβιβαστούμε με τον ναζισμό, τον φασισμό που μάτωσαν και ματώνουν τους λαούς όλου του κόσμου. Θα τους στείλουμε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, εκεί που ανήκουν, μαζί με όλους όσοι επιδιώκουν να "φτιασιδώνουν" αυτά τα εκτρώματα.

Εχουμε ως πρότυπο το τεράστιο "ΟΧΙ" του ελληνικού λαού, τους τιτάνιους αγώνες του τη δεκαετία του 1940 αλλά και μετέπειτα. Με αυτά ως οδηγό θα πορευτούμε και θα αγωνιστούμε για τη ζωή και τα δικαιώματά μας».